Δημήτρης Πουλικάκος: Zoύμε πλέον, μέσα σε «νομότυπα» Άουσβιτς

 

Zoύμε πλέον, μέσα σε "νομότυπα" Άουσβιτς, αναοργανωμένα κατά νέο ιδιότυπο τρόπο (...) Αυτή τη στιγμή, πραγματοποιείται μια γενοκτονία -με το γάντι, τρόπος του λέγειν- υπό την επίφαση μιας δήθεν νομιμότητας. Και, κανονικά, θά' πρεπε να μαζευτούμε, μερικές χιλιάδες κάτοικοι αυτής της χώρας, να βάλουμε δέκα ικανούς και απο-φασισμένους νομικούς και να στείλουμε τους αχρείους που μας τυραννούν και μας αφανίζουν, στο Διεθνές Δικαστήριο Εγκλημάτων Πολέμου, τουλάχιστον! (...) σέβομαι απόλυτα, αυτούς που δεν υποφέρουν ζυγό στον τράχηλό τους και δε θα τους πώ ακραίους, έστω κι αν θελήσουν να τον αποτινάξουν, ανατινάζοντάς τον! (...)  Ο ηθοποιός, συνθέτης και ερμηνευτής Δημήτρης Πουλικάκος, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη, με αφορμή τα γεγονότα στην Ερτ, και με βάση το ερώτημα «Ποιές αιτίες μας έφεραν ως εδώ και κυρίως τί πρέπει να κάνουμε;» της έρευνας για την ελληνική κρίση, που δημοσιεύεται στο tvxs.gr από το 2010.

Η παγκόσμια στυγνή χρηματοπιστωτική δικτατορία, έχει -τεχνηέντως καi δολίως-δημιουργήσει, ένα αέναο μαγκανοπήγαδο ανεργίας, με σκοπό να οργανωθούν καλά, τα νέα σκλαβοπάζαρα (που ονειρεύονται -αλλά και) που πραγματοποιούν, οι "αγοῥές", ανα την υφήλιο...

Zoύμε πλέον, μέσα σε "νομότυπα" Άουσβιτς, αναοργανωμένα κατά νέο ιδιότυπο τρόπο, απο ανωφελείς (και διόλου αφελείς) εγκεφάλους και "ευαγή ιδρύματα", όπως οι Goldman-Sachs, Standard & Poors(sic), o Henry Kissinger, κ.ο.κ.
Το ρόλο του Άϊχμαν, έχουν αναλάβει οι "πολιτικοί" των εκάστοτε κυβερνήσεων (όπου τα κόμματά τους, είναι υπερχρεωμένα στις τράπεζες) και που για να σώσουν τα τομάρια τους, ρίχνουν καθημερινά τους λαούς, βορά στο θηρίο του Χοντρού Κεφαλαίου...
Τα μέσα που χρησιμοποιούν είναι απεριόριστα: Η αδίστακτη τηλεοπτική προπαγάνδα, το κουρέλιασμα του Συντάγματος και της "Χάρτας" των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η πολυνομία, η αλλοτρίωση (και απαλλοτρίωση) της γλώσσας, κάθε έννοιας Παιδείας και εν τέλει (και βασικότερο απ'όλα) του Πολιτισμού...
Συμβαίνει παντού και βέβαια και στην άμοιρη (εν προκειμένω) Ελλάδα μας. Κι εδώ, οι "σωτήρες" μας, έχουν αναλάβει το θεάρεστο(sick) έργο, της μαύρης ανάπτυξης της ανθυγείας, της αμάθειας, της κρατικής τρομολαγνείας... την επιχείρηση Σοκ και Δέος, δηλαδή.
"Ψόφα και μη βγάζεις άχνα", είναι το γενικό πρόσταγμα, με δόλωμα πάντα την επόμενη "δόση", που είναι πάντα, βέβαια, μόνο για τις τράπεζες και τους μεγαλοεργολάβους, που νέμονται το δημόσιο κορβανά!!!

Οι υπόλοιποι ("Κάτσετε φρόνημα, πούστηδες", διότι και "΄Ολοι μαζί τα φάγαμε"), θα πρέπει να υπομένουμε τη μοίρα μας, μήπως περισσέψει -αλλά πού!! - και κάνα ψίχουλο... και, ασφαλώς, να παραμένουμε νουνεχείς, ψύχραιμοι και νηφάλιοι, μέχρι να γίνει αυτό το θαύμα... κι αν δε σ' αρέσει, δώς 'ένα σάλτο και πέσε απ' το μπαλκόνι σου (αν έχεις ακόμα μπαλκόνι), ή, τίναξε να μυαλά σου στον αέρα (καραμπίνες, υπάρχουν άφθονες την σήμερον ημέραν και θά' πρεπε νά' χαν άλλη χρήση!)...
Κι έτσι επέρχεται το ποθούμενο, αυτής της μαύρης εξουσίας(άμα ανακατέψεις τα χρώματα, το αποτέλεσμα βγαίνει μαύρο), που είναι η σκοτεινή και άκρα του τάφου σιωπή!...
Αυτή τη στιγμή, πραγματοποιείται μια γενοκτονία -με το γάντι, τρόπος του λέγειν- υπό την επίφαση μιας δήθεν νομιμότητας. Και, κανονικά, θά' πρεπε να μαζευτούμε, μερικές χιλιάδες κάτοικοι αυτής της χώρας, να βάλουμε δέκα ικανούς και απο-φασισμένους νομικούς και να στείλουμε τους αχρείους που μας τυραννούν και μας αφανίζουν, στο Διεθνές Δικαστήριο Εγκλημάτων Πολέμου, τουλάχιστον! (Πόσω μάλλον, που τα εγκλήματα διαπράττονται  εν καιρώ -υποτιθέμενης- ειρήνης!... και στο όνομα της πράσιν(άλογ)ης ανάπτυξης!!)...
Ο πολιτισμός είναι η βάση. Χωρίς πολιτισμό, ούτε οικονομία υπάρχει, ούτε μισθοί, ούτε συντάξεις, ούτε καν κοινωνία.

Ο πολιτισμός είναι σαν την κουβερτούλα που μας σκεπάζει η μανούλα μας, όταν κρυώνουμε! Ένα χαλί, απαλό και σταθερό συγχρόνως, που μας παρηγορεί και μας δίνει ένα αίσθημα σταθερής και ασφαλούς θαλπωρής... να ξέρουμε πού πατάμε, δηλαδή, ένας πυκνός, αόρατος συν-ψυχισμός, που μας ανατείνει και δε μας αφήνει να είμαστε, απλά, κτήνη...

Δυστυχώς, σαν νεοελληνικό "έθνος", δεν έχουμε κατορθώσει να φτιάξουμε, έναν, ανεξάρτητο, "δικό μας", πολιτισμό...Ένας Καζαντζάκης, ένας Καβάφης, ο Ελύτης, ο Χατζηδάκις, ο Σικελιανός, ο Παπαδιαμάντης, ο Βρεττάκος, ο Τσαρούχης, ο Βαμβακάρης, ο Τσιτσάνης, ο Σκαλκώτας, ο Δ.Μητρόπουλος και πολλοί άλλοι, είναι σημαντικά μεν, αλλά κομμάτια ενός πάζλ, που ποτέ δεν μπορέσαμε να συν-πληρώσουμε, για να φανεί και μια καθαρή εικόνα της σημερινής μας παρουσίας, ως αυτούσιας πολιτισμικής ύπαρξης.
Ο σημερινός "πολιτισμός" μας, είναι σαν μια κουρελού, (μ' ένα μεγάλο μπάλωμα, τον Παρθενώνα ως σύμβολο του αρχαίου κλέους μας), που μπάζει όμως, από παντού και ως εκ τούτου δεν μας προσφέρει τη "συλλογική" ζεστασιά, που έχουμε ανάγκη...

Μια που προέκυψε το θέμα και της ΕΡΤ, που με ρωτάς... Είναι το μαύρο κερασάκι, σ' αυτή τη δηλητηριώδη, μαύρη τούρτα που μας "ταΐζουνε"...

Μαυρίλα στην Εργασία, μαυρίλα στην Υγεία, μαυρίλα στην Παιδεία (Λουκέτα σε σχολεία, επιχειρήσεις, πανεπιστήμια, βιβλιοθήκες, παιδικούς σταθμούς, ωδεία, κοινωφελείς κι επιστημονικούς οργανισμούς - μεγάλη, μαύρη τραγωδία)…
Κακά τα ψέματα. Η Δημόσια (και Δημόσιο είμαστ' όλοι μας) ραδιοφωνία-τηλεόραση (όσες διαφωνίες ή και ενστάσεις έχει κάποιος, περί του "τρόπου" λειτουργίας της), είναι η φωνή της Ελλάδας και μια παρηγοριά της νοσταλγίας, της ανά τον κόσμο ομογένειάς μας...
Δεν είναι απλά μια Ανώνυμη Εταιρεία! Έχει πρόσωπο, που όπως όλα τ' άλλα "πρόσωπα", θέλουν να σβήσουν απ' το χάρτη, οι Ανώνυμες (τρόπος του λέγειν) και Απρόσωπες Εγκληματικές Εταιρείες, που μας έχουν εφαρμόσει αυτή τη μέγγενη!
Η κοινωνία, αυτή τη στιγμή, υποφέρει, μα βλέπει μόνο τον "πολιτικό", τον ενδιάμεσο, τον οποίο, έστω, μπορεί να γιαουρτώσει, να τον προπηλακίσει...

Το χρηματοπιστωτικό τέρας, όμως, παραμένει άφαντο, ο ουσιαστικά εχθρός είναι κάτι σαν φάντασμα... οι πολιτικοί, είναι κάτι σαν το εκτελεστικό απόσπασμα, που για να καλύπτουν τις (τυχόν, κατα περίπτωση, ενοχές, ή τύψεις τους) έχουν μάθει, πλέον, να βλέπουν τα κοινωνικά σύνολα, σαν νούμερα, αριθμούς, στατιστικές, απανθρωπισμένα... κι έτσι "κάνουν τη (βρωμο)δουλειά τους", ανέμελλοι, όσον αφορά το αποτέλεσμα των πράξεών τους στους ανθρώπους τους ίδιους!

Η ψηφιακή τεχνολογία, είναι (όπως όλα τα "εργαλεία", εξ άλλου, ανάλογα του τίνι τρόπω και για ποιό σκοπό τα χρησιμοποιείς) "ευχή και κατάρα", συγχρόνως! Για τον εξουσιαστή, είναι πανάκεια, διότι διευκολύνει, απίστευτα το κοντρόλ, τον έλεγχο, που λέμε και στα ελληνικά...

Για τους αναξιοπαθούντες λαούς, τους ανθρώπους, δηλαδή, είναι ένα, επίσης δυνατό εργαλείο άμυνας, συν-εννόησης (πάντα προσεκτικά, διότι στον ψηφιακό κόσμο...και οι τοίχοι -στην κυριολεξία-έχουν αυτιά!)...

Θα μπορούσαμε φερ' ειπείν, να μην πάει κανείς να πληρώσει την εφορία, ή, έστω το ρεύμα του, τον ερχόμενο Αύγουστο, ας πούμε... Αν όχι αυτό, να συνεννοηθούμε, καμιά δεκαριά χιλιάδες από μας, να πάμε να παρατήσουμε τ' αυτοκίνητά μας στο κέντρο... Σ'αυτές τις περιπτώσεις, το "Σύστημα" θα κατέρρεε, αυτομάτως και αυθημερόν!!
Τέτοια πράμματα, όμως, τέτοιου είδους δράσεις, προϋποθέτουν μια απαγκίστρωση, μια απεξάρτηση απο π.χ. κομματικές, συνδικαλιστικές νοοτροπίες, που συντοχρόνω, έχουνε δημιουργήσει στα "μέλη" τους, νοοτροπίες ποδοσφαιρο-(κο)παδικές και νοοτροπίες προσομοιάζουσες σε (παρα)θρησκευτικές αιρέσεις.  
Έτσι δημιουργείται και επιτείνεται η εσωστρέφεια, η σοβαροφάνεια, η διαστροφή της γενικότερης πραγματικότητας (χωνόμαστε σ' ένα virtual reality) και η ουσιαστική έννοια της αλληλεγγύης, όπως και του καταμερισμού εργασίας, πάνε περίπατο...  
Για να συν-φωνήσεις, δηλαδή και να συν-πράξεις σε συλλογικό επίπεδο, θα πρέπει πρώτα να είσαι κύριος του εαυτού σου, εσύ ο ίδιος ο αρχηγός σου και όχι απλώς φερέφωνο κάποιων οι οποίοι σ' έβαλαν ν' αποστηθίσεις κάποιο ποίημα... Κι αυτό θέλει επίπονη σκέψη και καλλιέργεια... Ειδεμή, πάμε σαν αμνοερίφια, επί σφαγήν.
Το πως φτάσαμε μέχρι εδώ, είναι μακρά ιστορία... Ο άνθρωπος, έχει μεν προτερήματα, αλλά έχει και πολλά ελαττώματα.  Δύο από τα χειρότερα, (σε αποκλειστικότητα από τα άλλα ζώα), είναι η ματαιοδοξία και η σοβαροφάνεια, τα οποία είναι εύκολο (εφ' όσον δεν καλλιεργείται, βέβαια, η ψυχή),να οδηγήσουν στην απληστία!...

Απ' αυτά τα τρία (κακά της μοίρας μας), φτάσαμε (κι εδώ η τηλεόραση κυρίως, άλλα και άλλα μέσα επι-κοινωνίας, όπως και η "μόδα", παίζουν καθοριστικό ρόλο) στην εμπορευματοποίηση των πάντων, μέχρι και των ιδεών, της τέχνης, ακόμη και του ίδιου του χρήματος,(που πλέον τείνει να υπάρχει, μόνο ως άϋλο -αέρα μπανά, που λέμε- και όχι σαν χειροπιαστό νόμισμα, που διευκολύνει τα πάρε-δώσε μας).
Τρώμε στη μάπα, καθημερινά, χιλιάδες επί χιλιάδων προτροπών, για ν' αποκτήσουμε προϊόντα, που μας έχουνε "ψήσει", πως διευκολύνουν τη ζωή μας. Βομβαρδισμοί πανταχόθεν, ων ούκ εστι τέλος... Και μόνο αυτό θα έφτανε για να καταρρεύσει ένας κόσμος αξιών.

Επίσης, υπάρχει και το άλλο, ότι μετά τον πόλεμο έπρεπε να μπει μια τάξη στα πράγματα για να βγει κάνα φράγκο, ως αναφορά το Κεφάλαιο. Στη συνέχεια όμως είδανε, ότι δεν βγαίνει τόσο χρήμα κι όσο γρήγορα θέλουμε… Άρα, έπρεπε να δημιουργήσουν το αντίθετο! Το χάος! Και από τα μέσα περίπου της δεκαετίας του ’80, μπήκε κι αυτό το σύστημα μπροστά, του οποίου βλέπουμε τώρα τ’ αποτελέσματά του.  
«Συνομωσιολογώ» τώρα… παρόλο που λένε ότι μόνο οι ακροδεξιοί συνομωσιολογούν. Αλλά, άμα κοιτάξεις λιγάκι και τα διαβάσεις εις βάθος τα ιστορικά θέματα, θα το καταλάβεις ότι είναι έτσι.  
Και είναι πολλά τα αίτια...  Η νοοτροπία και οι συνθήκες κυρίως των μεγαλουπόλεων που δημιουργήθηκαν στη βιομηχανική εποχή, φτάσαν σε έναν κορεσμό. Τώρα σιγά σιγά φθίνουν κι οι μεγαλουπόλεις. Είναι πολύ ισοπεδωτικές, για τα πάντα. Από την μεταξύ μας ευγένεια, αυτή την κοινωνική συνθήκη της μεταξύ μας ευγένειας, μέχρι τις ιδέες, μέχρι όλα...
Η θεωρία, περί δύο "άκρων", είναι απλά, για στάχτη στα μάτια μας, ένα ακόμα διαστρεβλωτικό πρόκριμα του Σαμαρικού, κρανοϊδιωτικού περίγυρου!

Yπάρχει μόνο ένα άκρο: Οι υπηρέτες των άπληστων που καταδυναστεύουν τη ζωή μας, καθώς και το παρακρατικό,μακρύτερο χέρι τους, τα μοσχαροθρεμμένα χρυσαβγουλάκια. Που βλέπουν το "λαουτζίκο" ως υποζύγια!...

Δεν θα ονομάσω ποτέ, ακραίο, κάποιον που θέλει ν'αποτινάξει το ζυγό του. Μπορεί να διαφωνήσω μαζί του, για διάφορα άλλα... όμως σέβομαι απόλυτα, αυτούς που δεν υποφέρουν ζυγό στον τράχηλό τους και δε θα τους πώ ακραίους, έστω κι αν θελήσουν να τον αποτινάξουν, ανατινάζοντάς τον! (Βλέπε και "του Έλληνος ο τράχηλος,ζυγόν δεν υποφέρει", καθώς και τις επιταγές του Συντάγματος, για περιπτώσεις τυραννίας!).

Οποιαδήποτε πράξη, που γίνεται για να ελευθερωθεί ο άνθρωπος απο τα λογιώ-λογιώ δεσμά του και τις προκαταλήψεις του, προσωπικά την επικροτώ και -για μένα-  είναι θεμιτή, μη και αναγκαία! Αυτό που δεν ανέχομαι, είναι το να θέλει κάποιος, σώνει και καλά, να μου επιβάλλει τον τρόπο, που εκείνος θέλει να ζώ εγώ....

Απο κεί και πέρα, το τι σημαίνει "ελευθερία", πώς τη διαχειρίζεσαι και πόσο υπεύθυνα την "ενδύεσαι" (όσον αφορά εσένα,αλλα και τους άλλους),αυτά είναι θέματα, που πάντα θα συζητούνται!. Ελευθερία, βέβαια, δεν είναι το να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει! Αυτό είναι ο νόμος της ανθρώπινης ζούγκλας! Η ελευθερία θέλει υπευθυνότητα, σ υν-ευθυνότητα, σοβαρότητα και όχι σοβαροφάνεια. Μας έχουν φάει,η σοβαροφάνεια κι καθωσπρεπισμός!.. .Και η Βυζαντινο-λογία τους!...

Στο άλλο άκρο, από εκείνο το άκρο που εννοεί ο Σαμαράς, νοούνται οι άνθρωποι του πολιτισμού, της συμπόνοιας, της αγάπης, της αλληλεγγύης και της συνείδησης, εν πολλοίς οι άνθρωποι της σεμνής Αριστεράς(που είναι και οι μόνοι που δεν ακούγονται, ενώ υποφέρουν περισσότερο απ' όλους).

Αλλά, ο πολιτισμός, διαβρώνεται μέσω της μη Παιδείας. Γιατί άλλο η εκπαίδευση, άλλο η Παιδεία. Μπορώ να σε εκπαιδεύσω σα λαγωνικό, αλλά δεν μπορώ να σε κάνω να φιλοσοφείς...

Τί μπορεί να αλλάξει αυτή την κατάσταση; Και τί πρέπει να κάνουμε, εμείς, γι αυτό; (εκτός των άλλων που είπατε)

Όλα παίζουνε εδώ. Υπάρχουν πράγματα τα οποία μόνο δια του πολιτισμού ή δια της Παιδείας γίνονται, αλλά αυτά θέλουνε πολύ χρόνο. Η οικονομία είναι κάτι τεχνητό. Οι οικονομολόγοι δεν έχουν ιδέα, ας πούμε.Απλώς, σήμερα, έχει αποσυρθεί το χρήμα, για να βάλουν τον κόσμο σε ένα κελί, να είναι δήθεν αυτό που λένε: ανταγωνιστικός, και να δουλεύει για ψίχουλα! Και εκεί είναι και το δόλωμα...

Γιατί ο άνθρωπος ακόμα και μ' ένα ξεροκόμματο, λέει: «Τουλάχιστον, έχω ένα ξεροκόμματο. Αλλού που ξέρεις; Μπορεί να πάθω χειρότερα!». Το άγνωστο, φοβίζει περισσότερο τον άνθρωπο, από οποιοδήποτε σταθερό, έστω και βασανιστικό.

Παρόλο που πεθαίνει σαν τις μύγες ο κόσμος... Αυτοκτονούν! Και ο Πάγκαλος λέει ότι αυτοκτονούν από έρωτα! Αν και δεν είναι ο πιο επικίνδυνος από όλους αυτούς. Αντιθέτως, είναι ο Βενιζέλος, ο οποίος είναι και ευφυής και μοχθηρός.

Δεν φτάνει όμως να είσαι μόνο ευφυής. Εξαρτάται, πως και προς τι θα χρησιμοποιήσεις την ευφυΐα σου. Άσε που έχει βάλει το χέρι του σε όλες τις βρωμιές. Δηλαδή, ο πρώτος που έχει καταρρακώσει το Σύνταγμα, είναι αυτός, που είναι και συνταγματολόγος…Και βέβαια ο Αντωνάκης και το επιτελείο του, τα ξέρουνε αυτά και τον έχουν πιασμένο από τα τέτοια...

Τώρα, θα μπορούσε ο Βενιζέλος, εφόσον ήταν έξυπνος, με την αφορμή της Ερτ, να πει τραβάω το χαλί κύριε Αντωνάκη και πάμε για εκλογές! Και θα ‘παιρνε και κανά δυο τρία ποσοστά παραπάνω, για την υποτίθεται θαρραλέα του πράξη. Αλλά, επειδή είναι και μοχθηρός, δεν το αντιλήφθηκε, ίσως, καν.

Ο μόνος που ήθελε να κλείσει η ΕΡΤ, ήταν η Χρυσή Αυγή, μαζί με τον Αντωνάκη, κι όλοι οι διπλανοί του, που είναι μέχρι το κόκκαλο ακροδεξιοί. 

Που καταλήγουμε; Ότι όλοι μαζί, πρέπει να μπορέσουμε να τους πούμε, ράους! Ή στο ελληνικότερο: Όξω πούστη απ’ την παράγκα! Αλλά, φοβάμαι, ότι έτσι όπως είναι η κατάσταση… Ίσως, εκτός από αστάθμητους παράγοντες, είναι μη αναστρέψιμος η κατάστασις. Ή εν πάση περιπτώσει, πάρα πολύ δύσκολη. Είμαστε στην κόψη του ξυραφιού, δηλαδή. Ή τώρα, ή ποτέ. Το θέμα είναι για ποιό τώρα μιλάμε…

Ο κόσμος δεν εξεγείρεται ολοσχερώς, διότι κατ' αρχήν έχουμε αλλοτριώσει ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας. Βλέπεις και μεγαλύτερους, που είναι τώρα 30-40 χρονών και έχουν μεγαλώσει με τη Μπάρμπι, τα τηλεπαιχνίδια και με τα ευρωβιζιόν. Τί άλλο θέλεις για να καταλάβεις;

Και τα παιδιά έχουν οδηγηθεί σε λαγούμια. Λαγούμια χωρίς μέλλον. Κι αντί το λαγούμι να βγαίνει προς τα χωράφια, προς τα λιβάδια, οδηγούμαστε σε μπουντρούμια….

Κι αρχίζει να κοπανάει ο ένας τον άλλονε. Δεν είναι λύση αυτή... Ο πόλεμος φθοράς είναι πολύ άσχημος… Και αυτόν προτιμάνε κιόλας, οι κύριοι και οι κυρίες που κρατάνε τα νήματα.

Βλέπουμε όμως, ότι πάρα πολλοί κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, ενώ στην ουσία δεν είναι κατά του άδικου...  
Τον ύπνο του άδικου κοιμούνται! Χωρίς τύψεις, χωρίς τίποτα. Κοιμούνται ατάραχοι!
 
Και πως μπορεί ένας λαός να δηλώσει την παρουσία του, απαιτώντας να τον λάβουν υπόψιν τους; Να να πει: «Υπάρχω!»*;
Είναι δύσκολο. Οι περισσότερο ανθρώπινοι άνθρωποι, είναι συνήθως πιο σεμνοί, πιο ήπιων τόνων, εξ ού και υπάρχει κι αυτή η δυσκολία να βρεθούν και να μπουν πρώτη γραμμή.
Τώρα τί να κάνουμε; Οπωσδήποτε δεν θα πω ότι θα βοηθήσει κι η Παναγιά... αλλά συν Αθηνά και χείρα κίνει, το πολύ πολύ. Αν και δεν υπάρχει Αθηνά. Έστω, όμως, συμβολικά.
 
Υπάρχει η… χείρα, σίγουρα.  
Και χήρες υπάρχουνε. Δυστυχώς. Και αυξάνονται αναφανδόν… Ζούμε τη δεύτερη παρακμή του Ρωμαϊκού πολιτισμού. Ρωμαϊκός συν Καλβινιστικός. 
Η καλβινιστική νοοτροπία, αυτή που επιπλέει σήμερα, που πάει χέρι χέρι με το χρηματοπιστωτικό σύστημα των αγορών: Ο φτωχός φταίει για τη φτώχεια του, ο άρρωστος φταίει για την αρρώστια του, οπότε του κόβουμε τα φάρμακα και του λέμε, αυτό που είπα πριν, ψόφα, και μη βγάζεις άχνα!
Αυτό που θα πρότεινα; Εάν η Ακαδημία ολοσούμπιτη παραιτούνταν, παρόλο που οι περισσότεροι είναι σε μεγάλες ηλικίες, και δεν είναι και πολύ η γνωστή η δραστηριότητά τους στον κόσμο μας, παρόλα αυτά θα προκαλούσε ένα μεγάλο πολιτισμικό σοκ, σε όλο τον κόσμο!

Δεν έχει γίνει ποτέ κάτι τέτοιο σαν διαμαρτυρία. Και δεν είναι άνθρωποι που αν χάσουν το ακαδημαϊλίκι τους θα ψοφήσουν της πείνας. Ίσα ίσα. Θα κέρδιζαν τη χαμένη, από μια μεριά, αξιοπρέπειά τους.  Γιατί, δεν μπορεί να βγαίνει ακαδημαϊκός στην τηλεόραση και να λέει, ο κανονισμός της Ακαδημίας δεν μας επιτρέπει να πολιτικολογούμε...
 
Δηλαδή, κάτι σαν... απαγορεύεται να είμαστε πολίτες;
Απαγορεύεται να είμαστε άνθρωποι!-

---
Υπογραφές διαμαρτυρίας για το κλείσιμο της ΕΡΤ - ΕΔΩ
---
(*Η συναυλία του πατριάρχη της ελληνικής ροκ, Δημήτρη Πουλικάκου, τον Ιούνιο του 1979, με τους καλύτερους Έλληνες μουσικούς της εποχής εκείνης, στο Δεύτερο Γυμνάσιο Ζωγράφου, αποτελεί ιστορική συναυλία για την ελληνική ροκ μουσική. Έμεινε στην ιστορία και ως «η συναυλία της βροχής», αφού αναβλήθηκε δύο φορές λόγω κακοκαιρίας.
Ήταν εκεί που ο Δημήτρης Πουλικάκος έπαιξε για πρώτη φορά την καταπληκτική διασκευή του στο «Υπάρχω» (από τον ομώνυμο δίσκο του 1975, σε στίχους: Πυθαγόρα. Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος και πρώτη ερμηνεία: Στέλιος Καζαντζίδης).
Η διασκευή του αυτή, ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά μόλις πρόσφατα. Περισσότερα  ΕΔΩ)

 

tvxs.gr