Γ. Τεκίδης
Λευτεριά στον Γιάννο, που αδίκως και καταχρηστικώς κρατείται στις φυλακές ως κοινός εγκληματίας.
Λευτεριά στον Γιάννο που προκλητικά και… άνευ αιτίας το κράτος τον κρατά υπόδικο με …έωλες και διάτρητες κατηγορίες.
Λευτεριά στον... αγέρωχο, ατσαλάκωτο, υπερήφανο και ιδιαιτέρως ευγενή πολιτικό, στο πρόσωπο του οποίου αντανακλάται σήμερα η δημόσια αχαριστία και αναλγησία, αντί των επαίνων και της αναγνώρισης των υπηρεσιών του επί σειρά ετών στην πατρίδα. Στην πατρίδα την οποία υπηρέτησε με όλες του τις δυνάμεις, την οξυδέρκεια και καπατσοσύνη του…αφιλοκερδώς και μη φειδώμενος κόπων και θυσιών προς εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος.
Λευτεριά στον…πολιτικό κρατούμενο Γιάννο (πού είστε Τούρκοι δημοσιογράφοι, διανοούμενοι και εσείς οι άλλοι ανά την υφήλιο όντως πολιτικοί δεσμώτες να δείτε τι σημαίνει για ένα μέρος του λεγόμενου, τρομάρα τους, πνευματικού κόσμου στην Ελλάδα το «πολιτικός κρατούμενος») που σήμερα πληρώνει την…αγνωμοσύνη και την υπέρ του δέοντος σκληράδα της δικαιοσύνης.
Λευτεριά στον αιχμάλωτο… θύμα ενός μαύρου, μνησίκακου, εκδικητικού παρασκηνίου, καθοδηγούμενου από μικροσκοπιμότητες και μίσος για δημόσιους άντρες όπως ο Γιάννος του οποίου η παρουσία στον δημόσιο βίο, υπήρξε πολύτιμη, σαν ακριβό στολίδι.
Μάλλον κάτι όμως είχε αντιληφθεί από όλα τα παραπάνω ο Γιάννος σε ανύποπτους καιρούς, στους καιρούς της παντοδυναμίας του, κάτι είχε διαβάσει για την σκληρή και άδικη στάση της πατρίδας διαχρονικά προς τους ευεργέτες της και αποφάσισε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, αξιολογώντας ο ίδιος την προσφορά του σε αυτήν , ανταμείβοντας αναλόγως παράλληλα και τον εαυτό του. Έτσι για να προλάβει την μεγάλη επικείμενη αδικία σε βάρος του.
Και είναι αβάστακτο πραγματικά το αίσθημα της αδικίας που νοιώθει κανείς διαβάζοντας το… σαθρό και πρόχειρο κατηγορητήριο σε βάρος του…ανιδιοτελούς και λαμπρού αυτού ανθρώπου και πολιτικού, του Γιάννου.
Του Γιάννου που διαχειρίστηκε την υπόθεση των εξοπλιστικών προγραμμάτων της χώρας…άψογα και σε συνεργασία με τα τότε μέλη του υπουργικού συμβουλίου στο οποίο προήδρευε ο πρωθυπουργός κατά την θητεία του οποίου η διαφθορά και οι μίζες σφύριζαν γύρω του σαν τις σφαίρες, δίχως όπως ανερυθρίαστα ισχυρίζεται, ο ίδιος να αντιληφθεί τίποτα.
Αντιλήφθηκε όμως ο Γιάννος την επερχόμενη σε βάρος του μη αναγνώριση των υψηλής στάθμης υπηρεσιών του και αποφάσισε να ανταμείψει τον εαυτό του, όπως του αξίζει, ζημιώνοντας κατά τι τον κρατικό κορβανά. Ύστερα μήπως θα ήταν ο πρώτος η ο τελευταίος στη δύσμοιρη αυτή χώρα.
Στη χώρα που δεν έχει μάθει να τιμά και να απονέμει τα εύσημα και τις ευχαριστίες της σε… λαμπρές και άξιες προσωπικότητες, σαν αυτή του Γιάννου.
Και οι Γιάννοι σε αυτόν τον τόπο δεν έλειψαν, ούτε πρόκειται να λείψουν, όταν το ανοχύρωτο θεσμικά πολιτικό σύστημα και η ανυπαρξία σοβαρών ελεγκτικών μηχανισμών, δίνουν την ευκαιρία σε κάθε τρωκτικό με ή χωρίς λευκό κολάρο να τρυπώνει στα δημόσια ταμεία, να τοποθετείται σε καίριες θέσεις και να αμείβει κατά το δοκούν τον εαυτό του, θεωρώντας τον ως υπεραξία.
Για τους άλλους, αυτούς που προχθές δημοσίευσαν την έκκληση, καταγγελία της άδικης επί τόσο χρόνο κράτησης του Γιάννου, του θεωρούμενου και ως… πολιτικού κρατούμενου, τι να πει κανείς;
Να λοιπόν που ο Γιάννος δικαιώνεται από ένα μικρό, δεν έχει σημασία, μέρος του λεγόμενου πνευματικού κόσμου, του κόσμου που σιωπά και ουδόλως ενοχλείται από την καταπάτηση του ασύλου στις πανεπιστημιακές σχολές, τον πρωτόγνωρο κυβερνητικό αυταρχισμό, την παγίωση της κρατικής βίας ως κανονικότητας, του κτισίματος ενός παρακράτους δίπλα στο κράτος.
Άξιος και γι’ αυτούς ο μισθός τους.
Λευτεριά στον Γιάννο που προκλητικά και… άνευ αιτίας το κράτος τον κρατά υπόδικο με …έωλες και διάτρητες κατηγορίες.
Λευτεριά στον... αγέρωχο, ατσαλάκωτο, υπερήφανο και ιδιαιτέρως ευγενή πολιτικό, στο πρόσωπο του οποίου αντανακλάται σήμερα η δημόσια αχαριστία και αναλγησία, αντί των επαίνων και της αναγνώρισης των υπηρεσιών του επί σειρά ετών στην πατρίδα. Στην πατρίδα την οποία υπηρέτησε με όλες του τις δυνάμεις, την οξυδέρκεια και καπατσοσύνη του…αφιλοκερδώς και μη φειδώμενος κόπων και θυσιών προς εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος.
Λευτεριά στον…πολιτικό κρατούμενο Γιάννο (πού είστε Τούρκοι δημοσιογράφοι, διανοούμενοι και εσείς οι άλλοι ανά την υφήλιο όντως πολιτικοί δεσμώτες να δείτε τι σημαίνει για ένα μέρος του λεγόμενου, τρομάρα τους, πνευματικού κόσμου στην Ελλάδα το «πολιτικός κρατούμενος») που σήμερα πληρώνει την…αγνωμοσύνη και την υπέρ του δέοντος σκληράδα της δικαιοσύνης.
Λευτεριά στον αιχμάλωτο… θύμα ενός μαύρου, μνησίκακου, εκδικητικού παρασκηνίου, καθοδηγούμενου από μικροσκοπιμότητες και μίσος για δημόσιους άντρες όπως ο Γιάννος του οποίου η παρουσία στον δημόσιο βίο, υπήρξε πολύτιμη, σαν ακριβό στολίδι.
Μάλλον κάτι όμως είχε αντιληφθεί από όλα τα παραπάνω ο Γιάννος σε ανύποπτους καιρούς, στους καιρούς της παντοδυναμίας του, κάτι είχε διαβάσει για την σκληρή και άδικη στάση της πατρίδας διαχρονικά προς τους ευεργέτες της και αποφάσισε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, αξιολογώντας ο ίδιος την προσφορά του σε αυτήν , ανταμείβοντας αναλόγως παράλληλα και τον εαυτό του. Έτσι για να προλάβει την μεγάλη επικείμενη αδικία σε βάρος του.
Και είναι αβάστακτο πραγματικά το αίσθημα της αδικίας που νοιώθει κανείς διαβάζοντας το… σαθρό και πρόχειρο κατηγορητήριο σε βάρος του…ανιδιοτελούς και λαμπρού αυτού ανθρώπου και πολιτικού, του Γιάννου.
Του Γιάννου που διαχειρίστηκε την υπόθεση των εξοπλιστικών προγραμμάτων της χώρας…άψογα και σε συνεργασία με τα τότε μέλη του υπουργικού συμβουλίου στο οποίο προήδρευε ο πρωθυπουργός κατά την θητεία του οποίου η διαφθορά και οι μίζες σφύριζαν γύρω του σαν τις σφαίρες, δίχως όπως ανερυθρίαστα ισχυρίζεται, ο ίδιος να αντιληφθεί τίποτα.
Αντιλήφθηκε όμως ο Γιάννος την επερχόμενη σε βάρος του μη αναγνώριση των υψηλής στάθμης υπηρεσιών του και αποφάσισε να ανταμείψει τον εαυτό του, όπως του αξίζει, ζημιώνοντας κατά τι τον κρατικό κορβανά. Ύστερα μήπως θα ήταν ο πρώτος η ο τελευταίος στη δύσμοιρη αυτή χώρα.
Στη χώρα που δεν έχει μάθει να τιμά και να απονέμει τα εύσημα και τις ευχαριστίες της σε… λαμπρές και άξιες προσωπικότητες, σαν αυτή του Γιάννου.
Και οι Γιάννοι σε αυτόν τον τόπο δεν έλειψαν, ούτε πρόκειται να λείψουν, όταν το ανοχύρωτο θεσμικά πολιτικό σύστημα και η ανυπαρξία σοβαρών ελεγκτικών μηχανισμών, δίνουν την ευκαιρία σε κάθε τρωκτικό με ή χωρίς λευκό κολάρο να τρυπώνει στα δημόσια ταμεία, να τοποθετείται σε καίριες θέσεις και να αμείβει κατά το δοκούν τον εαυτό του, θεωρώντας τον ως υπεραξία.
Για τους άλλους, αυτούς που προχθές δημοσίευσαν την έκκληση, καταγγελία της άδικης επί τόσο χρόνο κράτησης του Γιάννου, του θεωρούμενου και ως… πολιτικού κρατούμενου, τι να πει κανείς;
Να λοιπόν που ο Γιάννος δικαιώνεται από ένα μικρό, δεν έχει σημασία, μέρος του λεγόμενου πνευματικού κόσμου, του κόσμου που σιωπά και ουδόλως ενοχλείται από την καταπάτηση του ασύλου στις πανεπιστημιακές σχολές, τον πρωτόγνωρο κυβερνητικό αυταρχισμό, την παγίωση της κρατικής βίας ως κανονικότητας, του κτισίματος ενός παρακράτους δίπλα στο κράτος.
Άξιος και γι’ αυτούς ο μισθός τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου