Η πολιτική και πνευματική υστέρηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και ολόκληρου του ακροδεξιού συρφετού, που νομίζει ότι κυβερνάει, φαίνεται στην υπερβολικά ακραία βία που επεφύλαξαν στους πολίτες της Λέσβου και της Χίου
Ευάγγελος Κωνσταντέλος
Πριν το όνομα του Αριστοτέλη διασυρθεί, διαπομπευθεί και υπονομευτεί από τον Πάχτα και πριν τηλεπωληθεί με το κιλό από trash παράσιτους πολιτικάντηδες, αστείους γελωτοποιούς της σειράς και αγύρτες του ελέους, ο μεγάλος Σταγειρίτης μάς έδωσε ένα πολύ διαφωτιστικό διάγραμμα για τις αρετές του ατόμου. Διάγραμμα, το οποίο περιγράφει και ερμηνεύει την ακραία πολιτική και πνευματική υστέρηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και την αφθονία του Αλέξη Τσίπρα. Η αλήθεια είναι, ότι ποτέ δεν με απασχόλησε το ποιόν του Αλέξη Τσίπρα, για το λόγο ότι τον διάλεξε ο λαός και όχι ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Γιατί ο λαός είναι σοφός και η κοινωνία αργά ή γρήγορα και διαυγάζει τις εφήμερες, επιπόλαιες ή απερίσκεπτες επιλογές της, αλλά και ξεμπερδεύει με τους ασπόνδυλους κηφήνες, που κατά καιρούς εμφανίζονται από την διαπλοκή και τα συμφέροντα, για να εξυπηρετήσουν τον κάθε άφραγκο, κρατικοδίαιτο, σελεμίζοντα κερδοσκόπο, άρπαγα του δημοσίου χρήματος.
Μας λέει λοιπόν ο Αριστοτέλης, ότι η αρετή είναι έξις, δηλαδή μια συνήθεια. Τι είδους όμως συνήθεια είναι η αρετή; Πριν απαντήσει λοιπόν ο φιλόσοφος σε αυτήν την ερώτηση κάνει τις εξής δύο παραδοχές. Πρώτον, ότι κάθε αρετή κάνει το πράγμα, του οποίου είναι αρετή να βρίσκεται στην τελειότερη κατάστασή του, και δεύτερον, να εκτελεί καλά το έργο του. Υπ’ αυτή την έννοια η αρετή κάθε ανθρώπου είναι μια έξις, μια συνήθεια, από την οποία πηγάζει το γεγονός, ότι ο άνθρωπος γίνεται καλός και θα μπορέσει να εκτελέσει καλά το έργο που του ανατέθηκε. Γιατί όμως ο Κυριάκος δεν έγινε σε τίποτα καλός, αλλά ούτε φαίνεται να εκτελεί σωστά το έργο του, τόσο σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, όσο και σε ό,τι αφορά τα γραμμάτια που χρωστά σε Μαρινάκη, Λάτση, Σαμαρά, Βενιζέλο και ό,τι παράταιρο απομεινάρι του σημιτικού ΠΑΣΟΚ και της χουντοβασιλικής δεξιάς του ΛΑ.Ο.Σ του έχει απομείνει αμανάτι, ενώ ο Τσίπρας και ο Σύριζα δείχνουν και καλύτεροι και πιο αποφασιστικοί να παράξουν έργο; Και εδώ μας απαντά ο Αριστοτέλης με το διάγραμμά του, καθώς ο Τσίπρας θα αποφύγει τόσο την υπερβολή όσο και την έλλειψη και θα αναζητήσει να βρει το μέσον, ενώ ο Μητσοτάκης και οι «πιστωτές» του θα παρουσιάσουν με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο τις υπερβολές τους και τα πράγματα, στα οποία υστερούν. (Γιατί άραγε είχαν φαγωθεί, Σαμαράς και Βενιζέλος να αποκτήσουν ισχυρό θεσμικό ρόλο; Θα μπορούσε σε ένα τέτοιο σενάριο κάποιος να κατηγορήσει έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή έναν Ευρωπαίο Επίτροπο και μάλιστα η κατηγορία να έχει αποτέλεσμα; Γιατί άραγε ο Γεωργιάδης να βρίσκεται σε τέτοιο υπέρμετρο πανικό και στερούμενος της όποιας λογικής διαθέτει, εάν δεν ήξερε ότι, ως ξένο σώμα στην ΝΔ, κανένας δεν έχει τη διάθεση να τον καλύψει;)
Εμβόλιμα πρέπει να λεχθεί, ότι μια σύγκριση μεταξύ του Κυριάκου Μητσοτάκη με οποιονδήποτε άλλο θα αδικούσε τη συγκριτική μελέτη ως μεθοδολογία, αλλά και θα υπονόμευε κάθε αλήθεια στο παραγόμενο συμπέρασμα. Ο Κυριάκος όμως είναι «πρωθυπουργός» και μοιραία, ώσπερ η μοίρα του, συγκρίνεται με τον Αλέξη Τσίπρα και τον Σύριζα. Η τέχνη της πολιτικής για τον Αλέξη Τσίπρα επιτελεί σωστά το έργο της με τέτοιο τρόπο, έχοντας πάντα στραμμένο το βλέμμα του προς το μέσον και κατευθύνοντας προς αυτό όλα τα έργα του, και σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, «αν η αρετή είναι, όπως και η φύση, ακριβέστερη και ανώτερη από κάθε τέχνη, τότε η αρετή έχει, ως στόχο της το μέσον». Φυσικά εδώ μιλάμε για μια ηθική αρετή, διότι αυτή είναι που αναφέρεται στα πάθη και στις πράξεις. Σε αυτά τα δύο ενυπάρχουν η υπερβολή, η έλλειψη και το μέσον. Πιο συγκεκριμένα και πιο σχηματικά θα λέγαμε ότι το λάθος γίνεται με πολλούς τρόπους, ενώ το σωστό γίνεται μόνο με έναν (γι’ αυτό και το πρώτο είναι εύκολο, ενώ το δεύτερο είναι δύσκολο). Έτσι η υπερβολή και η υστέρηση είναι τα χαρακτηριστικά της κακόβουλης και επικίνδυνης ανοησίας του πρωθυπουργού, ενώ η μεσότητα του Τσίπρα είναι το χαρακτηριστικό της αρετής, η οποία διακρίνει και τα περισσότερα μέλη του λαού και της κοινωνίας.
Η αρετή λοιπόν είναι η έξις, που διακρίνει τον Τσίπρα αλλά και επιλέγεται ελεύθερα από το άτομο και βρίσκεται στο μέσον. Στο μέσον όμως όχι σε σχέση με τον εαυτό του, αλλά σε σχέση με εμάς, δηλαδή το λαό, και καθορίζεται από τη λογική, η οποία με τη σειρά της καθορίζει τον κάθε φρόνιμο άνθρωπο. Ο Τσίπρας βρίσκεται στο μέσον δύο κακιών, που η μία βρίσκεται από την πλευρά της ανούσιας υπερβολής και η άλλη από την πλευρά της υστέρησης. Η θεωρία αυτή του Αριστοτέλη περί μεσότητας δεν θα είχε κανένα νόημα αν δεν έβρισκε εφαρμογή και στις επιμέρους περιπτώσεις. Γιατί μπορεί οι πλίνθοι και τα ξόανα της υστέρησης και της ανεπάρκειας να έχουν μεταπτυχιακό στην αναλυτική φιλοσοφία, ο Αριστοτέλης όμως επικεντρώνεται στην πρακτική, όπου οι καθολικές αρχές καλύπτουν πλατύτερη εφαρμογή. Μας διαφωτίζει όμως και στα επιμέρους, τα οποία έχουν μέσα τους μεγαλύτερο ποσοστό αλήθειας. Ας δούμε λοιπόν τα επιμέρους με τη βοήθεια του αριστοτελικού διαγράμματος, που αποκαλύπτει τα καθ’ υστέρησιν του Κυριάκου και τα εν αφθονία του Αλέξη.
Α) Στην περιοχή του φόβου και του θάρρους μεσότητα είναι η ανδρεία, από την πλευρά της υποβολής. Ο Κυριάκος ως υπερβολικός στο «θάρρος» δηλώνεται με τη λέξη θρασύς, ενώ ο υπερβολικός στον φόβο αλλά ελλιπής στο θάρρος δηλώνεται με τη λέξη δειλός.
Β) Στις ηδονές και στις λύπες μεσότητα είναι η σωφροσύνη, υπερβολή η ακολασία. Και λέει ο Αριστοτέλης, ότι «ελλιπείς ως προς τις ηδονές δεν φαίνεται να υπάρχουν· γι’ αυτό και οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν στη γλώσσα μας λέξη που να τους δηλώνει — εμείς ας τους πούμε αναίσθητους».
Γ) Στη δόση και τη λήψη χρημάτων μεσότητα είναι η ελευθεριότητα, υπερβολή και έλλειψη η ασωτία και η ανελευθερία. Σ᾽ αυτές τις δύο οι άνθρωποι υπερβάλλουν και ελλείπουν με ακριβώς αντίθετο τρόπο: ο άσωτος υπερβάλλει στο ξόδεμα και ελλείπει στη λήψη, ενώ ο ανελεύθερος υπερβάλλει στη λήψη και ελλείπει στο ξόδεμα των χρημάτων.
Δ) Η σχέση μας με τα χρήματα μπορεί, βέβαια, να έχει και άλλες μορφές: μεσότητα η μεγαλοπρέπεια, υπερβολή η μεγαλομανία και η κακογουστιά, και έλλειψη η κακομοιριά.
Ε) Σχετικά με την τιμή και την ατιμία μεσότητα είναι η μεγαλοψυχία, υπερβολή αυτό που θα μπορούσε κανείς να το ονομάσει ένα είδος κενοδοξίας, έλλειψη η μικροψυχία. Σε όποια σχέση λέγαμε ότι βρίσκεται η ελευθεριότητα προς τη μεγαλοπρέπεια, στην ίδια σχέση προς τη μεγαλοψυχία βρίσκεται μια άλλη ιδιότητα, η οποία αναφέρεται ως τιμή.
ΣΤ) Γιατί την τιμή μπορεί κανείς να την επιθυμεί και να την επιδιώκει με τον τρόπο που πρέπει, περισσότερο από ό,τι πρέπει ή λιγότερο από ό,τι πρέπει: ο υπερβολικός στην επιδίωξη της τιμής λέγεται φιλόδοξος, ο ελλιπής αφιλόδοξος, ενώ για τον μέσο δεν υπάρχει λέξη.
Ζ) Υπερβολή, έλλειψη και μεσότητα υπάρχει και στην οργή. Ιδιαίτερες λέξεις για τις τρεις αυτές περιπτώσεις στην πραγματικότητα δεν έχουμε, λέγοντας όμως πράο τον μέσο, ας ονομάσουμε πραότητα τη μεσότητα. Γι’ αυτόν που κατέχει την άκρη της υπερβολής ας χρησιμοποιήσουμε τη λέξη οργίλος , ενώ γι’ αυτόν που κατέχει την άκρη της έλλειψης ας χρησιμοποιήσουμε κάτι σαν τη λέξη αόργητος.
Στο πρώτο αυτό μέρος του διαγράμματος του Αριστοτέλη εύκολα μπορεί να συμπεράνει κανείς τις ελλείψεις και τις υπερβολές του Κυριάκου Μητσοτάκη και της ελεεινότητας που τον πλαισιώνει, αλλά και τη μεσότητα στην πολιτική προσωπικότητα του Αλέξη Τσίπρα, που εν αφθονία μπορεί δυνητικά να εμπνεύσει τον μεσαίο, προοδευτικό, δημοκρατικό χώρο και την αριστερά. Στην αντίθετη περίπτωση, του Κυριάκου, όλοι παρακολουθούν και βγάζουν συμπεράσματα απογοήτευσης, επαληθεύοντας τις υστερήσεις του τραγέλαφου της οικογενείας, ο οποίος μέσα από τις δημόσιες εμφανίσεις του έχει εδώ και καιρό παραδοθεί στην χλεύη του κόσμου σε Ελλάδα και εξωτερικό. Η υπερβολική ανωριμότητα και η στερούμενη σοβαρότητας προσωπικότητα του Κυριάκου θα είναι η αιτία, που θα κάνει αρκετούς παραδοσιακά συντηρητικούς κύκλους πραγματικά να θεωρούν την παρούσα κυβέρνηση μια ακροδεξιά παρένθεση και μάλιστα να σκέφτονται τους τρόπους, να συμμαζέψουν τη ΝΔ μετά τον Μητσοτάκη, ο οποίος δεν φαίνεται να ολοκληρώνει την τετραετία, αφού βασίζει την πρωθυπουργία του στα ΜΜΕ της διαπλοκής, της ιδιοτέλειας, της υστεροβουλίας και του παρασιτισμού και του οργανωμένου και στοχευμένου ψεύδους.
Θεωρώντας ο Κυριάκος, ότι όπως τα διεφθαρμένα ΜΜΕ «ξέπλυναν» από το Γεωργιάδη, το Βορίδη και τον Πλεύρη τα χουντικά φιδοτόμαρα, έτσι νομίζει θα ξεπλύνουν και αυτόν. Αυταπατώνται όμως όλοι, διότι όσο και να προσπαθούν οι ταπεινοί κόλακες και οι εθελόδουλοι της δημοσιογραφίας με τη χυδαία τους συμπεριφορά να παρουσιάσουν τα φίδια της χούντας και της ακροδεξιάς ως θεσμικούς παράγοντες, τα φίδια παραμένουν φίδια, όσα τομάρια και αν αλλάξουν. Ομοίως και τον Μητσοτάκη, όσο και να προσπαθούν να τον παρουσιάσουν ως ευφυή ηγέτη, τόσο θα εκθέτουν τον εαυτό τους και θα χειροτερεύουν την ήδη επιβαρυμένη εικόνα τους στην κοινωνία. Γιατί η ακρισία του Μητσοτάκη τον φέρνει όλο και πιο κοντά στο ΛΑ.Ο.Σ και στην ΠΟΛ.ΑΝ, καθώς μη διαθέτοντας καμία αρετή και κανένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, τον καθιστά ανίκανο να ονομάζεται ηγέτης. Όσο έρμαιο υπήρξε ως μέλος της οικογένειας Μητσοτάκη, άλλο τόσο άγεται και φέρεται διαθέτοντας μόνο τύποις τον τίτλο του πρωθυπουργού, τον οποίο δανείστηκε και σε λίγο θα τον επιστρέψει. Έτσι η κοινωνία αλλά και οι ισχυροί της παγκόσμιας πολιτικής κονίστρας σε Ευρώπη και Αμερική βλέπουν, εκτιμούν και ζυγίζουν τα καθ' υστέρησιν του Κυριάκου Μητσοτάκη και τα εν αφθονία του Αλέξη Τσίπρα.
ΥΓ: Η πολιτική και πνευματική υστέρηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και ολόκληρου του ακροδεξιού συρφετού, που νομίζει ότι κυβερνάει, φαίνεται στην υπερβολικά ακραία βία που επεφύλαξαν στους πολίτες της Λέσβου και της Χίου αλλά και οσονούπω και σε άλλα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Αντί να χρησιμοποιήσουν και να συμβουλευτούν διεθνείς οργανισμούς με πείρα δεκαετιών (Refugees International, Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης – IOM, κτλ.), οι οποίοι θα υποστήριζαν και οικονομικά και τεχνικά την μετεγκατάσταση των προσφύγων και μεταναστών σε ξενοδοχεία και άλλους διαμορφωμένους χώρους στην ενδοχώρα, οι ανεκδιήγητοι της θρασύτατης και ανίκανης πλειοψηφίας, έκαναν αυτό που ξέρει η δική της ακροδεξιά πείρα… να στέλνουν τα ΜΑΤ για να βιαιοπραγούν σε βάρος των πολιτών. Μέχρι πριν το επεισόδιο με τον Ινδαρέ, θεωρούνταν επικίνδυνοι για τους θεσμούς και την πολιτική σταθερότητα και ακεραιότητα της χώρας. Τώρα φαίνεται επίσης καθαρά πλέον, ότι ξεκινώντας από τους δικούς τους ψηφοφόρους θα αρχίσουν να ξυλοφορτώνουν και τους υπόλοιπους, μόνο και μόνο επειδή δεν έχουν τίποτα άλλο να προσφέρουν. Εξάλλου κυβέρνηση έγιναν, για να ξελασπώσουν όλους όσοι διώκονται ποινικά, οι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ μαζί με τους επιχειρηματίες της διαπλοκής τους, και όχι να υπηρετήσουν με το έργο τους τις ανάγκες του λαού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου