Η μεγάλη απάτη

 

Θυμάστε τι έλεγε ο κ. Μητσοτάκης προεκλογικά για το πώς θα πορευτεί ως κυβερνήτης στο θέμα της στελέχωσης του κρατικού μηχανισμού; Ξεχνιούνται αυτά τα ωραία και εύηχα που είχαν δελεάσει κόσμο και κοσμάκη και κυρίως πολλούς κεντροαντιαριστερούς που ξιφουλκούσαν με μανία κατά των αριστεριστών του ΣΥΡΙΖΑ; 

Τάσος Παππάς

Όλοι μαζί έκλιναν τις λέξεις αξιοκρατία, αριστεία και αξιολόγηση σε όλες τις πτώσεις. Περιμένετε και θα δείτε, απαντούσαν σε όποιους εξέφραζαν αμφιβολίες και κρατούσαν μικρό καλάθι. Μη γίνεστε μίζεροι και καχύποπτοι, επέμεναν και διαβεβαίωναν πως θα τοποθετηθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις και δεν θα παίζει κανένα ρόλο η κομματική καταγωγή τους. Θυμάστε την αποθέωση που γνώρισε από τα δεξιά μέσα ενημέρωσης ο πρωθυπουργός όταν ανακοίνωσε την κυβέρνησή του; Ξεχνιούνται αυτά τα ωραία και εύηχα;

Τι για ευρυχωρία μάς είπαν, τι για την επιτομή του πολιτικού φιλελευθερισμού μάς είπαν, τι για γενναία ανοίγματα σε άλλους χώρους μάς είπαν, τι για κυβέρνηση των αρίστων και για επιτελικό κράτος μάς είπαν. Και πριν από τις εκλογές και αμέσως μετά, το μήνυμα που έστελναν μερίδα του πολιτικού προσωπικού της Νέας Δημοκρατίας και οι δημοσιολόγοι της παράταξης ήταν: «Ξεχάστε αυτά που ξέρατε για τη Δεξιά. Με τον Μητσοτάκη αρχηγό έχει αλλάξει. Δεν είναι πια το κόμμα των πελατειακών λογικών και των ρουσφετιών. Αυτά που λέει θα τα κάνει. Ο παλαιοκομματικός λαϊκισμός έχει εξοριστεί και από τη θεωρία και από την πολιτική πρακτική της».

Αρκετοί πήραν τοις μετρητοίς τις δεσμεύσεις της ηγετικής ομάδας της Ν.Δ. και την ψήφισαν. Ηταν ζήτημα λίγων εβδομάδων για να αποκαλυφθεί η μεγάλη απάτη. Κι όμως, φαινόταν πού θα πάει το πράγμα από τα πρώτα δείγματα γραφής, τόσο του αρχηγού, όσο και των περισσότερων υπουργών. Συγγενείς πρώτου και δεύτερου βαθμού, κουμπάροι, βαφτισιμιοί, συννυφάδες και μπατζανάκηδες τοποθετήθηκαν σε κεντρικές θέσεις στο μέγαρο Μαξίμου και στα υπουργεία.

Νόμοι άλλαξαν για να βολευτούν τα δικά τους παιδιά, οι μετακλητοί έγιναν περισσότεροι και με καλύτερες αμοιβές, αυξήθηκαν οι μισθοί των διευθυντικών στελεχών στις επιχειρήσεις που ελέγχει το Δημόσιο και το αποκορύφωμα ήταν οι επιλογές για τις θέσεις των διοικητών και των αναπληρωτών διοικητών στα νοσοκομεία της χώρας. Οσοι σαγηνεύτηκαν από την αφρίζουσα πολεμική της Δεξιάς κατά των κατσαπλιάδων και κατάπιαν αμάσητες τις γλυκερές εξιδανικεύσεις της πολιτικής της από τους οργανικούς διανοούμενους του συστήματος, διαπιστώνουν τώρα ότι έχουμε μία από τα ίδια.

Η Δεξιά βάζει πόδι και χέρι παντού στο κράτος, ακόμη και σε περιοχές που δεν είναι πρώτης προτεραιότητας. Τα κριτήρια δεν είναι η αξιοσύνη και ο επαγγελματισμός των προσώπων. Αρκούν η κομματική ένταξη και η μεσολάβηση κάποιου στελέχους. Με τη γλώσσα της πιάτσας, όποιος έχει «μπάρμπα στην Κορώνη» θα πιάσει την καλή. Ούτε διαγωνισμοί, ούτε συνεντεύξεις, ούτε αξιολογήσεις.

Η Δεξιά είναι σήμερα αυτό που ήταν πάντα. Ετσι έχει μάθει να διοικεί τη χώρα. Δεν έχει μεταβάλει άποψη, δεν έχει εγκαταλείψει τις γνωστές πρακτικές της, παρά τις πομπώδεις διακηρύξεις της ηγεσίας της περί του αντιθέτου.

Η διαφορά με το πρόσφατο παρελθόν είναι ότι στην παρούσα φάση και εξαιτίας της ανασφάλειας του αρχηγού της επιχειρείται να στηθεί παράλληλα και ένας σκληρός μηχανισμός με αναφορά στο πρόσωπό του. Κι αυτό προκαλεί δυσφορία στις άλλες πτέρυγες του κόμματος γιατί βλέπουν πως υπάρχει προνομιακή μεταχείριση των πολύ κολλητών. Μέχρι τώρα ήταν υπόκωφη. Τα όργανα θα αρχίσουν να βαράνε σύντομα και ο μαέστρος δύσκολα θα μπορέσει να συντονίσει μια ορχήστρα με θυμωμένα βιολιά, απογοητευμένα σαξόφωνα και οργισμένα κλαρίνα.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών