Υποψήφιος... για τα 'Οσκαρ (και) ο 'Αδωνις...
Όλα ξεκίνησαν ακριβώς μία εβδομάδα πριν. Το προηγούμενο Σάββατο. Και από τότε, τελειωμό δεν έχουν.
Η αλήθεια είναι πως με τα φεστιβάλ και τις δημοσιογραφικές προβολές, σπάνια πηγαίνω κανονικά σε αίθουσα να δω μια ταινία. Αλλά άρχισαν τα «Αντε, έλα», «Καιρό έχουμε να βρεθούμε» και «είναι καλή η ταινία – τόσα βραβεία πήρε!» και μου και σου και του και πήγα.
Που ανάθεμα την ώρα! Που... ακόμα τα κλαίω τα 8,50 ευρώ που έδωσα. Που ένας δεν βρέθηκε να γράψει την αλήθεια, ότι δηλαδή πρόκειται για υπερμάπα! Οσκαρικός σκηνοθέτης, πήρε την ιστορία του παππού του από τον Α΄ Παγκόσμιο και, όπως έγραψαν, «αυτό ήταν το μεγαλύτερο προσωπικό και καλλιτεχνικό στοίχημα στην καριέρα του» (!). Του σκηνοθέτη εννοούν, αλλά εγώ νομίζω του παππού του, που πολλά φούμαρα πρέπει να πούλησε στον εγγονό.
Για τον σκηνοθέτη δεν ξέρω, εγώ πάντως το στοίχημα το έχασα. Από τα δύο πρώτα λεπτά προσευχόμουν να πεθάνει ο πρωταγωνιστής, μπας και ξεμπερδέψουμε μια ώρα αρχύτερα. Μάταια... Τι από σφαίρες γλίτωσε, τι από χαρακώματα πέρασε, τι από καταρράκτες βούτηξε, τι ολόκληρη οροφή τού έπεσε στο κεφάλι, αυτός εκεί, μήτε γρατζουνιά! Η μούρη φρεσκαδούρα!
Περιττό να πω πως την επόμενη μόλις μέρα (αφού εγώ σιχτίριζα όλο το προηγούμενο βράδυ για το τι μπούρδα ήταν αυτή, Παναγιά μου) ανακοινώθηκε ότι πήρε και BAFTA καλύτερης ταινίας. Κόκαλο η δικιά σου... Τι έγινε, ρε παιδιά;
Ευτυχώς, ήρθε ο Αδωνις και με έβγαλε από το αδιέξοδο. Ναι, ναι, ο Αδωνις. Διότι, δεν μπορεί, σκέφτηκα, τι διάολο «είπε» ο σκηνοθέτης που τόσο πια δεν κατάλαβα; Απλούστατο: δεν το κατάλαβα, γιατί δεν το είπε. «Το υπονόησε», λένε... Ξεχνούν, όμως, ότι τα «υπονοούμενα» ωχριούν, όταν τα λεγόμενα είναι τόσο σαφή.
Το γράφω όπως ακριβώς το άκουσα με τ’ αυτάκια μου: «Προστασία πρώτης κατοικίας δεν υπάρχει σε καμία προηγμένη οικονομία, ούτε και πρέπει να υπάρχει! Είναι και ζημία στην οικονομία να υπάρχει». Σαφές; Σαφέστατο. Αμ δε!
Ο Αδωνις τα είπε αυτά τη μέρα που η μάπα πήρε το BAFTA. Μαζί μαζί πάνε οι μάπες φαίνεται. Αλλά, όπως και ο εν λόγω σκηνοθέτης, έτσι και ο εν λόγω υπουργός, είναι περήφανοι γι’ αυτά που είπαν (ο ένας στο πανί, ο άλλος στο βήμα – και οι δύο δεόντως βαρετά, μονότονα και φανφαρόνικα). Και φυσικά, τίποτα απ’ αυτά δεν πήραν πίσω. Ο ένας προσπάθησε να μας πείσει πως έκανε ένα αριστούργημα και όποιος δεν το είδε ως τέτοιο, απλά δεν το κατάλαβε. Και ο δεύτερος, πως είπε ένα αριστούργημα, που όποιος δεν το κατάλαβε, είναι γιατί «διαστρεβλώθηκαν τα λεγόμενά του»!
Να ’ταν και οι μόνοι; Συνηθισμένη τακτική. Πόσες και πόσες φορές στην Ιστορία άλλα ακούγαμε, άλλα διαβάζαμε, άλλα καταλαβαίναμε και άλλα εννοούσαν όσοι τα έλεγαν ή τα έγραφαν... Η αρχή φυσικά έγινε με τη Βίβλο.
Τι λέει το μέγα αυτό θρησκευτικό κείμενο; «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε της γης». Προσοχή: όχι «τη γη», αλλά «της γης»! Δηλαδή «επί της γης». Τουτέστιν, κατσικωθείτε πάνω της και μην αφήσετε κανένα άλλο πλάσμα ν’ ανασάνει! Εσείς, οι μόνο κυρίαρχοι, βασιλείς και κοσμοκράτορες! Καταδυναστεύσατε, δηλαδή, ό,τι σας γουστάρει! Μάλιστα. Τι μας διδάσκουν όμως στα σχολεία; Οτι μιλάει για την... αγάπη.
Δεκαέξι αιώνες αργότερα, ο Φράνσις Μπέικον, μάλλον Σερ Φράνσις Μπέικον, Αγγλος, φιλόσοφος, εννοείται και πολιτικός, είπε το εξής κι έμεινε στην Ιστορία: «Η γνώση είναι δύναμη!» Μάλιστα. Πάμε πάλι: Τι καταλάβαμε; Πως άμα στρωθείς και διαβάσεις και σπουδάξεις, θα γίνεις... ’κατοφεσίτης θα γίνεις! Τι εννοούσε; Πως η γνώση είναι δύναμη επί της φύσης. Δηλαδή, αν μάθετε, θα είστε ικανοί να μην αφήσετε τίποτα όρθιο. Οπερ και εγένετο.
Τι να πρωτοθυμηθώ και τι ν’ αφήσω από όσα ακούμε με τ’ αυτιά μας ή διαβάζουμε ως υπέρτατες ρήσεις και δεν είναι παρά εξαιρετικά επικίνδυνες φρασούλες, που μας τις πασάρουν ως σπουδαίες σκέψεις.
...Οσο το σκέφτομαι τόσο το φοβάμαι και τελικά να το δεις: θα πάρει και το Όσκαρ!
Που ανάθεμα την ώρα! Που... ακόμα τα κλαίω τα 8,50 ευρώ που έδωσα. Που ένας δεν βρέθηκε να γράψει την αλήθεια, ότι δηλαδή πρόκειται για υπερμάπα! Οσκαρικός σκηνοθέτης, πήρε την ιστορία του παππού του από τον Α΄ Παγκόσμιο και, όπως έγραψαν, «αυτό ήταν το μεγαλύτερο προσωπικό και καλλιτεχνικό στοίχημα στην καριέρα του» (!). Του σκηνοθέτη εννοούν, αλλά εγώ νομίζω του παππού του, που πολλά φούμαρα πρέπει να πούλησε στον εγγονό.
Για τον σκηνοθέτη δεν ξέρω, εγώ πάντως το στοίχημα το έχασα. Από τα δύο πρώτα λεπτά προσευχόμουν να πεθάνει ο πρωταγωνιστής, μπας και ξεμπερδέψουμε μια ώρα αρχύτερα. Μάταια... Τι από σφαίρες γλίτωσε, τι από χαρακώματα πέρασε, τι από καταρράκτες βούτηξε, τι ολόκληρη οροφή τού έπεσε στο κεφάλι, αυτός εκεί, μήτε γρατζουνιά! Η μούρη φρεσκαδούρα!
Περιττό να πω πως την επόμενη μόλις μέρα (αφού εγώ σιχτίριζα όλο το προηγούμενο βράδυ για το τι μπούρδα ήταν αυτή, Παναγιά μου) ανακοινώθηκε ότι πήρε και BAFTA καλύτερης ταινίας. Κόκαλο η δικιά σου... Τι έγινε, ρε παιδιά;
Ευτυχώς, ήρθε ο Αδωνις και με έβγαλε από το αδιέξοδο. Ναι, ναι, ο Αδωνις. Διότι, δεν μπορεί, σκέφτηκα, τι διάολο «είπε» ο σκηνοθέτης που τόσο πια δεν κατάλαβα; Απλούστατο: δεν το κατάλαβα, γιατί δεν το είπε. «Το υπονόησε», λένε... Ξεχνούν, όμως, ότι τα «υπονοούμενα» ωχριούν, όταν τα λεγόμενα είναι τόσο σαφή.
Το γράφω όπως ακριβώς το άκουσα με τ’ αυτάκια μου: «Προστασία πρώτης κατοικίας δεν υπάρχει σε καμία προηγμένη οικονομία, ούτε και πρέπει να υπάρχει! Είναι και ζημία στην οικονομία να υπάρχει». Σαφές; Σαφέστατο. Αμ δε!
Ο Αδωνις τα είπε αυτά τη μέρα που η μάπα πήρε το BAFTA. Μαζί μαζί πάνε οι μάπες φαίνεται. Αλλά, όπως και ο εν λόγω σκηνοθέτης, έτσι και ο εν λόγω υπουργός, είναι περήφανοι γι’ αυτά που είπαν (ο ένας στο πανί, ο άλλος στο βήμα – και οι δύο δεόντως βαρετά, μονότονα και φανφαρόνικα). Και φυσικά, τίποτα απ’ αυτά δεν πήραν πίσω. Ο ένας προσπάθησε να μας πείσει πως έκανε ένα αριστούργημα και όποιος δεν το είδε ως τέτοιο, απλά δεν το κατάλαβε. Και ο δεύτερος, πως είπε ένα αριστούργημα, που όποιος δεν το κατάλαβε, είναι γιατί «διαστρεβλώθηκαν τα λεγόμενά του»!
Να ’ταν και οι μόνοι; Συνηθισμένη τακτική. Πόσες και πόσες φορές στην Ιστορία άλλα ακούγαμε, άλλα διαβάζαμε, άλλα καταλαβαίναμε και άλλα εννοούσαν όσοι τα έλεγαν ή τα έγραφαν... Η αρχή φυσικά έγινε με τη Βίβλο.
Τι λέει το μέγα αυτό θρησκευτικό κείμενο; «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε της γης». Προσοχή: όχι «τη γη», αλλά «της γης»! Δηλαδή «επί της γης». Τουτέστιν, κατσικωθείτε πάνω της και μην αφήσετε κανένα άλλο πλάσμα ν’ ανασάνει! Εσείς, οι μόνο κυρίαρχοι, βασιλείς και κοσμοκράτορες! Καταδυναστεύσατε, δηλαδή, ό,τι σας γουστάρει! Μάλιστα. Τι μας διδάσκουν όμως στα σχολεία; Οτι μιλάει για την... αγάπη.
Δεκαέξι αιώνες αργότερα, ο Φράνσις Μπέικον, μάλλον Σερ Φράνσις Μπέικον, Αγγλος, φιλόσοφος, εννοείται και πολιτικός, είπε το εξής κι έμεινε στην Ιστορία: «Η γνώση είναι δύναμη!» Μάλιστα. Πάμε πάλι: Τι καταλάβαμε; Πως άμα στρωθείς και διαβάσεις και σπουδάξεις, θα γίνεις... ’κατοφεσίτης θα γίνεις! Τι εννοούσε; Πως η γνώση είναι δύναμη επί της φύσης. Δηλαδή, αν μάθετε, θα είστε ικανοί να μην αφήσετε τίποτα όρθιο. Οπερ και εγένετο.
Τι να πρωτοθυμηθώ και τι ν’ αφήσω από όσα ακούμε με τ’ αυτιά μας ή διαβάζουμε ως υπέρτατες ρήσεις και δεν είναι παρά εξαιρετικά επικίνδυνες φρασούλες, που μας τις πασάρουν ως σπουδαίες σκέψεις.
...Οσο το σκέφτομαι τόσο το φοβάμαι και τελικά να το δεις: θα πάρει και το Όσκαρ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου