Νόρα Ράλλη
Θα ’θελα να ’μουν άνεργος / δίχως στον ήλιο μοίρα / Κι εσύ, του Ψηλορείτη γιος, / του ριζικού μας λύρα!
Θα ’θελα να ’μουν άστεγος / τροφή για τραπεζίτες / Και συ να τάζεις προσφορές / απ’ όμορφες σουίτες
Θα ’θελα να ’μουν δάσκαλος / σε φτωχικά σχολεία / Και να μου κάνεις δίδαγμα / δίχως ντροπή καμία
Θα ’θελα να ’μουν άρρωστος / Και να ’σαι εσύ θεούλης / Μαύρες γραμμούλες να τραβάς / ωσάν σωστός Χαρούλης... εννοώ, γιατρούλης!
Να είμαι μειονότητα / Να είσαι εσύ η Ντόρα / να έρχεσαι να μου μιλάς / το δάχτυλο να μου κουνάς / και τρόμο γύρω να σκορπάς
Θα ’θελα να ’μουν πρόσφυγας / σε βάρκα στοιβαγμένος / κι εσύ πρωθυπουργός τρανός / σαραντοψηφισμένος
Σαράντα να ’χεις ποσοστό / και αυτοδυναμία! / Κανένα Σύνταγμα εσύ / να ’χεις έγνοια - καμία!
Σαράντα σήμαντρα για σε / ολημερίς να κρούνε / Και οι παπάδες στη σειρά / να σε χειροκροτούνε
Γιατί σαράντα; ’ξήντα δυο! / Κι άλλοι τόσοι παπάδες / Κι όλοι οι μπάτσοι στον χορό, / κι ας γίνουν όλα ρημαδιό
Θα ’θελα να ’μουν εκλεκτός / των Μητσοτάκηδων υιός / Με θέση έτοιμη εκεί / για πάντα μέσα στη Βουλή
Ο,τι αν πεις, εγώ εκεί / Πάντα θα σε πιστεύω
Κι αν έχεις κάνει υποκλοπές / Κι αν έκοψες συντάξεις / Κι αν πάει το ρεύμα στον Θεό / Και η μπετζίνα στον γκρεμό / Και οι μισθοί στον διάολο / Και ’μείς πιότερο πέρα / Κι αν πήρες μίζες στα Ραφάλ / Κι αν τα κανάλια σ’ αγαπάν / Κι αν κάτι δυστυχήματα / γίναν εκεί σαπέρα / Κι αν ο κοσμάκης πέθανε / σαν το σκυλί στ’ αμπέλι / Δίχως γιατρούς, με δίχως ΜΕΘ / χωρίς ασθενοφόρα / Να ψάχνω για τα φάρμακα / και να με πιάνει μπόρα / Κι αν την Υγεία εσύ μπορείς / να ιδιωτικοποιήσεις / Κι αν την Παιδεία πιο καλά / να χιλιομαγαρίσεις / Μονάχα εσένα θέλουμε / να βγάζεις τη λουρίδα! / Να μας χτυπάς ολημερίς / κι εμείς, μόνο γελάκια / Κάλπη θα γίνουμε για σε / τίγκα στα ψηφαλάκια!
Κι αν όλα αυτά χειρότερα / σίγουρα θα γενούνε / Εσύ αρκεί πρωθυπουργός / να βγεις, κι εμείς ας μην μπορούμε / να δούμε την αλήθεια μας. / Ο φόβος είναι δάσκαλος / Εσύ τον διορίζεις / Και ’μείς πειθήνιοι μαθητές / Κι ας μας κακοκαρδίζεις
Την αλλαγή φοβόμαστε / Το δίκαιο σκιαζόμαστε / Τρέμουμε την ανατροπή / Στο μάταιο κρατιόμαστε
Μη σώσει κι έρθει άλλος κανείς / ποτέ ποτέ στα πράγματα! / Να μείνουμε εσύ κι εμείς / Και κάτι ακόμα σάβανα
Αριστερά δεν θέλουμε / εμείς να διαφεντεύει / Και 20 που δώσαμε /κι αυτό τής περισσεύει
Ευημερία λεν αυτοί / για όλους πως θα φέρουν / Ρωτήσανε όμως εμείς / αν θέλουμε; Πώς ξέρουν;
Θέλουνε λεν Πολιτισμό / Υγεία και Παιδεία / Δημόσια να ’ν’ όλα αυτά / Θε’ μου - τι πλεμπαρία!
Δεν πά’ να λένε και να λεν / Εμείς εκεί: στουρνάρια! / Εσέ λιγουρευόμαστε...
...Μονάχα ενός λεπτού κραυγή / θα ’θελα να κρατήσω. / Των πεθαμένων τις ψυχές / να μην αλησμονήσω...
Στην κάλπη όμως σαν θα μπω / (μη νοιάζεσαι) / ΕΣΕΝΑ θα τιμήσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου