Η Ιαπωνία το 1650 είχε φτάσει στο χείλος της κοινωνικής κατάρρευσης, εξαιτίας της καταστροφικής αποδάσωσης. Το μεγαλύτερο μέρος των δέντρων του νησιού είχαν κοπεί για να χτιστούν σπίτια και ναοί (οι Ιάπωνες παραδοσιακά προτιμούσαν το ξύλο ως οικοδομικό υλικό), για να ζεσταθούν τα σπίτια, για να φτιαχτεί το ατσάλι (που θέλει ξυλάνθρακα).
Οι Ιάπωνες βρέθηκαν μπροστά σε μια οικολογική καταστροφή, όπως συνέβη στη νήσο του Πάσχα, στην αυτοκρατορία των Μάγια.
Τότε ο ηγεμόνας του νησιού (σογκούν Τογκουκάβα) ξεκίνησε την πρώτη (στην ανθρώπινη ιστορία) επιστημονική διαχείριση των δασικών εκτάσεων.
Διόρισε έναν ανώτατο αξιωματούχο ως υπεύθυνο για την αναδάσωση, έφτιαξαν δασογραφικούς χάρτες, επέβαλαν θανατικές ποινές για τους υλοτόμους, στράφηκαν προς άλλες πηγές οικοδόμησης, θέρμανσης και διατροφής (τότε ξεκίνησαν οι Ιάπωνες να τρέφονται περισσότερο με θαλασσινά).
Από τον 17ο αιώνα, όταν στον υπόλοιπο πλανήτη καίγανε τις βελανιδιές για να κάνουν βοσκότοπους, στην Ιαπωνία ξεκίνησαν να δημιουργούν δάση.
Αυτή τη στιγμή η Ιαπωνία, ως αποτέλεσμα της αυστηρής διαχείρισης των δασών που ξεκίνησε πριν τέσσερις αιώνες, είναι η χώρα του Πρώτου Κόσμου με το υψηλότερο ποσοστό (74%) δασώδους έκτασης, παρά το γεγονός ότι στηρίζει μία απ’ τις μεγαλύτερες πυκνότητες πληθυσμού.
Η δασολογία στην Ιαπωνία είναι απ’ τις πιο αξιοσέβαστες επιστήμες.
ΥΓ: Αλλά τι να μάθουμε εμείς, οι σπουδαίοι Έλληνες, απ’ τους Ιάπωνες; Τι τα θέλουμε τα δάση;
Κάψτε τα όλα, να χτίσουμε μεζονέτες – να τις νοικιάζουμε Airbnb.
Κάψτε τα να βάλουμε ανεμογεννήτριες να δίνουμε ρεύμα στην Ε.Ε.
Τι να τα κάνεις τα δάση; Θα μας μείνει ο Παρθενώνας για σκιά – μέσα στην έρημο.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~πληροφορίες άντλησα απ' το βιβλίο του Jared Diamond: "Κατάρρευση - Πώς οι κοινωνίες επιλέγουν να αποτύχουν ή να επιτύχουν".
Πηγή: www.facebook.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου