Η συμφωνία (τους): τέρμα το γρασίδι, μόνο αέρα κοπανιστό

του Απόστολου Λυκεσά

 

Οι σοβαροί βιολόγοι γελάνε με την καρδιά τους όταν κάθε λίγο και λιγάκι ανακοινώνονται στα μίντια διάφορες νέες ανακαλύψεις σχετικά με το γονιδίωμα. Διότι όσο και να κομπάζουν διάφοροι επιδιώκοντας χρηματοδοτήσεις των εργαστηρίων τους κανένας τους δεν μπορεί να δώσει μια επαρκή έστω απάντηση για το πως γίνεται οι αγελάδες να μετατρέπουν το γρασίδι σε γάλα. Πάει να πει ότι μια σταθερή σειρά από δεδομένα δεν παράγουν πάντα τα ίδια αποτελέσματα. Πριν από μερικούς αιώνες το ίδιο γελούσε και ο Αριστοτέλης όταν στο έργο του «Φυσικής Ακροάσεως» απέρριπτε κάθε εξήγηση σχετικά με τις σκοπιμότητες διαφόρων φαινόμενων. Η βροχή, έλεγε, δεν πέφτει για να μεγαλώνουν τα σιτηρά, διότι πολύ απλά όταν πέφτει την εποχή του θερισμού είναι σκέτη καταστροφή.

Στον πυρήνα αυτών των συμπερασμάτων «κοινής λογικής» βρίσκεται η αναγκαιότητα του συμβιβασμού μας με την πολυπλοκότητα που ενυπάρχει σε φαινομενικά απλοϊκές καταστάσεις ,πάνω στις οποίες χρειάζεται να στοχάζεται, όποιος είναι στοιχειωδώς καλοπροαίρετος, πολύ περισσότερο από όσο τον ικανοποιούν πρόχειρες απαντήσεις. Αν τέτοια ισχύουν σε επιστημονικά θέματα μπορείτε να φανταστείτε ευκολότερα τι συμβαίνει όταν μιλάμε  για την πολιτική. Η σκέψη που απλουστεύει τα πάντα, φαντάζει ως λυδία λίθος όλων των προβλημάτων αλλά, το μόνο που καταφέρνει, είναι να παίζει τον ρόλο της προπαγάνδας που ταΐζει τα πλήθη σανό.

Τα επιχειρήματα της τρόικας εσωτερικού, που δήθεν θυμώνει με τον χαρακτηρισμό, περισσότερο όμως για να κρύψει την χαρά της που η τρόικα εξωτερικού  τους  βλέπει και τους καμαρώνει,  είναι σαν να ξεφορτώνουν στην αυλή αχυρόμπαλες που υπόσχονται ότι θα μετατραπούν σε συμπυκνωμένο γάλα αν τις μασήσεις.

Χθες το βράδυ, για παράδειγμα, ο κ. Μπάμπης στο Σκάι διατύπωσε με την σοβαρότητα που η στιγμή, «η πιo (sic!) κρίσιμη», το απαιτεί ότι «ο Τσίπρας δεν έχει καμμιά μάρκα στα χέρια (sic!), δεν έχει τίποτα άλλο παρά τον λαό με το μέρος του». Μένεις άφωνος τουλάχιστον, με την βαθυστόχαστη αυτή διαπίστωση ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει τον λαό με το μέρος του αλλά, αυτό, δεν είναι δα άξιο λόγου, ενώ, αν συνέβαινε το αντίθετο αλλά δεχόταν τα χαδάκια της τρόικας, αυτό θα έφτανε για πλημμυρίσουν τα λιβάδια της χώρας με παραγωγικές ολλανδικές αγελάδες. Ο ίδιος τηλεσχολιαστής, με δεδομένο ότι ο λαός δεν τον ακολουθεί  καθόλου, προέβη σε άλλη μια γενναία προτροπή προς τους χειροκροτητές του από το εξωτερικό και, σε μια ελαφριά παραλλαγή του κλασικού «Βάστα Γερούν...» ζήτησε, με την ελπίδα να αστράφτει στα μάτια του, «το ΔΝΤ να κρατήσει γερά στο θέμα του ασφαλιστικού» για να αποφύγουμε κάποια μελλοντική καταστροφή. Η έκκλησή του, θα πρέπει να έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από το ΔΝΤ και μερικούς πανεπιστημιακούς που αρθρογραφούν μετά πάθους πάνω στο ίδιο θέμα, κακαρίζοντας ότι για να έχουμε ασφαλιστικό σύστημα οι συντάξεις πρέπει να κατέβουν στα 300 ευρώ. Εννοείται, βέβαια, ότι αυτό που θέλουν είναι οι συντάξεις όλων των άλλων να φτάσουν στα 300 ευρώ ενώ, για τις δικές τους, συμβιβάζονται με ένα διχίλιαρο. Αυτή είναι η λύση τους, αυτή τη συμφωνία θέλουν και επιδιώκουν. Υποθέτω ότι οι Ολλανδοί αγελαδοτρόφοι θα είναι ενθουσιασμένοι από το επιχειρούμενο πείραμα παραγωγής γάλακτος από αγελάδες που θα μασάνε αέρα κοπανιστό από την απελπισία ενώ τηλεσχολιαστές και πανεπιστημιακοί αναλυτές θα παρατηρούν τις αλλαγές όσο το κοπάδι θα αφανίζεται στο σφαγείο ή θα πεθαίνει σκελετωμένο από πείνα.

Όλα τα προηγούμενα ήταν σε συνέχεια σχολίου «ανώτατης πηγής» της Ε.Ε. που δήλωνε σύμφωνα με το ίδιο τηλεοπτικό σόου (δελτίο ειδήσεων δεν το λες) «δεν καταλαβαίνω την διαφορά μεταξύ πολιτικής και τεχνικής λύσης. Είναι σαν να μιλάνε σε ένα νοικοκυριό πώς θα διαχειριστούν το ταμείο τους αλλά στο τέλος πρέπει να κάνουν λογαριασμούς». Το παράδειγμα με το νοικοκυριό είναι φυσικά εξαιρετικό, πλην, κι αυτό, χρησιμοποιείται με τη λογική του γρασιδιού. Πάνε πέντε χρόνια τώρα που φωνάζουν τα νοικοκυριά ότι ο λογαριασμός δεν βγαίνει, τα ίδια αυτά νοικοκυριά που βιώνουν την ανθρωπιστική κρίση, η ίδια αυτή ανθρωπιστική κρίση αυτά τα τα νοικοκυριά πλήττει αλλά οι τηλεσχολιαστές και οι «ανώτατες πηγές» γελούσαν και περιγελούσαν και εξακολουθούν να περιγελάνε την ανθρώπινη δυστυχία και έρχονται τώρα να επικαλεστούν την λογική του νοικοκυριού, να διαστρέψουν το νόημα της δυστυχίας τους, όταν μετά κόπων και βασάνων η νέα κυβέρνηση τους έπεισε να μιλήσουν τουλάχιστον για το ζήτημα.

Δεν είναι πια μόνο θράσος ή κυνισμός, είναι πούρος σαδισμός να επικαλούνται τα νοικοκυριά και από την άλλη δεν θέλουν ούτε να ακούσουν λέξη για τους ποταμούς δακρύων που ρέουν και επιχειρηματολογούν ότι η λύση είναι κι άλλη πείνα, κι άλλες περικοπές, κι άλλοι έμμεσοι φόροι, κι άλλα δάκρυα, κι άλλος πόνος και ότι η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να υπογράψει μια συμφωνία, ότι να’ ναι, μια συμφωνία δηλαδή για να συνεχιστεί το δράμα για τα νοικοκυριά και να ευτυχούν οι «πονόψυχοι» τηλεσχολιαστές και οι «ανώτατες πηγές» να κάνουν ιεαρποστολικές δηλώσεις για το πόσο πολιτική οικονομία ξέρουν οι νοικοκύρηδρες.  

                                                                                                                                www.stokokkino.gr