Κι αν σ’ αρέσει. Αλλιώς, πλαστική πισίνα στην ταράτσα και κατεβασμένο βρακί, σαν την Patti Smith τη δεκαετία του εβδομήντα στο Βίλατζ…
The bad news: Όπως είπε ο ανιψιός της εξηντατριάχρονης που κατέληξε στην καρότσα του αγροτικού, οι κάτοικοι του νησιού ακόμη και για απλές ιατρικές εξετάσεις στην Τουρκία σπεύδουν. Για να μην θυμίσω το περιστατικό με το κομμένο δάχτυλο του πιτσιρικά στο Καστελλόριζο, που τον έτρεξε στα μεμέτια ο πατέρας του μπας και τον ράψουν.
The good news: Δεν θα χρειαστεί να πολεμήσουμε τους Τούρκους, ούτε μια σφαίρα δεν θα πέσει, ούτε μια ρουκέτα δεν θα εκτοξευθεί. Θα μπουκάρουν οι γείτονες πανηγυρικά με τα ασθενοφόρα και δεν θα κουνηθεί φύλλο. Ελπίζω μόνο να μην κορνάρουν και αναγκαστεί να βάλει ωτασπίδες ο Πλεύρης!
Ας αφήσουμε, ωστόσο, την τρέχουσα επικαιρότητα και ας πάμε στο ζήτημα που καίει κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα:
Τις καλοκαιρινές διακοπές!
Οι οποίες απειλούνται άμεσα από την προοπτική τρίτων εκλογών τον Αύγουστο (βλέπε χθεσινό πρωτοσέλιδο της «Καθημερινής»), πες, όμως, ότι αυτά είναι σενάρια πολιτικής φαντασίας και δεν θα επαληθευθούν γιατί ο σοφός λαός θα δώσει αυτοδυναμία στους γαλάζιους. Δεν μπορώ να πω ότι το εύχομαι, αλλά και άλλους δύο μήνες προεκλογικής περιόδου δεν γίνεται να τους αντέξω!
Και τι μπορώ ν’ αντέξω; Τι μπορεί ν’ αντέξει το πορτοφόλι μου, τώρα που μπήκε το θέρος και ψηνόμαστε όλοι και όλες για παραλίες και μπιτσόμπαρα; Όχι και πάρα πολλά, αν κρίνω από έρευνα που δημοσιεύθηκε προσφάτως στο «Βήμα της Κυριακής» και ανέλυε τα κόστη μετακίνησης και διαμονής ανά την Ελλάδα…
Δεν το έχω μπροστά μου το δημοσίευμα, αλλά θυμάμαι πάρα πολύ καλά τα εξής στοιχεία που μου έκαναν εντύπωση:
Μια τετραμελής οικογένεια, με το αμαξάκι της, χρειάζεται τεσσεράμισι χιλιάρικα για μια εβδομάδα διακοπών στην Νάξο ή στην Πάρο!
Προσοχή, όχι στην Μύκονο, που σου χρεώνουν μια χιλιαροπούλα τα δύο καβουροπόδαρα (ενίοτε και το ένα…), αλλά σε νησιά όπου κάποτε κοπροσκυλιάζαμε μέρες επί ημερών με την τσέπη μισοάδεια. Και μην αρχίσει τώρα κάνας θείτσος να επιχειρηματολογεί ότι δεν χρειάζεσαι αυτοκίνητο σε τέτοια μεγάλα νησιά, γιατί πραγματικά θα φάει τηγανιά στην κεφάλα. Και πως θα μετακινηθείς αλλιώς; Με «μπιμ μι απ Σκότυ», που λένε και οι Τρέκιζ;
Ας πούμε, όμως, ότι δεν απαιτείται να γίνουμε όλοι κοσμοπολίτες και να χαρούμε τις Κυκλάδες φέτος. Μούμπλε, μούμπλε, μούμπλε, ψάχνουμε γιατί πιο προσιτό, κάτι πιο κοντά στα κυβικά μας, αναζητούμε, ερευνούμε, γκουγκλάρουμε, ώπα το βρήκαμε, το κατέγραψαν και στο «Βήμα»:
Η πιο φτηνή επιλογή για την τετραμελή φαμίλια με το τουτού, είναι μια εβδομάδα στην Λακωνία, προς δύο χιλιάδες διακόσια ευρώ!
Με μέσο μισθό μπαμπά και μαμά (αν υποτεθεί ότι δουλεύουν και οι δύο) γύρω στα εννιά κατοστάρικα (στη δεύτερη τετραετία θα γίνει ενάμιση χιλιάρικο, το ξέρω), αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να κάνουν όλο το χρόνο αιματηρές οικονομίες (και να είναι νήπια τα παιδιά, άνευ φροντιστηρίων), για να συγκεντρωθεί το ανωτέρω ποσό, να κάτσουν λίγο στον ήλιο τα βλαστάρια της οικογένειας, να μην πάθουν ραχίτιδα. Και πάλι στο τσακ είναι…
Για μία εβδομάδα διακοπών, το ξαναγράφω, όταν πριν από πενήντα χρόνια μας ξεχνάγανε δυο μήνες στον Πλαταμώνα οι γονείς μου εμένα, τον αδερφό μου και τη γιαγιά Μίνα. Με το μπαμπά καθηγητή φιλόλογο και τη μαμά επιμελήτρια ανηλίκων, δεν μιλάμε για τίποτις μεγιστάνες του πλούτου.
Αλλά έτσι είναι η πρόοδος παλικάρια μου. Όπως οι περισσότερες Cayenne φέρανε περισσότερους άστεγους, έτσι και η μεγαλύτερη αξιοποίηση φέρνει την βδομαδούλα την ξεφτιλισμένη. Κι αν σ’ αρέσει. Αλλιώς, πλαστική πισίνα στην ταράτσα και κατεβασμένο βρακί, σαν την Patti Smith τη δεκαετία του εβδομήντα στο Βίλατζ…
Ας αφήσουμε, ωστόσο, την τρέχουσα επικαιρότητα και ας πάμε στο ζήτημα που καίει κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα:
Τις καλοκαιρινές διακοπές!
Οι οποίες απειλούνται άμεσα από την προοπτική τρίτων εκλογών τον Αύγουστο (βλέπε χθεσινό πρωτοσέλιδο της «Καθημερινής»), πες, όμως, ότι αυτά είναι σενάρια πολιτικής φαντασίας και δεν θα επαληθευθούν γιατί ο σοφός λαός θα δώσει αυτοδυναμία στους γαλάζιους. Δεν μπορώ να πω ότι το εύχομαι, αλλά και άλλους δύο μήνες προεκλογικής περιόδου δεν γίνεται να τους αντέξω!
Και τι μπορώ ν’ αντέξω; Τι μπορεί ν’ αντέξει το πορτοφόλι μου, τώρα που μπήκε το θέρος και ψηνόμαστε όλοι και όλες για παραλίες και μπιτσόμπαρα; Όχι και πάρα πολλά, αν κρίνω από έρευνα που δημοσιεύθηκε προσφάτως στο «Βήμα της Κυριακής» και ανέλυε τα κόστη μετακίνησης και διαμονής ανά την Ελλάδα…
Δεν το έχω μπροστά μου το δημοσίευμα, αλλά θυμάμαι πάρα πολύ καλά τα εξής στοιχεία που μου έκαναν εντύπωση:
Μια τετραμελής οικογένεια, με το αμαξάκι της, χρειάζεται τεσσεράμισι χιλιάρικα για μια εβδομάδα διακοπών στην Νάξο ή στην Πάρο!
Προσοχή, όχι στην Μύκονο, που σου χρεώνουν μια χιλιαροπούλα τα δύο καβουροπόδαρα (ενίοτε και το ένα…), αλλά σε νησιά όπου κάποτε κοπροσκυλιάζαμε μέρες επί ημερών με την τσέπη μισοάδεια. Και μην αρχίσει τώρα κάνας θείτσος να επιχειρηματολογεί ότι δεν χρειάζεσαι αυτοκίνητο σε τέτοια μεγάλα νησιά, γιατί πραγματικά θα φάει τηγανιά στην κεφάλα. Και πως θα μετακινηθείς αλλιώς; Με «μπιμ μι απ Σκότυ», που λένε και οι Τρέκιζ;
Ας πούμε, όμως, ότι δεν απαιτείται να γίνουμε όλοι κοσμοπολίτες και να χαρούμε τις Κυκλάδες φέτος. Μούμπλε, μούμπλε, μούμπλε, ψάχνουμε γιατί πιο προσιτό, κάτι πιο κοντά στα κυβικά μας, αναζητούμε, ερευνούμε, γκουγκλάρουμε, ώπα το βρήκαμε, το κατέγραψαν και στο «Βήμα»:
Η πιο φτηνή επιλογή για την τετραμελή φαμίλια με το τουτού, είναι μια εβδομάδα στην Λακωνία, προς δύο χιλιάδες διακόσια ευρώ!
Με μέσο μισθό μπαμπά και μαμά (αν υποτεθεί ότι δουλεύουν και οι δύο) γύρω στα εννιά κατοστάρικα (στη δεύτερη τετραετία θα γίνει ενάμιση χιλιάρικο, το ξέρω), αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να κάνουν όλο το χρόνο αιματηρές οικονομίες (και να είναι νήπια τα παιδιά, άνευ φροντιστηρίων), για να συγκεντρωθεί το ανωτέρω ποσό, να κάτσουν λίγο στον ήλιο τα βλαστάρια της οικογένειας, να μην πάθουν ραχίτιδα. Και πάλι στο τσακ είναι…
Για μία εβδομάδα διακοπών, το ξαναγράφω, όταν πριν από πενήντα χρόνια μας ξεχνάγανε δυο μήνες στον Πλαταμώνα οι γονείς μου εμένα, τον αδερφό μου και τη γιαγιά Μίνα. Με το μπαμπά καθηγητή φιλόλογο και τη μαμά επιμελήτρια ανηλίκων, δεν μιλάμε για τίποτις μεγιστάνες του πλούτου.
Αλλά έτσι είναι η πρόοδος παλικάρια μου. Όπως οι περισσότερες Cayenne φέρανε περισσότερους άστεγους, έτσι και η μεγαλύτερη αξιοποίηση φέρνει την βδομαδούλα την ξεφτιλισμένη. Κι αν σ’ αρέσει. Αλλιώς, πλαστική πισίνα στην ταράτσα και κατεβασμένο βρακί, σαν την Patti Smith τη δεκαετία του εβδομήντα στο Βίλατζ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου