Καλοί, χρυσοί οι καποτήδες, ευγενέστατοι και διακριτικότατοι, πάντοτε με το σεις και με το σας, άι μπεγκ γιορ πάρντον μέχρι τελικής πτώσεως, αλλά άμα στριμωχτούν πραγματικά, άμα δυσκολευτούν πραγματικά, άμα πας στο σπίτι τους και τους τζουφλήσεις, τότε γίνονται κάτι παραπάνω από ανάλγητοι.
Στα αγγλικά το λένε “ντοντ πόουκ δι μπέαρ”.
Στα τρικαλινά θα το λέγαμε “μην το τζουφλάς τ’ αρκούδ'”.
Σ’ αυτή τη γλώσσα της Ακαδημίας Αθηνών που ομιλείται εντός Δακτυλίου θα μπορούσε να πάει κάπως έτσι:
“Μην ενοχλείτε την άρκτον”.
Όπως και να ‘χει το πράγμα πάντως, ο βρετανικός λέων (στο ζωικό βασίλειο είμαστε πάντα), ενοχλήθηκε σφόδρα από τις δηλώσεις του Κυριάκου στο BBC για τα Μάρμαρα του Παρθενώνα κι έβγαλε νυχάκια και δοντάκια. Στέλνοντας στις ελληνικές καλένδες τη συνάντηση Σούνακ-Μητσοτάκη, που τόσο μα τόσο είχε διαφημισθεί…
Και με το που ανακοινώθηκε το “σόρυ, μπατ”, τέθηκαν αμέσως σε λειτουργία δύο εκ των γνωστών μηχανισμών που χαρακτηρίζουν την ημεδαπή επικοινωνία:
Ο μηχανισμός της σύγχυσης και ο μηχανισμός της λάσπης.
Ο πρώτος έβαλε στο τούρμπο τις μηχανές για να μην κατανοήσει το πόπολο το βαθύτερο νόημα της προσβολής. Διότι ναι, περί προσβολής επρόκειτο, περί ροχάλας στα μούτρα, από ένα μεγάλο μαγαζί προς ένα μικρό μαγαζί. Δεν ήταν προσωπικό το θέμα, δεν ήταν Ρίσι εναντίον Κυριάκου, ήταν ζήτημα καθεστυκηίας τάξεως στο διεθνές γίγνεσθαι. “Νόου γιορ πλέης”, το λένε οι Εγγλέζοι, κάτι ανάλογο με το “δώσε θάρρος στο χωριάτη” το δικό μας. Καταλαβαινόμαστε υποθέτω…
Οπότε, δώσε σειρά από δημοσιεύματα και απόψεις για το πόσο ξεφτιλίστηκε η Βρετανία, για το πόσο ξεδοντιασμένη είναι πλέον, για το πόσο υστερικά αντιδρούν σήμερα οι άλλοτε κραταιοί αποικιοκράτες και πάει λέγοντας. Ο,τι μπορεί ο καθείς, μόνο και μόνο για να μη φανεί πόσο ισχυρό ήταν το πλήγμα. Και πόσο βαθιά ήταν η πληγή, κόκκαλο έπιασε παλικάρια μου…
Χώρια οι προσωπικές επιθέσεις στον Σούνακ, που δεν είναι Βρετανός είναι Ινδός, άρα αντιδρά ως Ινδός και όχι ως Βρετανός, καψωμένος απ’ το κάρυ πως να κρατήσει την ψυχραιμία του και πως να επιδείξει το παροιμιώδες βρετανικό φλέγμα (Σκόμπυ, alert!), μιλάμε τώρα το τυπάκι παίζει να μην πίνει καν τσάι στις πέντε το απόγευμα, παίζει να πίνει ενεργειακά ποτά, μη σου πω χυμό μάνγκο που καταναλώνουν με μανία στην πραγματική πατρίδα του…
Για να θυμηθώ εγώ κάτι που είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο του σπλήνα Βρετανού συγγραφέως Έντγκαρ Γουάλας, νομίζω το “When the gangs came to London”, ότι δηλαδή καλοί, χρυσοί οι καποτήδες, ευγενέστατοι και διακριτικότατοι, πάντοτε με το σεις και με το σας, άι μπεγκ γιορ πάρντον μέχρι τελικής πτώσεως, αλλά άμα στριμωχτούν πραγματικά, άμα δυσκολευτούν πραγματικά, άμα πας στο σπίτι τους και τους τζουφλήσεις, τότε γίνονται κάτι παραπάνω από ανάλγητοι. Και λειτουργούν αναλόγως…
Υ.Γ. 1: Όχι, δεν μέμφομαι τον Κυριάκο. Μια ζαριά έριξε, θα μπορούσε να του βγει, δεν του βγήκε. Απλώς θα έπρεπε να έχει εκτιμήσει λίγο καλύτερα το πόσο ζορισμένος είναι ο Ρίσι, ων είκοσι μονάδες πίσω στις δημοσκοπήσεις.
Υ.Γ. 2: Όταν η μισή επικοινωνία της Νέας Δημοκρατίας βασίστηκε στο εφεύρημα ότι “ο Τσίπρας δεν ξέρει αγγλικά” και ο υπουργός Ανεργίας δεν ξέρει ούτε καν πως λένε τον λαντζέρη, καταλαβαίνει εύκολα κανείς το επίπεδο του μπανανιστάν στο οποίο ζούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου