Η πρωτοφανής μετά τον μεσοπόλεμο ισχυροποίηση της ακροδεξιάς απειλεί άμεσα όλες ανεξαιρέτως τις πολιτικές και οικονομικές κατακτήσεις των λαών και των κοινωνιών.
Γιώργος Βεργόπουλος
Αν τα πράγματα πηγαίνουν στραβά, το σωστό για την αριστερά είναι να το βλέπει και να χαράζει πολιτική που αντιστοιχεί στην συγκυρία. Η στρουθοκάμηλος δεν ήταν ποτέ το έμβλημα μας.
Κάποιοι το είχαν πει από το 2016. Η παραδοσιακή δεξιά – κεντροδεξιά υποχωρεί αλλά το κενό καταλαμβάνει κυρίως η νέα ακροδεξιά. Ξεκινώντας το 2020 η πολιτική αυτή τάση έχει ήδη πραγματοποιήσει το ποιοτικό άλμα. Η νέα ακροδεξιά είναι ισχυρότερη πλέον από την παραδοσιακή δεξιά, είναι η μεγαλύτερη πολιτική δύναμη στον πλανήτη.
Δεν θα μπω καθόλου στις αιτίες του φαινομένου, έχουν γραφτεί εκατό φορές. Κατά ένα περίεργο τρόπο οι αριστεροί συμφωνούμε σε αυτές αλλά δεν βλέπουμε όλοι καθαρά τα αποτελέσματα τους. Ότι δηλαδή η πρωτοφανής μετά τον μεσοπόλεμο ισχυροποίηση της ακροδεξιάς απειλεί άμεσα όλες ανεξαιρέτως τις πολιτικές και οικονομικές κατακτήσεις των λαών και των κοινωνιών.
Θα σταθώ στο συγκεκριμένο πολιτικό σκηνικό, στην συγκυρία με την στενή έννοια. Που κατά τη γνώμη μου οδηγεί σε ένα επίσης συγκεκριμένο, και πολιτικά δύσκολο, «δια ταύτα».
Λοιπόν, στις ΗΠΑ είναι πολύ δύσκολο να μην επανεκλεγεί ο Τραμπ. Ας προηγήθηκε ο Μπέρνι στην Αϊόβα και ας πάρει την Τρίτη και το Νιου Χαμσάιρ. Στις προκριματικές των Δημοκρατικών θυμίζω, δεν γίνονται γενικές εκλογές ακόμη. Ήμουν από τους πολύ αρχικούς υποστηρικτές του Μπέρνι στην Ελλάδα και εξακολουθώ να τον θαυμάζω. Αλλά τα ποσοστά δημοφιλίας του Τραμπ ανεβαίνουν συνεχώς και ακόμη και αν πάρει ο Μπέρνι το χρίσμα των Δημοκρατικών (50-50 βλέπω τις πιθανότητες που είναι εκπληκτικά καλά για ένα πραγματικά αριστερό υποψήφιο) υπάρχει μεγάλο κομμάτι των Δημοκρατικών που θα τον υπονομεύσει ανοιχτά ή κρυφά. Οι δημοσκοπήσεις μεταξύ Τραμπ – Σάντερς σε αυτή την χρονική στιγμή δεν σημαίνουν τίποτε, αν πιστέψουμε τις αντίστοιχες Τραμπ – Μπάιντεν ο Μπάιντεν είναι ήδη Πρόεδρος. Όμως ο Μπάιντεν τελικά έψαχνε την ψήφο του στην Αϊόβα.
Στη Βρετανία το Brexit θα υλοποιηθεί με ακροδεξιά σφραγίδα. Το ότι ο Τζόνσον μόλις κέρδισε τις εκλογές εθνικοποίησε τους σιδηροδρόμους δεν σημαίνει βέβαια ότι είναι και ολίγον αριστερός. Σημαίνει ότι σαν κανονικός νέος ακροδεξιός θα κάνει όποια ντρίπλα χρειαστεί για να εδραιωθεί στην εξουσία χωρίς νεοφιλελεύθερους δογματισμούς. Ένα μίγμα νεοφιλελευθερισμού και λαϊκιστικής ακροδεξιάς θα είναι η πολιτική του και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο.
Στην ΕΕ η ακροδεξιά είναι προ των πυλών της κυβέρνησης στην Ιταλία, σχεδόν ισοδύναμη με την παραδοσιακή δεξιά στην Ισπανία, μοναδική εκλογική αντίπαλος του Μακρόν στη Γαλλία, πανίσχυρη στην Πολωνία και διεκδικεί νομιμοποίηση ως πιθανός κυβερνητικός εταίρος στη Γερμανία. Η Μέρκελ έβαλε τις φωνές με αυτό που έγινε στη Θουριγγία και όσο περνάει ακόμη ο λόγος της θα εμποδίζει την συμμαχία δεξιάς – ακροδεξιάς. Όταν φύγει από το παιχνίδι όμως;
Αυτά στα 5 μεγάλα κράτη της ΕΕ, στη Μάλτα βέβαια οι σοσιαλδημοκράτες διατηρούν το 60%. Αλλά δεν είναι το ίδιο….
Η Ισπανία και η Πορτογαλία είναι περικυκλωμένες νησίδες που στα συμβούλια κορυφής παίζουν άμυνα για όσο μπορούν να συμμαχούν με τον Μακρόν.
Ο τεράστιος κίνδυνος είναι ο Τραμπ μετά την επανεκλογή του να ρίξει το βάρος των διεθνών πιέσεων του στο να εκλεγεί η ΛεΠεν στη Γαλλία. Που θα είναι game over αν συμπέσει με κυβέρνηση Σαλβίνι.
Εκτός παραδοσιακής Δύσης, μάλλον ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα αλλά δεν θα μπω εδώ σε αναλυτική καταγραφή.
Έρχομαι στο δύσκολο «δια ταύτα». Παίζουμε άμυνα παγκοσμίως. Ακόμη και αν συγκροτούνταν αύριο το πρωί στην ΕΕ το «κόκκινο – κόκκινο – πράσινο» εκπροσωπεί περίπου το 35% των Ευρωπαίων πολιτών. Με όλη την σοσιαλδημοκρατία και όλη την αριστερά μέσα στο μέτρημα, από το SPD μέχρι το ΚΚΕ. Δηλαδή σαν εφικτός πολιτικός στόχος θα βγει λιγότερο.
Άρα το επείγον και ταυτόχρονα το εφικτό είναι το δημοκρατικό μέτωπο. Όχι η νίκη της αριστεράς. Μέσα στο δημοκρατικό μέτωπο και εφόσον αυτό δώσει με επιτυχία την δύσκολη μάχη, η αριστερά μπορεί να ηγεμονεύσει. Χωρίς το δημοκρατικό μέτωπο θα ισχύσει η φριχτή τελευταία φράση της δυστοπίας του Όργουελ. Σε γενικές γραμμές και με όλες τις ιδιαιτερότητες που υπάρχουν, πιστεύω ότι αυτά πρέπει να τα πάρουμε υπόψη μας και στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου