ΠΙΣΣΑ & ΠΟΥΠΟΥΛΑ
Πνιγόμαστε, καιγόμαστε, κοιμόμαστε σε αντίσκηνα και πάνω απ' όλα κοιμόμαστε
Πάρκαρα τη βαρκούλα μου δίπλα σε ένα καγιάκ, ακούμπησα τα κουπιά στο πεζοδρόμιο, έβγαλα το σκάφανδρο και ανέβηκα στο γραφείο για δουλειά. Ευτυχώς είχα μαζί στεγνά ρούχα και δεν υποχρεώθηκα να δουλέψω με το μαγιό.
Όταν με κάλεσε το αφεντικό για σύσκεψη, φόρεσα βατραχοπέδιλα και μάσκα με αναπνευστήρα για να περάσω με μακροβούτι στην παραδιπλανή αίθουσα. Είδα και κάτι αχινούς και έναν ιππόκαμπο.
Οι συνάδελφοι που τρώνε θαλασσινά κάθε Πέμπτη στο γραφείο δεν χρειάστηκε να τα παραγγείλουν απ' έξω, αφού γύρω τους κολυμπούσαν άφθονα, ξένοιαστα, αμέριμνα και λαχταριστά πολύχρωμα ψαράκια.
Στο τέλος της ημέρας, κατέβηκα από τον 5ο όροφο με θεαματική βουτιά από αυτοσχέδιο βατήρα 15 μέτρων και έπιασα ασφάλτινο βυθό, πριν αναδυθώ βγάζοντας φυσαλίδες.
Ήταν μία συνηθισμένη μέρα, στην ακοίμητη Ελλάδα του 2021.
Γιατί γελάτε, κύριοι; Γιατί γελάτε; Η κατάσταση δεν είναι για γέλια, αλλά για κλάματα.
Όταν βρέχει, ευτυχώς στη χάση και στη φέξη, πνιγόμαστε σε τρεις σταγόνες νερό.
Όταν φυσάει και κάνει ζέστη, ευτυχώς μόνο το κατακαλόκαιρο, καίγονται τα δάση μας και τα αυθαίρετά μας.
Όταν κουνάει, ευτυχώς σπανιότατα, βλέπουμε τα σπίτια μας να γκρεμίζονται και κοιμόμαστε σε αντίσκηνα.
Όταν ψηφίζουμε, δυστυχώς κάθε τέσσερα χρόνια και όχι συχνότερα, ψηφίζουμε αυτούς που έχουν φέρει τη χώρα στο ανωτέρω χάλι και επιπλέον μας κατουράνε κατάμουτρα, ξεκαρδισμένοι στα γέλια.
Τα σχολεία μας είναι κοντέινερ καμωμένα για μπανάνες. Τα λεωφορεία μας είναι σαρδελοκούτια. Η αστυνομία μας είναι νεοφασιστικό σώμα. Η εκκλησία μας είναι μεσαιωνικός οργανισμός.
Τα μέσα ενημέρωσής μας είναι μέσα διαστρέβλωσης και σκοταδισμού. Το επιτελικό κράτος μας είναι οίκος ανοχής. Τα μυαλά μας είναι χυλός.
Την άριστη κυβερνησάρα μας, βεβαίως, την έχουμε κορώνα στο κεφάλι μας. Σε κάθε δημοσκόπηση που δημοσιεύεται, στην αρχή ή στη μέση της τετραετούς θητείας, οι μετρήσεις τη βγάζουν ολοένα και ισχυρότερη. Διότι, προφανώς και εμφανώς τα κάνει όλα τέλεια.
Πώς είπατε; Ναι, και οι δημοσκοπήσεις μας είναι αντάξιες της καλυτερότερης χώρας του κόσμου. Μπουρδέλο η χώρα, πόρνες και οι δημοσκόποι. Έτσι πάει το πράγμα. Επί χρήμασι. Με απ' ευθείας ανάθεση.
Για να ειίμαστε απολύτως έντιμοι, δεν φταίει για όλα η κυβέρνηση. Η κυβέρνηση, κάθε κυβέρνηση, είναι ο καθρέφτης αυτών που την ψηφίζουν. Του παροιμιώδους μέσου ανθρωπάκου.
Αυτού που θα ρίξει σκουπίδια στα φρεάτια και δεν θα τα καθαρίσει ποτέ. Αυτού που θα φτιάξει αυθαίρετα στο δάσος και βίλες δίπλα στη θάλασσα, κλείνοντας τις διόδους πυρόσβεσης και διαφυγής. Αυτού που θα μπαζώσει το ρέμα για να χτίσει πάνω στα μπάζα.
Αυτού που θα κόψει τις κολώνες της πυλωτής για να παρκάρει τη δεύτερη αυτοκινητάρα του. Αυτού που αποστρέφεται τον εθελοντισμό και τον τίτλο του καλού πολίτη. Αυτού που φωνάζει τα κανάλια και ρωτάει βρίζοντας “πού είναι το κράτος”, ενώ το κράτος είναι ο ίδιος.
Του παροιμιώδους μέσου ελληνάκου. Που νοιάζεται περισσότερο για τους νεκρούς του "Σασμού", παρά για τους δικούς του.
Αλλά αυτή είναι η μία μόνο όψη του νομίσματος. Η σημαντικότερη, θα πει κάποιος. Η άλλη όψη καθρεφτίζει ανάγλυφα, σαν παλιό δεκάρικο, την ανικανότητα αυτών που ψηφίστηκαν για να βάλουν μία τάξη στο μπάχαλο.
Για να ξεβουλώσουν τα φρεάτια, για να προχωρήσουν σε αντιπλημμυρικά έργα, για να σβήσουν τις φωτιές, για να ανακουφίσουν τους σεισμόπληκτους, για να ανασκολοπίσουν τους παπάδες που υποδαυλίζουν την πανδημία, για να νουθετήσουν τους πολίτες με πειθώ και χωρίς φοβέρες, για να τηρήσουν κοινωνική ειρήνη χωρίς κλομπιές και κρανοφόρα λακτίσματα.
Πρωθυπουργό, βουλευτές, περιφερειάρχες, υπουργούς, γραμματείς, φαρισαίους. Ιδίως φαρισαίους.
Παρεκτός αν την αξιολόγηση αναλάβει η Κεραμέως, ή ο Πορτοσάλτε, η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα πάρει όχι κάτω από τη βάση, αλλά κάτω από το μηδέν.
Έχει αποτύχει παταγωδώς σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς, σε βαθμό που να σκέφτεσαι ότι το κάνουν επίτηδες, για να πάνε ελικοπτεράδα στο τέλος της θητείας.
Μόνο υπουργός που γουστάρει πτύελα και πατσαβούρες θα ξεστόμιζε τη φράση “φρεγάτες ή αναδρομικά”. Μόνο υπουργός που αρέσκεται στη μυρωδιά του ξύλου θα υποστήριζε ότι οι πλημμύρες είναι άσχετες με τις πυρκαγιές.
Μόνο υπουργίνα με έφεση στον σαδομαζοχισμό θα ανέβαζε τουίτ για το ψηφιακό μέλλον της παιδείας, την ίδια ώρα που τα σχολεία κολυμπούν κάτω από ένα μέτρο βρόχινο νερό.
Μόνο πρωθυπουργός που γουστάρει φάσκελα και βωμολοχίες και “Μητσοτάκη μαμιέσαι” θα έδειχνε κάθε Σαββατοκύριακο τις ρώγες του στους συγγενείς 15.000 νεκρών και χιλιάδων αναξιοπαθούντων.
Όσο και αν εδράζεται στην πραγματική πραγματικότητα των πραγμάτων η αλλεργία του Έλληνα στην περιλάλητη ατομική ευθύνη, το απίστευτο κοκτέιλ ανικανότητας, αλαζονείας και διαφθοράς με το οποίο πορεύεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη σπάει όλα τα κοντέρ.
Μία κοινωνία που δεν κοιμάται όρθια θα ξημεροβραδιαζόταν στους δρόμους και στις πλατείες, ακόμα και με νεροποντή. Για να διεκδικήσει τη χαμένη της αξιοπρέπεια. Για να απαιτήσει το μίνιμουμ, αν όχι το μάξιμουμ. Για να ξαναπάρει τη ζωή της πίσω. Για να μειώσει το σκορ της συντριβής.
Σε κανέναν λαό δεν αξίζει να έχουν την τύχη του στο έλεός τους αυτοί οι άνθρωποι. Ακόμα και όταν τους ψηφίζει ο ίδιος με τα χεράκια του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου