Η έκδοση του Τζούλιαν Ασάνζ στις ΗΠΑ θα σημάνει το τέλος της δημοσιογραφικής έρευνας στα ενδότερα της εξουσίας…
Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής
Ποιος νοιάζεται γα τον Τζούλιαν Ασάνζ; Οι συνάδελφοί του, όχι και τόσο. Κάτι λίγοι μόνο, ρομαντικοί, αλληλέγγυοι εκ πεποιθήσεως, ρίχνουν πλάγιες πονεμένες ματιές προς το «Γκουαντάναμο Μπέι» (τις φυλακές υψίστης ασφαλείας Μπέλμαρ του Λονδίνου) όπου κρατείται και πληκτρολογούν τη θλίψη τους και την απέχθειά τους για τα βάσανα του Τζούλιαν. Τη «μοιραία κι αναπότρεπτη κατάληξή του απ’ το εγγλέζικο στο αμερικανικό Γκουαντάναμο»...
Όμως, ποιοι συνάδελφοί του; Έχει συνάδελφους ο ιδρυτής των WikiLeaks στο χώρο της ελληνικής και της διεθνούς βιομηχανίας της ενημέρωσης; «Στο βαθμό που έχει η ελληνική και η διεθνής βιομηχανία της ενημέρωσης ερευνητική δημοσιογραφία», θα σας απαντούσα: αν εξαιρέσουμε μια διεθνή δράκα κολασμένων ρεπόρτερ που επιβιώνουν χάρις σε κάποιες ηθελημένες ή αθέλητες παραλείψεις της 4ης εξουσίας, η ερευνητική δημοσιογραφία είναι είδος υπό εξαφάνιση και ο Τζούλιαν Ασάνζ δημοσιογράφος ανάδελφος.
«Αυτό που με στενοχωρεί είναι ότι όλο και περισσότεροι συνάδελφοι γίνονται αχθοφόροι της γραμμής του κόμματός τους ή του αφέντη, χωρίς να νοιάζονται για το τι λέει ο κόσμος, γι’ αυτό μιλάω για αφεντικογραφία…», έλεγε προ ημερών ο Παντελής Μπουκάλας, (efsyn) περιγράφοντας την εντόπια δημοσιογραφική εθελοδουλία…
«Η καταδιωκτική μανία των αμερικανικών αρχών κατά του κ. Ασάνζ ενθαρρύνεται από τη δειλία των δημοσιογράφων που τον εγκαταλείπουν στην τύχη του, αν δεν απολαμβάνουν κιόλας την ατυχία του», γράφει σχετικά ο διευθυντής της Monde Diplomatique, Serge Halimi
*******
Όμως, ποιοι συνάδελφοί του; Έχει συνάδελφους ο ιδρυτής των WikiLeaks στο χώρο της ελληνικής και της διεθνούς βιομηχανίας της ενημέρωσης; «Στο βαθμό που έχει η ελληνική και η διεθνής βιομηχανία της ενημέρωσης ερευνητική δημοσιογραφία», θα σας απαντούσα: αν εξαιρέσουμε μια διεθνή δράκα κολασμένων ρεπόρτερ που επιβιώνουν χάρις σε κάποιες ηθελημένες ή αθέλητες παραλείψεις της 4ης εξουσίας, η ερευνητική δημοσιογραφία είναι είδος υπό εξαφάνιση και ο Τζούλιαν Ασάνζ δημοσιογράφος ανάδελφος.
«Αυτό που με στενοχωρεί είναι ότι όλο και περισσότεροι συνάδελφοι γίνονται αχθοφόροι της γραμμής του κόμματός τους ή του αφέντη, χωρίς να νοιάζονται για το τι λέει ο κόσμος, γι’ αυτό μιλάω για αφεντικογραφία…», έλεγε προ ημερών ο Παντελής Μπουκάλας, (efsyn) περιγράφοντας την εντόπια δημοσιογραφική εθελοδουλία…
«Η καταδιωκτική μανία των αμερικανικών αρχών κατά του κ. Ασάνζ ενθαρρύνεται από τη δειλία των δημοσιογράφων που τον εγκαταλείπουν στην τύχη του, αν δεν απολαμβάνουν κιόλας την ατυχία του», γράφει σχετικά ο διευθυντής της Monde Diplomatique, Serge Halimi
*******
«Η καταδιωκτική μανία των Aμερικανών κατά του κ. Ασάνζ»!.. Μια ψύχωση που γεννήθηκε το 2006. Έτος που, εντελώς… συμπτωματικά, γεννήθηκαν και τα WikiLeaks. Τα οποία, εντελώς συμπτωματικά επίσης, αποκάλυψαν ότι η εν λόγω ψύχωση των Aμερικανών, γεννήθηκε με αφόρητους… ευρωαριστερούς πόνους τοκετού στις 8 Ιουνίου του 2006, όταν δύο σοσιαλιστές ηγέτες, οι κκ. Φρανσουά Ολάντ και Πιερ Μοσκοβισί, έσπευδαν πανικόβλητοι στην αμερικανική πρεσβεία των Παρισίων προκειμένου να διαχωρίσουν τη θέση τους από τον προέδρο Ζακ Σιράκ που είχε αντιδράσει έντονα στην εισβολή στο Ιράκ! Έντρομοι!.. Μην τους πάρει μπάλα η καταδιωκτική μανία των Αμερικανών κατά του κ. Ασάνζ!...
Το 2010 η αντί – Ασάνζ μανία κατέλαβε τον Ντόναλντ Τράμπ. «Εύχομαι να εκτελεστεί», δήλωνε εν ψυχρώ, εισπράττοντας μύδρους διεθνών αντιδράσεων: «Αν πάμε το WikiLeaks στα δικαστήρια, θα πρέπει να απαγγείλουμε κατηγορίες και στον Guardian ή τους New York Times που δημοσιοποίησαν τα στοιχεία του», απαντούσε ο πρόεδρος, τότε, των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, αποφεύγοντας συστηματικά να βάλει χέρι στον Ασάνζ, παρότι είχε μπει πολλές φορές στον πειρασμό.
Στο μεσοδιάστημα, στις προεκλογικές συγκεντρώσεις των Ρεπουμπλικάνων, ο Τράμπ έκανε επίδειξη της ανισορροπίας του δηλώνοντας χαζοχαρούμενα, «I love Wikileaks»! Αλλά από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι…
Σήμερα που οι Wiki-αποκαλύψεις δεν αποτελούν πλέον απειλή για τους Δημοκρατικούς, αλλά για τον ίδιο και το κόμμα του, ο Τραμπ αλλάζει τροπάριο: επιδιώκει με λύσσα την έκδοση του Ασάνζ στις ΗΠΑ, τη δίκη και την καταδίκη του στις φλόγες της Κόλασης, αλλά όταν ερωτάται on camera ποιεί την νήσσα: «Τι θέλετε να πω εγώ για τα Wikileaks; Δεν είναι στις αρμοδιότητές μου!»…
*******
Το αίτημα των ΗΠΑ για την έκδοσή του Τζούλιαν Ασάνζ εκδικάζεται στις 24 Φεβρουαρίου, επτά μέρες από σήμερα. Αν, ο μη γένοιτο, ο Ασάνζ εκδοθεί και φυλακιστεί για τη δημοσιοποίηση απόρρητων πληροφοριών, κάθε δημοσιογράφος θα διατρέχει στο εξής τον ίδιο κίνδυνο. Αφού μια πιθανή καταδίκη του ιδρυτή των WikiLeaks θα αλλάξει το δικανικό στάτους που διέπει την «ελευθεροτυπία» στις ΗΠΑ ως εξής:
● Προς το παρόν, η δημοσιοποίηση απόρρητων εγγράφων δεν αποτελεί έγκλημα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Θα γίνει όμως, αν εκδοθεί και καταδικαστεί ο ιδρυτής των WikiLeaks.
● Ο Τζούλιαν Ασάνζ δεν είναι Αμερικανός πολίτης και τα WikiLeaks δεν έχουν την έδρα τους στις ΗΠΑ. Η έκδοσή του θα σημάνει το τέλος της δημοσιογραφικής έρευνας στα ενδότερα της εξουσίας…
Έτσι, «θα παγιωθεί μια τρομακτική, παγκόσμια τυραννία υπό το καθεστώς της οποίας τα σύνορα, η εθνικότητα και οι νόμοι θα χάσουν πλέον το νόημά τους»*. Και οποιοσδήποτε δημοσιοποιεί απόρρητο υλικό, από τους New York Times ως το μικρότερο site, θα απολέσει για πάντα την ελευθερία του και τη φωνή του.
Κι ακόμα χειρότερα: όπως αναφέρει στην έκθεσή του για τον Ασάνζ ο Νιλς Μέλτσερ**, «ένα δολοφονικό σύστημα δημιουργείται μπροστά στα μάτια μας, στο οποίο τα εγκλήματα πολέμου και τα βασανιστήρια δεν είναι ποινικά κολάσιμα».
Κι ακόμα χειρότερα: όπως αναφέρει στην έκθεσή του για τον Ασάνζ ο Νιλς Μέλτσερ**, «ένα δολοφονικό σύστημα δημιουργείται μπροστά στα μάτια μας, στο οποίο τα εγκλήματα πολέμου και τα βασανιστήρια δεν είναι ποινικά κολάσιμα».
* Από το ανεξάρτητο δημοσιογραφικό site Common Dreams
**O Σουηδός Ειδικός Εισηγητής των Ηνωμένων Εθνών σε θέματα βασανιστηρίων και απάνθρωπης αντιμετώπισηςκρατουμένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου