Δε λυπήθηκα γι’ αυτήν την ΕΡΤ που έκλεισε. Λυπήθηκα για την ΕΡΤ που θα μπορούσε να ήταν. Λυπήθηκα όταν άκουσα τον παρουσιαστή ειδήσεων Αντώνη Αλαφογιώργο να «απαντά» στις δηλώσεις του Σίμου Κεδίκογλου περί χαμηλής τηλεθέασης, με το θλιβερό «Πώς να κάνουμε θεαματικότητα κ. Κεδίκογλου όταν ο κάθε υπουργός μας έστελνε δέκα δικές του εκπομπές;». Είναι θλιβερό, διότι θα ήταν μαγκιά και αξιοπρέπεια να τα κατήγγειλαν αυτά οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ τότε που δεν κινδύνευε η θέση τους.....Θα ήταν μαγκιά αν έκαναν απεργία οι δημοσιογράφοι με το αίτημα της αποκυβερνοποίησης της ΕΡΤ για να διαφυλάξουν την αξιοπρέπειά τους, την αξιοπρέπειά μας και τη δημόσια περιουσία από την κομματική εκμετάλλευση. Θα ήταν μαγκιά και αξιοπρέπεια αν οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ δεν παρουσίαζαν τις συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα με ρεπορτάζ που θύμιζαν ραβασάκια από το Μαξίμου. Τότε θα λυπόμουν γι’ αυτήν την ΕΡΤ που έκλεισε.
Λυπάμαι, όμως, για τη νοσηρή ευχαρίστηση που επιδείχθηκε από μέρος των πολιτών για την απόλυση χιλιάδων εργαζομένων. Λυπάμαι επειδή κατάλαβα ότι μέρος των ανέργων δεν αντιλήφθηκε ακόμη ότι είναι το θύμα κυβερνητικών πολιτικών και μεγάλων συμφερόντων, αλλά αντιμετωπίζει την ανεργία του ως ασθένεια αποτυχίας η οποία θα θεραπευτεί μόνο αν απολυθούν ακόμη περισσότεροι. Λυπάμαι αυτούς που αντιμετώπισαν τις απολύσεις εργαζομένων μ’ ένα πανηγυρικό «παρ’τα μαλάκα, μείνε κι εσύ άνεργος να δεις πώς είναι». Δε γίνεται δουλειά έτσι.
Λυπήθηκα που είδα blogs να ξαναθυμούνται τις όντως σκανδαλώδεις αποδοχές κάποιων στην ΕΡΤ την περίοδο του 2009. Η εν λόγω λίστα αναρτήθηκε παρέα με κείμενα που υπερασπίζονταν το κλείσιμο της ΕΡΤ. Το γεγονός ότι η γνωστή λίστα με τις σκανδαλώδεις αποδοχές περιελάμβανε κάτι λιγότερο από 200 ονόματα ανάμεσα σε 2.656 εργαζόμενους, προφανώς κάνει υψηλόμισθους όλους τους εργαζόμενους της ΕΡΤ. Το γεγονός ότι τα μεγαλύτερα ποσά της εν λόγω λίστας τα έπαιρναν δημοσιογράφοι που σήμερα εργάζονται στον ΣΚΑΪ και υψώνουν το λάβαρο του Μνημονίου καταγγέλλοντας τις σπατάλες του Δημοσίου, προφανώς δεν τους λέει κάτι. Ούτε ότι οι εν λόγω ευνοημένοι της ΕΡΤ εργάζονται σε όμιλο του οποίου η εφημερίδα πανηγυρίζει σήμερα στο κύριο άρθρο της για το κλείσιμο της ΕΡΤ, τους βάζει σε υποψίες. Δεν πειράζει, τη δουλειά τους κάνουν.
Λυπήθηκα όταν έμαθα ότι η γνωστή τραγουδίστρια Ελευθερία Αρβανιτάκη πήγε να συμπαρασταθεί στους απολυμένους της ΕΡΤ και τους τίμησε στο twitter γράφοντας: «Δεν αναγνωρίζω τον τόπο μου, ούτε τη χώρα μου. Πραξικοπηματικές ενέργειες όπως η σημερινή με γεμίζουν ντροπή κ θυμό. Είμαι κι εγώ εκεί. #ert».
Η χώρα μας, κ. Αρβανιτάκη, δεν έγινε ξαφνικά και σε μία νύχτα αγνώριστη. Έγινε ΚΑΙ έτσι. Όταν κάποιοι κρατούσαν τα ανοιγμένα κεφάλια τους από τα γκλομπς των πραιτωριανών επειδή δεν ήθελαν η χώρα τους να γίνει αγνώριστη, η καλλιτεχνική ελίτ του τόπου διασκέδαζε τους πρωταίτιους της εξαθλίωσής της. Ίσως να μην γνωρίζατε τι γινόταν το 2011. Να διαβάζατε. Ή να τραγουδούσατε. Τη δουλειά σας κάνατε κι εσείς, όμως. Έτσι είναι αυτά.
Λυπήθηκα, αλλά πάντως δεν τρόμαξα από τον φασιστικό τρόπο που η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη έκλεισε την ΕΡΤ. Έχω τρομάξει εδώ και καιρό. Δεν περίμενα αυτή την απόδειξη. Έχουν δοθεί άπειρες αποδείξεις μέχρι τώρα. Τρόμαξα, όμως από τα «μάγκας ο Σαμαράς που τόλμησε να την κλείσει» που διάβασα στο twitter και στο facebook.
Βέβαια και πάλι κακώς τρόμαξα. Όταν οι ταξιτζήδες, ένας κλάδος επαγγελματιών που χτυπήθηκε από τις κυβερνητικές επιλογές της κρίσης, εξέλεξε και πάλι πανηγυρικά τον συνδυασμό της ΝΔ στις συνδικαλιστικές εκλογές του… Όταν οι δάσκαλοι, ένας κλάδος του Δημοσίου που μειώθηκαν οι αποδοχές του, περιμένει απολύσεις και μόλις πριν λίγες ημέρες είχαν επιστρατευτεί οι καθηγητές συνάδελφοί τους βγάζουν πρώτη την παράταξη της ΝΔ στις δικές τους συνδικαλιστικές εκλογές, τι να με τρομάξει πια;
Δε με τρομάζουν ούτε καν οι πρόσφατες κυνικές δηλώσεις του Σίμου Κεδίκογλου και του Αργύρη Ντινόπουλου με τις οποίες διέψευδαν τα «σενάρια περί κλεισίματος της ΕΡΤ που διακινούνται από ιδιωτικά ελληνικά και ξένα συμφέροντα» ομολογώντας ουσιαστικά ότι η κυβέρνησή τους έκλεισε την ΕΡΤ για να ωφεληθούν «ιδιωτικά ελληνικά και ξένα συμφέροντα».
Με εκνευρίζει η καραμέλα περί σπάταλης ΕΡΤ. Τα τσακούζι και τα γυμναστήρια της Βουλής, τα δωρεάν αυτοκίνητα και προνόμια των βουλευτών συνιστούν επίσης ένα όργιο σπατάλης. Όμως κανείς δεν σκέφτηκε να την κλείσει. Άλλες σπατάλες λοιπόν είναι κακές και άλλες σπατάλες είναι καλές. Κι αυτή η επιλεκτικότητα στη «δικαιολογημένη» κατασπατάληση δημοσίου χρήματος είναι εμετική. Τόσο εμετική, όσο η απόλυση ακόμη 2.656 ανθρώπων, αυτή τη φορά από το χειρότερο αφεντικό της ζωής μας, το Κράτος.
Λυπάμαι, όμως, για τη νοσηρή ευχαρίστηση που επιδείχθηκε από μέρος των πολιτών για την απόλυση χιλιάδων εργαζομένων. Λυπάμαι επειδή κατάλαβα ότι μέρος των ανέργων δεν αντιλήφθηκε ακόμη ότι είναι το θύμα κυβερνητικών πολιτικών και μεγάλων συμφερόντων, αλλά αντιμετωπίζει την ανεργία του ως ασθένεια αποτυχίας η οποία θα θεραπευτεί μόνο αν απολυθούν ακόμη περισσότεροι. Λυπάμαι αυτούς που αντιμετώπισαν τις απολύσεις εργαζομένων μ’ ένα πανηγυρικό «παρ’τα μαλάκα, μείνε κι εσύ άνεργος να δεις πώς είναι». Δε γίνεται δουλειά έτσι.
Λυπήθηκα που είδα blogs να ξαναθυμούνται τις όντως σκανδαλώδεις αποδοχές κάποιων στην ΕΡΤ την περίοδο του 2009. Η εν λόγω λίστα αναρτήθηκε παρέα με κείμενα που υπερασπίζονταν το κλείσιμο της ΕΡΤ. Το γεγονός ότι η γνωστή λίστα με τις σκανδαλώδεις αποδοχές περιελάμβανε κάτι λιγότερο από 200 ονόματα ανάμεσα σε 2.656 εργαζόμενους, προφανώς κάνει υψηλόμισθους όλους τους εργαζόμενους της ΕΡΤ. Το γεγονός ότι τα μεγαλύτερα ποσά της εν λόγω λίστας τα έπαιρναν δημοσιογράφοι που σήμερα εργάζονται στον ΣΚΑΪ και υψώνουν το λάβαρο του Μνημονίου καταγγέλλοντας τις σπατάλες του Δημοσίου, προφανώς δεν τους λέει κάτι. Ούτε ότι οι εν λόγω ευνοημένοι της ΕΡΤ εργάζονται σε όμιλο του οποίου η εφημερίδα πανηγυρίζει σήμερα στο κύριο άρθρο της για το κλείσιμο της ΕΡΤ, τους βάζει σε υποψίες. Δεν πειράζει, τη δουλειά τους κάνουν.
Λυπήθηκα όταν έμαθα ότι η γνωστή τραγουδίστρια Ελευθερία Αρβανιτάκη πήγε να συμπαρασταθεί στους απολυμένους της ΕΡΤ και τους τίμησε στο twitter γράφοντας: «Δεν αναγνωρίζω τον τόπο μου, ούτε τη χώρα μου. Πραξικοπηματικές ενέργειες όπως η σημερινή με γεμίζουν ντροπή κ θυμό. Είμαι κι εγώ εκεί. #ert».
Η χώρα μας, κ. Αρβανιτάκη, δεν έγινε ξαφνικά και σε μία νύχτα αγνώριστη. Έγινε ΚΑΙ έτσι. Όταν κάποιοι κρατούσαν τα ανοιγμένα κεφάλια τους από τα γκλομπς των πραιτωριανών επειδή δεν ήθελαν η χώρα τους να γίνει αγνώριστη, η καλλιτεχνική ελίτ του τόπου διασκέδαζε τους πρωταίτιους της εξαθλίωσής της. Ίσως να μην γνωρίζατε τι γινόταν το 2011. Να διαβάζατε. Ή να τραγουδούσατε. Τη δουλειά σας κάνατε κι εσείς, όμως. Έτσι είναι αυτά.
Λυπήθηκα, αλλά πάντως δεν τρόμαξα από τον φασιστικό τρόπο που η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη έκλεισε την ΕΡΤ. Έχω τρομάξει εδώ και καιρό. Δεν περίμενα αυτή την απόδειξη. Έχουν δοθεί άπειρες αποδείξεις μέχρι τώρα. Τρόμαξα, όμως από τα «μάγκας ο Σαμαράς που τόλμησε να την κλείσει» που διάβασα στο twitter και στο facebook.
Βέβαια και πάλι κακώς τρόμαξα. Όταν οι ταξιτζήδες, ένας κλάδος επαγγελματιών που χτυπήθηκε από τις κυβερνητικές επιλογές της κρίσης, εξέλεξε και πάλι πανηγυρικά τον συνδυασμό της ΝΔ στις συνδικαλιστικές εκλογές του… Όταν οι δάσκαλοι, ένας κλάδος του Δημοσίου που μειώθηκαν οι αποδοχές του, περιμένει απολύσεις και μόλις πριν λίγες ημέρες είχαν επιστρατευτεί οι καθηγητές συνάδελφοί τους βγάζουν πρώτη την παράταξη της ΝΔ στις δικές τους συνδικαλιστικές εκλογές, τι να με τρομάξει πια;
Δε με τρομάζουν ούτε καν οι πρόσφατες κυνικές δηλώσεις του Σίμου Κεδίκογλου και του Αργύρη Ντινόπουλου με τις οποίες διέψευδαν τα «σενάρια περί κλεισίματος της ΕΡΤ που διακινούνται από ιδιωτικά ελληνικά και ξένα συμφέροντα» ομολογώντας ουσιαστικά ότι η κυβέρνησή τους έκλεισε την ΕΡΤ για να ωφεληθούν «ιδιωτικά ελληνικά και ξένα συμφέροντα».
Με εκνευρίζει η καραμέλα περί σπάταλης ΕΡΤ. Τα τσακούζι και τα γυμναστήρια της Βουλής, τα δωρεάν αυτοκίνητα και προνόμια των βουλευτών συνιστούν επίσης ένα όργιο σπατάλης. Όμως κανείς δεν σκέφτηκε να την κλείσει. Άλλες σπατάλες λοιπόν είναι κακές και άλλες σπατάλες είναι καλές. Κι αυτή η επιλεκτικότητα στη «δικαιολογημένη» κατασπατάληση δημοσίου χρήματος είναι εμετική. Τόσο εμετική, όσο η απόλυση ακόμη 2.656 ανθρώπων, αυτή τη φορά από το χειρότερο αφεντικό της ζωής μας, το Κράτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου