Όταν η Γιάννα Αγγελοπούλου οραματίζεται την Ελλάδα του 2040…
Όπως έχω επανειλημμένα σημειώσει, το μόνο πράγμα που δεν κατέχω σε αυτή τη ζωή είναι πότε θα στείλει ο Γιαραμπής τον αρχάγγελο Γαβριήλ (ή κάποιο άλλο φτερωτό πλάσμα, τέλος πάντων) να μου πάρει την ψυχή. Σε όλα τ’ άλλα μέσα είμαι και μπαλίτσα παίζω.
Βλέπε, για παράδειγμα, το τουί που είχα γράψει πέρυσι, στις 24 Σεπτεμβρίου του 2020 για να είμαι πιο συγκεκριμένος, και έλεγε τα εξής:
«Βγαίνει η Γιάννα στην ΕΡΤ, λέει για τη γιορτή που οργανώνει σχετικά με τα 200 χρόνια απ' το 1821, και υπογραμμίζει ότι: "Αυτό θα μας δώσει δύναμη και αυτοπεποίθηση για πολλές δεκαετίες ακόμα"!
(Ας την ενημερώσει κάποιος ότι με άδειο πορτοφόλι, πάει περίπατο η αυτοπεποίθηση...)».
Καλά ως εδώ; Καλά ως εδώ!
Οπότε φτάνουμε στο τέλος του τρέχοντος έτους, φτάνουμε και στο τέλος των πανηγυρισμών και των εορτών για την επέτειο της επαναστάσεως (της κανονικής, όχι αυτής που νομίζει ο Πλεύρης!) και σκεφτόμαστε όλοι και όλες ότι εντάξει, δι πάρτυ ιζ όβερ, ό,τι έγινε έγινε, ό,τι παίχτηκε παίχτηκε, θα πάει πλέον η Γιάννα να κάτσει στο σπίτι της και να βγάλει επιτέλους τα σιγκούνια.
Αμ δε!
Τώρα που πήρε φόρα; Τώρα, μάλλον, που ξαναπήρε φόρα για να το γράψω καλύτερα; Τώρα που ξαναμπήκε σε κάθε ελληνικό σπίτι μέσω του 1821; Τώρα που επέστρεψε ως ενοποιητικός παράγων του έθνους και της φυλής; Πάτε καλά αγόρια και κορίτσια, που θα ξαναγυρίσει στα ντεφιλέ και στα σουαρέ, ως μία ακόμη δισεκατομμυριούχος του σωρού; Δε νομίζω!
Και για να τα τεκμηριώσω αυτά που γράφω, η πρώτη νύξη ήρθε πριν από οκτώ μέρες ακριβώς, στο «Βήμα της Κυριακής», όπου έδωσε συνέντευξη η Γιάννα και απάντησε στην ερώτηση «Τώρα που ξανασυστηθήκατε με την κοινωνία, τι θα κάνετε; Τι σχέδια έχετε για το μέλλον; Μη μου πείτε ότι θα ξαναγράψετε βιβλίο;» ως εξής:
«Όχι. Αυτή τη φορά δεν θα γράψω βιβλίο. Βιβλίο γράφεις όταν πιστεύεις ότι κλείνεις τον κύκλο σου, όπως νόμιζα εγώ το 2013. Τώρα νιώθω πολύ μακριά απ’ αυτό».
Προειδοποιητική βολή αναμφιβόλως, για να έρθει η μπαλωθιά τρεις μέρες αργότερα σε ρεπορτάζ του πάντα καλά πληροφορημένου συναδέλφου Γιώργου Λακόπουλου. Διάβασα εκεί, μεταξύ άλλων:
«Με τον δικό της τρόπο, η Γιάννα Αγγελοπούλου βάζει την υπογραφή της στην αισιοδοξία να κυλήσει μπροστά ο τροχός της χώρας.
Όχι αόριστα προς το μέλλον. Συγκεκριμένα: προς το 2040.
Πώς θέλουμε να είναι τότε η Ελλάδα; Τι μπορούμε να κάνουμε για να είναι; Ποιοι “θέλουμε” και τι ακριβώς θα “μπορούμε”;
Στις 18 Οκτωβρίου η επικεφαλής των Επιτροπών που οργάνωσαν τις πιο περίπλοκες διοργανώσεις -την Ολυμπιάδα και την επέτειο της Παλιγγενεσίας- θα παρουσιάσει το σχέδιο που βάζει στο τραπέζι τις ερωτήσεις, μαζί με τις απαντήσεις.
Το φόρουμ δεν είναι «ημερίδα». Έχει ξεκινήσει από καιρό και η εξέλιξή του καθιστά ήδη ρεαλιστικές και υλοποιήσιμες τις επιδιώξεις του.
Μετέχουν πολίτες, δια των θεσμικών εκπροσώπων τους: κοινωνικοί εταίροι, αντιπροσωπευτικοί και οργανώσεις, ΑΕΙ, προσωπικότητες, επιστήμονες, τα κόμματα, η Εκκλησία, έχουν ρόλο με τις προτάσεις τους. Στοχευμένα».
Σε μια βδομάδα, λοιπόν, τα αποκαλυπτήρια. Τώρα ποια κόμματα ακριβώς θα δώσουν την ευλογία τους στο εγχείρημα παραμένει να το δούμε, όπως και ποιος θα είναι ο ρόλος της πανταχού παρούσης εκκλησίας. Υπενθυμίζω, πάντως, ότι ουκ ολίγες περιοχές της Ελλάδας ήδη το δαγκώνουν απ’ το κρύο και ότι από τις 15 Οκτωβρίου αρχίζει να πωλείται το πετρέλαιο θέρμανσης. Με 40 % επάνω την τιμή (για να μη μιλήσω για το φυσικό αέριο!), έχω την εντύπωση ότι ο κακός ο ψόφος θα απασχολήσει πολύ περισσότερο τους Έλληνες και τις Ελληνίδες από τα μεγαλεπήβολα σχέδια της Γιάννας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου