ARTI news
Julie Tsiga (Fb)
Οι μεγάλοι παίκτες στη δύσκολη σκακιέρα της Συρίας, ο Ερντογάν που παραβιάζει τη Συνθήκη της Λωζάννης και μπορεί να το επαναλάβει και στην Κύπρο και το Αιγαίο, και φυσικά, η αντίσταση των Κούρδων στη Ροζάβα. Οκτώ ημέρες μετά την τουρκική επίθεση στην Ροζάβα ο Γιουσούφ Οζντεμίρ, εκπρόσωπος του HDP στην Αθήνα και συγγραφέας του βιβλίου "Πολίτης του κόσμου" και ο δημοσιογράφος – πολεμικός ανταποκριτής Θανάσης Αργυράκης, μίλησαν στις «ιστορίες που γράφουν Ιστορία» στο Κόκκινο, με την Τζούλυ Τσίγκα.
Γιουσούφ Οζντεμίρ: Η Τουρκία βομβαρδίζει την περιοχή γύρω από το Κομπάνι κι έχουμε πολλούς νεκρούς και τραυματίες. Όμως ο Ερντογάν δεν θα τα καταφέρει ούτε τώρα. Οι Κούρδοι με την ηρωική αντίστασή τους νίκησαν τους τζιχαντιστές, πιστεύω πως θα τα καταφέρουν και πάλι. Ειδικά τώρα που παρεμβαίνει και ο συριακός στρατός.
Είχαμε δεχθεί κριτική για την συμφωνία με τις ΗΠΑ, ήταν όμως αναγκαία τότε όπως και τώρα με τον Άσαντ. Ο Οτσαλάν λέει ούτε με τις ΗΠΑ, ούτε με τον Άσαντ, πρέπει να βρεθεί ο 3ος δρόμος. Να πάμε όλοι μαζί, με ίσα δικαιώματα. Σε κάθε περίπτωση όποια υπερδύναμη ήθελε να ‘χωρέσει’ στην περιοχή, έπρεπε να τα έχει καλά με τους Κούρδους. Σήμερα πρόεδρος της Συρίας είναι ο Άσαντ και η Συρία δέχεται επίθεση.
Είναι πολύ μεγάλη αυτή η σκακιέρα και οι μεγάλες δυνάμεις έχουν μάθει εδώ και αιώνες να κάνουν τις κινήσεις τους πάνω στο αίμα των λαών.
Θανάσης Αργυράκης: Αυτή τη στιγμή η Τουρκία παραβιάζει τη Συνθήκη της Λωζάννης στην Συρία, προσπαθώντας να αλλάξει με στρατιωτικές επιχειρήσεις τα τουρκικά σύνορα στη Μ. Ανατολή. Όπως και να βγει από αυτήν την ιστορία, ηττημένος ή κερδισμένος, ο επόμενος στόχος του θα είναι η Κύπρος που έχει ήδη περικυκλωθεί από τουρκικά πλοία, αλλά και το Αιγαίο.
Στην Συρία ο Ερντογάν δεν έχει καταφέρει μέχρι τώρα να πετύχει τους στόχους του που ήταν να φτιάξει μια ζώνη από το Κομπάνι ως τα σύνορα με το ιρακινό Κουρδιστάν. Και φυσικά, υπάρχει και η παρέμβαση του συριακού στρατού.
Η Ιντλίμπ είχε δοθεί στην Τουρκία σαν ζώνη αποκλιμάκωσης, αλλά είναι φανερό ότι ο Ερντογάν έχει βλέψεις εκεί. Από το 1918 η Άγκυρα είχε βλέψεις στην Ανατολική Συρία, ήθελε να χαραχτούν εκεί τα σύνορα.
Από την άλλη, τα εδάφη που ήλεγχαν οι Κούρδοι με τους Αμερικανούς ήταν νευραλγικής σημασίας και ο Άσαντ θέλει να τα πάρει πίσω. Ούτως ή άλλως οι Κούρδοι είχαν μια επικοινωνία με τον Άσαντ προς την κατεύθυνση της διατήρησης της αυτονομίας τους.
Σε όλη αυτή την υπόθεση η Ε.Ε. επιλέγει τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου. Πουλάνε όπλα στην Τουρκία και κάνουν μπίζνες με τον Ερντογάν, αλλά όταν τα ΜΜΕ τους δείχνουν τις σφαγές των Κούρδων λένε, κατόπιν εορτής, «θα κάνουμε εμπάργκο όπλων».
Η Ε.Ε. διαχειρίζεται μόνο το αποτέλεσμα των πολέμων, που είναι οι πρόσφυγες και όχι την αιτία, που είναι ο πόλεμος. Οι ΗΠΑ με τον Τραμπ «άδειασαν» πολύ άγαρμπα τους Κούρδους κι αυτό δείχνει ανυποληψία ενός τμήματος της αμερικανικής ελίτ, που έχει δημιουργήσει αντιδράσεις στο αμερικανικό κατεστημένο. Όλο αυτό παράγει αστάθεια στο εσωτερικό των ΗΠΑ, που όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά, εξάγεται.
Είχαμε δεχθεί κριτική για την συμφωνία με τις ΗΠΑ, ήταν όμως αναγκαία τότε όπως και τώρα με τον Άσαντ. Ο Οτσαλάν λέει ούτε με τις ΗΠΑ, ούτε με τον Άσαντ, πρέπει να βρεθεί ο 3ος δρόμος. Να πάμε όλοι μαζί, με ίσα δικαιώματα. Σε κάθε περίπτωση όποια υπερδύναμη ήθελε να ‘χωρέσει’ στην περιοχή, έπρεπε να τα έχει καλά με τους Κούρδους. Σήμερα πρόεδρος της Συρίας είναι ο Άσαντ και η Συρία δέχεται επίθεση.
Είναι πολύ μεγάλη αυτή η σκακιέρα και οι μεγάλες δυνάμεις έχουν μάθει εδώ και αιώνες να κάνουν τις κινήσεις τους πάνω στο αίμα των λαών.
Θανάσης Αργυράκης: Αυτή τη στιγμή η Τουρκία παραβιάζει τη Συνθήκη της Λωζάννης στην Συρία, προσπαθώντας να αλλάξει με στρατιωτικές επιχειρήσεις τα τουρκικά σύνορα στη Μ. Ανατολή. Όπως και να βγει από αυτήν την ιστορία, ηττημένος ή κερδισμένος, ο επόμενος στόχος του θα είναι η Κύπρος που έχει ήδη περικυκλωθεί από τουρκικά πλοία, αλλά και το Αιγαίο.
Στην Συρία ο Ερντογάν δεν έχει καταφέρει μέχρι τώρα να πετύχει τους στόχους του που ήταν να φτιάξει μια ζώνη από το Κομπάνι ως τα σύνορα με το ιρακινό Κουρδιστάν. Και φυσικά, υπάρχει και η παρέμβαση του συριακού στρατού.
Η Ιντλίμπ είχε δοθεί στην Τουρκία σαν ζώνη αποκλιμάκωσης, αλλά είναι φανερό ότι ο Ερντογάν έχει βλέψεις εκεί. Από το 1918 η Άγκυρα είχε βλέψεις στην Ανατολική Συρία, ήθελε να χαραχτούν εκεί τα σύνορα.
Από την άλλη, τα εδάφη που ήλεγχαν οι Κούρδοι με τους Αμερικανούς ήταν νευραλγικής σημασίας και ο Άσαντ θέλει να τα πάρει πίσω. Ούτως ή άλλως οι Κούρδοι είχαν μια επικοινωνία με τον Άσαντ προς την κατεύθυνση της διατήρησης της αυτονομίας τους.
Σε όλη αυτή την υπόθεση η Ε.Ε. επιλέγει τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου. Πουλάνε όπλα στην Τουρκία και κάνουν μπίζνες με τον Ερντογάν, αλλά όταν τα ΜΜΕ τους δείχνουν τις σφαγές των Κούρδων λένε, κατόπιν εορτής, «θα κάνουμε εμπάργκο όπλων».
Η Ε.Ε. διαχειρίζεται μόνο το αποτέλεσμα των πολέμων, που είναι οι πρόσφυγες και όχι την αιτία, που είναι ο πόλεμος. Οι ΗΠΑ με τον Τραμπ «άδειασαν» πολύ άγαρμπα τους Κούρδους κι αυτό δείχνει ανυποληψία ενός τμήματος της αμερικανικής ελίτ, που έχει δημιουργήσει αντιδράσεις στο αμερικανικό κατεστημένο. Όλο αυτό παράγει αστάθεια στο εσωτερικό των ΗΠΑ, που όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά, εξάγεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου