Ο καπιταλισμός πρέπει να πάρει τον μπούλο

Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,

11.000 επιστήμονες προειδοποιούν ξανά για την κλιματική αλλαγή.
Η προειδοποίησή τους, μάλιστα, δεν θα μπορούσε να ήταν πιο ζοφερή: είμαστε υποχρεωμένοι να δράσουμε τώρα, αλλιώς μας περιμένουν «ανείπωτες συμφορές».

Πάντως, πρότειναν πάλι μια σειρά από βασικές παρεμβάσεις, καθώς η κλιματική αλλαγή ήρθε πιο γρήγορα απ’ ό,τι φαντάζονταν οι πιο απαισιόδοξοι -ναι, είναι ήδη εδώ-, ενώ παρά τις προειδοποιήσεις τους η ανθρωπότητα συνεχίζει στον ίδιο δρόμο, οπότε αφήνουν να εννοηθεί πως δεν υπάρχουν πια περιθώρια για παρεκκλίσεις.

Συνοπτικά ζητάνε: πλήρη εγκατάλειψη των ορυκτών καυσίμων και μη εξόρυξη των εναπομεινάντων κοιτασμάτων (μας ζηλεύουν συνέλληνες επειδή βρήκαμε πετρέλαιο), ραγδαία μείωση των εκπομπών μεθανίου και αιθάλης, απομάκρυνση των ανθρώπων από τα φυσικά περιβάλλοντα, μείωση της κατανάλωσης κρέατος (στις ΗΠΑ δεν τρώμε πολύ κρέας, α πα πα, καθόλου μην σου πω, ενώ στην Ελλάδα απειλούνται τα υπαίθρια barbecue μπροστά στα hotspot), κατάργηση του οικονομικού μοντέλου της αέναης ανάπτυξης, σταθεροποίηση του ανθρώπινου πληθυσμού, κατάργηση των οικονομικών ανισοτήτων και επίτευξη πλήρους ισότητας ανάμεσα στα δυο φύλα.

Προσωπικά, δεν έχω καμία αντίρρηση για όλα αυτά.

Πάμε να τα κάνουμε από τώρα, κιόλας.

Α, ναι, ξέχασα τον ελέφαντα μέσα στο δωμάτιο.

Η ελίτ συμφωνεί;

Ρωτάω επειδή το μόνο που βλέπω είναι τους πλούσιους να ορθώνουν κάστρα και τείχη, μέσα στα οποία νομίζουν πως θα συνεχίσουν να ζούνε μέσα στη χλιδή και οι προλετάριοι απ’ έξω θα καίγονται σε μια αχανή, επίγεια κόλαση.

Ή μήπως περιμένουμε τους καπιταλιστές που δημιούργησαν όλο αυτό το χάος -επειδή χωρίς αυτό δεν θα υπήρχαν- να αλλάξουν …καριέρα;

Λυπάμαι, αλλά πριν ανεβάσουμε τον αιματοκρίτη, καλό θα ήταν να αφαιρέσουμε πρώτα τις βδέλλες από τον ασθενή.

Και να ‘ταν μόνο αυτό.

Ε, το λοιπόν, ότι και να είναι η κλιματική αλλαγή, εγώ τη γλώσσα μου της βγάζω.

Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο, είναι ένας άνθρωπος που τον εμποδίζουν να βαδίζει, είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.

Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

Όποιος δεν το κατάλαβε, θα το πω σε μια πρόταση: ο καπιταλισμός πρέπει να πάρει τον μπούλο.

Και η Ελλάδα να μετακομίσει σε άλλο γαλαξία, κούρασε.

Και μετά ευχαρίστως να μιλήσουμε για το κλίμα.

Που, ας μην γελιόμαστε, απασχολεί τους δυτικούς σήμερα μέχρι το βαθμό που τους επηρεάζει ή τους συμφέρει.

Δηλαδή, σχεδόν καθόλου· και μην σας ξεγελάνε οι συζητήσεις για την κλιματική αλλαγή στη Δύση, απλά είναι στη μόδα τώρα.

Όσο πολέμησαν οι δυτικοί την πείνα όταν έβλεπαν τα σκελετωμένα παιδιά στην Αφρική, άλλο τόσο θα πολεμήσουν την κλιματική αλλαγή.

Οπότε, αν θέλουν οι επιστήμονες να τους ακούσουν οι απλοί αυτοί άνθρωποι, ας αφήσουν αυτά τα ξενέρωτα περί εξάλειψης του ανθρώπινου είδους και ας μιλήσουν στη γλώσσα που όλοι καταλαβαίνουμε.

Let’s make some money.

Τότε μάλιστα, θα γίνουμε όλοι οικολόγοι σε χρόνο dt.

Στο μεταξύ, οι εξεγέρσεις ανά τον κόσμο καλά κρατούν, με περιόδους εξάρσεων και υφέσεων, ενώ για άλλη μια βδομάδα, στη Χιλή και στο Ιράκ η κατάσταση έχει ξεφύγει αρκετά, καθώς οι κυβερνήσεις των δυο χωρών αρνούνται να υποχωρήσουν στο σύνολο των αιτημάτων των διαδηλωτών, προσπαθώντας παράλληλα να καταστείλουν με κάθε μέσο την οργή του κόσμου· ξέρουν πως έχουν όλο το χρόνο με το μέρος τους.

Σε όλες αυτές τις εξεγέρσεις, ένα κυρίαρχο παράπονο των διαδηλωτών είναι η οικονομική ανισότητα.

Στην πρώτη εικόνα βλέπουμε αυτή την ανισότητα.

Στην δε δεύτερη -ναι, υπάρχει δεύτερη πυραμίδα πάνω στην πρώτη- βλέπουμε ότι αυτό συνεχίζεται μέχρι την απόλυτη κορυφή. όπου συναντούμε τους 2.100 εκλεκτούς δισεκατομμυριούχους.

Δηλαδή, 2.100 άνθρωποι είναι δισεκατομμυριούχοι και άλλοι 47 εκατομμύρια εκατομμυριούχοι, σε έναν πλανήτη όπου ζουν 7,7 δισεκατομμύρια άνθρωποι (το ¼ κάτω των 15 ετών, συνεπώς τα ποσοστά αφορούν τον ενήλικο πληθυσμό).

Επίσης, βλέπουμε πως το 0,8% του ενήλικου πληθυσμού (δηλαδή οι πραγματικά πλούσιοι) κατέχουν το 44,8% του πλούτου, ενώ ένα 8,7% ή 440 εκατομμύρια άνθρωποι -οι παρ’ ολίγον εκατομμυριούχοι- ένα ακόμα 39,3%.

Δηλαδή, το υπόλοιπο 90% του πληθυσμού μοιράζεται το 15% του εναπομείνοντος πλούτου.

Αλλά δεν είναι αυτό που νομίζετε.

Δεν θέλω να κουράσω με περισσότερα στατιστικά, για το πώς μοιράζεται ο ετήσια παραγόμενος πλούτος -πάντως, μην σκάτε, το ίδιο συμβαίνει και εκεί-, καθώς αυτό που διαφαίνεται κάθε χρόνο είναι η αύξηση του συνολικού πλούτου, η αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού και η σταθερή παραμονή 3 δισεκατομμυρίων ανθρώπων στον πάτο της πυραμίδας.

Η αύξηση του συνολικού πλούτου, πάντως, δεν έχει να κάνει με καινούρια κοιτάσματα χρυσού ή με την αύξηση της παγκόσμιας παραγωγής κεφτέδων σόγιας.

Έχει να κάνει με την αύξηση των τιμών των προϊόντων, των ενοικίων, των υπηρεσιών -αυτό που στα οικονομικά λέμε ανάπτυξη.

Η πυραμίδα, δηλαδή, αδυνατεί να καταγράψει την πιο πικρή αλήθεια για τον κόσμο μας, το κόστος διαβίωσης.

Τα πάντα γύρω μας γίνονται ακριβότερα, οπότε ενώ βγάζουμε περισσότερα χρήματα κάθε χρόνο, απολαμβάνουμε τα ίδια ή και λιγότερα από πέρσι, καθώς συνήθως οι μισθοί δεν ακολουθούν την αντίστοιχη πορεία· η ανάπτυξη που λέγαμε.

Αυτά παθαίνει, όμως, μια κοινωνία που, αντί να ζητάει εγγυήσεις για όλους, εκείνη ζητάει ίσες ευκαιρίες στην αρένα με τα λιοντάρια.

Πώς να το πω αλλιώς;

47 εκατομμύρια άνθρωποι σε ενήλικο πληθυσμό 5,5 δισεκατομμυρίων «κατάφεραν» και πλούτισαν.

Για την ακρίβεια, καταγεγραμμένο και αυτό, περισσότεροι από τους μισούς κληρονόμησαν τον πλούτο τους -κορόιδα που είστε- και οι άλλοι μισοί απλά πρόσθεσαν ένα μηδενικό κάποια στιγμή στο κασέ τους.

Πιο πολλές πιθανότητες έχει να κερδίσει κάποιος το Λόττο, που να πάρει.

Μπορούμε τώρα να πάρουμε αυτή την πυραμίδα και να …άσε μην πω καλύτερα τι να την κάνουμε.

Γι’ αυτή την κωλοπυραμίδα, πάντως, διαλύσαμε τον άνθρωπο.

Για τον πλανήτη δεν ανησυχώ, θα την βρει την άκρη του, όπως την βρίσκει για πάνω από 4 δισεκατομμύρια χρόνια τώρα.

Δεν ξέρω αν καταλάβατε και κάτι άλλο τόση ώρα.

Για παράδειγμα. ας αναφέρουμε το παγκόσμιο χρέος, ξέρετε αυτό που όλοι χρωστάνε σε κάποιον αλλά κανείς δεν ξέρει πού.

Ε, ποιος νομίζετε ότι δανείζει στα κράτη και τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, όταν μόλις 2100 άνθρωποι κατέχουν τα απαιτούμενα δισεκατομμύρια;

Θα πεταχτεί τώρα να πει κάποιος: οι τράπεζες.

Ναι, οκ.

Και ποιος ελέγχει τις τράπεζες και τα τόσα δισεκατομμύρια τους, αν όχι ο δισεκατομμυριούχος ιδιοκτήτης τους;

Η πυραμίδα, συνεπώς, δείχνει κάτι ακόμα:

Πως, για να υπάρξουν 2,100 δισεκατομμυριούχοι, απαιτείται να θυσιαστούν σε μια ζωή ανέχειας πάνω από 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι.

Άλλωστε, πώς αλλιώς πλουτίζει κανείς, αν όχι κλέβοντας από κάποιον άλλον;

Δεν ανέφερα, δηλαδή, το γεγονός πως υπάρχουν δικλείδες στο σύστημα έτσι ώστε να μην πλουτίσει ποτέ το πόπολο.

Ειλικρινά, είμαστε τόσο βούρλα που νομίζουμε πως παίζουν στη ρουλέτα ποιος θα πλουτίσει και ποιος όχι;

Ή μήπως δεν φανταζόμαστε πως οι ηλίθιοι στην εξίσωση είμαστε εμείς;

Αυτό εξασφαλίζει μια σταθερή ροή πλούτου από τα χαμηλά στρώματα στα υψηλά, καθώς το μεγαλύτερος μέρος του πλούτου είναι η υπεραξία.

Και συνεπάγεται, πως τα ποσοστά ευημερίας διαφέρουν από χώρα σε χώρα -δηλαδή υπάρχουν πλούσιες χώρες και λιγότερο πλούσιες, ναι δεν τις λέμε φτωχές τώρα γιατί κάνει τζιζ.

Οπότε, μην περιμένετε να το δείτε στα δελτία ειδήσεων ή σε έκτακτο ανακοινωθέν κάποιας κυβέρνησης.

Άλλωστε, πώς αλλιώς μπορείς να κλέβεις συνεχώς από κάποιον, αν αυτός γνωρίζει ότι τον κλέβεις;

Εξαίρεση στον παραπάνω κανόνα, οι Έλληνες, που διαψεύδουν όλα τα προγνωστικά.

Μπροστά στα μάτια μας όλα και θα τα αφήσουμε να καταστραφούν, μόνο και μόνο επειδή ο καθένας από μας ονειρεύεται να γίνει (δισ)εκατομμυριούχος.

Γι’ αυτό και οι άνθρωποι είναι ρατσιστές μόνο με τους φτωχούς.

Γιατί όλοι θα θέλαμε να είμαστε πλούσιοι, αλλά κανείς δεν θέλει να είναι φτωχός, οπότε φοβόμαστε οι κακομοίρηδες τη φτώχεια τους.

Η φτώχεια δηλαδή αντιμετωπίζεται ως ασθένεια και οι μάντρες και τα μπάρμπεκιου ως το εμβόλιο.

Λες και είναι μεταδοτική.

Τι ηλίθιοι που είμαστε.

Επ’ ευκαιρίας, μπάρμπα, αν δεν γεννήθηκες σε παλάτι, μάλλον σε καλύβα θα πεθάνεις -sorry που στο χαλάω- με ή χωρίς πρόσφυγες στη χώρα σου.

Αλλά ο μπάρμπας είναι δουλευταράς ο καημένος και δεν έχει χρόνο για χάσιμο.

Οι άνθρωποι δεν θέλουν να σταματήσουν να δουλεύουν· αλλιώς, πώς θα πλουτίσουν;

Τελικά, δεν υπάρχει κανένας πιο απελπιστικά εργατικός απ’ αυτόν που εσφαλμένα πιστεύει πως παράγει έργο.

Όπως και να έχει, ο μόνος λόγος που δουλεύουμε είναι για να πλουτίζουν αυτοί οι 2100 μεγιστάνες, χωρίς άλλες περιστροφές, οι οποίοι παρεμπιπτόντως από το 2013 αύξησαν κατά 34% την περιουσία τους σε πάνω από 8 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Μόνο που δεν τους νοιάζουν τα λεφτά· αυτά όποτε θέλουν τα τυπώνουν, ένα κομμάτι χαρτί είναι στην τελική.

Δεν τους νοιάζουν καν τα εμπορεύματα, όποτε θέλουν τα πετάνε στη θάλασσα και δεν τρέχει κάτι.

Αυτό που τους νοιάζει, το μοναδικό που τους νοιάζει, είναι να συνεχίσουν να πιστεύουν οι κοινοί θνητοί πως υπάρχει διέξοδος από τη μιζέρια τους, ώστε να μην στρέφονται ποτέ κατά εκείνων που την προκαλούν.

Το ότι κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν δουλειά είναι δυσάρεστο, μόνο και μόνο επειδή οι υπόλοιποι έχουν.

Αυτός είναι και ο λόγος που δεν θα αναχαιτισθεί η οικονομική ανισότητα και η κλιματική αλλαγή -και τα δυο έχουν να κάνουν με την υπερεργασία, την υπερπαραγωγή και τον υπέρ πάντων αγώνα.

Οπότε, την ξέρετε πάλι τη λύση, τη μοναδική για όλα τα προβλήματα.

Let’s make lots of money.

Με εκτίμηση,

Άρης

 

ΥΓ1. Πάρα πολλοί, για να παρηγορηθούμε, λέμε πως έχει πολύ δρόμο ακόμα η ανθρωπότητα. Στην πραγματικότητα, ένα συνειδησιακό αλματάκι είναι που μόλις γίνει το ρημάδι, μετά οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες, σε τέτοιο βαθμό που θα εκπλήσσονται οι επόμενες γενεές με την υποτέλειά μας. Αλλά έχουμε πείσει τους εαυτούς μας ότι ορθώνεται το Έβερεστ μπροστά μας, οπότε «πού να ανεβαίνουμε τώρα;». Σαν τον ελέφαντα που όταν είναι μικρός τον δένουν στον πάσσαλο και, ενώ προσπαθεί με όλη του τη δύναμη, είναι μάταιο, δεν καταφέρνει να αποδράσει. Το συγκλονιστικό στην ιστορία είναι πως το ίδιο συμβαίνει και όταν μεγαλώσει, παρότι τώρα είναι προφανές πως ο πάσσαλος δεν είναι αρκετός να συγκρατήσει τόσο μεγάλο πλάσμα. Απλά, τώρα ο ελέφαντας έχει χάσει κάθε διάθεση να ελευθερωθεί και δεν το προσπαθεί πια.

ΥΓ2. Πριν το ξεχάσω. Είναι εξαιρετικά καλή εποχή να πάρει κάποιος στεγαστικό ή φοιτητικό δάνειο. Έτσι όπως έχουν σαλέψει από την απληστία οι άνθρωποι, σε 30 χρόνια δεν θα υπάρχει κανείς να το απαιτήσει.

 

(Φίλε Άρη, αν ο καπιταλισμός δεν πάρει τον πούλο, θα πάρει τον πούλο η ανθρωπότητα. Βέβαια, να μην ξεχνάμε πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να είναι ελεύθεροι, ενώ πάρα πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να ζήσουν. Για την ακρίβεια, δεν θέλουν να ζήσουν. Τους αρκεί να υπάρχουν. Μέχρι να πεθάνουν. Να είσαι καλά, Άρη. Γράφε, γράφε. Την αγάπη μου.)

pitsirikos.net