Κι όμως, έχουμε τον πρωθυπουργό που αξίζουμε – Έχουμε τον λαό που αξίζει αυτόν τον πρωθυπουργό
PrimeNews Room
Μετά και από τις εκλογές της 25ης Ιουνίου, πολύς κόσμος συνεχίζει να αναρωτιέται για το πώς είναι δυνατόν η ΝΔ να κινείται σε θεαματικά ποσοστά μεταξύ αυτοδυναμίας και παντοδυναμίας, μετά από όλα όσα έχουν προηγηθεί στην τετραετία που πέρασε.
Μάλιστα, όπως είδαμε να συμβαίνει μετά τις πρώτες εκλογές, έτσι και στις δεύτερες, επιστρατεύονται διάφορες θεωρίες περί νοθείας, με αποτέλεσμα να χάνεται η μεγάλη εικόνα, να μην ακούγεται το μεγάλο «καμπανάκι» (δηλαδή ολόκληρο… καμπαναριό πλέον) που χτυπά για την παθητικοποίηση της κοινωνίας μας. Κανένα βάσιμο ή υποθετικό σενάριο νοθείας δεν μπορεί να δικαιολογήσει το ότι το πρώτο κόμμα απέχει σχεδόν 23 ποσοστιαίες μονάδες από την Αξιωματική Αντιπολίτευση της χώρας.
Ας ξεκινήσουμε πρώτα με όσους αρέσκονται στο αυτομαστίγωμα της αποχής. Χιλιάδες συμπολίτες μας, έκριναν ότι μερικές ώρες στην παραλία είναι πιο σημαντικές από το να πάρουν υπεύθυνη θέση για τα επόμενα 4 χρόνια διακυβέρνησης του τόπου, σε μία κάλπη όπου θα κρινόταν από το αν θα γίνει το «χ» fund o νέος σπιτονοικοκύρης τους, μέχρι και το ίδιο το δικαίωμα της πρόσβασής τους σε αυτή τη λατρεμένη τους δημόσια παραλία που δεν μπόρεσαν να αποχωριστούν ούτε την Κυριακή των εκλογών.
Στις ψήφους των νέων ηλικίας 17 έως 24 ετών, η ΝΔ ήρθε πρώτη με ποσοστό 28,7%, με «κριτήριο» πως ο μπαμπάς του νέου του έδωσε το ψηφοδέλτιο στο χέρι μαζί με χαρτζιλίκι, ή ότι ο Μητσοτάκης μοιράζει «youth pass» ή ότι ο Μητσοτάκης άνοιξε Tik Tok ή ότι έχει ακουστά μία Νέα Δημοκρατία που μάλλον τα πηγαίνει καλά επειδή την αναφέρουν πολύ τα κανάλια. Μία νεολαία με το τιμόνι στον αυτόματο, με λαμπρές εξαιρέσεις να υπάρχουν βέβαια, άλλα για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Η αποχή κατέγραψε ιστορικό ρεκόρ και έφτασε το 47,17%. Η μισή Ελλάδα αποφάσισε για λογαριασμό της άλλης μισής. Και όλοι μαζί πέσαμε για ακόμη μια φορά θύματα εκείνης της βουβής Ελλάδας που νανουρίζεται με το άλλοθι της νίψης των χεριών της, μπροστά στην καταστροφή της πατρίδας μας. Η αποχή είναι ο πιο πρακτικός και σίγουρος τρόπος για το σύστημα, για να διαιωνίζει την κυριαρχία του. Και παράλληλα, είναι η πιο θελκτική επιλογή για τον απογοητευμένο πολίτη ώστε να βαυκαλίζεται, βαφτίζοντας ως «επαναστατική πράξη» την απεμπόληση των δικαιωμάτων του, και να διαιωνίζει την συνέργειά του με το σύστημα.
Όσον αφορά τον θρίαμβο του κόμματος Μητσοτάκη (διότι μετά από τις δεύτερες εκλογές είναι περισσότερο από φανερό πλέον πως δεν έχουμε να κάνουμε πια με Νέα Δημοκρατία, άλλα με Μητσοτάκης Α.Ε., με το brandname της ΝΔ), δεν θα πρέπει να μας προξενεί μεγάλη εντύπωση ότι 2.113.087 πολίτες ψήφισαν το πιο σκανδαλοποιό κόμμα στην ιστορία της μεταπολίτευσης. Όπως είχαμε γράψει και μετά τις εκλογές της 21ης Μαΐου, ο ελληνικός λαός έδειξε πως παραπαίει μεταξύ ολικής διαφθοράς και αδιαφορίας, και απλά εξέλεξε τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως τον πιο σταθερό και δοκιμασμένο διαφθορέα του.
Να πώς δημιουργήθηκε η εκλογική «δεξαμενή» Μητσοτάκη
Πιο συγκεκριμένα, ο Μητσοτάκης σήμερα δρέπει τους καρπούς, από τα πολιτικά «ήθη και έθιμα» που έσπειρε κατά την περίοδο της πανδημίας. Εκείνο τον καιρό δημιουργήθηκαν οι πρώτες μαζικές «στρατιές» άβουλων, τρομοκρατημένων και βρεφοποιημένων ανθρώπων που προθύμως αντάλλαξαν τις ελευθερίες τους με μία «προνομιακή» θέση στον υγειονομικό φασισμό που επιβλήθηκε.
Αυτός ο λαός που επιδοκίμασε τη δεύτερη τετραετία Μητσοτάκη ή συνεχίζει να στηρίζει συστημικά κόμματα, είναι ο ίδιος λαός που δέχτηκε αδιαμαρτύρητα όλα εκείνα τα περιοριστικά μέτρα που έκαναν κόσκινο το ελληνικό σύνταγμα.
Αυτός ο πολίτης έχει καταπιεί αμάσητη την προπαγάνδα των πλασιέ της Pfizer που έβγαιναν στα τηλεπαράθυρα ως «ειδικοί», έχει δεχτεί πως είναι φυσιολογικό να μετακινείται μόνο με υπεύθυνη δήλωση ή SMS, έχει δεχτεί να σκανάρεται σαν κινούμενη σοκοφρέτα από τον εμποροϋπάλληλο της γειτονιάς του για να δείξει ότι ανήκει στην «Άρια» υγειονομική «φυλή», έχει δεχθεί να φοράει μάσκα ακόμα και στο ύπαιθρο, έχει δεχτεί πως είναι ok να ζει με επιδόματα – αρκεί να υπάρχει πάντα μια έκτακτη «απειλή» (υγειονομική, περιβαλλοντική, οικονομική κλπ), έχει δεχθεί πως είναι σωστό να υπάρχουν αναρτημένα σε όλα τα καταστήματα – σήματα κοινωνικής «καθαρότητας», έχει δεχθεί πως οι ηλικιωμένοι μπορούν να εκβιάζονται με φασιστικά πρόστιμα υγειονομικού εξαναγκασμού, έχει δεχθεί πως οι υγιείς άνθρωποι μπορούν να απολύονται λόγω του ιστορικού εμβολιασμού τους, έχει δεχθεί πως μπορεί να λαμβάνει υποχρεωτικά σκευάσματα, χωρίς να ενημερώνεται για παρενέργειες – ούτε να βρίσκει γιατρό για να αναλάβει την ευθύνη.
Αυτός ο πολίτης έχει δεχθεί πως δεν υπάρχει τίποτε το αντισυνταγματικό και τίποτε το αντιδημοκρατικό στο να παρακολουθείται η μισή χώρα από παράνομα λογισμικά, που βρίσκονται υπό την εποπτεία της κυβέρνησης.
Αυτός ο πολίτης έχει δεχθεί επίσης πως δεν υπάρχει τίποτε το μεμπτό στο να αποκρύπτει μια κυβέρνηση πως το σιδηροδρομικό δίκτυο είχε μετατραπεί σε παγίδα θανάτου, μόνο και μόνο για να μην μειωθούν τα εισιτήρια του «επενδυτή». Ούτε ενοχλείται ιδιαίτερα από το γεγονός ότι ο νούμερο 1 πολιτικά υπεύθυνος για την τραγωδία των Τεμπών, φιγουράρει σήμερα στα πολιτικά σαλόνια σαν να μην έγινε τίποτα, γιατί άλλωστε αυτός ο άρρωστος λαός τον βούτηξε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, ξαναψηφίζοντάς τον.
Θέλετε κι άλλα παραδείγματα; Θα μπορούσαμε να γράφουμε μέχρι… αύριο. Το νόημα είναι πως όσο αξίζει η Νέα Δημοκρατία σε αυτόν τον λαό, τόσο αξίζει και αυτός ο λαός στη Νέα Δημοκρατία. Ας αφήσουμε λοιπόν κατά μέρους τις πολύπλοκες αναλύσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα και ας κοιτάξουμε στα μάτια την ωμή πραγματικότητα. Δυστυχώς, έχουμε τον πρωθυπουργό που αξίζουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου