Οι φιέστες για την κλιματική αλλαγή που δεν αλλάζουν τίποτε.
Γιάννης Λαζάρου
Το δυστύχημα είναι πως το παράσιτο του πλανήτη, ο άνθρωπος, που υποτίθεται πως διαθέτει λογική επηρεάζει μέχρι θανάτου τον ίδιο τον πλανήτη ο οποίος του επιτρέπει ακόμη να ανασαίνει. Ανάμεσα στις άλλες φιέστες, που γίνονται κατά καιρούς περισσότερο για να κυκλοφορεί το χρήμα σκορπώντας εντυπώσεις, είναι και το ενδιαφέρον των ανθρώπων για την κλιματική αλλαγή.
Η τελευταία παράσταση της COP21 δόθηκε στο Παρίσι όπου πραγματικά είναι απορίας άξιον πως με τα αποτελέσματα αυτής της συγκέντρωσης επιμένουμε ακόμη πως είμαστε έλλογα όντα. Τα πανηγύρια άρχισαν και οι ενδιαφερόμενοι βροντοφωνάζουν: Πολύ κοντά σε παγκόσμια συμφωνία για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.
Ας δούμε μια λεπτομέρεια από την σύναξη. Μία ομάδα μικρών νησιωτικών κρατών και αναπτυσσόμενων χωρών, που κινδυνεύουν από την άνοδο της στάθμης των ωκεανών, πιέζουν να μειωθεί ο στόχος υπερθέρμανσης από 2 βαθμούς Κελσίου, σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, σε 1,5 στη νέα συμφωνία. Στην κίνηση αυτή αντιστέκονται χώρες όπως η Σαουδική Αραβία.
Πώς το βλέπετε τώρα αυτό εσείς ως έλλογα όντα; Τι να κουβεντιάσεις τον πνιγμό των ανθρώπων ή τα κέρδη της Σαουδικής Αραβίας;
Πάμε παρακάτω. Μετά από τέσσερα χρόνια εργασίας (ναι τέσσερα) φτάσανε λέει σε ένα προσχέδιο συνθήκης που όμως πρώτα πρέπει να το μελετήσουν οι υπουργοί από 195 χώρες (ναι εκατόν ενενήντα πέντε). Όλο αυτό το προσχέδιο είναι 48 σελίδες (ναι σαράντα οκτώ). Μπορεί κάπου να συμφωνήσουν, κάπου να διαφωνήσουν και στο τέλος θα κανονίσουν μια νέα σύναξη για γλέντια και φωτογραφίες.
Εν τω μεταξύ εδώ και 20 χρόνια (ναι είκοσι) ο ΟΗΕ ταλανίζεται ο καημένος για το πόσο θα πρέπει οι πλουσιότερες χώρες να χρηματοδοτήσουν τα φτωχότερα κράτη για τη μείωση των εκπομπών και κατά πόσο θα πρέπει όλες οι χώρες συλλογικά να μειώσουν τη ρύπανση άνθρακα, ώστε να αποτραπεί η επικίνδυνη υπερθέρμανση του πλανήτη. Αυτό το θέμα δεν μπορούν να το λύσουν με τίποτε διότι η Ζουαζιλάνδη δεν δίνει λεφτά στις ΗΠΑ που έχουν ανάγκη. Τέτοια βάσανα έχει ο ΟΗΕ.
Φάνηκαν όμως σημάδια για κάποια συνεννόηση αλλά αυτά θα τα δούμε στην επόμενη σύναξη. Μπορεί να υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν πως η Κίνα κόπτεται αν τα νησιά Μάρσαλ πνιγούν αλλά είναι και οι ίδιοι που θαυμάζουν όλους αυτούς που τους δουλεύουν ασύστολα.
Όταν θα είναι αργά κάποιοι θα μας λένε μελοδραματικά πως η φύση εκδικείται. Όμως η φύση δεν έχει τα ένστικτα του ξένου προς αυτήν δίποδου. Δεν εκδικείται απλά ψάχνει την υγεία της. Και απ' ότι φαίνεται σ' αυτή την υγεία ο άνθρωπος ως έμβιο ον δεν χωράει.
Η τελευταία παράσταση της COP21 δόθηκε στο Παρίσι όπου πραγματικά είναι απορίας άξιον πως με τα αποτελέσματα αυτής της συγκέντρωσης επιμένουμε ακόμη πως είμαστε έλλογα όντα. Τα πανηγύρια άρχισαν και οι ενδιαφερόμενοι βροντοφωνάζουν: Πολύ κοντά σε παγκόσμια συμφωνία για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.
Ας δούμε μια λεπτομέρεια από την σύναξη. Μία ομάδα μικρών νησιωτικών κρατών και αναπτυσσόμενων χωρών, που κινδυνεύουν από την άνοδο της στάθμης των ωκεανών, πιέζουν να μειωθεί ο στόχος υπερθέρμανσης από 2 βαθμούς Κελσίου, σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, σε 1,5 στη νέα συμφωνία. Στην κίνηση αυτή αντιστέκονται χώρες όπως η Σαουδική Αραβία.
Πώς το βλέπετε τώρα αυτό εσείς ως έλλογα όντα; Τι να κουβεντιάσεις τον πνιγμό των ανθρώπων ή τα κέρδη της Σαουδικής Αραβίας;
Πάμε παρακάτω. Μετά από τέσσερα χρόνια εργασίας (ναι τέσσερα) φτάσανε λέει σε ένα προσχέδιο συνθήκης που όμως πρώτα πρέπει να το μελετήσουν οι υπουργοί από 195 χώρες (ναι εκατόν ενενήντα πέντε). Όλο αυτό το προσχέδιο είναι 48 σελίδες (ναι σαράντα οκτώ). Μπορεί κάπου να συμφωνήσουν, κάπου να διαφωνήσουν και στο τέλος θα κανονίσουν μια νέα σύναξη για γλέντια και φωτογραφίες.
Εν τω μεταξύ εδώ και 20 χρόνια (ναι είκοσι) ο ΟΗΕ ταλανίζεται ο καημένος για το πόσο θα πρέπει οι πλουσιότερες χώρες να χρηματοδοτήσουν τα φτωχότερα κράτη για τη μείωση των εκπομπών και κατά πόσο θα πρέπει όλες οι χώρες συλλογικά να μειώσουν τη ρύπανση άνθρακα, ώστε να αποτραπεί η επικίνδυνη υπερθέρμανση του πλανήτη. Αυτό το θέμα δεν μπορούν να το λύσουν με τίποτε διότι η Ζουαζιλάνδη δεν δίνει λεφτά στις ΗΠΑ που έχουν ανάγκη. Τέτοια βάσανα έχει ο ΟΗΕ.
Φάνηκαν όμως σημάδια για κάποια συνεννόηση αλλά αυτά θα τα δούμε στην επόμενη σύναξη. Μπορεί να υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν πως η Κίνα κόπτεται αν τα νησιά Μάρσαλ πνιγούν αλλά είναι και οι ίδιοι που θαυμάζουν όλους αυτούς που τους δουλεύουν ασύστολα.
Όταν θα είναι αργά κάποιοι θα μας λένε μελοδραματικά πως η φύση εκδικείται. Όμως η φύση δεν έχει τα ένστικτα του ξένου προς αυτήν δίποδου. Δεν εκδικείται απλά ψάχνει την υγεία της. Και απ' ότι φαίνεται σ' αυτή την υγεία ο άνθρωπος ως έμβιο ον δεν χωράει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου