Χωρίς συγκεκριμένο αριστερό σχέδιο για την Ευρώπη θα επικρατήσουν στα περισσότερα κράτη οι ακροδεξιοί εθνικιστές. Άρα αυτό είναι το επείγον.
Γιώργος Βεργόπουλος
Ο Κόρμπιν είναι δίκαια ο συμπαθέστερος στην Αριστερά επικεφαλής Σοσιαλιστικού κόμματος. Οι θέσεις του για την εκπαίδευση, την υγεία, την ανάπτυξη, την κοινωνική δικαιοσύνη είναι και πολύ προωθημένες και καλά επεξεργασμένες. Υποτίμησε όμως τη σημασία της πόλωσης στη Βρετανία για την παραμονή ή την αποχώρηση από την ΕΕ. Κάποιοι μάλιστα μέσα στους Εργατικούς εκτίμησαν ότι καλύτερα να αποχωρήσει η Βρετανία για να εφαρμόσουν όταν εκλεγούν την αριστερή πολιτική τους χωρίς τις πιέσεις των νεοφιλελεύθερων ελίτ των Βρυξελών.
Είδαν τα δέντρα αλλά όχι το δάσος. Είδαν σωστά τα χίλια προβλήματα που υπάρχουν όταν μια αριστερή κυβέρνηση εκλεγεί μέσα στον αρνητικό συσχετισμό που υπάρχει σήμερα στην ΕΕ. Δεν είδαν ότι η προοπτική του εθνικού απομονωτισμού είναι το κατεξοχήν γήπεδο της ακροδεξιάς. Έπαιξαν λοιπόν με αριστερά επιχειρήματα μέσα στον προνομιακό χώρο της ακροδεξιάς και με έκπληξη είδαν να χάνουν παραδοσιακούς ψηφοφόρους των Εργατικών προς αυτήν. Μετά άρχισαν να χάνουν και ψηφοφόρους προς τους κεντρώους LibDem για τον αντίθετο λόγο. Επειδή οι αριστεροί αυτοί πολίτες φοβούνταν την αποχώρηση από την ΕΕ και μάλιστα με το ακροδεξιό πρόσημο που έχει πάρει στη Βρετανία και απογοητεύτηκαν από την ταλαντευόμενη στάση των Εργατικών.
Ελπίζουμε ο Κόρμπιν να πετύχει το καλύτερο δυνατό, ακόμη και τη μεγάλη ανατροπή. Ανεξάρτητα όμως αυτού, γίνεται όλο και πιο καθαρή η «μεγάλη εικόνα» στην Ευρώπη και η αναγκαία γραμμή της Αριστεράς.
Σήμερα στην ΕΕ συγκρούονται από τη μια οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που είχαν κυριαρχήσει επί μια εικοσαετία και από την άλλη η αναβίωση των εθνικισμών, των ρατσιστικών αντιλήψεων και ενός (διακηρυκτικού κυρίως) μίγματος οικονομικού προστατευτισμού και ακροδεξιού λαϊκισμού. Η Αριστερά δεν μπορεί να δείχνει ανοχή ούτε προς τη μια πλευρά ούτε προς την άλλη, πρέπει να καταθέσει τρίτη πρόταση για την Ευρώπη.
Συχνά μιλάμε για το Κόκκινο – Κόκκινο - Πράσινο ως την προοδευτική προοπτική για την ΕΕ. Δεν αρκεί, γιατί θέλει περιεχόμενο. Όχι, μόνον κοινωνικό και οικολογικό περιεχόμενο. Όταν κυριαρχεί στην Ευρώπη η σύγκρουση που προανέφερα, δεν μπορείς να προσπερνάς το πρόβλημα και να μιλάς μόνο για την κοινωνική δικαιοσύνη. Πρέπει να τη συνδέσεις με την απάντηση σου για την προοπτική της ΕΕ.
Η τρίτη πρόταση για την Ευρώπη είναι η πρόταση που λέει ξεκάθαρα ναι στην Ευρωπαϊκή ενοποίηση αλλά διεκδικεί τη θεσμική αλλαγή της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Περισσότερη Ευρώπη, πολιτική ενοποίηση της αλλά με αλλαγή των Συνθηκών. Δε θα μπω τώρα στις προτεινόμενες από την αριστερά αλλαγές, έχουν γραφτεί ολόκληρα βιβλία.
Αυτό που εννοώ πολιτικά είναι ότι αν δε συνδέσεις τις οικονομικές και κοινωνικές διεκδικήσεις της αριστεράς με ένα νέο όραμα για την ΕΕ και μια νέα ισορροπία ανάμεσα στις κρατικές πατρίδες και στη ζητούμενη Ευρωπαϊκή κοινή πατρίδα, θα παίζεις πάντα άμυνα. Αλλού τα κίτρινα γιλέκα θα ηγεμονεύονται από τη «πατριωτική» ακροδεξιά, αλλού οι δημοκράτες ευρωπαϊστές θα φεύγουν προς άχρωμα πολιτικά κεντρώα σχήματα.
Ένα κείμενο 70 χρόνια παλιό, η διακήρυξη του Βεντοτένε, το είχε συλλάβει σωστά. Δεν υπάρχει προοπτική για μια προοδευτική και σοσιαλιστική Ευρώπη χωρίς υπέρβαση των κρατικών κατακερματισμών και των πολιτικών παιχνιδιών που στήνουν οι άρχουσες τάξεις πάνω σε αυτό το παλιό έδαφος. Σήμερα προστίθεται και ένα επιπλέον στοιχείο. Δεν υπάρχει καν προοπτική διατήρησης του σημερινού βιοτικού επιπέδου στην Ευρώπη χωρίς την αναπτυξιακή και κοινωνική ώθηση που θα δώσει η πολιτική ενοποίηση της σε προοδευτική κατεύθυνση. Δηλαδή αν νικήσουν ο Σαλβίνι και η ΛεΠεν θα τους προσπεράσει οικονομικά ακόμη και η Ινδία.
Μπορούμε ως ευρωπαϊκή αριστερά, σοσιαλδημοκρατία και οικολογία να πούμε με απλά λόγια αυτό; Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας με το αυξημένο κύρος του να προωθήσουν αυτή την προωθητική σύνθεση ως την πλατφόρμα της ζητούμενης νέας ενότητας; Τα ιστορικά ρεύματα γεννιούνται απαντώντας στα μεγάλα προβλήματα και τοποθετούνται ξεκάθαρα στις νέες αντιθέσεις που εξ ορισμού υπερβαίνουν τις παλιές οριοθετήσεις.
Δεν καλούμαστε από την Ιστορία να κολλήσουμε μεταξύ τους τα πολλά κομμάτια της παλιάς αριστεράς στην Ευρώπη, καλούμαστε να φτιάξουμε από αυτά την καινούργια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου