Δεν έγινε μία φορά. Γίνεται πολύ συχνά. Ενώ δεν θα έπρεπε να γίνει ούτε μία, απολύτως καμία. Το ακούσαμε από αρκετούς γονείς, κάναμε το ρεπορτάζ και μάλιστα επιτόπιο. Το τραγικό είναι πως δεν γίνεται σε ένα μόνο σχολείο. Δεν πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση δηλαδή. Και... πήραμε τηλέφωνο όλους τους διευθυντές των σχολείων αυτών και την ίδια απάντηση λάβαμε. Ωστόσο, θα μιλήσουμε γι’ αυτό που είδαμε και με τα μάτια μας:
Λύκειο στο Περιστέρι. Τάξη: Γ. Πραγματικά απορώ πόσες μέρες τον χρόνο κάνουν πραγματικό μάθημα τα παιδιά, καθώς από την αρχή της χρονιάς, τις μισές μέρες ή τα πάνε περίπατο ή, για διάφορους λόγους, τελειώνουν νωρίτερα. Τις προάλλες, πάλι «περίπατος». Τι σημαίνει αυτό; Πήγαν στην πλατεία Περιστερίου το πρωί, αμόλησαν τα παιδιά μόνα τους, τους είπαν «στις 12 μαζευόμαστε πάλι εδώ για απουσίες» και αυτό ήταν.
Πού θα πήγαιναν τα παιδιά, αν έπαθαν κάτι, με ποιους μίλησαν, τι έκαναν, κανένας καθηγητής δεν νοιάστηκε. Πήγαν για καφέ; (σ.σ. οι καθηγητές). Μάλλον. Πάντως τη δουλειά τους δεν την έκαναν. Γιατί ακόμη και σπίτι τους να πήγαιναν κάποια (που πράγματι αυτό έγινε), αν πάθαιναν ένα ατύχημα σε αυτό, υπεύθυνοι οι καθηγητές ήταν. Τέλος και τελεία.
Συνομιλώντας με τον διευθυντή του σχολείου, μας απάντησε πως όχι, δεν μπορούσε να μας πει με σιγουριά ότι οι καθηγητές ήξεραν πού ήταν τα παιδιά εκείνη την ώρα του «περιπάτου»... Είμαστε με τα καλά μας; Ασε που με ρώτησε αν είμαι μάνα! «Με τη δημοσιογραφική μου ιδιότητα σας καλώ, κ. τάδε μου, όχι με τη γονεϊκή». Αυτό απάντησα και η απαράδεκτη ερώτησή του έληξε εκεί.
Μεγάλωσα και πήγα σχολείο στο Περιστέρι. Σε δημόσιο. Είχα την τύχη να έχω δασκάλους και καθηγητές που με έκαναν άνθρωπο. Τι ακριβώς κάνουν σήμερα; Ο Μητσοτάκης μάς φταίει χίλιες φορές που καταργεί επί της ουσίας του άρθρο 16, αλλά... οι δάσκαλοι και οι καθηγητές πώς διάολο προασπίζονται τη δημόσια παιδεία; (ΥΓ.: ούτε ένας γονιός δεν παραπονέθηκε στα σχολεία αυτά για όλα τα παραπάνω... Τέλεια!)...
Λύκειο στο Περιστέρι. Τάξη: Γ. Πραγματικά απορώ πόσες μέρες τον χρόνο κάνουν πραγματικό μάθημα τα παιδιά, καθώς από την αρχή της χρονιάς, τις μισές μέρες ή τα πάνε περίπατο ή, για διάφορους λόγους, τελειώνουν νωρίτερα. Τις προάλλες, πάλι «περίπατος». Τι σημαίνει αυτό; Πήγαν στην πλατεία Περιστερίου το πρωί, αμόλησαν τα παιδιά μόνα τους, τους είπαν «στις 12 μαζευόμαστε πάλι εδώ για απουσίες» και αυτό ήταν.
Πού θα πήγαιναν τα παιδιά, αν έπαθαν κάτι, με ποιους μίλησαν, τι έκαναν, κανένας καθηγητής δεν νοιάστηκε. Πήγαν για καφέ; (σ.σ. οι καθηγητές). Μάλλον. Πάντως τη δουλειά τους δεν την έκαναν. Γιατί ακόμη και σπίτι τους να πήγαιναν κάποια (που πράγματι αυτό έγινε), αν πάθαιναν ένα ατύχημα σε αυτό, υπεύθυνοι οι καθηγητές ήταν. Τέλος και τελεία.
Συνομιλώντας με τον διευθυντή του σχολείου, μας απάντησε πως όχι, δεν μπορούσε να μας πει με σιγουριά ότι οι καθηγητές ήξεραν πού ήταν τα παιδιά εκείνη την ώρα του «περιπάτου»... Είμαστε με τα καλά μας; Ασε που με ρώτησε αν είμαι μάνα! «Με τη δημοσιογραφική μου ιδιότητα σας καλώ, κ. τάδε μου, όχι με τη γονεϊκή». Αυτό απάντησα και η απαράδεκτη ερώτησή του έληξε εκεί.
Μεγάλωσα και πήγα σχολείο στο Περιστέρι. Σε δημόσιο. Είχα την τύχη να έχω δασκάλους και καθηγητές που με έκαναν άνθρωπο. Τι ακριβώς κάνουν σήμερα; Ο Μητσοτάκης μάς φταίει χίλιες φορές που καταργεί επί της ουσίας του άρθρο 16, αλλά... οι δάσκαλοι και οι καθηγητές πώς διάολο προασπίζονται τη δημόσια παιδεία; (ΥΓ.: ούτε ένας γονιός δεν παραπονέθηκε στα σχολεία αυτά για όλα τα παραπάνω... Τέλεια!)...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου