Ο «αιώνιος» πόλεμος στην Ευρώπη

του Δημήτρη Μηλάκα

Το τετριμμένο (πρώτο θύμα του πολέμου είναι η αλήθεια) επιβεβαιώθηκε πριν ακόμη από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Το κυρίαρχο δυτικό αφήγημα μέσα από το παγκόσμιο δίκτυο των δυτικών ΜΜΕ θέλησε να (μας) πείσει ότι ο αυταρχικός δικτάτορας Πούτιν κάποια μέρα «τρελάθηκε» και εισέβαλε σε μια γειτονική χώρα, έτσι γιατί μπορούσε.

Με μπαράζ δημοσιευμάτων τα κυρίαρχα παγκοσμίως media επιχείρησαν να μας κάνουν να ξεχάσουμε βασικά «εργαλεία» κατανόησης της πραγματικότητας. Όπως, για παράδειγμα, από την εποχή του Θουκυδίδη είναι η αναζήτηση των αφορμών και των αιτίων που οδηγούν σε μια σύγκρουση.
Στο κυρίαρχο αφήγημα που προωθούν τα δυτικά ΜΜΕ διαβάζουμε λεπτομερώς τις μισές αφορμές. Δηλαδή κάποια μέρα την έδωσε στον Πούτιν και εισέβαλε πυροδοτώντας τον πόλεμο στην Ουκρανία. Απ’ την πλούσια δυτική ενημέρωση απουσιάζει κάθε αναφορά στις αφορμές που έδωσε η ουκρανο/δυτική πλευρά για το ξέσπασμα του πολέμου, όπως και η παραμικρή αναφορά στις βαθύτερες αιτίες της σύγκρουσης.
Στο «Ποντίκι» με σειρά δημοσιευμάτων έχουμε αναφερθεί στο μεταψυχροπολεμικό πλαίσιο όπου εύκολα μπορεί κάποιος να διακρίνει τις βαθύτερες αιτίες της πυροδότησης ενός πολέμου στην καρδιά της Ευρώπης. Είναι, για όποιον επιθυμεί να διαβάσει, γνωστά τα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα με τις διαβεβαιώσεις των Δυτικών (Αμερικανών, Γερμανών ΝΑΤΟϊκών) αξιωματούχων προς τη Μόσχα ότι η ευρωατλαντική συμμαχία δεν θα επεκταθεί ούτε μια ίντσα ανατολικά, προκειμένου η Ρωσία να συμφωνήσει με την επανένωση της Γερμανίας. Γνωστό είναι επίσης τι ακολούθησε με την αθέτηση των υποσχέσεων και την επέκταση του ΝΑΤΟ (Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία, Βαλτική, Βουλγαρία, Ρουμανία κ.λπ…)
Η προσπάθεια των Δυτικών να εντάξουν στη σφαίρα επιρροής τους και την Ουκρανία, ήταν η κόκκινη γραμμή την οποία η Ρωσία του Πούτιν ήταν σε θέση να υπερασπιστεί (και την υπερασπίζεται από το 2014). Στην παραβίαση αυτής της κόκκινης γραμμής θα πρέπει να αναζητηθούν οι πραγματικές αιτίες της ρωσικής εισβολής και του πολέμου που συνεχίζεται μέχρι και τώρα.

Δυτικοί πολεμοκάπηλοι
Όσο ολοφάνερη είναι η δυτική βουλιμία για «επέκταση στα ανατολικά» ως κύριο αίτιο του ξεσπάσματος του πολέμου τόσο απροκάλυπτα φανερές είναι και οι ενέργειες των Δυτικών (κυρίαρχων ομάδων συμφερόντων) με στόχο τη συντήρηση μιας «αιώνιας» κρίσης στην καρδιά της Ευρώπης.
Έχουν άλλωστε γραφτεί και είναι γνωστά σε όποιον έχει τη διάθεση να διαβάσει, τα σχετικά ρεπορτάζ για τα υπερκέρδη της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας που δεν προλαβαίνει να εκτελεί παραγγελίες για την ενίσχυση του ουκρανικού οπλοστασίου και την ανανέωση των οπλικών συστημάτων των ΝΑΤΟϊκών συμμάχων που αποστέλλουν παλιό υλικό στο Κίεβο. Τρομακτικά είναι τα κέρδη και του αμερικανικού πετρελαϊκού τομέα, που ήρθε να αντικαταστήσει με το υγροποιημένο φυσικό αέριο τις ρωσικές προμήθειες προς την Ευρώπη οι οποίες περιορίστηκαν δραματικά από τις πρώτες μέρες του ξεσπάσματος του πολέμου.
Αναζητώντας με την κοινή λογική το «ποιος κερδίζει» απ’ τον πόλεμο, εύκολα καταλήγει κανείς και στο συμπέρασμα για το ποιος έχει κάθε συμφέρον και κάνει ό,τι μπορεί για τη διαιώνισή του, υπονομεύοντας κάθε πιθανή ειρηνική διέξοδο.

Υπονόμευση της διεξόδου
Τις αποδείξεις που στηρίζουν τα όσα συνάγονται από την κοινή λογική πρόσφερε ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, δίνοντας στη δημοσιότητα ένα χαρτί με το Σχέδιο Συμφωνίας στο οποίο είχαν καταλήξει (ενυπογράφως) Ρωσία και Ουκρανία στις συνομιλίες που έγιναν με πρωτοβουλία και διαμεσολάβηση του Ερντογάν στους πρώτους μήνες του πολέμου και ενώ τα ρωσικά στρατεύματα βρίσκονταν (και) στα περίχωρα του Κιέβου. Πριν παρουσιάσουμε συνοπτικά τα σημεία αυτής της συμφωνίας αξίζει να σημειώσουμε τη σιωπή με την οποία αντιμετώπισαν την αποκάλυψη Πούτιν τα κυρίαρχα δυτικά media
Όπως διαβάζουμε σε «εναλλακτικό» αντιπολεμικό αμερικανικό site (antiwar.com), o Ρώσος Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν συναντήθηκε το περασμένο Σάββατο (17.6) με Αφρικανούς ηγέτες στην Αγία Πετρούπολη και παρουσίασε ένα έγγραφο που, όπως είπε, ήταν ένα σχέδιο συνθήκης για την ουκρανική ουδετερότητα που συντάχθηκε κατά τις διαπραγματεύσεις στην Κωνσταντινούπολη τον Μάρτιο του 2022.
«Όπως γνωρίζετε», είπε ο Ρώσος Πρόεδρος, «μια σειρά συνομιλιών μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας έλαβε χώρα στην Τουρκία, προκειμένου να επεξεργαστούν τόσο τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης όσο και να συντάξουμε το κείμενο της συμφωνίας.
Δεν συζητήσαμε με την ουκρανική πλευρά ότι αυτή η συνθήκη θα ήταν απόρρητη, αλλά ποτέ δεν την παρουσιάσαμε, ούτε τη σχολιάσαμε. Αυτό το προσχέδιο συμφωνίας μονογραφήθηκε από τον επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας του Κιέβου. Έβαλε την υπογραφή του εκεί. Εδώ είναι».
Σύμφωνα με το Rusia Today η συνθήκη, με τίτλο «Μόνιμη Ουδετερότητα και Εγγυήσεις Ασφαλείας για την Ουκρανία», απαιτούσε από το Κίεβο να κατοχυρώσει τη «μόνιμη ουδετερότητα» στο Σύνταγμά του. Οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Ρωσία, η Κίνα και η Γαλλία αναφέρονται ως εγγυητές.
Ο ισχυρισμός του Πούτιν επιβεβαιώνεται σ’ ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο «Foreign Affairs» πέρυσι, το οποίο ανέφερε πολλούς πρώην ανώτερους αξιωματούχους των ΗΠΑ που έλεγαν ότι η Ρωσία και η Ουκρανία συμφώνησαν προσωρινά σε μια ειρηνευτική συμφωνία τον Απρίλιο του 2022. Είπαν ότι η συμφωνία θα περιλάμβανε μια ουκρανική υπόσχεση να μην ενταχθεί στο ΝΑΤΟ σε αντάλλαγμα μια ρωσική απόσυρση στις γραμμές πριν από την εισβολή και η Ουκρανία θα λάμβανε εγγυήσεις ασφαλείας από πολλές χώρες.
Ο Πούτιν, μιλώντας στους Αφρικανούς φιλοξενούμενούς του το περασμένο Σάββατο, είπε ότι μετά τη ρωσική αποχώρηση η Ουκρανία εγκατέλειψε τη συνθήκη. «Αφού αποσύραμε τα στρατεύματά μας από το Κίεβο – όπως είχαμε υποσχεθεί να κάνουμε – οι αρχές του Κιέβου… πέταξαν [τις δεσμεύσεις τους] στον κάδο των σκουπιδιών της ιστορίας» είπε χαρακτηριστικά ο Ρώσος Πρόεδρος.
Ο τότε πρωθυπουργός της Βρετανίας Μπόρις Τζόνσον επισκέφθηκε το Κίεβο στις 9 Απριλίου 2022, λίγες ημέρες αφότου η Ρωσία ολοκλήρωσε την απόσυρσή της από τον Βορρά. Σύμφωνα με δημοσίευμα της Ukrainska Pravda, ο Τζόνσον προέτρεψε τον Ουκρανό Πρόεδρο Βολοντιμιρ Ζελένσκι να μην διαπραγματευτεί με τη Ρωσία και ότι ακόμη κι αν η Ουκρανία ήταν έτοιμη να υπογράψει συμφωνία με τον Πούτιν, οι Δυτικοί υποστηρικτές του Κιέβου δεν ήταν.

Εκείνες τις μέρες ο τότε πρωθυπουργός του Ισραήλ Naftali Bennet προσπαθούσε να μεσολαβήσει μεταξύ Πούτιν και Ζελένσκι (τον Μάρτιο του 2022) και έδωσε παρόμοιο απολογισμό για τη θέση της Δύσης. Είπε ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους «μπλόκαραν» την προσπάθεια διαμεσολάβησής του και ότι πιστεύει πως υπάρχει «νόμιμη απόφαση της Δύσης να συνεχίσει να χτυπά τον Πούτιν» και να μην διαπραγματευτεί.
ΥΓ.: Στην επικείμενη καλοκαιρινή σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ η Ουκρανία μπορεί να μην γίνει μέλος της συμμαχίας, οι αποφάσεις ωστόσο που θα ληφθούν θα επιβεβαιώσουν ότι η χώρα αυτή θα παραμείνει δέσμια ως μηχανισμός συντήρησης του πολέμου διά αντιπροσώπων που οι Δυτικοί ιέρακες έχουν εξαπολύσει κατά της Μόσχας.

Πηγή: www.topontiki.gr