Υφίστανται κάποια ειδικά στοιχεία τα οποία, στην περίπτωση Ελληνo-τουρκικού πολέμου μπορεί να αποβούν καταστρεπτικά.
Ενώ η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την επ’ αόριστον μετατροπή της πατρίδας μας σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ και ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση, μέχρι αυτήν την ώρα επιδεικνύει αιδήμονα σιγή, η Ελλάδα εισέρχεται σε θανάσιμους κινδύνους.
Ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, στα άρθρα του στο “Κοσμοδρόμιο”, έχει αναλύσει το γεγονός ότι οι βρετανικές βάσεις στην Κύπρο όχι μόνο δεν την προστάτευσαν, αλλά επιπλέον συνέβαλαν στον “Αττίλα”, ενώ επιπλέον η Ελλάδα καθίσταται πλατφόρμα εκδίπλωσης της επιθετικότητας ενάντια στη Ρωσία.
Πέρα από όλα αυτά όμως υφίστανται κάποια ειδικά στοιχεία τα οποία, στην περίπτωση Ελληνo-τουρκικού πολέμου μπορεί να αποβούν καταστρεπτικά.
Πρώτον, δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός πως στην νομική δέσμευση της πατρίδας μας να προσφέρει όχι μόνο βάσεις, αλλά και το σύνολο της επικράτειάς της ως πεδίο εκπαίδευσης των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ, οι τελευταίες προσέφεραν όχι νομικώς δεσμευτικό κείμενο, αλλά πολιτική επιστολή, του νυν υπουργού Eξωτερικών των ΗΠΑ. Με άλλα λόγια, σε ό,τι μας αφορά δεσμευτήκαμε να ενισχύουμε τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ εις το διηνεκές αν δεν καταγγείλουμε την σύμβαση, ενώ οι ΗΠΑ δεν δεσμεύτηκαν νομικώς, αλλά μας προσέφεραν ένα διακηρυκτικό κείμενο προθέσεων της συγκεκριμένης αμερικανικής κυβέρνησης – δηλαδή δεν ανέλαβαν καμία πραγματική δέσμευση.
Εδώ δεν μιλούμε για ετεροβαρή απλώς συμφωνία (τέτοια είναι και με την Γαλλία) αλλά για σαφές μήνυμα από πλευράς ΗΠΑ, πως δεν αναγνωρίζουν όσα η Ελλάδα θεωρεί ως δικαιώματά της, σε τέτοιο βαθμό ώστε να τα εντάξουν σε νομικώς δεσμευτικό κείμενο.
Δεύτερον, δεν είναι τυχαίο ότι και στην επιστολή αυτή ακόμα δεν υπάρχει ουδεμία αναφορά στο ότι έστω η παρούσα διοίκηση στον Λευκό Οίκο αναγνωρίζει τα ελληνικά σύνορα και τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, έτσι όπως η ελληνική πλευρά τα προσδιορίζει ως νυν ή μελλοντικά. Η αναγνώριση κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων ή η ανάληψη έστω πολιτικής υποχρέωσης συνδρομής έχει νόημα όταν δύο μέρη ομονοούν ως προς το ποια είναι η περιοχή άσκησης κυριαρχίας. Οι ΗΠΑ ουδέποτε και ιδίως ουδέποτε μετά τα Ίμια δήλωσαν ότι απορρίπτουν τις τουρκικές αιτιάσεις περί “γκρίζων ζωνών” ή και περί εδαφών τα οποία πρέπει να γυρίσουν υπό τουρκική κατοχή πλέον. Γιατί δεν προσετέθη μια τέτοια ρήτρα;
Διότι οι ΗΠΑ ίσως να σκεφτούν να υπερασπιστούν κάπως, αν ποτέ αυτά τύχουν επίθεσης, μόνο εδάφη μας τα οποία οι ίδιες μετά βεβαιότητας μπορούν να υποστηρίξουν πως είναι ελληνικά. Την κρίσιμη στιγμή θα δούμε πως είναι τα ίδια εδάφη με εκείνα τα οποία και η Τουρκία αντιμετωπίζει ως πέραν πάσης αμφιβολίας ελληνικά.
Τρίτον, η δυνατότητα των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ να εκπαιδεύονται και σε νησιά, δεν έχει τίποτα να κάνει με τα έωλα τουρκικά επιχειρήματα περί αφοπλισμού των νησιών του ανατολικού Αιγαίου. Δεν είναι μόνο ότι δεν γνωρίζουμε σε ποια ίσως νησιά θέλουν να ασκούνται οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ. Είναι κυρίως, ότι η Τουρκία εγείρει ζήτημα με τις μόνιμες εγκαταστάσεις στρατιωτικών δυνάμεων σε νησιά. Διόλου τυχαία, οι ΗΠΑ ήταν πολύ προσεκτικές να μην την θίξουν σε οτιδήποτε σχετικό.
Τέταρτον, είναι πρωτοφανώς ανεύθυνο για οποιοδήποτε κράτος να τοποθετεί ξένες βάσεις πάνω στην πρώτη γραμμή άμυνάς του (στον Έβρο) χωρίς μάλιστα ο έλεγχός τους να είναι εφικτό να αναληφθεί από τις εγχώριες ένοπλες δυνάμεις εν καιρώ πολέμου και χωρίς οι ξένες ένοπλες δυνάμεις, οι οποίες θα βρίσκονται εκεί, να έχουν δεσμευτεί πως θα συμπολεμήσουν.
Τι ρόλο θα διαδραματίσουν οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ στον Έβρο σε περίπτωση συγκρούσεων με την Τουρκία; Ποιον θα παρακολουθούν και πού θα μεταδίδουν πληροφορίες; Τι θα γίνει όταν θα μας επιβάλλουν να μην ενεργούμε αντεπιθέσεις από περιοχές στις οποίες υπάρχουν Αμερικανοί στρατιώτες και ως εκ τούτου μπορεί να κινδυνεύσουν; Τι θα συμβεί αν ένας φιλοδυτικός ηγέτης αναρριχηθεί στην Τουρκία;
Εν κατακλείδι, η συμφωνία με τις ΗΠΑ αποτελεί μνημείο καταστροφικής εθελοδουλείας. Να ελπίζουμε μόνο, να μη χρειαστεί να μάθουμε πόσο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου