Βλέποντας όσα γίνονται το τελευταίο διάστημα στο πεδίο της εγκληματικότητας, ένας λαϊκιστής πολιτικός θα έλεγε προς τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του: “Έχετε διαλύσει το κράτος”! Και θα υποσχόταν: “Εμείς θα επαναφέρουμε παντού το νόμο και την τάξη“!
Ευτυχώς, στη σημερινή (σοβαρή) αντιπολίτευση ουδείς κάνει τέτοιες ακραίες και... υπερφίαλες δηλώσεις. Ευτυχώς. Αλλά θα μπορούσε. Τα γεγονότα θα το επέτρεπαν.
Η εγκληματικότητα σαρώνει. Από τον Βορρά μέχρι τον Νότο τα περιστατικά διαδέχονται το ένα το άλλο. Παντός είδους και παντού. Από τα γήπεδα μέχρι την άσφαλτο. Και με θύματα, εκτός από πολίτες και αστυνομικούς. Στις κηδείες των οποίων σπεύδουν οι υπουργοί και (σήμερα) ο πρωθυπουργός.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που λαΐκιζαν ασύστολα όσο ήταν στην αντιπολίτευση. Που έβλεπαν ότι για την εγκληματικότητα έφταιγε η “ενθάρρυνση της ανομίας” των ΣΥΡΙΖΑίων και οι, δήθεν, ελαστικοί νόμοι τους.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως αρχηγός της αντιπολίτευσης είχε για ψωμοτύρι το “νόμος και τάξη”. Λαΐκιζε και ψηφοθηρούσε ασύστολα. Πήγαινε σε αστυνομικές υπηρεσίες και υποσχόταν τα ανέφικτα. Σε μια από αυτές το 2017 έλεγε με περισσή βεβαιότητα: “Επαναλαμβάνω, για μια ακόμη φορά, την προσωπική μου δέσμευση ότι, όταν έρθουμε στην Κυβέρνηση, ο νόμος και η τάξη θα επιστρέψουν σε ολόκληρη τη χώρα“.
Φυσικά, γνώριζε ότι η υπόσχεση αυτή ήταν κούφια, ήταν μια μπαρούφα. Διότι το έγκλημα δεν πατάσσεται με ιδεοληπτικά συνθήματα της παλιάς Δεξιάς ούτε με συνεχείς αυστηροποιήσεις των νόμων, που συνηθέστατα δεν εφαρμόζονται.
Για να μην υπάρχει καμιά παρεξήγηση, δεν κατηγορούμε την παρούσα κυβέρνηση για την εγκληματικότητα που δεν μπορεί να προλάβει κανένας. Καμιά κυβέρνηση και κανένας νόμος δεν μπορεί να προβλέψει και να αποτρέψει τη δολοφονία ενός βίαιου πατέρα από τον γιο του ή τη δολοφονική μαχαιριά ενός μέθυσου σε ένα μπαρ.
Δεν μιλάμε γι’ αυτά. Όμως, τα εγκλήματα των χούλιγκαν δεν είναι τέτοια. Είναι και προβλέψιμα και επαναλαμβανόμενα. Η σημερινή κυβέρνηση έχει εξαγγείλει τρις φορές τα ίδια μέτρα για τη λεγόμενη οπαδική βία. Έχει “απειλήσει” τους ιδιοκτήτες των ομάδων με βαριές τιμωρίες. Το αποτέλεσμα είναι μηδενικό. Κάθε φορά οι χούλιγκαν βγάζουν τη γλώσσα και έχουμε άλλο ένα έγκλημα: στη Θεσσαλονίκη, στη Νέα Φιλαδέλφεια και τώρα στον Ρέντη. Κάθε φορά “το μαχαίρι (θα έφτανε) στο κόκαλο”. Εδώ γελάνε, αλλά οι τραγωδίες δεν το επιτρέπουν.
Ο κ. Μητσοτάκης και οι υπουργοί Προστασίας του Πολίτη (κατ’ ευφημισμόν) είχαν υποσχεθεί ένταση της αστυνόμευσης με πεζές περιπολίες, με τον “αστυνομικό της γειτονιάς” και άλλα ωραία. Τι από αυτά υλοποιήθηκε; Τίποτα. Πέρα από τη βαριά εγκληματικότητα, σαρώνει και η μεσαία και η μικρή. Όσο για το τι γίνεται στους δρόμους, μιλάνε τα δυστυχήματα. Κατά κοινή ομολογία, αστυνόμευση ούτε εκεί υπάρχει, η Τροχαία είναι απούσα.
Μόνιμη η δικαιολογία: “Δεν υπάρχει προσωπικό“. Πώς γίνεται, διάβολε, στη χώρα με τη δεύτερη μεγαλύτερη αναλογία αστυνομικών υπαλλήλων ανά 100.000 κατοίκους στην Ευρώπη (μας ξεπερνούν μόνο η Κύπρος και η Μάλτα) να προβάλλεται η δικαιολογία των ελλείψεων;
Τον περασμένο Σεπτέμβριο ο πρωθυπουργός προέβη σε άλλη μία πομπώδη εξαγγελία, ότι θα αποσυρθούν 2.500 αστυνομικοί από τη φύλαξη υψηλών προσώπων, για να ενισχύσουν τις περιπολίες στους δρόμους και τα συναφή. Τι έγινε, τελικά; Αν πιστέψουμε τη (φιλοκυβερνητική) “Καθημερινή”, τίποτα. Οι περιπολίες την Αττική είναι οι λιγότερες των τελευταίων ετών!
Αυτά συμβαίνουν με κυβέρνηση και πρωθυπουργό που είχαν κάνει σημαία τους το δόγμα “νόμος και τάξη” και σήμερα η εγκληματικότητα τούς βγάζει κοροϊδευτικά τη γλώσσα. Ο αντιπολιτευτικός λαϊκισμός τους γίνεται αυτεπίστροφο...
Ευτυχώς, στη σημερινή (σοβαρή) αντιπολίτευση ουδείς κάνει τέτοιες ακραίες και... υπερφίαλες δηλώσεις. Ευτυχώς. Αλλά θα μπορούσε. Τα γεγονότα θα το επέτρεπαν.
Η εγκληματικότητα σαρώνει. Από τον Βορρά μέχρι τον Νότο τα περιστατικά διαδέχονται το ένα το άλλο. Παντός είδους και παντού. Από τα γήπεδα μέχρι την άσφαλτο. Και με θύματα, εκτός από πολίτες και αστυνομικούς. Στις κηδείες των οποίων σπεύδουν οι υπουργοί και (σήμερα) ο πρωθυπουργός.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που λαΐκιζαν ασύστολα όσο ήταν στην αντιπολίτευση. Που έβλεπαν ότι για την εγκληματικότητα έφταιγε η “ενθάρρυνση της ανομίας” των ΣΥΡΙΖΑίων και οι, δήθεν, ελαστικοί νόμοι τους.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως αρχηγός της αντιπολίτευσης είχε για ψωμοτύρι το “νόμος και τάξη”. Λαΐκιζε και ψηφοθηρούσε ασύστολα. Πήγαινε σε αστυνομικές υπηρεσίες και υποσχόταν τα ανέφικτα. Σε μια από αυτές το 2017 έλεγε με περισσή βεβαιότητα: “Επαναλαμβάνω, για μια ακόμη φορά, την προσωπική μου δέσμευση ότι, όταν έρθουμε στην Κυβέρνηση, ο νόμος και η τάξη θα επιστρέψουν σε ολόκληρη τη χώρα“.
Φυσικά, γνώριζε ότι η υπόσχεση αυτή ήταν κούφια, ήταν μια μπαρούφα. Διότι το έγκλημα δεν πατάσσεται με ιδεοληπτικά συνθήματα της παλιάς Δεξιάς ούτε με συνεχείς αυστηροποιήσεις των νόμων, που συνηθέστατα δεν εφαρμόζονται.
Για να μην υπάρχει καμιά παρεξήγηση, δεν κατηγορούμε την παρούσα κυβέρνηση για την εγκληματικότητα που δεν μπορεί να προλάβει κανένας. Καμιά κυβέρνηση και κανένας νόμος δεν μπορεί να προβλέψει και να αποτρέψει τη δολοφονία ενός βίαιου πατέρα από τον γιο του ή τη δολοφονική μαχαιριά ενός μέθυσου σε ένα μπαρ.
Δεν μιλάμε γι’ αυτά. Όμως, τα εγκλήματα των χούλιγκαν δεν είναι τέτοια. Είναι και προβλέψιμα και επαναλαμβανόμενα. Η σημερινή κυβέρνηση έχει εξαγγείλει τρις φορές τα ίδια μέτρα για τη λεγόμενη οπαδική βία. Έχει “απειλήσει” τους ιδιοκτήτες των ομάδων με βαριές τιμωρίες. Το αποτέλεσμα είναι μηδενικό. Κάθε φορά οι χούλιγκαν βγάζουν τη γλώσσα και έχουμε άλλο ένα έγκλημα: στη Θεσσαλονίκη, στη Νέα Φιλαδέλφεια και τώρα στον Ρέντη. Κάθε φορά “το μαχαίρι (θα έφτανε) στο κόκαλο”. Εδώ γελάνε, αλλά οι τραγωδίες δεν το επιτρέπουν.
Ο κ. Μητσοτάκης και οι υπουργοί Προστασίας του Πολίτη (κατ’ ευφημισμόν) είχαν υποσχεθεί ένταση της αστυνόμευσης με πεζές περιπολίες, με τον “αστυνομικό της γειτονιάς” και άλλα ωραία. Τι από αυτά υλοποιήθηκε; Τίποτα. Πέρα από τη βαριά εγκληματικότητα, σαρώνει και η μεσαία και η μικρή. Όσο για το τι γίνεται στους δρόμους, μιλάνε τα δυστυχήματα. Κατά κοινή ομολογία, αστυνόμευση ούτε εκεί υπάρχει, η Τροχαία είναι απούσα.
Μόνιμη η δικαιολογία: “Δεν υπάρχει προσωπικό“. Πώς γίνεται, διάβολε, στη χώρα με τη δεύτερη μεγαλύτερη αναλογία αστυνομικών υπαλλήλων ανά 100.000 κατοίκους στην Ευρώπη (μας ξεπερνούν μόνο η Κύπρος και η Μάλτα) να προβάλλεται η δικαιολογία των ελλείψεων;
Τον περασμένο Σεπτέμβριο ο πρωθυπουργός προέβη σε άλλη μία πομπώδη εξαγγελία, ότι θα αποσυρθούν 2.500 αστυνομικοί από τη φύλαξη υψηλών προσώπων, για να ενισχύσουν τις περιπολίες στους δρόμους και τα συναφή. Τι έγινε, τελικά; Αν πιστέψουμε τη (φιλοκυβερνητική) “Καθημερινή”, τίποτα. Οι περιπολίες την Αττική είναι οι λιγότερες των τελευταίων ετών!
Αυτά συμβαίνουν με κυβέρνηση και πρωθυπουργό που είχαν κάνει σημαία τους το δόγμα “νόμος και τάξη” και σήμερα η εγκληματικότητα τούς βγάζει κοροϊδευτικά τη γλώσσα. Ο αντιπολιτευτικός λαϊκισμός τους γίνεται αυτεπίστροφο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου