«Πατριώτης είναι όποιος αγαπά την πατρίδα του και δεν εχθρεύεται τις πατρίδες των άλλων»

"Η δικτατορία του ‘67 είχε στόχο την καταστροφή της Κύπρου! Είχαμε μία κυβέρνηση θεωρητικά στρατιωτική η οποία το πρώτο που έπρεπε να κάνει είναι μία οργάνωση του στρατού! Και αυτή η στρατιωτική κυβέρνηση εκτός των άλλων αποτέλεσε ύβρη για τις Ένοπλες Δυνάμεις!"

 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ο αντιστράτηγος εν αποστρατεία Δημήτρης Αλευρομάγειρος μιλά για τους αναθεωρητές της ιστορίας, τις διαχρονικές τουρκικές στοχεύσεις, ενώ καταφέρεται και κατά των «υπερπατριωτών» που καπηλεύονται την πατρίδα και των αρνητών του Πολυτεχνείου

Η Τουρκία ανέκαθεν ακολουθούσε πολιτική αναθεωρητισμού στις συνθήκες τις οποίες υπέγραφε, όπως της Λωζάνης, αλλά στην πραγματικότητα «δεν την παίρνει να προχωρήσει σε απονενοημένη ενέργεια με την Ελλάδα» υποστηρίζει σε συνέντευξη του στη «ΝΕ» ο αντιστράτηγος εν αποστρατεία Δημήτρης Αλευρομάγειρος. Ο ίδιος, μεταφράζοντας την σημερινή επιθετικότητα των γειτόνων, αναφέρθηκε σε παρόμοιες ενέργειες του παρελθόντος, τονίζοντας πως η ανοχή ή η κατά καιρούς στήριξη από την Αμερική και την Ρωσία, κάνει τους τούρκους να νομίζουν ότι είναι μία μεγάλη δύναμη, ενώ γνωρίζουν πολύ καλά το στρατιωτικό επίπεδο της χώρας μας.

Αναφέρθηκε ακόμη στο τραυματισμένο ηθικό των Ελλήνων που τσακίστηκε από την κρίση, αλλά και από τις χρόνιες έριδες που ταλαιπωρούν πρώτα το πολιτικό σύστημα και εν συνεχεία και τον λαό, αφαιρώντας την προσοχή του από τις πραγματικές απειλές που αντιμετωπίζει. Ξεχώρισε την ανθρωπιά που επιδεικνύουν πολλοί Έλληνες απέναντι στους μετανάστες από την πρόθεση των Ευρωπαίων να κάνουν την Ελλάδα αποθήκη ψυχών, ενώ επιτέθηκε με δριμύτητα σε όσους, με το πρόσχημα του πατριωτισμού, καπηλεύονται την έννοια της πατρίδας και προχωρούν σε εξτρεμιστικές απόψεις και ενέργειες. Ο στρατηγός, όμως, δεν χαρίστηκε ούτε στο πολιτικό σύστημα που καλλιεργεί τον διχασμό, προσφάτως και με πρόσχημα το μεταναστευτικό, αλλά και στους αρνητές των νεκρών του Πολυτεχνείου, ξεκαθαρίζοντας πως η Χούντα ευθύνεται για την καταστροφή της Κύπρου και πως αποτέλεσε μία ύβρη για τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.

Κατά καιρούς βλέπουμε την ένταση να κορυφώνεται και να γίνεται ακόμη πιο καυτή η ανάσα της Τουρκίας στο σβέρκο μας, κατά διαστήματα βλέπουμε λιγάκι πιο υποτονική την παρουσία της στην Κύπρο. Δηλαδή τεντώνει από τη μία ο Ερντογάν το σκοινί, αλλά μέχρι εκεί που τον παίρνει; Και μέχρι πού, μπορεί να το φτάσει τελικά;

Η Τουρκία ουσιαστικά από την επομένη μέρα της συνθήκης της Λωζάνης θέλησε να την καταστρέψει, απλώς δεν την έπαιρνε! Και το πρώτο βήμα το οποίο έκανε ήταν το 1936 όταν πρότεινε και έγινε αποδεκτή και από την Ελλάδα και από όλες τις άλλες χώρες που είχαν υπογράψει τη συνθήκη της Λωζάνης, η συνθήκη του Μοντρέ. Η συνθήκη αυτή έγινε από την Τουρκία, διότι ήθελε να στρατικοποιήσει τα στενά, τα οποία με τη συνθήκη της Λωζάνης δε μπορούσε, και την Ίμβρο και την Τένεδο, ενώ από κείνη τη στιγμή μπορούσαμε και εμείς να στρατικοποιήσουμε τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη. Όμως όταν υπεγράφη η συνθήκη του Μοντρέ και αμέσως στρατικοποίησαν τα στενά και την Ίμβρο, όταν εμείς μετά από πάρα πολλά χρόνια, και με την αφορμή την ένταση στην Κύπρο στρατικοποιήσαμε τη Λήμνο, η Τουρκία δεν το δέχτηκε, λέγοντας ότι παραβιάζει τη συνθήκη της Λωζάνης! Δηλαδή, τα δικά μας δικά μας και τα δικά σας δικά μας!

Αυτά τα γνωρίζουν πολύ καλά διαχρονικά τα υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας και όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί. Εκείνο το οποίο όμως παρατηρείται είναι ότι υπάρχει μία διαχρονική -δεν μιλάω για σήμερα μόνο- μία ενδοτική πολιτική της Ελλάδος και αυτό γιατί η ένταξή μας στις δυτικές συμμαχίες, όπως το ΝΑΤΟ και η Ευρώπη, με το περίφημο «ανήκομεν εις την δύσην» του Κωνσταντίνου Καραμανλή, δίνει μάλλον την εντύπωση στους πολιτικούς μας ταγούς ότι αυτό το πράγμα θα μας δημιουργήσει μία ασφάλεια. Κατά κάποιο τρόπο, υποτίθεται ότι μας δημιουργεί μία ασφάλεια, αλλά ποτέ στην πράξη δεν μας δημιούργησε, ακόμα και σήμερα διάβαζα ότι Τούρκος αξιωματικός επιτέθηκε στον πρωθυπουργό της χώρας για τις δηλώσεις που έκανε για το μεταναστευτικό και επετέθη κατά τρόπο ανοίκειο για τα διπλωματικά δεδομένα. Αυτό το κάνουνε πάντοτε και το κάνουν, γιατί νομίζουν ότι υπάρχει μία ανοχή και τους στηρίζει και η Αμερική και η Ρωσία, νομίζουν ότι είναι μία μεγάλη δύναμη. Σαχλαμάρες, λέω εγώ, η Τουρκία θα παραμείνει πάντοτε ένα πιόνι μεταξύ Ανατολής και Δύσης και στο παρελθόν και σήμερα, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή ο μεγαλοϊδεατισμός να στραφεί εναντίον της. Όντως συνεχώς μας πιέζει, συνεχώς μας προκαλεί, συνεχώς δημιουργεί ένα κλίμα, το οποίο φοβάμαι ότι επηρεάζει περισσότερο τον πληθυσμό και λιγότερο την πραγματικότητα, αλλά δεν την παίρνει αυτή την στιγμή να κάνει κάποια απονενοημένη κίνηση, διότι η συγκυρία δεν της το επιτρέπει αφενός και αφετέρου γνωρίζει πολύ καλά η Τουρκία -και δεν το λέω αυτό για να ανεβάσω το ηθικό, το λέω διότι είναι η πραγματικότητα- ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις και εχθές και σήμερα δεν είναι, όπως ήταν το 1974 και πριν επί Χούντας. Είναι σε πολύ καλό σημείο και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά. Είναι αυτή η παροιμία που λέμε ότι «ρίχνουν άδεια για να πιάσουν γεμάτα».

Είπατε ότι η στάση αυτή έχει μικρότερη επιρροή στην πραγματικότητα, αλλά μεγαλύτερη στο λαό, να  μείνουμε σε αυτό λίγο. Σας άκουσα πρόσφατα να λέτε ότι πρέπει πάσει θυσία ανεβάσουμε το ηθικό των Ελλήνων. Θα έλεγα ότι είναι μία πολύ κακή συγκυρία δυστυχώς για να ευελπιστούμε ότι αυτή η απόπειρα θα έχει ευοίωνη  κατάληξη, γιατί έχουμε μετατοπίσει το κέντρο βάρους της δημόσιας συζήτησης στο μεταναστευτικό και θα πρέπει εδώ να διακρίνουμε δύο πράγματα, άλλο είναι ένα μείζον εθνικό θέμα που μας ξεπερνά κιόλας, αυτό του προσφυγικού - μεταναστευτικού και άλλο ένα διαρκές ηθικό ακμαιότατο, που θα έλεγα εγώ, πηγάζει και εκπορεύεται από την ίδια τη φύση των Ελλήνων. Εδώ, όταν κάποιος πάει να δηλώσει τα πατριωτικά του αισθήματα και το ακμαίο του φρόνημα, κινδυνεύει μάλλον να χαρακτηριστεί ως υπερπατριώτης και φασίστας, λίγο να τα ξεχωρίσουμε τα πράγματα...

Να τα θέσουμε λίγο στο σωστό σημείο τα πράγματα, το ηθικό ενός λαού δεν αλλάζει από τη μία στιγμή στην άλλη, είναι αποτέλεσμα πάρα πολλών ενεργειών. Εμείς περάσαμε και συνεχίζουμε σε ένα μεγάλο βαθμό μία κρίση η οποία σακάτεψε τον ελληνικό λαό, κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν μπορείς με λόγια να λες να ανέβει το ηθικό. Θα σας πω πρακτικά πράγματα που μπορεί να ανέβει το ηθικό, ένα από τα πράγματα αυτά είναι ότι να μην κάνουμε κορώνες για θέματα ασήμαντα, ενώ έχουμε δίπλα μας αυτή την απειλή. Αυτό που είπατε για το μεταναστευτικό, είναι ένα θέμα παγκόσμιο και το οποίο πάλι η ελληνική πολιτική ηγεσία δεν το χειρίστηκε εδώ και πάρα πολλά χρόνια σωστά. Οι ευρωπαίοι, κυρίως, θεωρήσανε ότι η Ελλάδα είναι ένας τόπος, όπου μπορούμε να αποθέσουν τους μετανάστες  και τους πρόσφυγες οι οποίοι έρχονται. Αυτό δεν έχει να κάνει με την ταλαιπωρία αυτών των ανθρώπων που έχουν και παιδιά, μάλιστα είδα ότι σε κάποια χωριά εκεί της Μακεδονίας τα περιποιήθηκαν, άλλο αυτό και άλλο μία προσπάθεια την οποία ήδη ο Οζάλ την είχε πει τη δεκαετία του ‘80 ότι εμείς μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα με την Ελλάδα, στέλνοντας τους μετανάστες και πρόσφυγες. Εκεί λοιπόν χρειάζεται μία συμπαγής ελληνική πολιτική και να μη γίνεται η Βουλή πεδίο μάχης, λέγοντας ότι εμείς είμαστε καλοί και εσείς είσαστε οι κακοί. Όσο γι αυτό το οποίο είπατε, περί πατριωτισμού και υπερπατριωτισμού, εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα που υπήρχε πάντοτε, δεν είναι πρώτη φορά που υπάρχει, εγώ λοιπόν λέω ότι πατριώτης είναι αυτός ο οποίος αγαπά την πατρίδα του και δεν εχθρεύεται τις πατρίδες των άλλων, όπως εγώ αγαπάω τη μητέρα μου και εσείς αγαπάτε τη μητέρα σας, δεν σημαίνει ότι μισείτε τη μητέρα του διπλανού σας. Άλλο ο πατριωτισμός κι άλλο οι εξτρεμιστικές φωνές οι οποίες καμιά φορά ακούγονται και ευτυχώς, κατά την άποψή μου, τουλάχιστον μέσα στο κοινοβούλιο, δεν έχουμε αυτές τις φωνές σήμερα, αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αυτές οι φωνές. Άλλο πατριωτισμός και άλλο καπήλευση του πατριωτισμού, εκεί λοιπόν παίζεται ένα παιχνίδι και το δυστύχημα είναι ότι κατά αυτό τον τρόπο μειώνεται το ηθικό του λαού, όταν τσακωνόμαστε από το πρωί μέχρι το βράδυ για τη Novartis ή αν θα βγαίνει ο ΠτΔ με 130 ή 150 ψήφους ή από τον λαό. Αυτά τα πράγματα είναι θεσμικά, αλλά δεν είναι αυτό το κύριο πρόβλημα το οποίο αυτή τη στιγμή έχει η Ελλάδα. Του ηρωισμού που επιδείξαμε το ’40 ακολούθησε ένας εμφύλιος του 1946-49, που συνέχισε την καταστροφή.

Με αφορμή το μεταναστευτικό, αλλά και την απαραίτητη ομοψυχία που δυστυχώς δεν επιδεικνύουν οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου, εγώ πιστεύω ότι είμαστε πολύ κοντά σε έναν επίσης πολύ μεγάλο εθνικό διχασμό, καλλιεργείται ένα τοξικό μίσος που δε ξέρω που θα οδηγήσει.

Αυτό εστιάζεται επίσης στην αγνοία των πραγματικών γεγονότων και της ιστορίας. Σας είπα, είμαι από κείνους που υποστηρίζουν ότι η δικτατορία του 67, η οποία στην ουσία άρχισε να διαφαίνεται από το 1965, είχε στόχο την καταστροφή της Κύπρου, ξέρετε όταν το λέω, εισπράττω μύδρους, ναι, αλλά αφού η ιστορία έτσι το λέει; Είχαμε μία κυβέρνηση θεωρητικά στρατιωτική, η οποία το πρώτο που έπρεπε να κάνει είναι μία οργάνωση του στρατού! Και αυτή η στρατιωτική κυβέρνηση, εκτός των άλλων, αποτέλεσε ύβρη και για τις Ένοπλες Δυνάμεις! Όταν το λες αυτό, σε κοιτάζουν οι άλλοι και λένε δεν υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο, ο μύθος αυτός πρέπει να σταματήσει και ότι η γενιά του Πολυτεχνείου μας κατέστρεψε! Το τι κάνανε μερικοί μετά το Πολυτεχνείο και ενδεχομένως μερικοί που το καπηλεύτηκαν, αυτό έχει σημασία για τα παιδιά τα οποία ξεχύθηκαν αυθόρμητα για να ρίξουν τη χούντα, γνωρίζοντας ότι η Χούντα οδεύει προς μία Εθνική καταστροφή; Συνεχίζουν, λέγοντας όλες αυτές τις βλακείες, που είναι μία αναθεώρηση της ιστορίας, λες και αυτό είναι το πρόβλημά μας! Το πρόβλημά μας είναι να είμαστε ενωμένοι να μην τυχόν έχουμε πάλι τα ίδια!

από την εφημερίδα Νέα Εγνατία 22 και 23 Νοεμβρίου 2029