Μόλις προχθές κάποιο κανάλι πρόβαλε το γουέστερν «Και οι εφτά ήταν υπέροχοι». Οχι το κλασικό, του Τζον Στάρτζες, αλλά την «αναψηλάφηση» της ιστορίας, με τον Ντένζελ Ουάσιγκτον.
Στη...μικρή οθόνη φαινόταν ο αριθμός 16, ο μεθερμηνευόμενον εστί, σύμφωνα με το ενημερωτικό φιλμάκι, ότι η ταινία είναι «κατάλληλη για άνω των δεκαέξι». Πού κολλάει το σόλοικο «για άνω των...» προκύπτει από τα συμφραζόμενα. Αν πρόσθεταν τη λέξη «τηλεθεατές» θα κόστιζε περισσότερο το –δωρεάν προβαλλόμενο– εξηγητικό βιντεάκι.
Στη...μικρή οθόνη φαινόταν ο αριθμός 16, ο μεθερμηνευόμενον εστί, σύμφωνα με το ενημερωτικό φιλμάκι, ότι η ταινία είναι «κατάλληλη για άνω των δεκαέξι». Πού κολλάει το σόλοικο «για άνω των...» προκύπτει από τα συμφραζόμενα. Αν πρόσθεταν τη λέξη «τηλεθεατές» θα κόστιζε περισσότερο το –δωρεάν προβαλλόμενο– εξηγητικό βιντεάκι.
Στο γουέστερν μας σκοτώνονται πάνω από διακόσιοι άνθρωποι – από πιστόλι, μαχαίρι, βέλος, τσεκούρι, μυδραλιοβόλο. Στο «Πλατούν» του Ολιβερ Στόουν, που ξαναπαίχτηκε τούτες τις μέρες από συνδρομητικό κανάλι, πρέπει να σκοτώνονται με κάθε τρόπο κοντά στους χίλιους – είναι και τα όπλα προηγμένα βλέπετε, μαζικότερης «απόδοσης». Αλλά και για το «Πλατούν» η ένδειξη ήταν «16».
Παρότι η γλώσσα του είναι τραχύτατη (οι μεταφραστές την αμβλύνουν κάπως, αλλά οι νέες γενιές δεν χρειάζονται μεσολαβητή, ξέρουν αγγλικά), και τα ναρκωτικά διαλύουν τους Αμερικανούς φαντάρους, και οι σκηνές θανάτου παρουσιάζονται ωμά.
Ούτε οι «Εφτά» ούτε το «Πλατούν» είναι σπλάτερ. Σπλάτερ είναι οι «300». Δεν έτυχε να προσέξω ποτέ τι ένδειξη έμπαινε πάνω τους με το παλιό καθεστώς σήμανσης. Εχω πάντως την περίεργη σιγουριά ότι έβαζαν ένα φαρδύ-πλατύ «Κατάλληλο για όλη την οικογένεια». Κατάλληλο, αν όχι υποχρεωτικό. Για εθνικούς λόγους.
Γιατί όλη η οικογένεια πρέπει να μάθει αρχαιοελληνική ιστορία από ένα κινηματογραφημένο κόμικ που εξαντλεί όλη την περιφρόνηση του ανώτερου-πολιτισμένου λευκού για τους εκφυλισμένους-τερατώδεις Ασιάτες. Του σημερινού λευκού για τους σημερινούς Ασιάτες.
Δεν ξέρω με ποια (αντιφατικά) κριτήρια κατατάσσει η αρμόδια επιτροπή τις ταινίες στις βαθμίδες της καταλληλότητας, όταν τα πράγματα δεν είναι εξόφθαλμα. Κατά συνέπεια αγνοώ και γιατί ο «Τζόκερ» κρίθηκε στην Ελλάδα «Κ18», όταν αλλού θεωρήθηκε κατάλληλος ακόμα και για τους δωδεκαετείς. Είναι περισσότερo τρωτά ψυχικώς τα Ελληνόπουλα; Λιγότερο ευφυή;
Καταναλώνουν λιγότερη βία στα μαγειρεία της μικρής και της μικρότατης οθόνης; Μέχρι να απαντήσουν σαφώς το υπουργείο Πολιτισμού και Πουριτανισμού και το υπουργείο Προστασίας Ανωρίμων, ας θυμόμαστε ότι οι «ανώριμοι», όσοι δεν έχουν κλείσει τα 18, ψηφίζουν. Α, και να μην υπερβάλλουμε. Ο «Τζόκερ» δεν είναι το νέο «Θωρηκτό Ποτέμκιν». Ούτε καν το «V for Vendetta» No 2...
Πηγή: www.kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου