Με θέμα την ποιότητα της Δημοκρατίας και του δημόσιου διαλόγου προκάλεσε τη συζήτηση τη Βουλή την Πέμπτη ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ας αφήσουμε το διάλογο. Είναι υποκριτικό να συζητήσουμε για το δημόσιο διάλογο στη χώρα της “φαιδράς πορτοκαλέας” από τη στιγμή που στο δημόσιο βίο κυριαρχούν οι παράλληλοι μονόλογοι. Για ποιο διάλογο να συζητήσουμε όταν το κάθε κόμμα, ο κάθε βουλευτής, το κάθε στέλεχος, λέει τα δικά του για την ακρίβεια το ποίημά του, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τι είπε ο συνομιλητής (;) ή τι ερώτηση του έθεσε ο δημοσιογράφος;
Οι επικοινωνιολόγοι τους έχουν συμβουλεύσει να αποφεύγουν να απαντούν στις ερωτήσεις, ιδίως τις δύσκολες. Είναι μία τεχνική, η οποία εφαρμόζεται άγαρμπα και οι ομιλούντες τις περισσότερες φορές εκτίθενται, γιατί δεν γνωρίζουν την τεχνική του…στρίβειν επιτυχώς, οπότε ο τηλεθεατής, ο ακροατής ή ο θεατής τους αντιλαμβάνονται και υπομειδιούν σαρκαστικά.
Ας δούμε τη δημοκρατία, την ποιότητα της δημοκρατίας. Νομίζετε πως έχουμε να πούμε πολλά; Δεν νομίζω. Γιατί η σημερινή κυβέρνηση και το επιτελικό κράτους ταυτίζουν τη δημοκρατία και τα δικαιώματα με το δικό τους συμφέρον.
Αν υπάρχουν νόμοι που τους εμποδίζουν, τί κάνουν; Τους αλλάζουν. Αν δεν μπορούν; Τους παραβιάζουν αδιαφορώντας για τους πολίτες, την κοινωνία, τη δημοκρατία. Κραυγαλέο παράδειγμα η περίπτωση του Κουφοντίνα.
Η δημοκρατία και η Δημοκρατία επιτάσσουν την εφαρμογή των νόμων. Στην περίπτωση Κουφοντίνα ο νόμος υποστηρίζει ότι ο κρατούμενος πρέπει να μεταταχθεί στις φυλακές Κορυδαλλού. Κάποιοι κυβερνώντες σκεφτόμενοι εντελώς βλακωδώς (εκτός κι΄ αν έχουν κάποιο άλλο βλακώδες σχέδιο κατά νου και νομίζουν πως θα κερδίσουν πολιτικά) αποφάσισαν να τον στείλουν στις φυλακές Δομοκού.
Ο φυλακισμένος διαμαρτυρήθηκε, αλλά η διαμαρτυρία του πετάχτηκε στο καλάθι των αχρήστων. Αποφάσισε να κατεβεί σε απεργία πείνας για να διεκδικήσει εκείνο που προβλέπει ο νόμος. Οι βλακωδώς σκεφτόμενοι αρμόδιοι τον αγνόησαν.
Πριν λίγες μέρες διαμαρτυρήθηκαν με ψήφισμά τους πάνω από 1.000 νομικοί, χιλιάδες πολίτες ύψωσαν τη φωνή τους. Τι ζήτησαν; Το προφανές. Να εφαρμοστεί ο νόμος. Δεν τάχθηκαν όλοι αυτοί με τον Κουφοντίνα, αλλά με το νόμο και το κράτος δικαίου. Δεν ήταν όλοι αυτοί άνθρωποι της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, ούτε νοσταλγοί της 17 Νοέμβρη, ούτε οπαδοί της ατομικής τρομοκρατίας. Ηταν πολίτες που ζητούν να έχει ποιότητα η δημοκρατία μας, όπως υποτίθεται θέλει και ο πρωθυπουργός από τη στιγμή που προκαλεί τη συζήτηση στη Βουλή.
Ηταν και είναι δημοκράτες. Οπαδοί του σεβασμού των δημοκρατικών θεσμών και των νόμων. Ακόμα και ο Κώστας Μπακογιάννης που σε μικρή ηλικία είδε τον πατέρα του να πεθαίνει από το εγκληματικό χέρι του τρομοκράτη Κουφοντίνα με άρθρο του επιχειρηματολόγησε υπέρ του κράτους δικαίου γράφοντας μεταξύ άλλων: ««Αρχή και τέλος είναι η ίδια η δημοκρατία. Το κράτος δικαίου. Οι θεσμοί, οι νόμοι, οι κανόνες ισχύουν για όλους, δίχως εξαιρέσεις και αποκλεισμούς. Φυσικά ισχύουν και για έναν επαγγελματία κατά συρροήν δολοφόνο. Αλίμονό μας αν το δίκαιο κοβόταν και ραβόταν στα μέτρα κάθε εκβιαστή και προσαρμοζόταν ο τόπος και ο τρόπος έκτισης της ποινής του στα σταθμά που τον εξυπηρετούν».
Για να μην θυμίσουμε πως ο Σωκράτης ήπιε το κώνειο από σεβασμό στο νόμο, ενώ θα μπορούσε να δραπετεύσει, όπως του πρότειναν οι μαθητές του.
Μόνο που σήμερα κάποιοι επιμένουν να μην εφαρμόζουν το νόμο πλήττοντας τη δημοκρατία για της οποίας την ποιότητα ο πρωθυπουργός την Πέμπτη ζήτησε και έκανε συζήτηση στη Βουλή. Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης οφείλει να αντιληφθεί πως αν πεθάνει ο Κουφοντίνας το πολιτικό κόστος για την παραβίαση του νόμου, για το θάνατο ενός ανθρώπου έστω και φυλακισμένου που του στερούν τα δικαιώματά του, θα ανήκει σε αυτόν. Γιατί και οι φυλακισμένοι έχουν δικαιώματα. Πολύ περισσότερο όταν αυτά έχουν κατοχυρωθεί με νόμο.
Και ύστερα απ΄ όλα αυτά δικαιούται ο κάθε σκεφτόμενος πολίτης να αναφωνήσει: Μα είναι εντελώς ηλίθιοι να πλήττουν τη δημοκρατία για ένα ηλίθιο καπρίτσιο κάποιοι βλάκα μανδαρίνου; (Εκτός κι΄ αν είναι ακόμα πιο βλάκες και νομίζουν ότι θα κάνουν πολιτικά παιχνίδια με το θάνατο του Κουφοντίνα…)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου