O πρωταγωνιστής του Φόρουμ του Νταβός,
Οι τρεις μέντορες του Σβαμπ
Οι Καν, Κίσινγκερ και Γκαλμπρέιθ υπήρξαν τρεις από τους παράγοντες με τη μεγαλύτερη επιρροή στην Αμερική, όσον αφορά το ζήτημα της θερμοπυρηνικής αποτροπής, τη δημιουργία εξωτερικής πολιτικής και τη χάραξη δημόσιας πολιτικής, αντίστοιχα. Καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας τους, οι άνδρες αυτοί επικεντρώθηκαν κυρίως στην Ευρώπη και στον Ψυχρό Πόλεμο. Ωστόσο, οι ποικίλοι ρόλοι τους σε άλλα σημαντικά γεγονότα της περιόδου έχουν τη δυνατότητα να αποσπάσουν εύκολα την προσοχή των ερευνητών από άλλα πιο ανατρεπτικά και καλά κρυμμένα γεγονότα.
Αυτοί οι τρεις πανίσχυροι Αμερικανοί συνδέονταν μεταξύ τους με διάφορους τρόπους, αλλά ένα ενδιαφέρον και αξιοσημείωτο νήμα τους συνδέει μεταξύ του 1966, με τη δημιουργία της 22μελούς συμβουλευτικής ομάδας υπό τον Κίσινγκερ για να βοηθήσει στη «διαμόρφωση της ευρωπαϊκής πολιτικής», και του 1971, με την ίδρυση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. Και οι τρεις άνδρες ήταν μέλη του CFR, του αμερικανικού παραρτήματος του αγγλοαμερικανικού ιμπεριαλιστικού κινήματος της «Στρογγυλής Τραπέζης». Ο Κίσινγκερ είχε ήδη στενούς δεσμούς με το CFR, δεδομένου ότι είχε στρατολογηθεί από αυτό αμέσως μετά τις σπουδές του.
Ο Γκαλμπρέιθ λέγεται ότι παραιτήθηκε από το CFR δίνοντας «μεγάλη δημοσιότητα» στη κίνησή του αυτή, το 1972, δηλώνοντας ότι το CFR είναι ανιαρό και λέγοντας σε έναν δημοσιογράφο: «Οι περισσότερες από τις δραστηριότητες χαρακτηρίζονται από ένα τόσο βαθύ επίπεδο κοινοτοπίας, που το μόνο ερώτημα που εγείρουν είναι, το εάν κάποιος χρειάζεται καν, να τις παρακολουθεί». Αν και δεν υπάρχει δημόσια ημερομηνία κατά την οποία ο Γαλμπρέιθ έγινε μέλος του CFR, είχε αρθρογραφήσει για λογαριασμό των εκδόσεών του ήδη από τον Ιούλιο του 1958, με άρθρο, υπό τον τίτλο: «Αντιμαχόμενες οικονομικές θεωρίες στην Ινδία» (Rival Economic Theories in India), που δημοσιεύτηκε στο Foreign Affairs, στο επίσημο περιοδικό του ιδρύματος. Ο Καν δημοσίευσε επίσης κάποια από τα δοκίμιά του μέσω του CFR, γράφοντας το «Οι εναλλακτικές επιλογές μας στην Ευρώπη» (Our Alternatives in Europe), τον Ιούλιο του 1966 και το «Εάν αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις» (If Negotiations Fail), τον Ιούλιο του 1968, ενώ εργαζόταν ως επίσημος σύμβουλος για το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Ολόκληρο το άρθρο εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου