Μιλάμε το ’79, πήγαινα ακόμη Γυμνάσιο και απείχα 350 χιλιόμετρα απ’ το Λεκανοπέδιο. Κάτι μάθαινα, όμως, για τα τεκταινόμενα στην Αθήνα, διαβάζοντας τα «Νέα» που έφερνε κάθε μέρα ο μπαμπάς στο σπίτι. Εκεί, λοιπόν, είχα πρωτοδεί για το θαύμα της Συγγρού, που σύμφωνα με το θρύλο μεταμορφώθηκε από καλντερίμι σε λεωφόρο εν μία νυκτί για να υποδεχθεί τον πρόεδρο της γαλλικής δημοκρατίας και επιστήθιο φίλο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν. Απόγευμα την περιλάβανε, πρωί την παραδώσανε, έλεγε το αστικό παραμύθι. Χρόνια αργότερα, είδα ένα άρθρο που έκανε λόγο για εργασίες ενός μηνός και ολίγων εικοσιτετραώρων. Και πάλι άθλος, βέβαια, για μια Ελλάδα που έπρεπε να περάσουν δεκαετίες ολόκληρες για να ολοκληρωθεί μια εθνική οδός της προκοπής…
Την ξαναθυμήθηκα την μυθολογία της Συγγρού και του ντ’ Εστέν, αυτές τις μέρες με τη Βασιλίσσης Σοφίας και τον Ερντογάν. Όπου κάποια εικοσιτετράωρα πριν σκάσει μύτη στα μέρη μας ο Ταγίπ (επίσκεψη αναλόγου βαρύτητος με εκείνη του Γάλλου προέδρου), άρχισαν οι εργασίες στην κεντρική αρτηρία του Δακτυλίου. Μιλάμε για κανονικό φρεζάρισμα τώρα, όχι για τίποτε κοσμητικές επεμβάσεις του μισού λεπτού. Να πηγαίνει σαπέρα σαδώθε το τουτού, να κοπανάει στις εγκοπές, να σηκώνεται σύννεφο η μπουρούχα σούπερ εορταστικό το σκηνικό. Και μέσα σ’ όλα ο Τούρκος πρόεδρος παρακαλώ, που αφίχθη στο Μαξίμου και στο Προεδρικό Μέγαρο, μπάπα μπούπα οι αναρτήσεις στο λίμο, στο φουλ οι καθαριστήρες για τα τζαμλίκια. Υποθέτω ότι το διασκέδασε με τις προκοπές που μας πιάσανε λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, ακριβώς τις μέρες που περιμένει η αγορά του κέντρου για να κονομήσει…
Αλλά μιας και μιλάω για κονόμες και προκοπές, οφείλω επίσης να αναφερθώ σε άρθρο του Αντώνη Καρακούση που φιλοξενήθηκε προ οκταημέρου στο «Βήμα» και αφορούσε στην απογείωση της κτηματαγοράς. Θα το ‘χα περιλάβει νωρίτερα, αλλά έλειψα μια εβδομάδα, μετακόμισα στο πατρικό μου στα Τρίκαλα να μαλώσω με τα μαστόρια και πήγαν όλα πίσω. Προχτές, ωστόσο, που την έπιασα με καθυστέρηση την εφημερίδα στα χέρια μου, έπεσα πάνω στο συγκεκριμένο δημοσίευμα και αντίκρισα το εξής εντυπωσιακό στοιχείο:
Το 2018, βάσει των στοιχείων προσδιορισμού του ΕΝΦΙΑ, το υπουργείο Οικονομικών προσδιόριζε την αξία των ακινήτων σε 600 δις. ευρώ και το 2023 η αντικειμενική αξία είχε εκτιναχθεί στα 769 δις. ευρώ. Η μέση αξία ανά ακίνητο ανήλθε σε 124.923 ευρώ από 94.893 ευρώ το 2018. Περιττό δε να σημειώσουμε ότι οι αγοραίες αξίες των ακινήτων είναι υπέρτερες των αντικειμενικών, πράγμα που σημαίνει ότι η αξία τους υπερβαίνει κατά πολύ τα 800 δις. ευρώ.
Πολλά λεφτά ρε φίλε, μας τρέχει απ’ τα μπατζάκια το παπέλι. Αρκεί να είσαι ιδιοκτήτης, φυσικά, γιατί άμα δεν είσαι, πέφτεις στα νύχια της ΕΛΣΤΑΤ. Η οποία ανακοίνωσε προ ημερών (είπαμε, είχα άδεια!) ότι τον περασμένο Νοέμβριο ο Δείκτης Τιμών Καταναλωτή αυξήθηκε κατά 9 % σε σχέση με τον αντίστοιχο περυσινό μήνα στην ομάδα Διατροφή και μη αλκοολούχα ποτά, λόγω ανόδου των τιμών σε ψωμί και δημητριακά, κρέατα (γενικά), ψάρια (γενικά), γαλακτοκομικά και αυγά, έλαια και λίπη, φρούτα (γενικά), λαχανικά (γενικά), ζάχαρη-σοκολάτες-γλυκά-παγωτά, λοιπά τρόφιμα, καφέ-κακάο-τσάι, μεταλλικό νερό, αναψυκτικά-χυμούς φρούτων. Άλλη μια αύξηση, «καπάκι» στις προηγούμενες που είχαν εκτοξεύσει τα τρόφιμα στα ύψη…
Όπερ μεθερμηνευόμενον; Αν το δει κανείς από τη μία πλευρά, η Ελλάδα 2.0 είναι στο χείλος του γκρεμού. Αν το δει από την άλλη, είναι ένα τσικ πριν από την απογείωση. Θα μπορούσε να είναι ένα ενδιαφέρον ποντάρισμα στο κουπόνι του στοιχήματος, αν δεν κρέμονταν χιλιάδες, εκατομμύρια ζωές από την έκβασή του. Κι αν ο πόνος δεν ήταν ήδη τόσο οξύς, μετά από μια ντουζίνα χρόνια στην εντατική…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου