Αφορμή για τα παρόντα «Εκτός Υλης» είναι μία εκδήλωση που θα γίνει αύριο Κυριακή, 4/6, η οποία είναι εντελώς «εκτός ύλης»! Συγκεκριμένα, ο Κώστας Ανδρέου, μουσικός και συνθέτης που επεξεργάζεται σε πραγματικό χρόνο τους ήχους του άταστου ηλεκτρικού μπάσου, σκέφτηκε και κατόρθωσε κι έφτιαξε κιόλας μια εντελώς πρωτότυπη παραγωγή, η οποία παρουσιάζει ανεξάρτητη γαλλόφωνη μουσική στο ελληνικό κοινό.
Γιατί είναι αυτό σημαντικό; Κατ’ αρχάς, γιατί πρόκειται για ένα πρωτότυπο, μοναδικό και μακροπρόθεσμο «πείραμα» και ένα χειροπιαστό παράδειγμα πως υπάρχουν και άλλοι τρόποι, διαφορετικοί απ’ όσους γνωρίζουμε, τόσο για την εξερεύνηση της μουσικής όσο και για τη σύνδεση καλλιτεχνών και ακροατών, αλλά και για την προώθηση των δίσκων: η παραγωγή MIF (Musique Indépendante Francophone – Ανεξάρτητη Γαλλόφωνη Μουσική) και η πλατφόρμα της (musique.gr) «παρουσιάζει με ανθρώπινο τρόπο ανεξάρτητη γαλλόφωνη μουσική από όλο τον κόσμο, δημιουργώντας το ερέθισμα για περαιτέρω έρευνα από το κοινό», μας εξηγεί ο Κ. Ανδρέου.
«Εκτός Υλης»
«Συγκεκριμένα, κάθε μήνα δημοσιεύεται μια νέα ΜIF playlist, μια ξεχωριστή παρουσίαση, που δίνει την ευκαιρία στον ακροατή να γνωρίσει την κάθε κυκλοφορία στον δικό του χρόνο. Παράλληλα, με το “DJ set Γαλλόφωνη μουσική στο ηλιοβασίλεμα”, το υλικό μεταφέρεται από τον ψηφιακό κόσμο στην πραγματική ζωή, σε όμορφους χώρους, προσφέροντας μια απολαυστική εμπειρία. Η παραγωγή φέρνει επίσης πιο κοντά μουσικούς, παραγωγούς, ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρείες». Οπότε, αύριο Κυριακή, από την ώρα του ηλιοβασιλέματος μέχρι αργά το βράδυ, όσοι βρεθούμε στην ταράτσα του Olympias Rooftop Bar (Αθηνάς 57, 6ος όρ.), θα δούμε αυτό ακριβώς: πώς ο ψηφιακός κόσμος μεταφέρεται στην πραγματική ζωή και μάλιστα μέσω της μουσικής! Πραγματικά, δεν θα μπορούσε να γίνει με καλύτερο τρόπο...
«Επιλέξαμε την ανεξάρτητη γαλλόφωνη σκηνή ακριβώς γιατί προσφέρει έναν μεγάλο πλούτο παραγωγής. Επιπρόσθετα, ακριβώς λόγω της μεγάλης ποικιλίας της γαλλόφωνης σκηνής ανά τον κόσμο, το ταξίδι είναι ατελείωτο! Η γαλλική γλώσσα είναι ένα όχημα σε αυτό το ταξίδι, αν και παρουσιάζουμε και δίσκους χωρίς φωνητικά», συνεχίζει ο Κώστας. Ποια ωστόσο είναι η προτεραιότητά του για να κάνει κάτι τέτοιο (που τελικά το καταλαβαίνεις μόνο όταν το βιώσεις στο πεδίο); «Προτεραιότητα είναι η προώθηση των καλλιτεχνών. Αυτοί είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας του σύγχρονου πολιτισμού. Οι καλλιτέχνες είναι αυτοί που δίνουν ζωή στα πνευματικά έργα, μέσα σε δύσκολες συνθήκες. Η προσφορά τους είναι ότι υπάρχει ο πολιτισμός, το αντίπαλο δέος απέναντι στον θόρυβο της πληροφορίας. Θορύβου που λειαίνει τις αιχμές που υπάρχουν στην ατομική και συλλογική έκφραση. Δεν χρειαζόμαστε απρόσωπους αλγόριθμους να ορίζουν ποιο τραγούδι ταιριάζει στις μέρες και τις νύχτες μας. Ούτε μαζικά προμαγειρεμένα πακέτα, στα οποία να πατήσουμε το play και να συνεχίσουμε τη μέρα μας, ξεχνώντας επιτόπου την εμπειρία. Η μουσική μπορεί να τροφοδοτήσει με εκρηκτικό τρόπο τη φαντασία. Αξίζει λοιπόν να ζήσουμε κάνοντας συνεχώς εξερευνήσεις, να έχουμε διαφορετικές εμπειρίες και να μας συναρπάζει, κάθε μέρα από την αρχή, η διαδικασία της φαντασίας και η γοητεία της ανθρώπινης δημιουργίας».
Μήπως όλα αυτά τα ωραία που μας περιγράφει, ωστόσο, ακούγονται σχεδόν επαναστατικά; Και τι σημαίνει αυτό για τη βιομηχανία της μουσικής εν προκειμένω; «Οι βιομηχανίες του διαδικτύου επιθυμούν να το μετατρέψουν σε ερμητικό σύστημα, στον απόλυτο έλεγχό τους, ακριβώς για να μπορούν να εκμεταλλεύονται την ανάγκη του ανθρώπου για επικοινωνία και έκφραση. Αυτό το κάνουν, μετατρέποντας τον ίδιο τον χρήστη σε προϊόν, και μάλιστα μέσω των δεδομένων που συνδέονται με την ίδια του την ύπαρξη. Το ζητούμενο γι’ αυτές τις βιομηχανίες δεν είναι να προσφέρουν κάποιο έργο. Δεν είναι χρήσιμες, ούτε θα λείψουν αν αύριο εξαφανιστούν. Το ζητούμενό τους είναι η δημιουργία και ο εμπλουτισμός βάσεων δεδομένων που περιέχουν καταγραφές για τα πάντα. Κάθε σκίρτημα, ανάσα και σκέψη που γεννήθηκε, όπως για παράδειγμα ακούγοντας ένα τραγούδι. Αυτό που επιδιώκουν είναι οτιδήποτε χαρακτηρίζει τη ζωή να καταγράφεται, να κατηγοριοποιείται, βαθμολογώντας τη. Οι μουσικοί, όμως, έχουν το αντίθετο ενδιαφέρον: φτιάχνουν έργα που δίνουν ερεθίσματα στον ακροατή, αφήνοντάς τον ελεύθερο να φανταστεί, ο καθένας με τον δικό του τρόπο.
»Η χρήση όρων όπως η τεχνητή νοημοσύνη γίνεται για να δικαιολογηθεί και το επόμενο ρεσάλτο εις βάρος των δικαιωμάτων όσων εργάζονται στον πολιτισμό. Γι’ αυτό ο πολιτισμός δυσκολεύει τις βιομηχανίες και τα κυρίαρχα πολιτικά συστήματα: γιατί δεν είναι κάτι απλό, ούτε αυτονόητο. Ενα τραγούδι που ακούει ο μοναχικός διαβάτης το χάραμα είναι βάλσαμο και δεν μπορεί να μετρηθεί, να συγκριθεί. Τι να ζυγίσεις από κάτι αόρατο που σου γεμίζει τα μάτια με δάκρυα; Ο πολιτισμός, επειδή έχει αυτή τη δύναμη, είναι κρίσιμος αντίπαλος σε μια βιομηχανία που δεν θέλει να διαπραγματευτεί την απόλυτη κυριαρχία της»... Κοίτα να δεις που τελικά μπορεί να γίνει «επανάσταση» αρχίζοντας από μια παγκόσμια γλώσσα: τη μουσική!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου