Το ιλιγγιώδες μέλλον, η Σκωτία και η χασμώμενη πατρίδα

 

Βαριά η ευθύνη των κομμάτων και της πολιτικής όπως ασκείται.

 

του Γιάννη Τριάντη

 

Την μεγάλη ανατροπή παγκοσμίως δεν την φέρνει ο κορωνοϊός, αλλά η επί θύραις 4η Βιομηχανική Επανάσταση. Η επανάσταση αυτή δεν έχει σχέση με τον…ανασχηματισμό, τον Σκέρτσο, τον Σκουρλέτη, την καινούργια Ομόνοια, τις πλατείες «που αντιστέκονται», τις κάμερες στα σχολεία, τις μολότοφ, τις θρυλούμενες μετεγγραφές της ΝΔ από το ΚΙΝΑΛ, τις καταγγελίες του Πολάκη, τις δεσμεύσεις του Γεωργιάδη, την συνέντευξη Τσίπρα στην «Αυγή», τις πρόωρες εκλογές, τον ευχαριστημένο από τις κυβερνητικές επιδόσεις πρωθυπουργό και πλείστα όσα παρεμφερή συνθέτουν το υλικό της πολιτικής, όπως είθισται να αποκαλείται αυτό το καθ΄ημέραν απωθητικό σύνθεμα μικροπολιτικού διαγκωνισμού και παροιμιώδους αμβλυωπίας που καθηλώνει τη χώρα και δεν της επιτρέπει να δεί -και να προετοιμαστεί για- το ιλιγγιώδες μέλλον.

Δηλαδή, όλα αυτά τα βλέπεις αφ΄ υψηλού, τα προσπερνάς ή τα πετάς,  όπως κάνουν οι εστέτ και ορισμένοι ψηλομύτες της διανόησης; Όχι, βέβαια. Αφορούν το συγκρουσιακό καθεμέρα ιδεών και αντιλήψεων, προτάσεων και εγχειρημάτων, διαχείρισης  και αναγκαίων ρυθμίσεων κλπ.

Όμως δεν είναι δυνατόν να εξαντλείσαι σ΄αυτά. Δεν επιτρέπεις να γίνονται καθεστώς και να λειτουργούν εθιστικά στην κοινωνία, παγιώνοντας την εντύπωση ότι «έτσι είναι η πολιτική». Βαριά εν προκειμένω η ευθύνη των κομμάτων κι όχι τόσο των ΜΜΕ, όπως αφοριστικά αποφαίνονται κάποιοι.

Αγωγοί είναι τα ΜΜΕ. Αγωγοί ειδήσεων και προπαγάνδας. Αλλά το βασικό υλικό με το οποίο «τρέφονται», το παρέχουν τα κόμματα. Όταν ο λόγος τους περιορίζεται ή εξαντλείται σε άγονες αντιπαραθέσεις επι παντός, τι θα κάνουν τα ΜΜΕ;

Μοιραία με αυτά θα ασχοληθούν. Με τους πολιτικούς-ιμάντες του ήσσονος κατά κύριο λόγο και τις ατέρμονες αντιμαχίες. Κι αν ακουστεί καμμιά κουβέντα της προκοπής, θα χαθεί μέσα στο βουητό των εκατέρωθεν καταγγελιών και θα πέσει στο κενό.

 

Ο ίλιγγος του εγγυτάτου μέλλοντος
Εισαγωγικώς αναφέρθηκε ότι την μεγάλη ανατροπή παγκοσμίως δεν την φέρνει ο κορωνοϊός  αλλά η επι θύραις 4η Βιομηχανική Επανάσταση. Ο ιός κάποια στιγμή θα αντιμετωπιστεί και θα περάσει. Με επιπτώσεις, φυσικά, με αλλαγές και αναπροσανατολισμούς. Με περίσκεψη και μέτρα μόνιμα για την Υγεία και το κλίμα.

Όμως, τα ιλιγγιώδη του μέλλοντος αλλού εντοπίζονται. Εδώ: «Τεχνητή νοημοσύνη, αισθητήρες, 3D εκτυπωτές, διασύνδεση μηχανών και ανθρώπου. Αυτά είναι τα «συστατικά» του «έξυπνου» εργοστασίου, όπου ψηφιακές τεχνολογίες και μεταποιητική διαδικασία σχηματίζουν ένα ενιαίο δίκτυο και οδηγούν προς την 4η Βιομηχανική Επανάσταση».

Προσέξτε, παρακαλώ, πως κινείται ήδη η κυβέρνηση της Σκωτίας προκειμένου να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις προκλήσεις του μέλλοντος (αντιγράφουμε από το σημείωμα του Γιάννη Παλιούρη, στο Liberal:

«Η κυβέρνηση είναι έτοιμη να κάνει το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, καθώς ανακοίνωσε ένα επενδυτικό πρόγραμμα ύψους 65 εκατομμυρίων στερλινών με στόχο τη δημιουργία ενός πρωτότυπου βιομηχανικού συμπλέγματος που θα αποτελέσει το υπόδειγμα για τα εργοστάσια του μέλλοντος.

Γνωστό ως National Manufacturing Institute Scotland (NMIS), το σύμπλεγμα θα βρίσκεται σε μια περιοχή 52 στρεμμάτων δίπλα στο αεροδρόμιο της Γλασκόβης και θα περιλαμβάνει ένα πλήρως αυτοματοποιημένο εργοστάσιο, το οποίο θα ενσωματώνει τεχνολογίες όπως η ψηφιακή μηχανική και η ρομποτική συναρμολόγηση.

Το NMIS θα λειτουργεί από το Πανεπιστήμιο του Στραθκλάιντ και υποστηρίζεται από την κυβέρνηση της Σκωτίας, δημόσιους και ιδιωτικούς οργανισμούς. Το Στραθκλάιντ συμμετέχει με οκτώ εκατομμύρια λίρες στο πρόγραμμα, ενώ η κυβέρνηση της Σκωτίας έχει επενδύσει σαράντα οκτώ εκατομμύρια λίρες».

Προσοχή! Συμμετέχουν δημόσιο και ιδιώτες, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο. Προφανώς είναι κουτοί αυτοί οι Σκωτσέζοι. Και αντιδραστικοί. Δεν καταλαβαίνουν ότι δεν έχουν καμμιά δουλειά να μπλέκονται τα Πανεπιστήμια με εταιρείες ιδιωτικές ή δημόσιες και να συνδέουν την έρευνα με την παραγωγή.

Ας αφήσουμε όμως στην άκρη το σαρκαστικό εμβόλιμο που αφορά τις  ανοησίες ορισμένων ημετέρων προοδευτικών, κι ας δούμε τι θα κάνει αυτό το εργοστάσιο των Σκωτσέζων:

«Δεν θα παράγει προϊόντα για εμπορική εκμετάλλευση, αλλά θα λειτουργεί ως κέντρο καινοτομίας στο οποίο θα έχουν πρόσβαση επιχειρήσεις και πανεπιστήμια. Μεταξύ άλλων θα περιλαμβάνει έναν σύνθετο χώρο παραγωγής, ένα εργαστήριο ηλεκτρονικών και χώρους που θα εστιάζουν στη ρομποτική και τον αυτοματισμό.

Κάθε νέα τεχνολογία θα δοκιμάζεται επί του πεδίου ώστε να ελέγχεται η αποτελεσματικότητά της και να γίνονται οι απαραίτητες βελτιώσεις, πριν φτάσει στις γραμμές παραγωγής κανονικών εργοστασίων. Καθώς η τεχνολογία εξελίσσεται αλματωδώς, ο οικονομικός αντίκτυπος των «έξυπνων» εργοστασίων θα καταστεί σημαντικός για το μέλλον της μεταποίησης.

Τον περασμένο Νοέμβριο μελέτη του Ινστιτούτου Ερευνών Capgemini ανέφερε ότι τα «έξυπνα εργοστάσια» θα μπορούσαν να προσθέσουν από 1,5 τρισεκατομμύρια έως 2,2 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως στην παγκόσμια οικονομία έως το 2023».

 

Εμείς;

Εντάξει. Δεν μπορεί η χώρα μας να ανταγωνιστεί μεγάλες δυνάμεις που πρωτοπορούν στην προώθηση της «ευφυούς» βιομηχανίας.( Κατά σειράν: Κίνα, Γερμανία, Ιαπωνία και ακολουθούν Νότιος Κορέα, ΗΠΑ και Γαλλία). Όμως υπάρχει το προαναφερθέν παράδειγμα της Σκωτίας.

Υπάρχει επίσης η Αυστραλία, όπου σχεδιάστηκε και υλοποιείται μια εντελώς νέα πολιτική στην γεωργία (ρομποτική  κλπ). Υπάρχει η Σιγκαπούρη. Υπάρχουν πολλές μικρές χώρες που έχουν περάσει στην ψηφιακή εποχή και σχεδιάζουν πυρετωδώς και σοβαρά το οικονομικό τους μέλλον.

Αν η πατρίδα μας παραμείνει αναπτυξιακά στην κατεστημένη, φτωχή λογική (έμφαση στον Τουρισμό και στις Υπηρεσίες) και δεν κινητοποιηθεί τώρα, με Σχέδιο και φαντασία, θα χάσει οριστικά το τραίνο. Θα σέρνεται αμήχανη και χρεωμένη εσαεί. Οσο για τα κόμματα, δηλαδή τους βασικούς υπεύθυνους της καθηλωτικής αυτής νοοτροπίας και συμπεριφοράς, είναι βέβαιο ότι δεν θα μείνουν χωρίς δουλειά.

Η μικροπολιτική, δηλαδή η πολιτική όπως ασκείται, είναι ένα ατέλειωτο χωράφι που προσφέρει αφειδώς ευκαιρίες για κλεφτοπόλεμο εντυπώσεων, για αστείες αντιπαραθέσεις, για οιηματική μεγαληγορία και για εφιαλτική συντήρηση ενός περιχαρακωμένου μικρόκοσμου, θλιβερού μέσα στο εργοτάξιο της υφηλίου… 

newpost.gr