Πάει καιρός που ο Τζορτζ Φλόιντ και άλλοι μαύροι φτωχοδιάβολοι δυσκολεύονται να ανασάνουν σ’ αυτή τη χώρα, πόσο μάλλον στην εποχή της alt-right του Ντόναλντ Τραμπ.
Συραγώ Λιάτσικου
Το γόνατο του δολοφόνου του, ντυμένου με αστυνομική στολή, ήταν καρφωμένο στο λαιμό του. Για ώρα. Επί πέντε λεπτά παρακαλούσε για μια ανάσα. Γύρω του, κόσμος βρέθηκε να καταγράφει σε βίντεο τον θάνατό του. Κανείς δεν τον βοήθησε, νίκησε ο φόβος.
Εκείνη τη στιγμή, το ανθρώπινο ομοίωμα με την αστυνομική περιβολή που στρίμωξε όσο ρατσιστικό μίσος μπορούσε να χωρέσει κάτω από το καπέλο του, είχε αποφασίσει ότι ο Τζορτζ Φλόιντ θα σταματήσει μια για πάντα να αναπνέει, γιατί ήταν μαύρος.
Πάει καιρός που ο Τζορτζ Φλόιντ και άλλοι μαύροι φτωχοδιάβολοι δυσκολεύονται να ανασάνουν σ’ αυτή τη χώρα, πόσο μάλλον στην εποχή της alt-right του Ντόναλντ Τραμπ. Μια ιδεολογία που σπέρνει το μίσος για το διαφορετικό, εκκολάπτει το αυγό του φιδιού, υποστηρίζει πως η λευκή φυλή είναι ανώτερη από τη μαύρη.
Από τις προεκλογικές συγκεντρώσεις όπου οι οπαδοί του εξέφραζαν τον ενθουσιασμό τους με ναζιστικούς χαιρετισμούς και συνθήματα, μέχρι τους υποστηρικτές του που βγαίνουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για την επιβολή του lockdown μέσα στην πανδημία, με τη χώρα τους να μετράει περισσότερους από 100.000 νεκρούς, υπάρχει κάτι συνεκτικό. Η υποτίμηση της αξίας της ανθρώπινης ζωής, έναντι της υπεροχής της ισχυρής Αμερικής με τη δυνατή οικονομία.
«Κάντε την Αμερική σπουδαία ξανά» ήταν το προεκλογικό σύνθημα του Τραμπ, «Κάντε την Αμερική Λευκή ξανά» έγραφε το καπέλο του δολοφόνου του Τζορτζ Φλόιντ.
Διαχρονικά στις ΗΠΑ, μέλη της αφροαμερικανικής κοινότητας πέφτουν θύματα αστυνομικής βίας, ξυλοκοπούνται, χλευάζονται, δολοφονούνται και συνήθως οι υπαίτιοι γι’ αυτά τα εγκλήματα μένουν ατιμώρητοι. Η πρόσφατη ιστορία μας δείχνει ότι ένας μαύρος πρόεδρος δεν φέρνει τη δικαιοσύνη σε μια χώρα. Λευκοί αστυνομικοί συνέχιζαν να σκοτώνουν αφροαμερικανούς πολίτες στη «βάρδιά του».
Το όνομά του ήταν Έρικ Γκάρνερ. Ούτε κι αυτός μπορούσε να αναπνεύσει. Πέθανε το 2014 μετά από βίαιη επίθεση αστυνομικών, του έκαναν μια απαγορευμένη λαβή πνιγμού και πέθανε στο δρόμο, πεσμένος στο έδαφος φορώντας χειροπέδες. «Δεν μπορώ να αναπνεύσω» ήταν οι τελευταίες του λέξεις. Λίγους μήνες μετά, όταν το δικαστήριο αρνήθηκε να καταδικάσει τους αστυνομικούς, η οργή ξεχείλισε στη χώρα. Οι λέξεις αυτές έγιναν σύνθημα στις διαδηλώσεις που ακολούθησαν, οι ίδιες λέξεις ηχούν στους δρόμους της Μινεάπολις και σήμερα.
Το όνομά του ήταν Έρικ Γκάρνερ. Ούτε κι αυτός μπορούσε να αναπνεύσει. Πέθανε το 2014 μετά από βίαιη επίθεση αστυνομικών, του έκαναν μια απαγορευμένη λαβή πνιγμού και πέθανε στο δρόμο, πεσμένος στο έδαφος φορώντας χειροπέδες. «Δεν μπορώ να αναπνεύσω» ήταν οι τελευταίες του λέξεις. Λίγους μήνες μετά, όταν το δικαστήριο αρνήθηκε να καταδικάσει τους αστυνομικούς, η οργή ξεχείλισε στη χώρα. Οι λέξεις αυτές έγιναν σύνθημα στις διαδηλώσεις που ακολούθησαν, οι ίδιες λέξεις ηχούν στους δρόμους της Μινεάπολις και σήμερα.
Την περίοδο εκείνη, ο Χανκ Τζόνσον, μέλος του Κογκρέσου, καταθέτοντας νομοσχέδιο για την αποστρατιωτικοποίηση της αστυνομίας απέδωσε φόρο τιμής στον Γκάρνερ, με έναν συγκλονιστικό λόγο:
«Μαύροι άνδρες και αγόρια δολοφονούνται από την αστυνομία.
Δεν μπορώ να αναπνεύσω.
Ατιμωρησία για τους δολοφόνους – δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη
Δεν μπορώ να αναπνεύσω.
Στρατιωτικοποιημένη αστυνομία ρίχνει ειρηνικούς διαδηλωτές στα γόνατα.
Δεν μπορώ να αναπνεύσω.
Όπλα για πόλεμο – επίδειξη ισχύος στους δρόμους μας.
Δεν μπορώ να αναπνεύσω.
Νέοι χωρίς πολιτικά δικαιώματα οδηγούνται στη βία για να αποκτήσουν φωνή.
Δεν μπορώ να αναπνεύσω.
Κυνικά ΜΜΕ χαίρονται για τα ρεκόρ τηλεθέασης.
Δεν μπορώ να αναπνεύσω.
Αυτό το δειλό Κογκρέσο φοβάται για τη θεσούλα του.
Δεν μπορώ να αναπνεύσω.
Ημίμετρα ενώ έχουμε ανάγκη πολλά περισσότερα.
Δεν μπορώ να αναπνεύσω.
Σκέφτομαι μόνο την απόγνωση που φέρνει αυτή η κατάσταση.
Δεν μπορώ να αναπνεύσω.
Οι μαύρες ζωές μετρούν και αυτές. Ακούστε την έκκληση μου.
Δεν μπορώ να αναπνεύσω. Δεν μπορώ να αναπνεύσω.
Χάνομαι.»
Ανδρείκελα εμποτισμένα με μίσος παριστάνουν τους προστάτες του νόμου και δείχνουν τα δόντια τους πάντα στους αδύναμους αυτού του πλανήτη. Νιώθουν δυνατοί όταν με το πόδι τους αφαιρούν μια ζωή, νιώθουν άτρωτοι όταν με το χέρι τους αφαιρούν μια άλλη. Μόνο ένας φασίστας μπορεί να αφαιρέσει τη ζωή ενός ανθρώπου εξ επαφής, με το γόνατο να πατάει τον λαιμό του, για ώρα, και να νιώθει πάνω στο σώμα του την ανάσα του «άλλου» να σταματάει μια για πάντα.
Κανείς μας δεν μπορεί να αναπνεύσει με τον εσμό των εκπροσώπων του φασισμού να δρα ανενόχλητος ανάμεσά μας.
ΥΓ του blog: ...αυτή την αστυνομία θέλει ο κ.Χρυσοχοΐδης κι η ΝΔ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου