Ευτυχισμένος με Υγεία, Χαρά και Τύχη ο Νέος Χρόνος
Mpelalis Reviews
Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2023
Φίνος Φιλμ: Η ανασκόπηση για το 2023 με ένα απολαυστικό βίντεο
Από τον Ιανουάριο μέχρι τον Δεκέμβριο, αστέρες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου πρωταγωνίστησαν στις παγκόσμιες ημέρες, τους καύσωνες, το ξεκίνημα των σχολείων και τις εκλογές.
Η Φίνος Φιλμ έχει πλέον έναν αρκετά ενεργό λογαριασμό στα social media, μεταφέροντας το χθες στο σήμερα, μέσα από τις αξέχαστες ταινίες του «χρυσού» ελληνικού κινηματογράφου.
Εκτός από τα αφιερωματικά βίντεο στους μεγάλους αστέρες που συνεργάστηκαν με τη Φίνος Φιλμ, η εταιρεία παραγωγής δημιουργεί σχεδόν σε καθημερινή βάση, για συγκεκριμένες περιστάσεις, όπως ο καύσωνας, το ξεκίνημα των σχολίων και την παγκόσμια ημέρα αφρόλουτρου!
Λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου, δημοσιεύτηκε στο Instagram της εταιρείας, ένα κλιπ με την ανασκόπηση της Φίνος Φιλμ για το 2023.
Στη λεζάντα, γράφει: «Η Ανασκόπηση της Finos Film για το 2023!
Ξεκινήσαμε αισιόδοξα και ντυθήκαμε αποκριάτικα, τιμήσαμε την ημέρα της γυναίκας, γίναμε οι καλύτεροι πελάτες, προσέξαμε την υγεία μας, ευχηθήκαμε στην μητέρα και στον πατέρα μας, ψηφίσαμε και ξαναψηφίσαμε για ένα καλύτερο αύριο, στέγνωσε το λαρύγγι μας από την κάψα και δροσιστήκαμε με ένα παγωτό, γιορτάσαμε τους νέους μας, ακούσαμε το πρώτο κουδούνι του σχολείου, ταΐσαμε ένα αδέσποτο, τρέξαμε στον μαραθώνιο, ψωνίσαμε, τσουγκρίσαμε και ήπιαμε στην υγειά μας και στην μνήμη όσων έφυγαν.
Μαργαρίτα Παπαμίχου | Κάτι μας παίρνει από δω
Μαργαρίτα Παπαμίχου
Τις νύχτες μες στον ύπνο μας
τρυπώνουν καλικάντζαροι
χτυπούνε τζάντζαλα
κραδαίνουνε τα κιούπια
οίνο θολό αναδεύοντας
οι πολυέλικτες ουρές τους
μας δίνουνε να πιούμε
να πιούμε να ξεχάσουμε
τι που μας άφησε ενεούς
της άγνοιας απονενοημένους
οστεοφύλακες λειψών θαυμάτων
κι όποιος στη βάσανο της μνήμης μένει πιστός
του μέλλοντος ενοχικός
και την αλήθεια προσκυνά ευλαβικά
τον παίρνουνε μαζί τους
Η Μαργαρίτα Παπαμίχου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Είναι εκπαιδευτικός, εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, ποιητικές συλλογές, ιστοσελίδες ποίησης και ποιητικά ημερολόγια. Το 2021 εξέδωσε το πρώτο της ποιητικό βιβλίο με τίτλο «Μπλε ξαφνικό» (εκδ. Όστρια).
Φωτογραφία: Jr Korpa
Πηγή: BookSitting
Ως πότε Μητσοτάκης;...
Να τα πούμε; Όχι τα κάλαντα, μωρέ. Να πούμε γι΄αυτό που συζητούν οι πάντες: Ως πότε θα βασιλεύει ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Βέβαια, μήνες τώρα το παραρίξαμε στη συγκεκριμένη θεματογραφία, αλλά τι να κάνουμε; Ως φαινόμενο παρουσιάζει ενδιαφέρον.
Βασιλεύει, λοιπόν; Κάπως έτσι. Μοιάζει… ελέω θεού απόλυτος άρχων «απειλώντας» να κατακτήσει τρίτη τετραετία. Ορέγεται, ονειρεύεται και... διεκδικεί νέα νίκη στις επόμενες εθνικές εκλογές πατώντας σε μια στέρεη μέχρι στιγμής βάση: στην αδιαμφισβήτητη δημοσκοπική υπεροχή της ΝΔ και του ίδιου.
Γιατί άραγε; Τι στο διάβολο συμβαίνει και υπάρχει άτρωτος και υπερέχων παρά την ακρίβεια, τις πλημμύρες, τις φωτιές, τις υποκλοπές, τα Τέμπη, την ανασφάλεια, το λιπόθυμο επιτελικό κράτος και άλλα ων εστιν αριθμός, αλλά ας μη μακρηγορήσουμε.
Τι γίνεται; Στηρίζεται στους έχοντες, στον έλεγχο της Δικαιοσύνης και στα «πετσωμένα ΜΜΕ»; Μα το ίδιο έκαναν λίγο ως πολύ σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις, με κάποια εξαίρεση τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μήπως έχει τις πλάτες του ξένου παράγοντα; Εκπαλαι εξαρτημένη από τους μεγάλους η χώρα και μονομερώς προσανατολισμένη. Ακόμη και επι ΣΥΡΙΖΑ, που μιά χαρά τα πήγε-και καλά έκανε- με τις ΗΠΑ αλλά και με την Ευρώπη μετά την υπογραφή του Τρίτου Μνημονίου. Όταν είσαι μικρή χώρα, αφήνεις τις μαγκιές στη μπάντα.
Βέβαια, ο Μητσοτάκης υπερθεματίζει. Ο δεδομένος προσανατολισμός της Ελλάδος (ΗΠΑ,ΕΕ,ΝΑΤΟ) βιώνεται ως πολιτική πρόθυμου και δεδομένου συμμάχου και εταίρου. Ο μέχρι τούδε απολογισμός; Πλούσιες παροχές στους Αμερικανούς, λίγα τα οφέλη για τη χώρα.
Πρόκειται για τη μοίρα του δεδομένου. Κι αν δεν υπήρχαν οι προστριβές και τα κατά καιρούς τζαρτζαρίσματα μεταξύ των ΗΠΑ και της Τουρκίας, ένας θεός ξέρει ποιο θα ήταν-ή θα είναι- το τίμημα για την Ελλάδα.
Όμως μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν οδυνηρές απώλειες για τη χώρα μας. Αντίθετα, στο εσωτερικό μέτωπο-με αρωγό την ισχύ των ΜΜΕ- δημιουργείται η εικόνα μιας κυβέρνησης ή μάλλον ενός πρωθυπουργού που χαίρει εκτιμήσεως και σεβασμού από τους ξένους.
Μια παρένθεση εδώ: Μονάχα ο Ανδρέας Παπανδρέου έβγαζε γλώσσα στους Αμερικανούς και στους Ευρωπαίους. Όμως ο αείμνηστος είχε τον τρόπο του να προστατεύει την πατρίδα από ελλοχεύοντες κινδύνους κι από τη δική του καταγγελτική ρητορική.
Ποιός ήταν ο τρόπος του; Ποτέ δεν ωθούσε τις εξελίξεις στο όριο. Ετσι, π.χ. οι Βάσεις έμειναν, η αφορεσμένη ΕΟΚ έγινε συστηματική τροφός της Ελλάδος και η μικρή κουκκίδα της Ευρώπης συνέχισε να υπάρχει ως ανεκτή ανορθογραφία στα μάτια εταίρων και συμμάχων, χωρίς απώλειες και τραύματα.
Βασιλεύει, λοιπόν; Κάπως έτσι. Μοιάζει… ελέω θεού απόλυτος άρχων «απειλώντας» να κατακτήσει τρίτη τετραετία. Ορέγεται, ονειρεύεται και... διεκδικεί νέα νίκη στις επόμενες εθνικές εκλογές πατώντας σε μια στέρεη μέχρι στιγμής βάση: στην αδιαμφισβήτητη δημοσκοπική υπεροχή της ΝΔ και του ίδιου.
Γιατί άραγε; Τι στο διάβολο συμβαίνει και υπάρχει άτρωτος και υπερέχων παρά την ακρίβεια, τις πλημμύρες, τις φωτιές, τις υποκλοπές, τα Τέμπη, την ανασφάλεια, το λιπόθυμο επιτελικό κράτος και άλλα ων εστιν αριθμός, αλλά ας μη μακρηγορήσουμε.
Τι γίνεται; Στηρίζεται στους έχοντες, στον έλεγχο της Δικαιοσύνης και στα «πετσωμένα ΜΜΕ»; Μα το ίδιο έκαναν λίγο ως πολύ σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις, με κάποια εξαίρεση τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μήπως έχει τις πλάτες του ξένου παράγοντα; Εκπαλαι εξαρτημένη από τους μεγάλους η χώρα και μονομερώς προσανατολισμένη. Ακόμη και επι ΣΥΡΙΖΑ, που μιά χαρά τα πήγε-και καλά έκανε- με τις ΗΠΑ αλλά και με την Ευρώπη μετά την υπογραφή του Τρίτου Μνημονίου. Όταν είσαι μικρή χώρα, αφήνεις τις μαγκιές στη μπάντα.
Βέβαια, ο Μητσοτάκης υπερθεματίζει. Ο δεδομένος προσανατολισμός της Ελλάδος (ΗΠΑ,ΕΕ,ΝΑΤΟ) βιώνεται ως πολιτική πρόθυμου και δεδομένου συμμάχου και εταίρου. Ο μέχρι τούδε απολογισμός; Πλούσιες παροχές στους Αμερικανούς, λίγα τα οφέλη για τη χώρα.
Πρόκειται για τη μοίρα του δεδομένου. Κι αν δεν υπήρχαν οι προστριβές και τα κατά καιρούς τζαρτζαρίσματα μεταξύ των ΗΠΑ και της Τουρκίας, ένας θεός ξέρει ποιο θα ήταν-ή θα είναι- το τίμημα για την Ελλάδα.
Όμως μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν οδυνηρές απώλειες για τη χώρα μας. Αντίθετα, στο εσωτερικό μέτωπο-με αρωγό την ισχύ των ΜΜΕ- δημιουργείται η εικόνα μιας κυβέρνησης ή μάλλον ενός πρωθυπουργού που χαίρει εκτιμήσεως και σεβασμού από τους ξένους.
Μια παρένθεση εδώ: Μονάχα ο Ανδρέας Παπανδρέου έβγαζε γλώσσα στους Αμερικανούς και στους Ευρωπαίους. Όμως ο αείμνηστος είχε τον τρόπο του να προστατεύει την πατρίδα από ελλοχεύοντες κινδύνους κι από τη δική του καταγγελτική ρητορική.
Ποιός ήταν ο τρόπος του; Ποτέ δεν ωθούσε τις εξελίξεις στο όριο. Ετσι, π.χ. οι Βάσεις έμειναν, η αφορεσμένη ΕΟΚ έγινε συστηματική τροφός της Ελλάδος και η μικρή κουκκίδα της Ευρώπης συνέχισε να υπάρχει ως ανεκτή ανορθογραφία στα μάτια εταίρων και συμμάχων, χωρίς απώλειες και τραύματα.
Φταίει ο λαός!
Ας επιστρέψουμε. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι για την κυριαρχία Μητσοτάκη ευθύνεται…ο λαός! Ναι, το γράφουν και το υπογράφουν. Ότι ο λαός έχασε ορισμένα χαρακτηριστικά του παρελθόντος(αλληλεγγύη, έγνοια για τον άλλον κλπ), «αρρώστησε βαθιά στη ρίζα του», «άλλαξε δομικά» (!) και «ο ελληνικός λαός έγινε εαυτός»(από σημείωμα του Νίκου Μωραϊτη, στο Documento).
Τα ως άνω επιφανειακά και ανέρειστα αποκαλύπτουν καταφανή αμηχανία. Και συντρίβονται γιατί προσκρούουν σε δύο βράχους: πρώτον, στο ότι ο συκοφαντημένος αυτός λαός είναι ο ίδιος που πριν από λίγα χρόνια έθεσε εκποδών το δίπολο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και εμπιστεύτηκε την διακυβέρνηση στην Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ.
Πώς γίνεται να έχει μεταλλαχθεί μέσα σε λίγα χρόνια και να έχει αλλάξει… δομικά; Θα ήταν φαινόμενο παγκοσμίως αν συνέβαινε τέτοιου είδους μετάλλαξη. Βέβαια, αυτός ο περίεργος λαός είχε υποστεί…κι άλλη μετάλλαξη μες στα χρόνια και γι αυτό έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία! Αυτή είναι η ουσία όσων είχε γράψει οργισμένος το 2015 ένας σημαντικός πλήν άνισος διανοητής που αδικεί ενίοτε τον εαυτό του (Δημ.Δημητριάδης, στην Lifo).
Ο τυχερός Μητσοτάκης
Ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο νυν πρωθυπουργός ευτύχησε να βρεί μπροστά του ένα κόμμα που κυβερνούσε αλυσοδεμένο. Έναν ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή, που πάσχιζε να συγκεράσει το φιλολαϊκό του credo με τις δυναστικές δεσμεύσεις του Μνημονίου που είχε υπογράψει.
Μάταιος κόπος. Ο κόσμος δεν ξεχνούσε το…σκισμένο Μνημόνιο, δεν χώνεψε τις Πρέσπες, δεν ανέχτηκε την βαρύτατη φορολογία, ανησυχούσε για το μεταναστευτικό, σκυθρώπιασε με το Μάτι και την Μάνδρα και απογοητευμένος έκλεισε το μάτι στον ελαύνοντα λαϊκισμό του Μητσοτάκη. Ο λαός τιμώρησε τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν αποθέωσε τον φιλόδοξο- πλήν τότε θαμπό- πορφυρογέννητο.
Για την αχαλίνωτη και εμπρηστική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ -και πως αυτή έδωσε τη νέα νίκη στον Μητσοτάκη το 2023-τα΄χουμε πεί χίλιες φορές. Κάτι ανοησίες περί εσωτερικής υπονόμευσης του Τσίπρα «από τους άλλους» που δήθεν ευθύνονται για την πανωλεθρία, θα μείνουν στην πολιτική μας ιστορία ως μνημείο ρηχότητας και ως αναζήτηση άλλοθι για την ευθύνη του Τσίπρα και των συν αυτώ.
Αλλά σήμερα να δείς πόσο τυχερός είναι ο κατά κοινή παραδοχή βελτιωμένος Μητσοτάκης. Απέναντί του στέκεται σαν πυρπολημένο σπίτι ο ΣΥΡΙΖΑ με αρχηγό έναν οιηματία που νομίζει ότι το επικοινωνιακό του χάρισμα, ο τελετουργικός ακτιβισμός του και τα λαϊκίστικα… αδιαμεσολάβητα του λόγου του είναι ικανά να επαναφέρουν το κόμμα σε τροχιά εξουσίας. Κούνια που τον κούναγε…
Φυσικά, ούτε ο έτερος που φιλοδοξεί να νικήσει τον Μητσοτάκη, ο Νίκος Ανδρουλάκης, δείχνει ικανός να απογειώσει το κόμμα του. Παραμένει αλαμπής. Και η «ασθμαίνουσα πρόζα του» δεν επιτρέπει μέχρι στιγμής να καταστούν προσπελάσιμες στον κόσμο οι μετρημένες θέσεις του ΠΑΣΟΚ(π.χ. για την Οικονομία) και η αξιοπρόσεκτη αντιπολίτευση που ασκεί.
Πολλοί διατείνονται ότι ο πιο σοβαρός κίνδυνος για τον Μητσοτάκη εντοπίζεται στο εσωτερικό του κόμματός του(το αγκάθι Σαμαρά και οι αιχμές Καραμανλή), καθώς και στις ενδείξεις για σοβαρή ενίσχυση της πέραν της ΝΔ Δεξιάς λόγω του νόμου περί γάμου των ομοφύλων/τεκνοθεσίας, εισαγωγής ξένων εργατών και πιθανών υποχωρήσεων έναντι της Τουρκίας.
Υπαρκτό το εσωτερικό πρόβλημα στη ΝΔ, αλλά επ΄ουδενί προϊδεάζει για μελλοντική ρήξη, εκτός κι αν επισυμβεί κάτι ονειδιστικό στα Ελληνοτουρκικά.
Αντίθετα, η στάση του Σαμαρά και οι ενστάσεις βουλευτών για τα προαναφερθέντα, φαίνεται να λειτουργούν μέχρι τώρα ως κύμα στη λίμνη που δεν συνιστά απειλή για το πλεούμενο.
Μεγαλύτερος είναι ο άλλος κίνδυνος: η ενίσχυση της πέραν της ΝΔ Δεξιάς(Ακροδεξιά και δη φασιστικών διαστάσεων είναι οι «Σπαρτιάτες» κι όχι η λαϊκίστικη, εθνικιστικών ψυχώσεων «Ελληνική Λύση» και η θρησκόληπτη, συντηρητική «Νίκη»).
Όμως ο χώρος αυτός δεν διαθέτει-ούτε φαίνεται στον ορίζοντα- ηγετική προσωπικότητα τύπου Μαρίν Λεπέν που θα μπορούσε να συνενώσει τους πέραν της ΝΔ Δεξιούς/Ακροδεξιούς και να τους καταστήσει υπολογίσιμη δύναμη, ικανή να πλήξει καίρια τη ΝΔ μειώνοντας δραστικά το εκλογικό της ποσοστό.
Τι μένει ως σοβαρή απειλή για την κυριαρχία Μητσοτάκη; Το έχουμε ξαναπεί και έχει επισημανθεί κι από άλλους κατά καιρούς: Μονάχα οι εξελίξεις στην οικονομία (ακρίβεια, ανεργία, πληθωρισμός, απολαβές) μπορούν να καταφέρουν θανάσιμο πλήγμα στην κυβέρνηση.
Ενδεχόμενη επιδείνωση της σημερινής οικονομικής κατάστασης, η οποία πόρρω απέχει της ειδυλλιακής εικόνας που φιλοτεχνεί η κυβέρνηση, θα επιφέρει αξιακή αναβάθμιση και άλλων ζητημάτων που τελούν εν υπνώσει στη συνείδηση της κοινωνίας(υποκλοπές, αλαζονεία, αυταρχισμός κλπ).
Τότε όλα αυτά θα λειτουργήσουν σωρευτικά και θα δημιουργήσουν ωκεάνιο κύμα αντίδρασης και αγανάκτησης με απτές συνέπειες στις εκλογές.
Οι Ευρωεκλογές θα δώσουν μια πρώτη γεύση για την δυναμική των κομμάτων συνολικά, αλλά δεν είναι ασφαλές δείγμα για το μέλλον της κυβέρνησης, διότι ισχύει το κοινότοπον: πρόκειται για εκλογές χαλαρής ψήφου.
Επιμύθιον: αν δεν επισυμβούν συγκλονισμοί στα δύο μείζονα πεδία(οικονομικά/ ελληνοτουρκικά) και εφόσον ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ παραμείνουν σε στασιμότητα χωρίς ανάσες και ηχηρό διασκελισμό, τότε μάλλον θα συνεχίσει η επικράτεια να διερωτάται «Ως πότε Μητσοτάκης»;..
Τί ψυχή θά παραδώσεις
Συγκλονίζει το άρθρο του Μανώλη Κοττάκη για τον Βασίλη Καρρά στην "Εστία" της 29/12/2023
«Ρε σεις, σπίτια δεν έχετε; Ακόμη εδώ είστε;» Ακόμη αντηχεί στα αυτιά μου η φωνή του Βασίλη Καρρά, πέντε το πρωί, κάποιο Σάββατο, στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στο θρυλικό Αβαντάζ της Θεσσαλονίκης. Οταν έβγαινε για το τελευταίο μέρος του προγράμματος με το λευκό πουκάμισο έξω, χωρίς κοστούμι, για να τραγουδήσει μέσα σε ένα σύννεφο από καπνό μια τελευταία φορά «για τη νύχτα την ξελογιάστρα» και για να μας πει το κλασικό «καλημέρα σας!» Να σφυρίξει τη λήξη, δηλαδή, λίγο πριν από την ανατολή.
Ημασταν νέοι, ήμασταν φοιτητές, οδηγούσαμε πέντε ώρες από την Κομοτηνή μέχρι τη Θεσσαλονίκη -δεν υπήρχε η Εγνατία τότε- για να διασκεδάσουμε, διπλοπαρκάραμε σε παρακείμενες οδούς και μετά τρέχαμε στον επίσης θρυλικό διοικητή της Τροχαίας Θόδωρο Αθανάσαρο για να μας σβήσει την κλήση. Αν γινότανε. Ηταν η εποχή που τα τραγούδια του νεοεμφανιζόμενου Καρρά κυκλοφορούσαν σε δισκάκια της εταιρίας VASIPAP, από τα αρχικά του ιδρυτή της: Βασίλης Παπαδόπουλος.
Εκανε εντύπωση σε πολλούς αυτό που συνέβη με τον θάνατο του λαϊκού τραγουδιστή από το Κοκκινοχώρι της Καβάλας. Η αγάπη του κόσμου, ειδικά του βορρά, στο πρόσωπό του. Δεν ήταν ο ποιοτικός του έντεχνου, όμως έπειτα από 35 χρόνια παρουσίας στις πίστες και στο πεντάγραμμο είχε καταφέρει να εκφράσει την ψυχή μιας πόλης και μιας ολόκληρης περιοχής. Με το χιούμορ του και με το χαμόγελό του.
Ηταν για τα δύσκολα, όχι για τα εύκολα. Δεν ήταν κάτι φοβερά σπουδαίο για να μπει στο πάνθεον του πενταγράμμου, αλλά με τις λέξεις του, με τις παράδοξες εικόνες που έφτιαχνε («από τον βορρά μέχρι τον νότο, να σ’ αγαπώ δεν βρήκα τρόπο») και με τις μουσικές του κατάφερνε κάθε βράδυ να κάνει τις καρδιές που χοροπηδούν, να ηρεμούν και να ταξιδεύουν. Χρειάζεται ταλέντο για να κάνεις τους στενοχωρημένους χαρούμενους και τους χαρούμενους στενοχωρημένους. Να τους χαϊδεύεις ευαίσθητες χορδές. Να τους ξυπνάς συναισθήματα. Να τους κάνεις να αφήνονται χωρίς καθωσπρεπισμούς. Στο έλεος των αισθήσεών τους.
Αναρωτήθηκα στο άκουσμα της είδησης της απώλειας του Καρρά, πέρα από τις νεανικές αναμνήσεις που έφερε υποχρεωτικά στον νου μου, κάτι ευρύτερο:
Τι είναι αυτό που κάνει τη βόρεια Ελλάδα, από τα Τρίκαλα και πάνω, να γεννά ασταμάτητα, ανεξαρτήτως εποχών, συνθέτες και τραγουδιστές που μπορούν να εκφράσουν το ανθρώπινο παράπονο, τον καημό, τη χαρά, τον ενθουσιασμό, τον δισταγμό, την απογοήτευση, την πτώση, την άνοδο, την ελπίδα, την αδικία, την αμφιβολία. Προφανώς και τα μεγέθη δεν είναι όλα ίδια. Σκέφτομαι όμως ότι ο Καζαντζίδης, ο Τσιτσάνης, ο Μητροπάνος, ο Νταλάρας, η Μαρινέλλα, ο Στράτος Διονυσίου, ο Παπάζογλου, ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Ακης Πάνου, και από τις νεότερες γενιές με διαφορετικό ύφος ο Τερζής, ο Καρράς, η Θεοδωρίδου, ο Ρέμος η Ασλανίδου και πολλοί άλλοι που αυτή τη στιγμή μπορεί και να ξεχνώ, κατέβηκαν στην Αθήνα και την αναστάτωσαν. Εδωσαν νέα πνοή στη νύχτα.
Στο παρελθόν και η υπόλοιπη Ελλάδα γεννούσε τραγουδιστές και συνθέτες που μπορούσαν να εκφράσουν με μεγάλη πληρότητα το λαϊκό αίσθημα. Ο Ζαμπέτας από το Αιγάλεω, ο Βοσκόπουλος από τη Νίκαια, ο Μπιθικώτσης από τη Δραπετσώνα, και πολλοί άλλοι. Ο καθένας με το ύφος του πάντοτε.
Σταδιακά όμως το κλεινόν άστυ άρχισε να γίνεται κυνικό και η διασκέδασή του ψεύτικη, να χάνει την ταυτότητά της. Τη δυνατότητα τού να εκφράσει γνησίως τις λαϊκές πλειοψηφίες. Οι οποίες, όσο και αν δεν αρέσει σε κάποιους κύκλους, αγαπούν πολύ το λαϊκό τραγούδι σε κάθε του μορφή. Είτε είναι ρεμπέτικο είτε παλιό λαϊκό ή το σημερινό πλαστικό λαϊκό με ήχους που μας ξεπερνούν κατά πολύ καμιά φορά και μας πάνε στη βαθιά Ανατολή.
Αλλά ο Ελληνας ως γεννήτωρ της Δύσης δεν φοβάται την Ανατολή. Δεν φοβάται τους ήχους της. Είναι συμφιλιωμένος μαζί τους. Την παραμονή των Χριστουγέννων το βράδυ, το πρώτο κανάλι της ελληνικής τηλεόρασης έδειχνε μία συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής με τον αξεπέραστο Διονύση Σαββόπουλο (και αυτός ανθρωποκεντρικός, έβαλε πολύ συναίσθημα στη σκληρή μεταπολιτευτική εποχή του πολιτικού τραγουδιού) και το δεύτερο κανάλι μια παλιά χριστουγεννιάτικη εκπομπή του «Καλλιτεχνικού καφενείου» με τον Μίμη Πλέσσα, τον Βασίλη Τσιβιλίκα και τον Κώστα Φέρρη, στην οποία πρωταγωνιστούσαν η Πόλυ Πάνου, η Τζένη Βάνου, ο Γιώργος Μητσάκης, η Χαρούλα Λαμπράκη και «Τα παιδιά απ’ την Πάτρα».
Δεν έχω αμφιβολία ποια εκπομπή είδαν οι περισσότεροι. Αν αναζητήσει κανείς λοιπόν γιατί τόση λατρεία για τον Βασίλη Καρρά με την μπάσα φωνή θα ανακαλύψει ότι κάθε φτωχοδιάβολος, κάθε ασήμαντος, κάθε σημαντικός γλέντησε στις χαρές του και έκλαψε στις λύπες του με το ακατέργαστο «φορτηγατζίδικο» ηχόχρωμα της φωνής αυτού του τραγουδιστή που γεννήθηκε στις… «Ηνωμένες Πολιτείες της Καβάλας». Ετσι αποκαλούν οι ντόπιοι όλα τα παραθαλάσσια χωριά του γιαλού που είναι το ένα δίπλα στο άλλο, μεταξύ των οποίων και το Κοκκινοχώρι.
Η αλήθεια κερδίζει παντού. Ακόμα κι αν μας τη λένε άνθρωποι «κατωτέρας μορφώσεως» σε σύγκριση με τις διάτρητες διάνοιες των σαλονιών. Τον Καρρά μπορούσε να συμπαθεί κανείς γι’ αυτό που ήταν, μπορούσε και να μην τον συμπαθεί, αλλά ήταν βέβαιο ότι αυτό που έβλεπε μπροστά του ήταν αληθινό. Γνήσιο. Στην εποχή των ψεμάτων αρέσουν τα ατελή πρότυπα. Η Θεσσαλονίκη τίμησε με τρόπο σπάνιο την απώλεια του Καρρά παίζοντας τη μουσική του και τα τραγούδια του επί τρεις ολόκληρες ημέρες στα κέντρα της. Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος συνήθιζε να λέει ότι «αυτή η πόλη σε πατάει όσο είσαι μικρός και σε τιμάει όταν γίνεσαι μεγάλος». Κάθε πόλη έτσι είναι.
Σε γενικές γραμμές. Διότι οι τιμές δεν αποδίδονται πάντα. Ο Πεντζίκης έγραφε κάτι φαινομενικά πιο σκληρό για τη Θεσσαλονίκη, ότι «σ’ αυτή την πόλη πρέπουν οι κηδείες». Δεν τον καταλάβαιναν όμως. Εννοούσε ότι η Θεσσαλονίκη γεμάτη από αγγέλους της διπλανής πόρτας είναι αναστάσιμη πόλη.
Ο Καρράς φεύγοντας άφησε ένα καλό όνομα στην κοινωνία και ένα παράδειγμα. Και αυτό η κοινωνία τού το ανταπέδωσε. Πέρα από την όποια καλλιτεχνική του αξία -η μνήμη είναι το μέτρο του αποτυπώματος ενός εκάστου-, το σημαντικότερο τελικά στη ζωή είναι αυτό. Τι ψυχή θα παραδώσεις! Και σε ποιους.
Έργο Μητσοτάκη η Βενεζουελλάδα....
Τζώρτζης Ρούσσος
Μία λέξη διατρέχει την Ελλάδα και δηλητηριάζει την κοινωνία: αισχροκέρδεια. Είναι η ίδια λέξη που πυροδότησε τη φορομπηχτική διά του ΦΠΑ ...ανάπτυξη του ελληνικού ΑΕΠ (από τα 208,03 δισ. ευρώ το 2022 στα 224 δισ. το 2023) αλλά και τα κέρδη των μεγάλων εισηγμένων εταιρειών. Τώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης πανηγυρίζει. Πανηγυρίζει επειδή πλέον προς δόξα της σχολής του Σικάγου προσπαθεί να μεταβάλει την Ελλάδα σε λατινοαμερικανική οικονομία. Προς το παρόν έχει καταφέρει ύστερα από πέντε έτη διακυβέρνησης να μας μετατοπίσει ακόμη περισσότερο στο ανατολικό άκρο της Ευρώπης.
Το 2023 μας αποχαιρετά. Αυτό που μένει είναι η ίδια πολιτική που θα συνεχίσει να ταλανίζει την κοινωνία και το 2024. Στην πρόσφατη ψήφιση του προϋπολογισμού, εν μέσω πανηγυριών για την πορεία της οικονομίας από το δίδυμο Κυρ. Μητσοτάκη – Κωστή Χατζηδάκη και χειροκροτημάτων από τους βουλευτές της ΝΔ, ουδεμία παρέμβαση ανακοινώθηκε που να αφορά την πάταξη του πληθωρισμού της απληστίας.
Πάει όμως καλά η ελληνική οικονομία; Βρισκόμαστε στον πάτο της Ευρώπης. Από όποια άκρη και να πιάσεις το κουβάρι των αριθμών φτάνεις σχεδόν πάντα στο ίδιο συμπέρασμα.
$36.800 αγοραστική δύναμη: Πίσω από την Τουρκία
Εχουν ξοδευτεί δεκάδες εργατοώρες για να αναλυθεί στα ελληνικά συστημικά ΜΜΕ το δράμα της τουρκικής οικονομίας. Ομως οι Τούρκοι απολαύουν μεγαλύτερης αγοραστικής δύναμης από τους Ελληνες. Το κατά κεφαλήν εισόδημα εκφρασμένο σε μονάδες αγοραστικής δύναμης ήταν πολύ μεγαλύτερο και περίπου ίσο με 37.300 δολάρια. Αντίστοιχα στην Ελλάδα το κατά κεφαλήν εισόδημα ανήλθε περίπου σε 21.100 δολάρια και σε περίπου 36.800 δολάρια σε μονάδες αγοραστικής δύναμης. Στην ίδια κατηγορία η Κροατία με 17.600 δολάρια έχει περίπου 40.300 σε αγοραστική δύναμη. Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο το 86% των Ελλήνων δυσκολεύεται να πληρώσει τους λογαριασμούς στο τέλος του μήνα.
10% πληθωρισμός τροφίμων
Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τον Νοέμβριο δείχνουν 9% αύξηση στα τρόφιμα και 2,6% αύξηση σε σχέση με τον Νοέμβριο του 2022 στα αλκοολούχα ποτά και στον καπνό. Ωστόσο διψήφια αύξηση καταγράφουν οι δαπάνες για κρίσιμα είδη διατροφής, όπως κρέας (11,1%), λαχανικά (10%), αλεύρι, ψωμί, δημητριακά (9,2%). Ολα αυτά μας φέρνουν στην κορυφή της Ευρώπης αναφορικά με την ακρίβεια στα τρόφιμα με ποσοστό αύξησης σε σχέση με το 2022 της τάξης περίπου του 10%.
34,2% του μισθού στο ενοίκιο
Στο τρίτο τρίμηνο του 2023 καταγράφεται αύξηση της τάξης του 12% στις τιμές πώλησης και 7% στις τιμές ενοικίασης αντίστοιχα σε σχέση με το τρίτο τρίμηνο του 2022. Ωστόσο το ποσοστό του εισοδήματος που δαπανούν οι Ελληνες για στέγαση είναι το υψηλότερο στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι μετρήσεις για το 2022 έδειξαν ότι οι Ελληνες ενοικιαστές ξόδεψαν το 34,2% του μισθού τους (ακολουθούν η Ολλανδία, η Δανία και η Γερμανία), όταν κατά μέσο όρο οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι έδωσαν για στέγαση το 19,9% του μισθού τους. Το 2023 με τις αυξήσεις στην αγορά στέγης επέφερε νέα επιδείνωση.
4η ακριβότερη βενζίνη στην Ευρώπη
Σύμφωνα με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία του GlobalPetrolPrices, τον περασμένο Σεπτέμβριο η χώρα μας φιγούραρε στην τέταρτη θέση στον κατάλογο των ευρωπαϊκών χωρών με την ακριβότερη αμόλυβδη βενζίνη πίσω από Ολλανδία, Δανία και Φινλανδία. Αυτό συμβαίνει ενώ ο μέσος μηνιαίος μισθός στην Ελλάδα είναι 1.025 ευρώ μεικτά (περί τα 780 καθαρά), όταν στην Ολλανδία είναι 2.855 ευρώ, στη Δανία 2.633 και στη Φινλανδία 3.807. Αυτές οι τιμές προσδιορίζονται από τους φόρους. Η Ελλάδα διατηρεί τον τέταρτο μεγαλύτερο φόρο στα υγρά καύσιμα πανευρωπαϊκά με 0,70 ευρώ ανά λίτρο. Ψηλότερα βρίσκονται η Ολλανδία (0,79 ευρώ), η Ιταλία (0,73 ευρώ) και η Φινλανδία (0,72 ευρώ).
4η ακριβότερη στις τιμές ρεύματος
Και η ηλεκτρική ενέργεια καίει τις τσέπες των καταναλωτών λόγω του target model για τις τιμές ρεύματος που εγκατέστησαν τον Νοέμβριο του 2022 οι Μητσοτάκης και Χατζηδάκης ώστε να πριμοδοτήσουν το καρτέλ φυσικού αερίου. Η Ελλάδα βρίσκεται στην τέταρτη θέση μεταξύ των πιο ακριβών στην Ευρώπη. Με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία το 2023 η μέση τιμή χονδρικής του ρεύματος στη χώρα μας ήταν 120,32 ευρώ ανά μεγαβατώρα. Οι τρεις χώρες που έχουν ακριβότερες τιμές είναι η Ιταλία (128,14), η Μάλτα (126,88) και η Ιρλανδία (124,89).
2,8% πιο ακριβά αναψυχή και πολιτισμός
«Αλμυρές» η αναψυχή, η ψυχαγωγία και οι πολιτιστικές δραστηριότητες στην Ελλάδα, με αύξηση 2,8% λόγω αύξησης κυρίως των τιμών σε διαρκή αγαθά αναψυχής, μικρά είδη αναψυχής, άνθη, κατοικίδια ζώα, κινηματογράφους, θέατρα, πακέτο διακοπών.
3,5% οι αυξήσεις στην εκπαίδευση
Αύξηση 3,5% στην εκπαίδευση λόγω αύξησης κυρίως των τιμών σε δίδακτρα προσχολικής και πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, δίδακτρα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, δίδακτρα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
4,7% πάνω για καφέ και φαγητό έξω
Αύξηση 4,7% στην ομάδα ξενοδοχεία, καφέ, εστιατόρια λόγω αύξησης κυρίως των τιμών στα εστιατόρια – ζαχαροπλαστεία, καφενεία – κυλικεία.
5,5% ακριβότερες οι δαπάνες στην υγεία
Στην υγεία καταγράφηκε τον Νοέμβριο αύξηση 5,5% λόγω αύξησης κυρίως των τιμών σε φαρμακευτικά προϊόντα, ιατρικές – οδοντιατρικές και παραϊατρικές υπηρεσίες, νοσοκομειακή περίθαλψη. Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στον ΟΟΣΑ με τη μεγαλύτερη αναλογία νοσοκομειακών δαπανών μετά τη Ρουμανία (44%) και καταγράφει μεγάλη διαφορά με τον αντίστοιχο μέσο όρο στην Ευρώπη που φτάνει στο 28%. Ομως το πρόβλημα βρίσκεται αλλού. Είμαστε η μόνη χώρα στον ευρωπαϊκό χώρο που έχουμε τόσο μεγάλο ποσοστό ιδιωτικών πληρωμών στην υγεία. Το 40% των δαπανών υγείας στη χώρα μας είναι ιδιωτικές. Αυτό συμβαίνει καθότι για πρωτοβάθμια περίθαλψη οι Ελληνες «προτιμούν» την ιδιωτική σε ποσοστό 80%, αφού έχουμε ένα μη λειτουργικό σύστημα και με χαμηλή δημόσια χρηματοδότηση συνολικά: γύρω στο 5% του ΑΕΠ όταν στις άλλες χώρες της ΕΕ είναι στο 7%.
7,8% πάνω από τον μέσο όρο οι εισφορές ασφάλισης
Το 2023 είχαμε αύξηση σχεδόν 12% στα ασφάλιστρα αυτοκινήτων – πλέον προστίθεται άλλο ένα 6% για το 2024. Από την άλλη οι μισθωτοί καταβάλλουν πολύ υψηλές εισφορές ασφάλισης σε σχέση με τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ (26%, έναντι 18,2% που είναι ο μέσος όρος). Οσο για τους ελεύθερους επαγγελματίες που από το 2024 θα πρέπει να ζήσουν με το τεκμαρτό εισόδημα και το τεκμαρτό κέρδος, το 2023 τους επιβλήθηκε αύξηση 9,64% στις ασφαλιστικές εισφορές τους, ενώ το 2024 αναμένεται νέα αύξηση της τάξης του 3-3,8%.
-4% αποταμίευση
Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, καταγράφηκε μείωση κατά 2,143 δισ. ευρώ στις καταθέσεις ιδιωτικού τομέα. Μάλιστα βάσει της Eurostat είμαστε οι ουραγοί του 2022 στην αποταμίευση με -4% όταν ο μέσος όρος στην ΕΕ καταγράφηκε στο 12,7%.
Την ίδια ώρα μόνο το πρώτο δεκάμηνο του 2023 καταγράφηκε αύξηση των μη καταβαλλόμενων φόρων κατά 5,77 δισ. ευρώ, με το συνολικό ύψος των ληξιπρόθεσμων οφειλών να ξεπερνά μέχρι τον Οκτώβριο τα 106 δισ. Συνολικά οι Ελληνες χρωστούν σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα περισσότερα από 763 δισ. ευρώ. Οσον αφορά το δυσθεώρητο δημόσιο χρέος, η Ελλάδα εξακολουθεί να διατηρεί το υψηλότερο χρέος της ευρωζώνης ως ποσοστό του ΑΕΠ. Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, το ελληνικό χρέος μετρήθηκε στο 168,3% του ΑΕΠ. Επονται η Ιταλία (143,5%), η Πορτογαλία (113,8%) κ.ά.
7,7% κάτω από τον μέσο όρο της ΕΕ η απασχόληση
Σύμφωνα με τις διαπιστώσεις του Ευρωπαϊκού Συνδικαλιστικού Ινστιτούτου (ETUI), η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία ευρωπαϊκή θέση σχετικά με την ποιότητα της εργασίας, αφού η χώρα κατέχει την τελευταία θέση στην ΕΕ των 27 κρατών-μελών. Ακόμη και η Βουλγαρία και η Ρουμανία που έχουν πολλά από τα χαρακτηριστικά της ελληνικής αγοράς εργασίας (μη αναπτυγμένες βιομηχανικές δομές) βρίσκονται ψηλότερα. Η Ελλάδα στα χρόνια του Κυρ. Μητσοτάκη και ειδικά το 2023 παράγει επισφαλείς και χαμηλών προσόντων θέσεις απασχόλησης (εμπόριο, εστίαση) έναντι των σταθερών και καλά αμειβόμενων θέσεων υψηλών προσόντων. Ως εκ τούτου μπορεί η απασχόληση να αυξάνεται εντός του 2023, ωστόσο το ποσοστό απασχόλησης είναι 7,7 ποσοστιαίες μονάδες κάτω από τον μέσο όρο της ΕΕ των 27. Πρόκειται για αγορά εργασίας που συν τοις άλλοις «παράγει» νεκρούς λόγω της έλλειψης κρατικής εποπτείας. Το 2023 αποτελεί ήδη έτος-ρεκόρ καθώς μέχρι τις 12 Νοεμβρίου είχαν καταγραφεί 57 νεκροί στους χώρους εργασίας.
40ή θέση ανάμεσα σε 40 χώρες της Ευρώπης στην ψηφιακή ανταγωνιστικότητα
Σύμφωνα με τον Δείκτη Ψηφιακής Οικονομίας και Κοινωνίας (DESI), τον δείκτη που χρησιμοποιεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για να παρακολουθεί την ψηφιακή πρόοδο των κρατών-μελών, η Ελλάδα κατατάσσεται τελευταία στις χώρες όσον αφορά το ποσοστό των νοικοκυριών και επιχειρήσεων που έχουν ταχύτητες σταθερού ίντερνετ πάνω από 100 Mbps. Αναλυτικότερα η μέση ταχύτητα στην Ελλάδα είναι μόλις 36,5 Mbps, όταν στη Γαλλία είναι 121 και 93,1 στην Πορτογαλία, που έχει πολλά κοινά με την Ελλάδα. Την ίδια ώρα η Ελλάδα είναι η ακριβότερη χώρα στην Ευρώπη για ταχύτητες πάνω από 100 Mbps. Με τέτοια κατάσταση για ποια ποιότητα στην οικονομία μπορούμε να μιλήσουμε; Οταν οι άλλοι έχουν εισέλθει στην ψηφιακή οικονομία η Ελλάδα του Μητσοτάκη απλώς τροφοδοτεί την αισχροκέρδεια και στην ψηφιακή διασύνδεση, ενώ οι αριθμοί είναι σοκαριστικοί για την ανεπάρκεια της ψηφιακής πολιτικής της χώρας.
Κάτω από αυτά τα δεδομένα καταλαμβάνουμε στην ψηφιακή ανταγωνιστικότητα:
● Την τελευταία (40ή) θέση ανάμεσα στις 40 χώρες με ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα μεγαλύτερο από 20.000 δολάρια.● Την 37η ανάμεσα στις 41 χώρες της Ευρώπης, Μέσης Ανατολής και Αφρικής στο ίδιο πεδίο. ? Την 51η ανάμεσα σε 64 χώρες στη γνώση.● Την 47η ανάμεσα σε 64 χώρες στην τεχνολογία.● Την 57η ανάμεσα σε 64 χώρες στην ετοιμότητα για το μέλλον.300% αύξηση κερδών το 2023 οι εισηγμένες
Αν σε κάτι υπερέχει η Ελλάδα είναι στον πληθωρισμό της απληστίας. Οπως προκύπτει από τις σχετικές εκτιμήσεις, οι εισηγμένες θα εμφανίσουν κέρδη εντός του 2023 τουλάχιστον 10% πάνω σε σχέση με το 2022. Τότε όμως οι 150 εισηγμένες εμφάνισαν κέρδη της τάξης του 300% σε σχέση με το 2021 καταρρίπτοντας το αφήγημα Μητσοτάκη ότι «για όλα φταίει ο Πούτιν»...
Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 2023
Δρ Ιωάννης Μάζης: Ίδρυση Τουρκικού Ιδιωτικού Πανεπιστημίου στην Ελλάδα - Πολιτισμική επίθεση από την Τουρκία
Αποκάλυψη για την ίδρυση ιδιωτικών μη Κρατικών Πανεπιστημίων στην Ελλάδα, ως προβολή πολιτιστικής ισχύος (soft power) της Τουρκίας ήταν ο Δρ Ιωάννης Μάζης Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Πρόεδρος του Τμήματος Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών στο Kontra News 21:30 με τον Κωνσταντίνο Μαραβελίδη.
Yunus Emre Institute
«Τηρώ έναν προβληματισμό ο οποίος εντείνεται σχετικά με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα.
Ένα από τα πρώτα κέντρα τα οποία θα ιδρυθούν στην Ελλάδα θα είναι το Yunus Emre Institute. Ενα Ινστιτούτο το οποίο ήτανε πρώην γκιουλενικό ινστιτούτο, το οποίο έχει γίνει ερντογανικό, έχει γνωστές διασυνδέσεις με το βαθύτατο κράτος του Ερντογάν αυτή τη στιγμή και θα το ανακαλύψετε αν το ψάξετε σε όλα τα σημεία του κόσμου Αφρική, κεντρική Ασία, Βαλκάνια, όπου η Τουρκία εφαρμόζει το δόγμα του Νταβούτογλου, για το τουρκικό στρατηγικό βάθος το οποίο το χαρακτηρίζει και σαν πολιτισμικό.
Δηλαδή κάνει προβολή πολιτισμικής - soft power - ισχύος, αυτό που λέμε στην διεθνή θεωρία, για να μπορέσει να εξανδραποδίσει οποιεσδήποτε αντιστάσεις στον τομέα του πολιτισμού των χωρών εκείνων, τις οποίες θέλει να χειραγωγήσει.
Αυτό συνδυάζεται και με ένα άλλο δεν με έχετε ακούσει ποτέ να μιλάω για τέτοια θέματα όπως αυτό που θα πω τώρα συνδυάζεται με την προβολή επίσης πολιτισμικής ισχύος στον τομέα του αθλητισμού, δεν θα πω περισσότερα γιατί δε χρειάζεται.
Εκεί λοιπόν παρατηρούμε ότι στοχεύει, ουσιαστικά σε εκείνη την αθηναϊκή κοινωνική ομάδα, κυρίως αστική κοινωνική ομάδα η οποία παραδοσιακά διαθέτει αυξημένες ευαισθησίες σε ότι αφορά και το Κυπριακό, και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Πρόκειται δηλαδή για μια προσπάθεια προβολής ισχύος και ψυχολογικό εξανδραποδισμό της κοινωνικής αυτής ομάδας στα νέα ελληνικά λέγεται "target group" ούτως ώστε να εμβαθύνει την προβολή της ισχύος της στην Ελλάδα, εκμεταλλευομένη και τις τελευταίες συμφωνίες σχετικά με την παιδεία και τα λοιπά»
Για τη Φαμίλια, το σύνταγμα είναι απλώς μια πλατεία
Τελευταίο κραυγαλέο παράδειγμα, η ξαφνική (!) αναγγελία ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων
Δημήτρης Χρήστου
Οι αυθαιρεσίες της εκτελεστικής και της νομοθετικής πλειοψηφίας τελειωμό δεν έχουν και οδηγούν την Ελλάδα στην ολοκληρωτική μετατροπή της σε οικόπεδο, όπως προφητικά σατίριζε πριν από 35 χρόνια ο Χάρρυ Κλυνν, όταν έλεγε για τη χώρα ότι «όποιος ήθελε έμπαινε, όποιος ήθελε έβγαινε και καζανάκι δεν τράβαγε…». Το σύνταγμα δεν προβλέπει ιδιωτικά πανεπιστήμια. Κανένα πρόβλημα! Δεν θα περιμένουν τη διαδικασία αναθεώρησης του συντάγματος, γιατί τότε ίσως δεν έχουν την πλειοψηφία ή δεν είναι καν κυβέρνηση. Οπότε, τώρα είναι η ευκαιρία για την ολοκλήρωση του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και των υπηρεσιών που αναπτύχθηκαν μεταπολεμικά εξυπηρετώντας χωρίς ταξική διάκριση τους πολίτες.
Στο έργο τους αυτό έχουν εξασφαλίσει την τυφλή υποστήριξη των γαλάζιων βουλευτών που λένε «ναι σε όλα» αδιαφορώντας για τους νόμους και τις δεσμεύσεις του όρκου τους. Επιπλέον, έχουν προστασία από τους ολιγάρχες που ελέγχουν τα μεγάλα ΜΜΕ και θησαυρίζουν έχοντας στήσει παντού ανεξέλεγκτα καρτέλ.
Τελευταίο κραυγαλέο παράδειγμα, η ξαφνική (!) αναγγελία ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων, αν και το σύνταγμα ορίζει σαφώς ότι η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση είναι ευθύνη του Ελληνικού Δημοσίου στο άρθρο 16, παρ. 5, λέγοντας ότι «Η Ανώτατη Εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου» και συνεχίζει στην παρ. 8, εδ. 2: «Η σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται»!
Για την πρωτοβουλία αυτή το υπουργείο Παιδείας σε ανακοίνωσή του ανέφερε: «Η σύγχρονη προσέγγιση υποδεικνύει ότι το σύνταγμα δεν μπορεί να είναι ένα απολιθωμένο σύνολο διατάξεων που ερμηνεύονται στατικά μέσα στον χρόνο»! Αν λοιπόν οι καιροί απαιτούν διαφορετική προσέγγιση ακόμα κι αν υπάρχει θέμα, σε κανονική Δημοκρατία μία είναι η διαδικασία: Η αναθεώρηση του συγκεκριμένου άρθρου του συντάγματος και ο ορισμός των προϋποθέσεων και υποχρεώσεων που οφείλουν να τηρούν τα ιδιωτικά Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.
Ας μην κρυβόμαστε λοιπόν. Γνωστή είναι πλέον η συνταγή. Διαλύουν κυριολεκτικά το Εθνικό Σύστημα Υγείας, έχοντας εγκαίρως ενημερώσει το CVC Capital, «αγαπημένο» επενδυτικό fund της Φαμίλιας, που εισέβαλε εξαγοράζοντας σχεδόν όλα τα μεγάλα ιδιωτικά θεραπευτήρια αλλά και την Εθνική Ασφαλιστική, τη μεγαλύτερη ιδιωτική εταιρεία του κλάδου. Φυσικά, δεν άφησε εκτός στόχων και τη ΔΕΗ, εξασφαλίζοντας σε πρώτη φάση το 10% των μετοχών της.
Η συνταγή αυτή εφαρμόζεται και στην Παιδεία, σε πρώτη φάση στη Μέση Εκπαίδευση, όπου, μετά τον δραματικό περιορισμό των εισακτέων στα ΑΕΙ, οι κομμένοι πλημύρισαν τα ιδιωτικά ΙΕΚ για να εξασφαλίσουν μια ειδίκευση ασχέτως του αν υπάρχουν θέσεις απασχόλησης στη ρηχή ελληνική οικονομία. Τώρα λοιπόν ανοίγονται νέοι δρόμοι με τα ιδιωτικά ΑΕΙ. Νέες θυσίες για δίδακτρα, ίσως και για τα αμερικανικού τύπου φοιτητικά δάνεια, με νέες περιουσιακές υποθηκεύσεις για τα νοικοκυριά.
Αλλωστε, η περιφρόνηση των δημοκρατικών κανόνων έχει γενικευτεί με φράγματα σε κάθε θεσμική προσπάθεια ελέγχου της εκτελεστικής εξουσίας από το Κοινοβούλιο. Μετά την αποδοκιμασία του ανιψιού από τους Αθηναίους δημότες και πριν αναλάβει τα καθήκοντά της η νέα δημοτική Αρχή, με τροπολογία της τελευταίας στιγμής (!) αφαιρέθηκαν όλες οι αρμοδιότητες του Δήμου Αθηναίων από την εταιρεία Ανάπλαση Αθήνας Α.Ε. και μεταφέρθηκαν στην κυβέρνηση μέσω της εταιρείας Ανάπλαση Α.Ε. παρά τη θύελλα αντιδράσεων από σχεδόν σύσσωμη την αντιπολίτευση και τον νέο δήμαρχο Χάρη Δούκα. Έτσι, δεν θα ασκηθεί και διαχειριστικός έλεγχος για τα πεπραγμένα του Κώστα Μπακογιάννη. Τόσο απλά.
Τίποτα δεν τους σταματά. Το υπουργείο Δικαιοσύνης προωθεί σαρωτικές αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα και στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας παρά τις αντιδράσεις που εκφράζει σύσσωμος ο νομικός κόσμος της χώρας, προειδοποιώντας ότι καταργούν όλο το διεθνώς αναγνωρισμένο φιλελεύθερο ποινικό οικοδόμημα που ίσχυε από το 1950. Μάλιστα, η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων υπογραμμίζει ότι η κυβερνητική ανακοίνωση είναι χαρακτηριστικό δείγμα αντιεπιστημονικού κειμένου και επισημαίνει ότι η διαδικασία προχωράει χωρίς (!) νομοπαρασκευαστική επιτροπή.
Την ίδια στιγμή, οι μεθοδεύσεις για «αφοπλισμό» της Εξεταστικής Επιτροπής που ελέγχει τις ευθύνες για την τραγωδία στα Τέμπη συνεχίζονται. Το πέτυχαν στο σκάνδαλο Novartis, το πέτυχαν με τις παράνομες παρακολουθήσεις από την ΕΥΠ, θα το συνεχίσουν για ό,τι δεν τους συμφέρει. Με λίγα λόγια, υπάρχει θέμα Δημοκρατίας.
Όλοι για τα μπετά δουλεύουμε...
Ο Βασίλης Καρράς είχε φύγει απ' τη ζωή, και γύρω του άναψε καυγάς που ο ίδιος ποτέ του δεν τον έστησε.
Το φιτίλι έκαψε με την αναγγελία ενός θανάτου. Ο Βασίλης Καρράς είχε φύγει απ' τη ζωή, και γύρω του άναψε καυγάς που ο ίδιος ποτέ του δεν τον έστησε, ποτέ του δεν τον άνοιξε, ποτέ του δεν τον υπηρέτησε. Βλέπεις, για κάποιους ο Καρράς ήταν σκυλάδικος. Γι' άλλους ήταν μεγάλος, ήταν σπουδαίος, ήταν πρίγκιπας. Αν ρωτούσες τον ίδιο, μάλλον θ' απέρριπτε και τις δυο όψεις. Ψιλά γράμματα. Κι αυτό γιατί είναι νόμος: όταν τσακώνεσαι, ποτέ δεν τσακώνεσαι για την ιδέα, την ομάδα, τον καλλιτέχνη ή το Θεό. Ποτέ. Πάντα τσακώνεσαι για σένα.
Τ' ομολογώ, βρήκα γελοίο το λαϊκό προσκύνημα στη σορό ενός τραγουδιστή της πίστας. Ίσως γελοίο θα 'βρισκα (μα όχι αντίστοιχα) το λαϊκό προσκύνημα γι' ανθρώπους που εγώ θεωρώ σπουδαίους: το Θάνο Μικρούτσικο, το Μάνο Χατζιδάκι, τον Κηλαηδόνη, το Γραμματικάκη, τον Αλκαίο, το Βασιλικό, ή (για να το στρίψουμε σε μονοπάτια λαϊκά) το Μητροπάνο. Από την άλλη βέβαια, ποιος είμαι που θα ορίσω στο λαό τον τρόπο που 'χει να εκφράζει την πίκρα του; Εγώ γράφω κουβέντες με τις πιτζάμες και καφέ, άλλοι φορούν τα πένθιμα και χτυπούν μαλακά το φέρετρο. Κι ως εδώ, ας πούμε, όλα καλά.
Εκείνος ο καυγάς ωστόσο, κάθεται άσχημα στο λαιμό. Οι μεν που αρνούνται το φαινόμενο Καρράς λες και μπορούν να καθορίσουν το λαϊκό συναίσθημα, κι οι δε που μόνοι τους καθορίζουν την έκφραση στο δικό σου συναίσθημα, αφού: "Καρρά, αν λες ότι δεν άκουσες στην καψούρα σου, είσαι ψεύτης!". Λοιπόν, με κάθε ειλικρίνεια, δεν άκουσα. Εμένα η καψούρα μου χόρευε τη "διπλή γραμμή του δρόμου", τον "κούκο μονό", και δάκρυζε με "αφού δεν μ' αγαπάς" και με τον "πασατέμπο". Και καθαρά το λέω, είναι περήφανη η καψούρα μου που 'χε ανάγκη, ως και στα ζόρια της, την ποίηση, το μεράκι, τη μουσική. Όμως άσε κι εμένα, άσε τις τέχνες, άσε τους ποιητές, τους τραγουδιάρηδες, τους πρίγκιπες. Άλλο το ζήτημα. Ετούτος ο καυγάς, που αρχίζει απ' τον Καρρά (όπως αρχίζει απ' το ΠΑΣΟΚ, τον Ολυμπιακό ή την Ορθοδοξία), δεν είναι σεβασμός, είναι μονάχα νεύρο μισαλλόδοξο. Δεν σ' ενοχλεί που εγώ σνομπάρω πίστες, αδερφέ, ούτε κι εμένα μ' ενοχλεί που δεν σ' αρέσουν οι "ψαγμένοι" στίχοι. Σ' ενοχλεί που εκφράζω την ανάγκη μου με τρόπο διάφορο, και μ' ενοχλεί που προτιμάς το δικό σου απ' το δικό μου. Μας ενοχλεί που 'ναι λογιών-λογιών ο κόσμος. Μας ενοχλεί που το δικό μας, δεν είναι υποχρέωση για όλους.
Όχι, τώρα που στο γράφω εδώ, κι εγώ δεν το 'χω μέσα μου λυμένο. Με τρώει, με χαλάει, με τσούζει που δεν έχει ο κόσμος όλος το δικό μου το κριτήριο, όμως τουλάχιστον τ' αναγνωρίζω ετούτο το μικρό γλυκούλι κόμπλεξ. Και τ' αφήνω στη μπάντα. Συνειδητά τ' αφήνω. Κι αυτό ζητάω από σένα. Ασ' το στη μπάντα. Θ' αναπνέεις καλύτερα. Θα οξυγονώνεσαι. Θα πάψεις και να ροχαλίζεις.
Δεν αλλάζει ο κόσμος, Κεμάλ μου, αν όλοι ακούσουμε Καρρά επειδή το θες, ούτε αν πάψουν όλοι ν' ακούν γιατί το θέλω. Ο κόσμος θα 'χε ήδη αλλάξει άμα μπορούσαμε να συζητήσουμε τα "γιατί" χωρίς να τσακωνόμαστε. Άμα μπορούσαμε να συζητάμε, να σκεφτόμαστε, ν' αποδεχόμαστε. Κι αν θες τη γνώμη μου, τότε σιγά-σιγά, το πρόχειρο απ' τη μια, το δήθεν απ' την άλλη, θ' αφήνανε τη θέση τους σε μουσικη με ειλικρίνεια και ταλέντο. Σε ποίηση με ταλέντο κι ειλικρίνεια. Σε τέχνη δηλαδή κανονική. Όχι σε πρόχειρες αλήθειες, ούτε σε καλογραμμένες ψευτιές. Βλέπεις, οι άνθρωποι που 'ναι ικανοί να συζητούν και ν' αλληλεπιδρούν, σκοτώνουνε τα σύνδρομα κι αποκτούν μεράκια. Βλέπουν τον κόσμο μ' ένα μέτρο που όλο ανοίγει, κι όχι με το στενούτσικο δικό τους. Και συμφωνούν. Και διαφωνούν. Κι όλα καλά. Γιατί, έτσι κι αλλιώς, δεν έχει θέσφατα μες στο κεφάλι τους.
Μέχρι τότε όμως, μοιραία θα 'μαστε κάπως εύθυμα γελοίοι, σαν τους Γαλάτες του Αστερίξ. Έτοιμοι για καβγάδες με μπουνιές και ψάρια, μόλις κανένας θ' αρνηθεί την αρτιότητα σ' αυτό που μας αρέσει. Λες κι είναι το προσωπικό μας γούστο, χωρίς επιχείρημα, μόνο με το εσωτερικό συναίσθημα της δικής μας ύπαρξης, ο μετρητής ποιότητας. Ο μετρητής αξίας. Καυγάς λοιπόν, καημένοι μου Γαλάτες, και προσοχή όπως θα τρέχετε να μη χτυπήσει στο κατώφλι το κεφάλι του αρχηγού!
Κι ύστερα, πάλι για τα μπετά θα δουλεύουμε. Άλλοι με του Καρρά την άμμο, κι άλλοι με του Μάλαμα. Όλοι για τα μπετά, που όλο μπαζώνουν τα παράθυρα που θα μας δίναν λίγο αέρα παραπάνω...
Cover Photo: Wikimedia Commons
Κατέρρευσε το «νόμος και τάξη» του Μητσοτάκη...
Βλέποντας όσα γίνονται το τελευταίο διάστημα στο πεδίο της εγκληματικότητας, ένας λαϊκιστής πολιτικός θα έλεγε προς τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του: “Έχετε διαλύσει το κράτος”! Και θα υποσχόταν: “Εμείς θα επαναφέρουμε παντού το νόμο και την τάξη“!
Ευτυχώς, στη σημερινή (σοβαρή) αντιπολίτευση ουδείς κάνει τέτοιες ακραίες και... υπερφίαλες δηλώσεις. Ευτυχώς. Αλλά θα μπορούσε. Τα γεγονότα θα το επέτρεπαν.
Η εγκληματικότητα σαρώνει. Από τον Βορρά μέχρι τον Νότο τα περιστατικά διαδέχονται το ένα το άλλο. Παντός είδους και παντού. Από τα γήπεδα μέχρι την άσφαλτο. Και με θύματα, εκτός από πολίτες και αστυνομικούς. Στις κηδείες των οποίων σπεύδουν οι υπουργοί και (σήμερα) ο πρωθυπουργός.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που λαΐκιζαν ασύστολα όσο ήταν στην αντιπολίτευση. Που έβλεπαν ότι για την εγκληματικότητα έφταιγε η “ενθάρρυνση της ανομίας” των ΣΥΡΙΖΑίων και οι, δήθεν, ελαστικοί νόμοι τους.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως αρχηγός της αντιπολίτευσης είχε για ψωμοτύρι το “νόμος και τάξη”. Λαΐκιζε και ψηφοθηρούσε ασύστολα. Πήγαινε σε αστυνομικές υπηρεσίες και υποσχόταν τα ανέφικτα. Σε μια από αυτές το 2017 έλεγε με περισσή βεβαιότητα: “Επαναλαμβάνω, για μια ακόμη φορά, την προσωπική μου δέσμευση ότι, όταν έρθουμε στην Κυβέρνηση, ο νόμος και η τάξη θα επιστρέψουν σε ολόκληρη τη χώρα“.
Φυσικά, γνώριζε ότι η υπόσχεση αυτή ήταν κούφια, ήταν μια μπαρούφα. Διότι το έγκλημα δεν πατάσσεται με ιδεοληπτικά συνθήματα της παλιάς Δεξιάς ούτε με συνεχείς αυστηροποιήσεις των νόμων, που συνηθέστατα δεν εφαρμόζονται.
Για να μην υπάρχει καμιά παρεξήγηση, δεν κατηγορούμε την παρούσα κυβέρνηση για την εγκληματικότητα που δεν μπορεί να προλάβει κανένας. Καμιά κυβέρνηση και κανένας νόμος δεν μπορεί να προβλέψει και να αποτρέψει τη δολοφονία ενός βίαιου πατέρα από τον γιο του ή τη δολοφονική μαχαιριά ενός μέθυσου σε ένα μπαρ.
Δεν μιλάμε γι’ αυτά. Όμως, τα εγκλήματα των χούλιγκαν δεν είναι τέτοια. Είναι και προβλέψιμα και επαναλαμβανόμενα. Η σημερινή κυβέρνηση έχει εξαγγείλει τρις φορές τα ίδια μέτρα για τη λεγόμενη οπαδική βία. Έχει “απειλήσει” τους ιδιοκτήτες των ομάδων με βαριές τιμωρίες. Το αποτέλεσμα είναι μηδενικό. Κάθε φορά οι χούλιγκαν βγάζουν τη γλώσσα και έχουμε άλλο ένα έγκλημα: στη Θεσσαλονίκη, στη Νέα Φιλαδέλφεια και τώρα στον Ρέντη. Κάθε φορά “το μαχαίρι (θα έφτανε) στο κόκαλο”. Εδώ γελάνε, αλλά οι τραγωδίες δεν το επιτρέπουν.
Ο κ. Μητσοτάκης και οι υπουργοί Προστασίας του Πολίτη (κατ’ ευφημισμόν) είχαν υποσχεθεί ένταση της αστυνόμευσης με πεζές περιπολίες, με τον “αστυνομικό της γειτονιάς” και άλλα ωραία. Τι από αυτά υλοποιήθηκε; Τίποτα. Πέρα από τη βαριά εγκληματικότητα, σαρώνει και η μεσαία και η μικρή. Όσο για το τι γίνεται στους δρόμους, μιλάνε τα δυστυχήματα. Κατά κοινή ομολογία, αστυνόμευση ούτε εκεί υπάρχει, η Τροχαία είναι απούσα.
Μόνιμη η δικαιολογία: “Δεν υπάρχει προσωπικό“. Πώς γίνεται, διάβολε, στη χώρα με τη δεύτερη μεγαλύτερη αναλογία αστυνομικών υπαλλήλων ανά 100.000 κατοίκους στην Ευρώπη (μας ξεπερνούν μόνο η Κύπρος και η Μάλτα) να προβάλλεται η δικαιολογία των ελλείψεων;
Τον περασμένο Σεπτέμβριο ο πρωθυπουργός προέβη σε άλλη μία πομπώδη εξαγγελία, ότι θα αποσυρθούν 2.500 αστυνομικοί από τη φύλαξη υψηλών προσώπων, για να ενισχύσουν τις περιπολίες στους δρόμους και τα συναφή. Τι έγινε, τελικά; Αν πιστέψουμε τη (φιλοκυβερνητική) “Καθημερινή”, τίποτα. Οι περιπολίες την Αττική είναι οι λιγότερες των τελευταίων ετών!
Αυτά συμβαίνουν με κυβέρνηση και πρωθυπουργό που είχαν κάνει σημαία τους το δόγμα “νόμος και τάξη” και σήμερα η εγκληματικότητα τούς βγάζει κοροϊδευτικά τη γλώσσα. Ο αντιπολιτευτικός λαϊκισμός τους γίνεται αυτεπίστροφο...
Ευτυχώς, στη σημερινή (σοβαρή) αντιπολίτευση ουδείς κάνει τέτοιες ακραίες και... υπερφίαλες δηλώσεις. Ευτυχώς. Αλλά θα μπορούσε. Τα γεγονότα θα το επέτρεπαν.
Η εγκληματικότητα σαρώνει. Από τον Βορρά μέχρι τον Νότο τα περιστατικά διαδέχονται το ένα το άλλο. Παντός είδους και παντού. Από τα γήπεδα μέχρι την άσφαλτο. Και με θύματα, εκτός από πολίτες και αστυνομικούς. Στις κηδείες των οποίων σπεύδουν οι υπουργοί και (σήμερα) ο πρωθυπουργός.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που λαΐκιζαν ασύστολα όσο ήταν στην αντιπολίτευση. Που έβλεπαν ότι για την εγκληματικότητα έφταιγε η “ενθάρρυνση της ανομίας” των ΣΥΡΙΖΑίων και οι, δήθεν, ελαστικοί νόμοι τους.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως αρχηγός της αντιπολίτευσης είχε για ψωμοτύρι το “νόμος και τάξη”. Λαΐκιζε και ψηφοθηρούσε ασύστολα. Πήγαινε σε αστυνομικές υπηρεσίες και υποσχόταν τα ανέφικτα. Σε μια από αυτές το 2017 έλεγε με περισσή βεβαιότητα: “Επαναλαμβάνω, για μια ακόμη φορά, την προσωπική μου δέσμευση ότι, όταν έρθουμε στην Κυβέρνηση, ο νόμος και η τάξη θα επιστρέψουν σε ολόκληρη τη χώρα“.
Φυσικά, γνώριζε ότι η υπόσχεση αυτή ήταν κούφια, ήταν μια μπαρούφα. Διότι το έγκλημα δεν πατάσσεται με ιδεοληπτικά συνθήματα της παλιάς Δεξιάς ούτε με συνεχείς αυστηροποιήσεις των νόμων, που συνηθέστατα δεν εφαρμόζονται.
Για να μην υπάρχει καμιά παρεξήγηση, δεν κατηγορούμε την παρούσα κυβέρνηση για την εγκληματικότητα που δεν μπορεί να προλάβει κανένας. Καμιά κυβέρνηση και κανένας νόμος δεν μπορεί να προβλέψει και να αποτρέψει τη δολοφονία ενός βίαιου πατέρα από τον γιο του ή τη δολοφονική μαχαιριά ενός μέθυσου σε ένα μπαρ.
Δεν μιλάμε γι’ αυτά. Όμως, τα εγκλήματα των χούλιγκαν δεν είναι τέτοια. Είναι και προβλέψιμα και επαναλαμβανόμενα. Η σημερινή κυβέρνηση έχει εξαγγείλει τρις φορές τα ίδια μέτρα για τη λεγόμενη οπαδική βία. Έχει “απειλήσει” τους ιδιοκτήτες των ομάδων με βαριές τιμωρίες. Το αποτέλεσμα είναι μηδενικό. Κάθε φορά οι χούλιγκαν βγάζουν τη γλώσσα και έχουμε άλλο ένα έγκλημα: στη Θεσσαλονίκη, στη Νέα Φιλαδέλφεια και τώρα στον Ρέντη. Κάθε φορά “το μαχαίρι (θα έφτανε) στο κόκαλο”. Εδώ γελάνε, αλλά οι τραγωδίες δεν το επιτρέπουν.
Ο κ. Μητσοτάκης και οι υπουργοί Προστασίας του Πολίτη (κατ’ ευφημισμόν) είχαν υποσχεθεί ένταση της αστυνόμευσης με πεζές περιπολίες, με τον “αστυνομικό της γειτονιάς” και άλλα ωραία. Τι από αυτά υλοποιήθηκε; Τίποτα. Πέρα από τη βαριά εγκληματικότητα, σαρώνει και η μεσαία και η μικρή. Όσο για το τι γίνεται στους δρόμους, μιλάνε τα δυστυχήματα. Κατά κοινή ομολογία, αστυνόμευση ούτε εκεί υπάρχει, η Τροχαία είναι απούσα.
Μόνιμη η δικαιολογία: “Δεν υπάρχει προσωπικό“. Πώς γίνεται, διάβολε, στη χώρα με τη δεύτερη μεγαλύτερη αναλογία αστυνομικών υπαλλήλων ανά 100.000 κατοίκους στην Ευρώπη (μας ξεπερνούν μόνο η Κύπρος και η Μάλτα) να προβάλλεται η δικαιολογία των ελλείψεων;
Τον περασμένο Σεπτέμβριο ο πρωθυπουργός προέβη σε άλλη μία πομπώδη εξαγγελία, ότι θα αποσυρθούν 2.500 αστυνομικοί από τη φύλαξη υψηλών προσώπων, για να ενισχύσουν τις περιπολίες στους δρόμους και τα συναφή. Τι έγινε, τελικά; Αν πιστέψουμε τη (φιλοκυβερνητική) “Καθημερινή”, τίποτα. Οι περιπολίες την Αττική είναι οι λιγότερες των τελευταίων ετών!
Αυτά συμβαίνουν με κυβέρνηση και πρωθυπουργό που είχαν κάνει σημαία τους το δόγμα “νόμος και τάξη” και σήμερα η εγκληματικότητα τούς βγάζει κοροϊδευτικά τη γλώσσα. Ο αντιπολιτευτικός λαϊκισμός τους γίνεται αυτεπίστροφο...
Περί λαϊκότητας στο σήμερα
σύντομο άρθρο στην σημερινή "Καθημερινή"
Ο Βασίλης Καρράς, ένα πονόψυχο χωριατόπουλο με βροντερή, λυγμική φωνή, ανδρωμένο στα μπουζουκομάγαζα της γλεντζούς κάποτε «φτωχομάνας» Σαλονίκης, υπήρξε συγκαιριακά υπερτυχερός καλλιτέχνης που λατρεύτηκε από μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας που θύει στον βωμό του αισθηματολογικού λαϊκού άσματος. Όχι, δεν είναι αυτή η διδαχή του λαϊκού τραγουδιού, από τον Μάρκο ως τον Καζαντζίδη, για όσους το νιώσαμε, το στηρίζουμε και το υπηρετούμε.
Ένα σεβαστό τμήμα αυτής της μεταποιημένης, μεταμορφωμένης λαϊκότητας εκφράζεται πλέον μέσα από μαζικές εκδηλώσεις συμπυκνωμένης συγκίνησης των φανατικών ακροατηρίων στις λουστραρισμένες πίστες, στις παράφορες αρένες, στις εκδηλώσεις πένθους με τον χαμό του ειδώλου. Ευχής έργο αυτή η μορφή λαϊκότητας να σημειωνόταν αντίστοιχα, με ισοδύναμο πάθος, σε διεκδικήσεις αγωνιστικές για τα ανθρώπινα και τα εργατικά δικαιώματα και σε απόπειρες για την πολιτιστική μας πρόοδο.
Εδώ μιλάμε και για έλλειψη οραμάτων της κρατικής ηγεμονίας, ανυπαρξία πνευματικής αγωγής στην παιδεία και την οικογένεια, προσαρμογή των λογής ποιητών-πνευματικών ταγών σε ένα νέο στάτους που οικοδομείται –φευ- πάνω στο δόγμα «τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών». Και πάει λέγοντας.
H ζωή των άλλων...
Ότι στον πρωθυπουργό της χώρας απονεμήθηκε βραβείο παρακολουθήσεων και υποκλοπών -- και μάλιστα με αναφορά στην πολύκροτη ταινία "η ζωή των άλλων" -- δεν είναι κάτι επιπόλαιο που προσπερνιέται εύκολα.
Το αντίθετο.
Δείχνει... ότι μια βαριά παραβατική-αντισυνταγματική συμπεριφορά που τα Πέτσο-ταισμένα ΜΜΕ στο εσωτερικό μέτωπο επιμένουν να αγνοούν εκτός συνόρων απασχολεί και προβληματίζει μέσα ενημέρωση και πολιτικές ηγεσίες. Είναι δε κάτι που έχει αφήσει μόνιμο κι ανεξίτηλο αρνητικό αποτύπωμα στην καθ' ημάς λουστραρισμένη εικόνα του αδίστακτου γόνου.
Το αποδεικνύει το δημοσίευμα του Politico.
Που δεν είναι ένας οποιοσδήποτε ιστότοπος, αλλά από τα πιο έγκυρα ενημερωτικά μέσα σε ολόκληρη την Ευρώπη (και την Αμερική).
Κι επηρεάζει ηγεσίες κι εκατομμύρια αναγνώστες πολύ περισσότερο από το Economist για τα εύσημα του οποίου έσπευσε να θριαμβολογήσει η κυβέρνηση.
Αυτός είναι κι ο λόγος που τα παπαγαλάκια "έθαψαν" την ...βράβευση από το Politico. Αλλά δεν μπορούν να την εξαφανίσουν. Απλά στρουθοκαμηλίζουν.
μέσω www.nonews-news.com
Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2023
Εγκλήματα πολέμου ατιμώρητα
Αποφασισμένος να συνεχίσει τον πόλεμο στη Λωρίδα της Γάζας δήλωσε ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, ο οποίος σε άρθρο στην εφημερίδα Wall Street Journal ανέφερε
Τάσος Παππάς
«Δεν θα σταματήσουμε», αλλά «θα εντείνουμε τις μάχες τις ημέρες που έρχονται. Αυτός θα είναι μακρύς πόλεμος» και όρισε τα τρία «προαπαιτούμενα» για να υπάρξει ειρήνη: «Η Χαμάς πρέπει να καταστραφεί, η Γάζα πρέπει να αποστρατιωτικοποιηθεί και η παλαιστινιακή κοινωνία πρέπει να αποριζοσπαστικοποιηθεί».
Ζήτημα πρώτο: «Η Χαμάς πρέπει να καταστραφεί». Μα, ακόμη κι αν συμβεί αυτό -πράγμα εξαιρετικά αμφίβολο-, είναι σχεδόν βέβαιο ότι στη θέση της Χαμάς θα έρθει μια άλλη οργάνωση, το ίδιο σκληρή, για να μην πούμε περισσότερο σκληρή, την οποία θα έχει δημιουργήσει το Ισραήλ, που συμπεριφέρεται ως κράτος τρομοκράτης και έχει διαπράξει -σύμφωνα με τον ΟΗΕ, πολλούς διεθνείς οργανισμούς, ακόμη και μερικές δυτικές κυβερνήσεις- εγκλήματα πολέμου.
Ζήτημα δεύτερο: «Η παλαιστινιακή κοινωνία πρέπει να αποριζοσπαστικοποιηθεί». Ποιος ευθύνεται για τη ριζοσπαστικοποίηση της παλαιστινιακής κοινωνίας; Μήπως το κράτος του Ισραήλ διαχρονικά; Μήπως οι κυβερνήσεις του, με ελάχιστες εξαιρέσεις, τροφοδότησαν τον ριζοσπαστισμό των Παλαιστινίων με τις δολοφονικές πρακτικές τους, την κατοχή, την αδιαφορία για τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, το σαμποτάρισμα των αποφάσεων για την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους; Οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν άλλο δρόμο. Οφείλουν να αγωνιστούν. Δεν έχουν περιθώρια για συμβιβασμούς. Δεν τους δίνει περιθώρια το κράτος του Ισραήλ. Χιλιάδες θύματα. Τεράστιες υλικές καταστροφές στην περιοχή τους. Πρόσφυγες διαρκείας. Οδύνη. Η οδύνη είναι το κινούν αίτιο της τρομοκρατίας.
Σ’ αυτές τις συνθήκες δεν έχουν άλλες επιλογές. Οπως λέει ο Ζόρζ Λαμπικά «η κατάσταση υπαγορεύει τα μέσα» («Η βία; Ποια βία;» Εκδόσεις Εκτός Γραμμής). Θα ήταν πολύ βολικό για τις κυβερνήσεις του Ισραήλ να μη βρίσκουν αντιστάσεις, όταν επιχειρούν να εφαρμόσουν τις πολιτικές τους. Θα ήταν πολύ βολικό να είχαν να κάνουν με πολίτες που δεν διεκδικούν, δεν ζητούν ελευθερία και δικαιοσύνη, με πολίτες φοβισμένους, δειλούς, έτοιμους να υπακούσουν και να υποκλιθούν, πρόθυμους να παραδοθούν αμαχητί. Δυστυχώς για αυτές και ευτυχώς για την ανθρωπότητα, υπάρχουν αντιστάσεις. Με όλα τα μέσα. Την αντίσταση θέλει να εξαφανίσει η ακροδεξιά κυβέρνηση του Νετανιάχου. Το προσπαθεί και έχει πολλούς υποστηρικτές στη Δύση. Οχι στο επίπεδο των κοινωνιών, αλλά στο επίπεδο των πολιτικών και οικονομικών ελίτ, που δεν δίνουν δεκάρα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις πολιτικές ελευθερίες και τους εθνικούς στόχους των αποσυνάγωγων. Λένε κάποια λόγια παρηγοριάς στους Παλαιστίνιους, κάνουν μερικές συστάσεις στον Νετανιάχου να είναι πιο προσεκτικός με τους αμάχους, αλλά, επί της ουσίας, του επιτρέπουν να συνεχίσει και να κλιμακώσει.
Ζήτημα τρίτο: Σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα Haaretz, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου δήλωσε διατεθειμένος να ενθαρρύνει την «εθελοντική μετανάστευση των Παλαιστινίων εκτός της Λωρίδας της Γάζας», ουσιαστικά μιλώντας για εκτοπισμό. Το «πρόβλημα», είπε σε κοινοβουλευτικούς του κόμματός του, του Λικούντ, «δεν είναι αν πρέπει να επιτρέψουμε την έξοδο, αλλά αν θα βρεθεί χώρα διατεθειμένη να απορροφήσει» τον πληθυσμό που θα φύγει, είπε σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα. Μάλιστα. Εκτοπισμός. Μην μπείτε στον πειρασμό να κάνετε συγκρίσεις. Είναι ανίερες. Απαγορεύεται. Θα σας χαρακτηρίσουν αντισημίτη. Θα σας κατηγορήσουν ότι ρίχνετε νερό στον μύλο της Χαμάς. Ενδεχομένως θα σας εντάξουν στους αρνητές του Ολοκαυτώματος. Οπότε, όσοι είστε υπερευαίσθητοι, καθίστε ήρεμα στα αβγά σας και δείτε σε ζωντανή μετάδοση τα εγκλήματα πολέμου που διαπράττουν οι Αμυντικές (τι ευφημισμός!) Δυνάμεις του Ισραήλ.
Ζήτημα πρώτο: «Η Χαμάς πρέπει να καταστραφεί». Μα, ακόμη κι αν συμβεί αυτό -πράγμα εξαιρετικά αμφίβολο-, είναι σχεδόν βέβαιο ότι στη θέση της Χαμάς θα έρθει μια άλλη οργάνωση, το ίδιο σκληρή, για να μην πούμε περισσότερο σκληρή, την οποία θα έχει δημιουργήσει το Ισραήλ, που συμπεριφέρεται ως κράτος τρομοκράτης και έχει διαπράξει -σύμφωνα με τον ΟΗΕ, πολλούς διεθνείς οργανισμούς, ακόμη και μερικές δυτικές κυβερνήσεις- εγκλήματα πολέμου.
Ζήτημα δεύτερο: «Η παλαιστινιακή κοινωνία πρέπει να αποριζοσπαστικοποιηθεί». Ποιος ευθύνεται για τη ριζοσπαστικοποίηση της παλαιστινιακής κοινωνίας; Μήπως το κράτος του Ισραήλ διαχρονικά; Μήπως οι κυβερνήσεις του, με ελάχιστες εξαιρέσεις, τροφοδότησαν τον ριζοσπαστισμό των Παλαιστινίων με τις δολοφονικές πρακτικές τους, την κατοχή, την αδιαφορία για τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, το σαμποτάρισμα των αποφάσεων για την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους; Οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν άλλο δρόμο. Οφείλουν να αγωνιστούν. Δεν έχουν περιθώρια για συμβιβασμούς. Δεν τους δίνει περιθώρια το κράτος του Ισραήλ. Χιλιάδες θύματα. Τεράστιες υλικές καταστροφές στην περιοχή τους. Πρόσφυγες διαρκείας. Οδύνη. Η οδύνη είναι το κινούν αίτιο της τρομοκρατίας.
Σ’ αυτές τις συνθήκες δεν έχουν άλλες επιλογές. Οπως λέει ο Ζόρζ Λαμπικά «η κατάσταση υπαγορεύει τα μέσα» («Η βία; Ποια βία;» Εκδόσεις Εκτός Γραμμής). Θα ήταν πολύ βολικό για τις κυβερνήσεις του Ισραήλ να μη βρίσκουν αντιστάσεις, όταν επιχειρούν να εφαρμόσουν τις πολιτικές τους. Θα ήταν πολύ βολικό να είχαν να κάνουν με πολίτες που δεν διεκδικούν, δεν ζητούν ελευθερία και δικαιοσύνη, με πολίτες φοβισμένους, δειλούς, έτοιμους να υπακούσουν και να υποκλιθούν, πρόθυμους να παραδοθούν αμαχητί. Δυστυχώς για αυτές και ευτυχώς για την ανθρωπότητα, υπάρχουν αντιστάσεις. Με όλα τα μέσα. Την αντίσταση θέλει να εξαφανίσει η ακροδεξιά κυβέρνηση του Νετανιάχου. Το προσπαθεί και έχει πολλούς υποστηρικτές στη Δύση. Οχι στο επίπεδο των κοινωνιών, αλλά στο επίπεδο των πολιτικών και οικονομικών ελίτ, που δεν δίνουν δεκάρα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις πολιτικές ελευθερίες και τους εθνικούς στόχους των αποσυνάγωγων. Λένε κάποια λόγια παρηγοριάς στους Παλαιστίνιους, κάνουν μερικές συστάσεις στον Νετανιάχου να είναι πιο προσεκτικός με τους αμάχους, αλλά, επί της ουσίας, του επιτρέπουν να συνεχίσει και να κλιμακώσει.
Ζήτημα τρίτο: Σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα Haaretz, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου δήλωσε διατεθειμένος να ενθαρρύνει την «εθελοντική μετανάστευση των Παλαιστινίων εκτός της Λωρίδας της Γάζας», ουσιαστικά μιλώντας για εκτοπισμό. Το «πρόβλημα», είπε σε κοινοβουλευτικούς του κόμματός του, του Λικούντ, «δεν είναι αν πρέπει να επιτρέψουμε την έξοδο, αλλά αν θα βρεθεί χώρα διατεθειμένη να απορροφήσει» τον πληθυσμό που θα φύγει, είπε σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα. Μάλιστα. Εκτοπισμός. Μην μπείτε στον πειρασμό να κάνετε συγκρίσεις. Είναι ανίερες. Απαγορεύεται. Θα σας χαρακτηρίσουν αντισημίτη. Θα σας κατηγορήσουν ότι ρίχνετε νερό στον μύλο της Χαμάς. Ενδεχομένως θα σας εντάξουν στους αρνητές του Ολοκαυτώματος. Οπότε, όσοι είστε υπερευαίσθητοι, καθίστε ήρεμα στα αβγά σας και δείτε σε ζωντανή μετάδοση τα εγκλήματα πολέμου που διαπράττουν οι Αμυντικές (τι ευφημισμός!) Δυνάμεις του Ισραήλ.
Η επανεμφάνιση της τρομολαγνείας
Μήπως ξαναρχίζει η πίεση και το εφεύρημα;
Ξαφνικά ο τύπος, έντυπος και ηλεκτρονικός, άρχισε να βάζει τις φωνές και να προειδοποιεί για το μπαράζ λοιμώξεων.
Ξαφνικά επανεμφανίσθηκαν κάποιοι "ειδικοί", μεταξύ των οποίων ο εθνικός πνευμονολόγος και η πολύχρωμη κυρία. Και άρχισαν τις τρομολαγνικές οδηγίες και προειδοποιήσεις για επαπειλούμενο όλεθρο.
Και καλά οι δημοσιογράφοι. Δεν γνωρίζουν ιατρική και απλά θέλουν να γεμίσουν σελίδες.
Οι γιατροί γιατί το κάνουν αυτό; Δεν γνωρίζουν ότι εδώ και πολλά χρόνια, τέτοια εποχή οι λοιμώξεις κάνουν πάρτυ; Αυτοί οι ειδικοί που ζούσαν;
Εντάξει, έχουμε πολλές λοιμώξεις. Αλλά δεν είναι πρωτοφανές το γεγονός. Ας ανατρέξουν τόσο οι δημοσιογράφοι όσο και οι "ειδικοί" σε εφημερίδες πριν 10, πριν 15, πριν 20 χρόνια. Θα δούν ότι αυτά που λένε σήμερα τα έλεγαν και τότε.
Ο πνευμονολόγος τι θέλει πάλι; Να μας αρχίσει το παραμύθι των εμβολίων; Μα δεν χόρτασε ακόμη; (τη δημοσιότητα εννοώ).
Και στο κάτω κάτω από τι να προστατεύσει τα παιδιά το εμβόλιο; Από μια ήπια νόσο; Πόσο άραγε προστατεύει; Ας κάτσει επιτέλους να διαβάσει ο πνευμονολόγος μας αλλά και η κυρία που βλέπει γιαλί και ζαλίζεται. Πόσο άραγε κρατά αυτή η περιβόητη προστασία από ένα εμβόλιο με πλήθος ανεπιθύμητες ενέργειες; Πάντως η ίδια η εταιρεία μιλά για ένα τρίμηνο. Αξίζουν οι ανεπιθύμητες ενέργειες για ένα τρίμηνο προστασίας και δη ούτε στο μισό των περιπτώσεων;
Τι απαντάτε κύριε πνευμονολόγε; Εγώ, αντί για την COVID-19, θα προτιμούσα να μας πείτε τον μισθό και τις γενικές απολαβές σας από τις θέσεις που κατέχετε.
Ξαφνικά ο τύπος, έντυπος και ηλεκτρονικός, άρχισε να βάζει τις φωνές και να προειδοποιεί για το μπαράζ λοιμώξεων.
Ξαφνικά επανεμφανίσθηκαν κάποιοι "ειδικοί", μεταξύ των οποίων ο εθνικός πνευμονολόγος και η πολύχρωμη κυρία. Και άρχισαν τις τρομολαγνικές οδηγίες και προειδοποιήσεις για επαπειλούμενο όλεθρο.
Και καλά οι δημοσιογράφοι. Δεν γνωρίζουν ιατρική και απλά θέλουν να γεμίσουν σελίδες.
Οι γιατροί γιατί το κάνουν αυτό; Δεν γνωρίζουν ότι εδώ και πολλά χρόνια, τέτοια εποχή οι λοιμώξεις κάνουν πάρτυ; Αυτοί οι ειδικοί που ζούσαν;
Εντάξει, έχουμε πολλές λοιμώξεις. Αλλά δεν είναι πρωτοφανές το γεγονός. Ας ανατρέξουν τόσο οι δημοσιογράφοι όσο και οι "ειδικοί" σε εφημερίδες πριν 10, πριν 15, πριν 20 χρόνια. Θα δούν ότι αυτά που λένε σήμερα τα έλεγαν και τότε.
Ο πνευμονολόγος τι θέλει πάλι; Να μας αρχίσει το παραμύθι των εμβολίων; Μα δεν χόρτασε ακόμη; (τη δημοσιότητα εννοώ).
Και στο κάτω κάτω από τι να προστατεύσει τα παιδιά το εμβόλιο; Από μια ήπια νόσο; Πόσο άραγε προστατεύει; Ας κάτσει επιτέλους να διαβάσει ο πνευμονολόγος μας αλλά και η κυρία που βλέπει γιαλί και ζαλίζεται. Πόσο άραγε κρατά αυτή η περιβόητη προστασία από ένα εμβόλιο με πλήθος ανεπιθύμητες ενέργειες; Πάντως η ίδια η εταιρεία μιλά για ένα τρίμηνο. Αξίζουν οι ανεπιθύμητες ενέργειες για ένα τρίμηνο προστασίας και δη ούτε στο μισό των περιπτώσεων;
Τι απαντάτε κύριε πνευμονολόγε; Εγώ, αντί για την COVID-19, θα προτιμούσα να μας πείτε τον μισθό και τις γενικές απολαβές σας από τις θέσεις που κατέχετε.
Ενα έπος... όλο φιάσκο
Καταμεσής των Χριστουγέννων, ο προπαγανδιστικός μηχανισμός που λύνει και δένει για λογαριασμό του Ισραήλ σκαρφίστηκε ένα νέο ...έπος: Ελληνορθόδοξος ναός στα σύνορα με τον Λίβανο επλήγη από τη Χεζμπολάχ με ρουκέτα, προκαλώντας τον σοβαρό τραυματισμό του ιερέα και πολλών Ισραηλινών στρατιωτών.
Αυτή η είδηση «έπαιξε» έως και πρώτο θέμα, συνοδεία αναλύσεων για το πόσο «αιμοβόρα» είναι η Χεζμπολάχ και για το πόσους κινδύνους έχει να αντιμετωπίσει το κράτος του Ισραήλ από εκείνους που δεν σέβονται ούτε ζωές ούτε θρησκείες (τι κι αν το Ισραήλ έχει σφάξει πάνω από 20.000 Παλαιστίνιους από τις 7 Οκτώβρη και από τους πρώτους στόχους στη Γάζα ήταν ένας ελληνορθόδοξος ναός). Οσο περνούσαν οι ώρες, βέβαια, η είδηση σχεδόν εξαφανιζόταν. Τι είχε συμβεί;
Οι πληροφορίες από τον τόπο του συμβάντος έκαναν λόγο για ρωμαιοκαθολική και όχι ελληνορθόδοξη εκκλησία. Οπότε μικρότερο το συγκινησιακό φορτίο, άρα και πιο πενιχρά τα αποτελέσματα της προπαγάνδας όταν εκμεταλλεύεσαι το θρησκευτικό συναίσθημα χιλιάδων ανθρώπων για να πουλήσεις το ψέμα σου.
Στη συνέχεια προέκυψε ότι η εκκλησία βρισκόταν σε ερημωμένο αραβόφωνο χωριό Χριστιανών, το οποίο είχε καταληφθεί και ισοπεδωθεί από το Ισραήλ το 1948, ενώ όλοι οι κάτοικοι είχαν εκτοπιστεί.
Η συγκεκριμένη εκκλησία λειτουργεί πολύ σπάνια, μόνο για κηδείες ντόπιων που συγγενείς επιστρέφουν στη γενέτειρα για να τους θάψουν. Αποκαλύφθηκε, τέλος, ότι ο τραυματίας δεν ήταν ιερέας αλλά ένας υπερήλικας που ζούσε εκεί ως φύλακας της εκκλησίας και ο τραυματισμός του ήταν ελαφρύς!
Μάλιστα οι Ισραηλινοί που τραυματίστηκαν βρέθηκαν εκεί αναζητώντας «έναν άνδρα» για τον οποίο είχαν πληροφορίες ότι εκτόξευε ρουκέτες εναντίον τους από την εκκλησία. Εκεί τους βρήκαν τα θραύσματα και τραυματίστηκαν ελαφρά μαζί με τον φύλακα, η τύχη του οποίου κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποια θα ήταν αν έφταναν εκεί οι Ισραηλινοί και τον κατηγορούσαν ως τον αυτουργό των επιθέσεων!
Οπως και να 'χει, άλλη μια «μεγάλη επιτυχία» για τους ατσίδες της δημοσιογραφίας στη χώρα μας, που αναμασούν την ισραηλινή προπαγάνδα χωρίς κανέναν έλεγχο ή διασταύρωση. Και, βέβαια, άλλο ένα φιάσκο για τα ισραηλινά fake news, που η ανθεκτικότητά τους δεν ξεπερνάει πλέον ούτε τις λίγες ώρες.
Πηγή: www.902.gr
«Ξεπουλιόμαστε» σιγά, σιγά στην Τουρκία; Η «ελεύθερη αγορά», η προπαγάνδα και άλλα περίεργα!
του Πάρη Καρβουνόπουλου
Η μετατροπή της Ελλάδας σε ένα κράτος «δορυφόρο» της Τουρκίας, είναι ένας κίνδυνος που αν κι έχει δημόσια αναφερθεί από πολλούς αναλυτές, δεν έχει γίνει αισθητή από την ελληνική κοινή γνώμη, η οποία εδώ και χρόνια «καταναλώνει» θέλοντας και μη πολύ μεγάλες ποσότητες τουρκικής προπαγάνδας! Η εμμονή των ελληνικών τηλεοπτικών καναλιών να παίζουν για χρόνια πλήθος τουρκικών σήριαλ, ήταν ένας τρόπος. Η δικαιολογία ότι επρόκειτο για «φθηνό τηλεοπτικό προϊόν» άρα οι νόμοι της «ελεύθερης αγοράς» σχεδόν το επέβαλαν , δεν μπορεί να σταθεί για μία χώρα όπως η Ελλάδα , η οποία αντιμετωπίζει απειλή υπαρκτή από την Τουρκία. Κι όπως φαίνεται οι στόχοι που έχει θέσει η Τουρκία για τον έλεγχο της Ελλάδας, εκτός από την «στρατιωτική απειλή», περιλαμβάνουν και την εξαγορά της! Μέθοδος αναίμακτη ,αλλά αποτελεσματική…
Η πρόθεση Ελλήνων και Τούρκων «κεφαλαιούχων» για συνεργασία δεν είναι κάτι κρυφό. Και δεν αναφερόμαστε στα «μεγάλα» των εξορύξεων. Εξίσου «μεγάλα» είναι και άλλα σχέδια, όπως για παράδειγμα τα αιολικά πάρκα, για τα οποία προσφάτως ενημερωθήκαμε επισήμως ότι σε ότι μας αφορά δεν πρόκειται να τα επεκτείνουμε πέρα από τα 6 ναυτικά μίλια!
Αναλύσεις πολύ έγκυρων ειδικών που έχουν γίνει και στο militaire channel έχουν επισημάνει τον κίνδυνο της «οικονομικής κατάκτησης» μας. Ο διεθνολόγος Γίαννης Χουβαρδάς και ο πρέβυς ε.τ Γιώργος Αυφαντής είναι δύο απ΄ αυτούς που έχουν επισημάνει την πρόθεση Ελλήνων-Τούρκων ισχυρών επιχειρηματιών να συνεργαστούν.
Όλα αυτά επανήλθαν στο προσκήνιο από μία αφορμή που πολλοί θα την χαρακτηρίσουν ασήμαντη. Την απόλυση του Σέρβου προπονητή Ιβάν Γιοβάνοβιτς, από την ποδοσφαιρική ομάδα του ΠΑΟ και την αντικατάσταση του από έναν Τούρκο.
Να υπενθυμίσουμε ότι ο «μπασκετικός» ΠΑΟ από την αρχή της σεζόν έχει Τούρκο προπονητή τον Εργκίν Αταμάν, ο οποίος «έκλεψε την παράσταση» κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Ερντογάν στην Αθήνα! Η συνάντηση του με τον Τούρκο πρόεδρο απασχόλησε κάποια κανάλια, πολύ περισσότερο από το τι έχασε η Ελλάδα απ΄ αυτή τη συνάντηση.
Τώρα έχουμε την πρόσληψη ενός Τούρκου προπονητή και στον ποδοσφαιρικό ΠΑΟ. Ξεπερνώτας το εύλογο ερώτημα αν υπάρχουν Έλληνες ή άλλης εθνικότητας προπονητές, αλλά και τα σχόλια περί «δημοσιογραφικών υπερβολών» που παντού «βλέπουν σενάρια», μεταφέρουμε το πολύ εύστοχο σχόλιο που έγραψε ο Κρίτων Βασιλικόπουλος στην προσωπική του σελίδα στο facebook:
«Το εντυπωσιακό δεν είναι η απόλυση Γιοβάνοβιτς.
Είναι η πρόσληψη Τερίμ με μεσολάβηση του Ατζούν, ο οποίος σύμφωνα με δημοσιεύματα θα μπει και στο μετοχικό κεφάλαιο της ΠΑΕ Παναθηναΐκός.
Του Ατζούν που σύμφωνα με τον Μπέο θα πάρει τον Βόλο και που είναι το «πρώτο βιολί» στο «ψυχαγωγικό» πρόγραμμα του ΣΚΑΙ.
Του ΣΚΑΙ που είναι το κατεξοχήν κυβερνητικό κανάλι.»
Όπως σωστά επισημαίνει, δεν είναι το θέμα ότι προσλαμβάνονται Τούρκοι προπονητές σε ελληνικές ομάδες. Όλα τα υπόλοιπα είναι θέμα προς προβληματισμό.
Να υπενθυμίσουμε μόνο ότι μία από τις πρώτες επισκέψεις που δέχτηκε ο κ.Κυριάκος Μητσοτάκης ,στο γραφείο του στη Βουλή , όταν είχε εκλεγεί πρόεδρος της ΝΔ -ούτε καν πρωθυπουργός δηλαδή- ήταν αυτή του Τούρκου μεγιστάνα Ρ.Κοτς, ο οποίος είχε εξαιρετική σχέση και με τον πατέρα του Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Να προσθέσουμε ότι ο όμιλος Koc εξαγόρασε το 2005 από κοινού με τη Shell το 51% της κρατικής τουρκικής εταιρείας πετρελαίου, αντί 4 δισ. ευρώ.
Υπάρχει επίσης η υπόθεση τη Folli-Folie για την οποία υπάρχει θέμα και αυτό δεν ήταν …ο Μάκης Μπαλαούρας!
Ο τουρκικός κολοσσός Κοτς, είχε προβεί σε μία σκανδαλώδη κατά πολλούς σύμβαση παρέα μαζί με την Folli-Follie: παραχώρηση το 2012, της μαρίνας Μυτιλήνης για 40 χρόνια σε ελληνοτουρκική κοινοπραξία εταιρειών στην οποία συμμετείχαν αφενός η «αμαρτωλή», όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, Folli Follie και από την άλλη η Setur Servis Turistik, συμφερόντων της πανίσχυρης τουρκικής επιχειρηματικής οικογένειας Κοτς!
Θα προτιμήσουμε λοιπόν να χαρακτηριστούμε «υπερβολικοί» από «πεφτο-συννεφάκηδες». Καλή η «ελεύθερη αγορά», αλλά έχει κι αυτή κανόνες, οι οποίοι προσαρμόζονται στις ανάγκες και τους στόχους κάθε χώρας. Στην Ελλάδα δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι έχουμε απέναντι μας μια χώρα επιθετική και επεκτατική. Ειδικά δεν πρέπει να το ξεχνούν οι «νεοφιλελεύθεροι» λάτρεις της «ελευθερίας του κέρδους», που αποδεικνύονται εξαιρετικά πιο επικίνδυνοι από αφελείς «διεθνιστές». Το πιο εξοργιστικό είναι ότι οι «νεοφιλελεύθεροι» μεταξύ άλλων «πουλάνε» και πατριωτισμό, ο οποίος πάντα συνοδεύεται από πολλά δις εξοπλισμών!
Να υπενθυμίσουμε ότι ο «μπασκετικός» ΠΑΟ από την αρχή της σεζόν έχει Τούρκο προπονητή τον Εργκίν Αταμάν, ο οποίος «έκλεψε την παράσταση» κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Ερντογάν στην Αθήνα! Η συνάντηση του με τον Τούρκο πρόεδρο απασχόλησε κάποια κανάλια, πολύ περισσότερο από το τι έχασε η Ελλάδα απ΄ αυτή τη συνάντηση.
Τώρα έχουμε την πρόσληψη ενός Τούρκου προπονητή και στον ποδοσφαιρικό ΠΑΟ. Ξεπερνώτας το εύλογο ερώτημα αν υπάρχουν Έλληνες ή άλλης εθνικότητας προπονητές, αλλά και τα σχόλια περί «δημοσιογραφικών υπερβολών» που παντού «βλέπουν σενάρια», μεταφέρουμε το πολύ εύστοχο σχόλιο που έγραψε ο Κρίτων Βασιλικόπουλος στην προσωπική του σελίδα στο facebook:
«Το εντυπωσιακό δεν είναι η απόλυση Γιοβάνοβιτς.
Είναι η πρόσληψη Τερίμ με μεσολάβηση του Ατζούν, ο οποίος σύμφωνα με δημοσιεύματα θα μπει και στο μετοχικό κεφάλαιο της ΠΑΕ Παναθηναΐκός.
Του Ατζούν που σύμφωνα με τον Μπέο θα πάρει τον Βόλο και που είναι το «πρώτο βιολί» στο «ψυχαγωγικό» πρόγραμμα του ΣΚΑΙ.
Του ΣΚΑΙ που είναι το κατεξοχήν κυβερνητικό κανάλι.»
Όπως σωστά επισημαίνει, δεν είναι το θέμα ότι προσλαμβάνονται Τούρκοι προπονητές σε ελληνικές ομάδες. Όλα τα υπόλοιπα είναι θέμα προς προβληματισμό.
Να υπενθυμίσουμε μόνο ότι μία από τις πρώτες επισκέψεις που δέχτηκε ο κ.Κυριάκος Μητσοτάκης ,στο γραφείο του στη Βουλή , όταν είχε εκλεγεί πρόεδρος της ΝΔ -ούτε καν πρωθυπουργός δηλαδή- ήταν αυτή του Τούρκου μεγιστάνα Ρ.Κοτς, ο οποίος είχε εξαιρετική σχέση και με τον πατέρα του Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Να προσθέσουμε ότι ο όμιλος Koc εξαγόρασε το 2005 από κοινού με τη Shell το 51% της κρατικής τουρκικής εταιρείας πετρελαίου, αντί 4 δισ. ευρώ.
Υπάρχει επίσης η υπόθεση τη Folli-Folie για την οποία υπάρχει θέμα και αυτό δεν ήταν …ο Μάκης Μπαλαούρας!
Ο τουρκικός κολοσσός Κοτς, είχε προβεί σε μία σκανδαλώδη κατά πολλούς σύμβαση παρέα μαζί με την Folli-Follie: παραχώρηση το 2012, της μαρίνας Μυτιλήνης για 40 χρόνια σε ελληνοτουρκική κοινοπραξία εταιρειών στην οποία συμμετείχαν αφενός η «αμαρτωλή», όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, Folli Follie και από την άλλη η Setur Servis Turistik, συμφερόντων της πανίσχυρης τουρκικής επιχειρηματικής οικογένειας Κοτς!
Θα προτιμήσουμε λοιπόν να χαρακτηριστούμε «υπερβολικοί» από «πεφτο-συννεφάκηδες». Καλή η «ελεύθερη αγορά», αλλά έχει κι αυτή κανόνες, οι οποίοι προσαρμόζονται στις ανάγκες και τους στόχους κάθε χώρας. Στην Ελλάδα δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι έχουμε απέναντι μας μια χώρα επιθετική και επεκτατική. Ειδικά δεν πρέπει να το ξεχνούν οι «νεοφιλελεύθεροι» λάτρεις της «ελευθερίας του κέρδους», που αποδεικνύονται εξαιρετικά πιο επικίνδυνοι από αφελείς «διεθνιστές». Το πιο εξοργιστικό είναι ότι οι «νεοφιλελεύθεροι» μεταξύ άλλων «πουλάνε» και πατριωτισμό, ο οποίος πάντα συνοδεύεται από πολλά δις εξοπλισμών!
Πηγή: militaire.gr
Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2023
Οδ. Ελύτη: Στην απλότητα κρύβεται η ευτυχία (
“Μου φτάνει που μ’ αγαπάνε τέσσερις άνθρωποι.” λέει ο Οδυσσέας Ελύτης. “Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερις ανθρώπους”. Και θεωρεί ότι είναι μεγάλος αριθμός το τέσσερα. Ψάχνει την ευτυχία στα πετροράδικα, στις μουσικές και τις ευωδιές. Δε φοβάται να θυμάται.
Το παρελθόν δεν είναι θηλιά ούτε βραχνάς. Δεν τον κρατάει με τύψεις, ενοχές και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις. Ούτε με υπόλοιπα και ανεξόφλητες επιταγές. Οι μνήμες δεν είναι χρεωστικές και γι αυτό δε δίνουν λύπη. Είναι αθώες και φωτεινές.
Ούτε έχει και την ανάγκη να τον θυμούνται. Γιατί η ανάγκη ξέρει πως σε κάνει υποτακτικό. Σε κάνει δούλο. Χειραγωγήσιμο από αυτούς που περιμένεις το χειροκρότημά τους.
Η δίψα για υστεροφημία, για έξωθεν καλή μαρτυρία σε μαντρώνει στα θέλω των άλλων. Τα μπράβο και τα εύγε τα εξαργυρώνεις συνήθως με την μη εναντίωσή σου στις επιταγές και στις υποδείξεις.
Και ο στόχος του ποιητή είναι η ελευθερία. Εσωτερική και εξωτερική. Αυτή που κερδίζεται στα μαρμαρένια αλώνια της ψυχής αλλά και στη μεγάλη αρένα του έξω κόσμου. Αυτή που για να γίνει πράξη ζητάει την “αρετή και τόλμη” μας.
Στην απλότητα κρύβεται η ευτυχία
Μπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα
και με τα πιο μικρά..
Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών.
Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές.
Μου φτάνει που τα χρόνια φυλάνε Χριστούγεννα για το τέλος τους.
Που οι χειμώνες έχουν πέτρινα, χιονισμένα σπίτια.
Που ξέρω ν’ ανακαλύπτω τα κρυμμένα πετροράδικα στις κρυψώνες τους.
Μου φτάνει που μ’ αγαπάνε τέσσερις άνθρωποι.
Πολύ..
Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερις ανθρώπους.
Πολύ..
Που ξοδεύω τις ανάσες μου μόνο γι’ αυτούς.
Που δεν φοβάμαι να θυμάμαι.
Που δε με νοιάζει να με θυμούνται.
Που μπορώ και κλαίω ακόμα.
Και που τραγουδάω..μερικές φορές..
Που υπάρχουν μουσικές που με συναρπάζουν.
Και ευωδιές που με γοητεύουν…
Οδυσσέας Ελύτης
Το «πνεύμα των Χριστουγέννων» και οι Χούθι
Φέτος είναι τα Χριστούγεννα της Παλαιστίνης, της Χεζμπολάχ και της Υεμένης. Από αυτούς κρέμεται η «ψυχή της ανθρωπότητας» αν υπάρχει τέτοιο πράγμα.
Ας μας επιτραπεί να δανειστούμε για λίγο τη διάχυτη ελαφρότητα περί ενός ορισμένου «πνεύματος των Χριστουγέννων». Στην ιδέα δηλαδή ότι τις μέρες των Χριστουγέννων η αγάπη, η καλοσύνη, η αλληλεγγύη και η προσφορά στο συνάνθρωπο θα πρέπει να αναδεικνύονται ως οι σταθερές (πολύ βολικά φυσικά, όπως τα περισσότερα πράγματα στο «δυτικό» δηλαδή αποικιοκρατικό πολιτισμό, μόνο ή κυρίως για κάποιες συγκεκριμένες ημέρες το χρόνο).
Αυτές τις μέρες ζούμε τη μεγαλύτερη (ως τώρα) κορύφωση της ανθρώπινης βαρβαρότητας μέσα στον 21ο αιώνα. Τη ζούμε στην Παλαιστίνη. Παιδιά νεκρά, παιδιά ακρωτηριασμένα, παιδιά καμένα, παιδιά που χειρουργούνται χωρίς αναισθητικό, εκτελέσεις αμάχων, κακοποιήσεις κρατουμένων, κρύο, βροχή, πείνα, προσφυγιά, όλα αυτά και πολλά ακόμα τα οποία οι λέξεις δεν μπορούν να αποδώσουν ως προς το τι πραγματικά σημαίνουν για όσους τα ζουν, συγκεντρώνονται σε μια έκταση όχι μεγαλύτερη από τη Θάσο. Και ταυτοχρόνως εκεί συμπυκνώνεται μια αντίσταση τόσο αποτελεσματική και ηρωική, απέναντι σε μια πυρηνική δύναμη, όσο εκείνη του Λένινγκραντ και του Στάλινγκραντ.
Μπροστά σε αυτό το «φεστιβάλ εγκλήματος», οι ΗΠΑ δίνουν τα πιο φονικά τους όπλα στον εγκληματία. Όπως μάθαμε βόμβες του ενός τόνου που δεν είχαν χρησιμοποιηθεί ξανά σε κατοικημένες περιοχές ήταν το τελευταίο «δώρο» του Πενταγώνου και του Λευκού Οίκου. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες κλείνουν τα μάτια στο έγκλημα ή παρέχουν κάθε λογής διευκολύνσεις στον εγκληματία. Οι παλαιές αποικιοκρατικές χώρες, βουτηγμένες στο αίμα των αθώων από αιώνες και οι μαριονέτες τους (βλ. μεταξύ άλλων ελληνική κυβέρνηση) νιώθουν μια ιστορικώς αναλλοίωτη σε ό,τι αφορά τις πρώτες, φτηνά αγορασμένησε ό,τι αφορά τις δεύτερες, οικειότητα με τα αποικιακά εγκλήματα. Καθώς το αντάλλαγμα και το καταπραϋντικό των λαών τους, το καταναλωτικό πάρτι, αγκομαχά, νέες «έκτακτες καταστάσεις» και νέοι κίνδυνοι μαγειρεύονται προκειμένου οι πολίτες τους να κάτσουν ήσυχα στη γωνιά και να αφήσουν τις «ελίτ» να συνεχίσουν να κερδοσκοπούν και να εγκληματούν. Δεν είναι απολύτως πετυχημένη αυτή η συνταγή. Είδαμε (ευτυχώς) εκατομμύρια ανθρώπων να μην «τσιμπάνε» και να συμπαραστέκονται σήμερα στην Παλαιστίνη αλλά η ανατροπή των εγκληματιών που κυβερνούν τη «Δύση» αργεί ακόμα.
Απέναντι σε αυτήν τη χυδαία κατάσταση, η ανθρωπότητα ευτυχώς συνεχίζει να εκπλήσσει (και) ευχάριστα. Αν σε κάποιους πρέπει να αφιερώσουμε τα φετινά Χριστούγεννα και όσα υποτίθεται ότι τα Χριστούγεννα εκπροσωπούν είναι σε αυτούς του μη- Χριστιανούς, τους «Ερυθρούς Σιίτες» (όπως τους έχει περιγράψει η δημοσιογράφος Λαμπρινή Θωμά) τους Ανσαράλα (ή Χούθι όπως έχουμε συνηθίσει να τους αποκαλούμε).
Ναι, φυσικά και στη μέση υπάρχουν και διεθνοπολιτικοί υπολογισμοί. Ναι, φυσικά στις διεθνείς σχέσεις δε θα βρεις (εύκολα τουλάχιστον) αγίους.
Όμως, το γεγονός ότι χωρίς να βομβαρδίζεται σήμερα (βομβαρδιζόταν μέχρι πρότινος) η δική τους χώρα, τα βάζουν με πυρηνικές δυνάμεις, με μερικούς από τους ισχυρότερους παγκοσμίως στρατούς και προκαλούν αυτήν τη ζημιά στο κράτος και στο στρατό της γενοκτονίας, είναι ό,τι πιο ελπιδοφόρο για μια ανθρωπότητα την οποία η «Δύση» οδηγεί με ταχύτητα σε διαφορετικών εκδοχών ολέθρους. Μάλιστα, φαίνεται ότι θα κατορθώσουν να διαλύσουν εν τη γενέσει της τη συμμαχία των τυχοδιωκτών που θέλει να τους επιτεθεί κάνοντας (ακόμα περισσότερο) τη βρομοδουλειά του Ισραήλ ή τουλάχιστον να την περιορίσουν καίρια. Κάποιες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις διατηρούν ακόμα μια έστω συμφεροντολογική σωφροσύνη, την οποία οι δικοί (κυβερνόντες και αντιπολιτευόμενοι) δεν επιτρέπεται από τις πρεσβείες των ΗΠΑ και του Ισραήλ να διαθέτουν.
Ενώ και η δική μας κυβέρνηση, μαζί με την κοινοβουλευτική αντιπολίτευση στο μεγαλύτερο μέρος της (πλην ΚΚΕ εν προκειμένω) μας καθιστά συνενόχους στο έγκλημα και αποπειράται να μας μετατρέψει σε ένα λαό, φοβισμένων, εγωπαθών και καθαρμάτων, που με κλειστά τα μάτια τρέχει στο γκρεμό, κάποιοι άλλοι λαοί και κάποιες άλλες ηγεσίες, στο συγκεκριμένο κορυφαίο ζήτημα διδάσκουν αντικειμενικώς, αλληλεγγύη, συμπαράσταση, αγάπη στο θύμα, ηρωισμό, όπως κάποτε έκανε και ο δικός μας λαός, κόντρα σε όσα, όσοι σήμερα μας εξουσιάζουν πρεσβεύουν.
Αυτά λοιπόν είναι τα Χριστούγεννα της Παλαιστίνης, της Χεζμπολάχ και της Υεμένης. Από αυτούς κρέμεται η «ψυχή της ανθρωπότητας» αν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Αυτοί υπερασπίζονται την ανθρωπότητα «του πνεύματος των Χριστουγέννων». Όπως κάποτε την υπερασπίζονταν όσοι πολεμούσαν το ναζισμό, τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες, τις αμερικανικές ναπάλμ στο Βιετνάμ και πάει λέγοντας. Σε ό,τι μας αφορά θα ήταν καλό να μάθουμε από αυτούς (τους οποίους παρεμπιπτόντως μέσα σε μια αφόρητη βλακεία κοιτάμε υποτιμητικώς). Να θυμηθούμε όσα ξεχάσαμε από (και) τη δική μας ιστορία. Να μη γίνουμε ένας λαός καθαρμάτων, σκοτώνοντας εν τέλει τον ίδιο τον πολιτισμό μας και το λαό μας ως τέτοιο. Χριστούγεννα πάντως φέτος δε θα έρθουν. Θα έρθουν όταν η Παλαιστίνη θα απελευθερωθεί και η «Δύση» μαζί με το Ισραήλ ηττηθούν. Μέχρι τότε, ευτυχώς που υπάρχουν τουλάχιστον οι Ανσαράλα.
ΦΩΤ: Βηθλεέμ 2023... Ο Ιησούς γεννάται στα συντρίμμια του πολέμου
Τελικά έχουμε «μηδενικό πληθωρισμό»…
Ο μηνιαίος «Γολγοθάς» κάθε λαϊκής οικογένειας είναι πως θα βγει ο μήνας αφού τα μηνιαία έσοδα δεν επαρκούν. Ο πληθωρισμός ειδικά στα είδη διατροφής και πρώτης ανάγκης συνεχίζει να βρίσκεται στα ύψη με αποτέλεσμα να μειώνεται δραματικά το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών και να «αυγατίζουν» τα κέρδη των ολίγων και οι έμμεσοι φόροι.
Τρόφιμα: Πληθωρισμός επί τρία
Ο ετήσιος γενικός πληθωρισμός (Δείκτης Τιμών Καταναλωτή – ΔΤΚ) μειώθηκε τον Νοέμβρη στο 3% από 3,4% τον Οκτώβρη. Την ίδια στιγμή ο πληθωρισμός στα τρόφιμα είναι τριπλάσιος, 9% το Νοέμβριο από 9,9% τον Οκτώβριο. Σημειώνεται ότι το 75% του καλαθιού των καταναλωτών είναι τα τρόφιμα. Σε βάθος τετραετίας από τον Νοέμβρη του 2019, για να μην μπούμε στις «διαταραχές» της περιόδου της πανδημίας, ο ΔΤΚ έχει αυξηθεί κατά 14,8% και ο πληθωρισμός στα τρόφιμα κατά 32,2%. Κάνοντας μία σύγκριση με τις αυξήσεις που έχουν δοθεί στο διάστημα αυτό διαπιστώνουμε ότι μας έχουν αφαιρέσει ένα μεγάλο μέρος του εισοδήματός μας μέσω της ακρίβειας. Η αύξηση στον κατώτατο μισθό την περίοδο αυτή ήταν 20% όμως η μέση αύξηση στο γενικό επίπεδο των μισθών ήταν 5,1% και για τις συντάξεις 7,75%, για όσους φυσικά πήραν την αύξηση, περίπου οι μισοί συνταξιούχοι. Αυτές οι αυξήσεις είναι μεικτές. Η φορολογική κλίμακα έμεινε ανέπαφη και φυσικά οι πάσης φύσεως εισφορές και χαράτσια (π.χ. εισφορά αλληλεγγύης συνταξιούχων) κοινωνικής ασφάλισης. Συνεπώς η πραγματική αύξηση ήταν αρκετά μικρότερη από την ονομαστική αύξηση και σαφέστατα κάτω από τον γενικό πληθωρισμό και πολύ κάτω από τον πληθωρισμό στα τρόφιμα. Με αυτά τα πολύ απλά δεδομένα εξηγείται γιατί ο μισθός / η σύνταξη δεν φτάνει πλέον για να περάσει κάποιος όλο το μήνα.
Η εκτόξευση των τιμών σε βασικά είδη πρώτης ανάγκης είναι τρομακτική και πουθενά δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο αισιοδοξίας ότι κάπου οι τιμές σε αυτά τα είδη θα σταματήσουν να ανεβαίνουν. Σε 70 κατηγορίες και επιμέρους προϊόντα από τα βασικά είδη κατανάλωσης οι αυξήσεις είναι από 22,88% έως και 85,68% στο διάστημα Οκτωβρίου 2019-Οκτωβρίου 2023. Πρωταθλητής στην αύξηση το ελαιόλαδο με 85,68%. Ενδεικτικά οι αυξήσεις τιμών σε: λοιπά έλαια & λίπη 67,1%, ζάχαρη 61,2%, λαχανικά 53,1%, πατάτες 42,4%, γαλακτοκομικά & αυγά 35,3%, φρούτα 35,0% κ.ο.κ.
Τρώγοντας τις οικονομίες
Το αποτέλεσμα της μη επάρκειας πλέον του μηνιαίου εισοδήματος αποτυπώνεται στην αρνητική αποταμίευση και στις συνεχώς μεταβαλλόμενες καταναλωτικές συνήθειες που οδηγούν σε ένα υποβαθμιζόμενο σταδιακά επίπεδο διαβίωσης.
Για να βγει ο μήνα χρησιμοποιούνται ότι αποθέματα υπάρχουν για την τρέχουσα επιβίωση και για αργότερα…. «έχει ο Θεός». Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat και πρόσφατη μελέτη της Eurobank η ελληνική οικονομία το 2022 ήταν η μοναδική στην Ευρωζώνη με αρνητικό ρυθμό αποταμίευσης για τα νοικοκυριά. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τη θαυμάσια πορεία της ελληνικής οικονομίας. Πρέπει δε να τονιστεί ότι με εξαίρεση την περίοδο της πανδημίας (2020-2021) για όλη την περίοδο από το 2012 μέχρι και το 2022 το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών στην Ελλάδα ήταν μικρότερο από την ιδιωτική κατανάλωση. Κοινώς τα νοικοκυριά, η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία «τρώει από τα έτοιμα» ότι έχει πλέον απομείνει
Υποβάθμιση ζωής
Ένα ακόμα στοιχείο της ανεπάρκειας του εισοδήματος είναι η συνεχής, ραγδαία επιδείνωση του καταναλωτικού προτύπου για τη μεγάλη πλειοψηφία των νοικοκυριών. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα-δημοσκόπηση της Focus Bari τα ευρήματα είναι ενδεικτικά του αδιεξόδου στο οποίο βρίσκονται τα λαϊκά στρώματα. Επιλέγουν αγορές 1+1 προϊόν ή πηγαίνουν στη φθηνότερη μάρκα για να εξοικονομήσουν κάποια χρήματα. Μειώνουν τις αγορές και αναμένουν την περίοδο των εκπτώσεων για κάποια είδη. Μειώνουν δραστικά ορισμένες κατηγορίες αγορών όπως παιχνίδια και βιβλία. Προβλέπουν και για το επόμενο δωδεκάμηνο ένα σφιχτό προϋπολογισμό δαπανών για να επιβιώσουν στη συνεχιζόμενη ακρίβεια.
Στην προσπάθεια να εξοικονομήσουν κάποια χρήματα κόβουν ακόμα και τις εξετάσεις υγείας. Η Ελλάδα έχει μία ακόμα θλιβερή πρωτιά σε επίπεδο ΕΕ, σύμφωνα με την Eurostat. Είναι πρωταθλήτρια στην μη πραγματοποίηση ιατρικών εξετάσεων λόγω οικονομικής αδυναμίας. Το 16,7% του ελληνικού πληθυσμού καταφεύγει σε τέτοιες «λύσεις» έναντι 3,3% στο σύνολο της Ε.Ε.
Χριστούγεννα + 20%
Πλησιάζουμε στις γιορτές. Κάποιοι τις αξιοποιούν για να μεγαλώσουν την κερδοφορία τους και τα νοικοκυριά προσπαθούν να εξοικονομήσουν ότι και όπως μπορούν για να περάσουν τις γιορτές. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Ινστιτούτο Καταναλωτών (ΙΝΚΑ) το «Χριστουγεννιάτικο τραπέζι» θα είναι με τα μέχρι στιγμής δεδομένα ακριβότερο κατά 20% περίπου σε σχέση με πέρσι.
Και μετά τις γιορτές θα ακολουθήσουν οι νέες «καμπάνες» στις αυξήσεις σε σημαντικούς τομείς όπως τα τιμολόγια του ρεύματος με τα χρηματιστηριακά παιγνίδια κερδοσκοπίας, την αύξηση στα διόδια κατά 7-7,5% από 1/1/2024 κ.α. Στα τρόφιμα για το 2024 προβλέπονται αυξήσεις τουλάχιστον 4,6% και στα είδη νοικοκυριού (καθαριστικά, απορρυπαντικά) 5,7%.
Κυβερνητικές «ανακαλύψεις»
Σε αυτές τις συνθήκες η κυβέρνηση κλείνει τα μάτια και παράλληλα κάνει πλάτες στα μεγάλα συμφέροντα για να αυξήσουν την κερδοφορία τους. Ο αρμόδιος υπουργός κ. Σκρέκας μας ενημέρωσε ότι εν όψει των εορτών και της νέας κυβερνητικής πατέντας με το «χριστουγεννιάτικο καλάθι» βλέπει ότι «έχουμε χαμηλότερες τιμές από πέρσι ή ίδιες με πέρυσι. Άρα έχουμε ή μηδενικό πληθωρισμό ή έχουμε αρνητικό πληθωρισμό σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο»! Φυσικά όταν φοράς τα γυαλιά της εξυπηρέτησης των συμφερόντων τα βλέπεις όλα ρόδινα…
Τέτοια ξεδιαντροπιά και πρόκληση για το λαό. Αφού αρνήθηκαν να προχωρήσουν σε διατίμηση, να βάλουν πλαφόν στις τιμές, να μειώσουν το ΦΠΑ και τους ειδικούς φόρους σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, μέτρα τα οποία έχουν πάρει άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, δεν τους μένει τίποτε άλλο από το να μας κοροϊδεύουν «κάνοντας τη νύχτα-μέρα». Το τελικό αποτέλεσμα για τα συμφέροντα που υπηρετεί η κυβέρνηση αποτυπώνεται στα οικονομικά μεγέθη των μεγάλων αλυσίδων σούπερ μάρκετ που δείχνουν να ευημερούν. Σημειώνεται ότι το 2009 ο συνολικός τζίρος στα σούπερ μάρκετ ήταν 13,14 δισ. ευρώ και από αυτά οι δέκα μεγαλύτερες επιχειρήσεις του κλάδου έλεγχαν το 68,6%. Το 2016 που ο τζίρος των σούπερ μάρκετ είχε πέσει στο χαμηλότερο επίπεδο στα 10,81 δισ. ευρώ, οι δέκα μεγάλοι είχαν αυξήσει το μερίδιό τους στο 78%. Το 2022 ο τζίρος επέστρεψε στα προ οικονομικής κρίσης επίπεδα στα 13,5 δισ. ευρώ λόγω πληθωρισμού και το μερίδιο των δέκα έφτασε στο 82,3%!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)