Οι Έλληνες συνεχίζουν να περιμένουν από τους μεγαλύτερους απατεώνες να σώσουν τη χώρα



Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,

Υπάρχει μια έκφραση -πιθανόν του Κέυνς- για τον καπιταλισμό που νομίζω ταιριάζει γάντι στην Ελλάδα, ελαφρώς παραφρασμένη: «H Ελλάδα είναι η χώρα όπου υπάρχει η εκπληκτική πεποίθηση πως οι χειρότεροι άνθρωποι με τις χειρότερες προθέσεις θα εργαστούν για το κοινό συμφέρον».

Το ζού(σα)με καθημερινά.

Οι Έλληνες συνεχίζουν να περιμένουν από τους μεγαλύτερους απατεώνες να σώσουν τη χώρα.

Οι Έλληνες συνεχίζουν να παραμυθιάζονται.

Όπως και να έχει, η χώρα δεν σώζεται.

Μπορούσε να ανατραπεί αυτή η εξέλιξη αν οι Έλληνες νοιάζονταν και για κάτι άλλο εκτός από τη θλιβερή κωλάρα τους.

Οπότε, τώρα δεν έχει σημασία.

Τι τώρα δηλαδή, ίσως η τελευταία ευκαιρία να χάθηκε πολύ πριν το δημοψήφισμα του 2015, καθώς ήδη τότε είχαν περάσει 5 χρόνια από τη χρεοκοπία, ενώ είχαν ήδη μεταναστεύσει στο εξωτερικό πάνω από μισό εκατομμύριο άνθρωποι.

Αλλά δεν πρέπει να μας κάνει τίποτα πια εντύπωση· εννοώ εμάς τους λίγους χαζούς που πιστέψαμε στην θέληση των πολλών, με αποτέλεσμα άλλοι να κάθονται να παλεύουν στο λάκκο με τα λιοντάρια, ενώ άλλοι σηκωθήκαμε και φύγαμε.

Ε, πρέπει να αποδεχθούμε, πως οι Έλληνες δεν θέλουν.

Εγώ, τουλάχιστον, το αποδέχθηκα από καιρό.

Μπορεί, δηλαδή, το παραμύθι της δυνατής Ελλάδας να τελείωσε οριστικά, χάρη σε 3 ηρωικά Μνημόνια, αλλά οι Έλληνες συνεχίζουν να νοιώθουν την ανάπτυξη που έρχεται.

Ε, άμα το πιστεύουνε, έτσι θα ‘ναι, γιατί να το χαλάσουμε;

Αν και όσο έλυσε τα προβλήματα των Χιλιανών η μεγαλύτερη ανάπτυξη στην Λατινική Αμερική τα τελευταία 20 χρόνια -και μια από τις μεγαλύτερες στον πλανήτη, καθώς η Χιλή ήταν το παιδί-θαύμα του νεοφιλελευθερισμού- άλλο τόσο θα λύσει τα προβλήματα των Ελλήνων, η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, αλλά, είπαμε, είμαστε ακόμα στην εποχή του χαλκού -και του μακεδονικού χαλβά- οπότε αυτά δεν συγκινούν ιδιαίτερα.

Δεν πειράζει, αιωνία η μνήμη.

O Σταϊκούρας, λοιπόν, ανακοίνωσε τον προϋπολογισμό, όπου εκτιμάται ανάπτυξη 2,8%, περαιτέρω μείωση της ανεργίας και πλεόνασμα 3,5% για το 2020.

Καλά ως εδώ.

Επίσης, αναφέρεται ως σημαντικός τομέας για την ελληνική οικονομία οι τουριστικές εισπράξεις, ο Τουρισμός, που αν δεν κάνω λάθος κοντεύει το 25% του ΑΕΠ.

Γενικότερα, έχουμε μια χώρα που με το ζόρι συντηρεί τους κατοίκους της -σε βαθμό που ακούνε ότι εισήλθαν στη χώρα 500 πρόσφυγες και τρελαίνονται- αλλά που έχει την ισχυρή πεποίθηση πως οι υποδομές αντέχουν 30 εκατομμύρια τουρίστες το χρόνο.

Καλά το είπε ο Ηλίας, Live your Greece in Myth.

Πάντως, όσοι κάνουν διακοπές στην Ελλάδα βλέπουν την κατάσταση να χειροτερεύει χρόνο με το χρόνο.

Συνεπώς, αργά ή γρήγορα, ο Τουρισμός θα ξεφουσκώσει -και περί φούσκας πρόκειται, μην γελιόμαστε.

Εν τω μεταξύ, παραιτήθηκε ο δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο Ανατολικής Σάμου -τόπος καταγωγής των παππούδων μου btw- επειδή φοβούνται μην καταλάβουν τα κωλοχώρια τους οι 5.000+ πρόσφυγες που θα κλειδαμπαρώσουμε στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Ευρώπης.

Μπορεί να μην έχουν τα νησιά γιατρούς, νοσοκομεία, σχολεία, κατοίκους, δρόμους, καθαρό νερό, διαχείριση σκουπιδιών, δημόσιες συγκοινωνίες της προκοπής και ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, σε πολλές περιπτώσεις βασικά αγαθά, αλλά όλα αυτά δεν υπήρξαν αρκετά για να παραιτηθεί η τοπική αρχή ή να διαμαρτυρηθούν οι εξίσου γελοίοι πολίτες.

Για το προσφυγικό, όμως, θα πάρουμε και τα όπλα.

Φραγκόκοτες.

Μην πω τίποτε άλλο.

Η Ελλάδα, όπου και να ταξιδέψω, με πληγώνει.

Μου πήρε πολλά χρόνια απ’ όταν άκουσα πρώτη φορά τον στίχο του Σεφέρη, που τον έγραψε το 1936, για να καταλάβω τι εννοούσε.

Τώρα ξέρω.

Όπως και το ξέρουν οι χιλιάδες Έλληνες που εγκατέλειψαν την Ελλάδα και οι οποίοι τελικά σταθήκαμε άτυχοι επειδή θα χάσουμε την τουριστική και γενικότερη ανάπτυξη που καταφθάνει.

Δεν το ξέραμε νωρίτερα οι βλάκες, να μην φεύγαμε.

Στην υγειά μας, κορόιδα.

Με εκτίμηση,

Άρης

 

ΥΓ1. Άλλος ένας στίχος από το ίδιο ποίημα: «Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει ολοένα ταξιδεύει κι αν ”ορώμεν ανθούν πέλαγος Αιγαίον νεκροίς”» που σημαίνει «το Αιγαίο ανθίζει νεκρούς ανθρώπους».

ΥΓ2. Η πρώτη εικόνα είναι σκίτσο από τον ξένο τύπο, αμέσως μετά το αποτέλεσμα των εκλογών και την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας. Στην υγειά τους και αυτών.

 

(Φίλε Άρη, είμαι εδώ με δυο φίλες -η μια γιορτάζει-, τους διαβάζω το κείμενό σου και παηγυρίζουν. Άρη, δίνε πόνο. Και γράφε. Πάνω σου βασίζομαι μέχρι τα Χριστούγεννα του 2025. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

pitsirikos.net