Πλατείες, λιτανείες, παραλίες...

 

Τα φάλτσα και η βολική μερικότης

Γιάννης Τριάντης

 Ένα νοσηρό φαινόμενο που επαναλαμβάνεται μολύνοντας την δημόσια σφαίρα.

Δεν χρειάζεται να υπομνησθεί η επικινδυνότης των ιογόνων παρεκβάσεων που σημειώθηκαν τις τελευταίες μέρες (πλατείες, λιτανείες, παραλίες). Όσοι παρακάμπτουν τα συγκεκριμένα φάλτσα, τα ανέχονται ή τα υποστηρίζουν, είναι εξίσου... υπεύθυνοι για πιθανή υποτροπή και ό,τι εφιαλτικό αυτή σημαίνει.

Χωρίς ίχνος υπερβολής, δύναται να υποστηριχθεί βασίμως ότι ο τρόπος που αντιμετωπίστηκαν από την πολιτεία, τα κόμματα και λογής δημοσιολόγους οι εν λόγω παρεκβάσεις ενέχει μεγαλύτερο βαθμό επικινδυνότητος από τα ίδια τα φάλτσα.

Διότι ο τρόπος αυτός παραπέμπει σε ένα νοσηρό φαινόμενο που επαναλαμβάνεται και μολύνει την δημόσια σφαίρα. Ιδού τα στοιχεία του:

• Πρώτον αγνοούνται ομοειδή γεγονότα. Δεν αντιμετωπίζονται ούτε κρίνονται με τα ίδια κριτήρια. Οπερ σημαίνει ότι επιστρατεύεται η βολική μερικότης. Εκείνη που εξ-υπηρετεί κατά περίπτωσιν την κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση. Τις στοχεύσεις και τις ιδεοληψίες τους.

Παράδειγμα: η αστυνομία αντέδρασε ακαριαία-βιαίως και ανόητα- στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής, αλλά έλαμψε δια της απουσίας της στις υπερφορτωμένες παραλίες, στα συνεχή πανηγύρια των Ρομά και στη λιτανεία της Κοζάνης.

Γιατί; Διότι ήταν εύκολο να τα βάλεις με τους νεαρούς στην πλατεία- τόσο βολικός εχθρός οι μεταξύ αυτών «αντιεξουσιαστές»-, παρά πάλι με την Εκκλησία (λιτανεία), με τους ατίθασους πανηγυρτζήδες Ρομά και-πόσω μάλλον- με το πλήθος στις παραλίες.

Φυσικά, δεν υστέρησε σε αυθαιρεσία και ο δήμαρχος της Αγίας Παρασκευής. Αντί να παρέμβει συμβουλευτικά και να επισημάνει αυστηρά το επικίνδυνον του πράγματος, προτίμησε το φρικώδες και ανόητο.

Είδε ναρκέμπορους να είναι χορηγοί της συγκέντρωσης! Ο,τι πρέπει για να ρίξει λάδι στη φωτιά και να επισκιάσει το υπαρκτό επιχείρημα περί ιδεοληψίας και άφρονος συμπεριφοράς των νεαρών.

• Δεύτερον, δεν ήταν απλώς ατυχής η επίθεση των ΜΑΤ στην πλατεία και δή με δακρυγόνα. Ηταν η αναπόφευκτη εξέλιξη της λογικής «το κράτος είσθε εσείς». Λογική που δημιουργεί υπεραιμία στους αστυνομικούς, τους «ντοπάρει» και μεταβάλλει την εγρήγορση σε αυθαιρεσία.

Το λένε και οι συνδικαλιστές τους. Φιμωμένοι επι ΣΥΡΙΖΑ, επιτέλους ελεύθεροι τώρα. Ελεύθεροι να κάνουν τί; Να αυθαιρετούν και να τρομοκρατούν; Και με την ευκαιρία: Σε ποιό στάδιο βρίσκονται πλήθος υποθέσεων αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, με πρώτη την υπόθεση Ινδαρέ; Τι λέει επ΄ αυτού ο κ.Αλιβιζάτος;

 • Τρίτον, από την απέναντι πλευρά παρατηρήθηκε ακριβώς το ίδιο. Η βολική μερικότης: από ένα γεγονός αποσπώ το μέρος που με βολεύει, το υπερτονίζω κι ας μην είναι το μείζον, και υποβαθμίζω τα υπόλοιπα στοιχεία.

Παράδειγμα κι εδώ τα των πλατειών τρόπαια: έμφαση στις επεμβάσεις της αστυνομίας και αισχυντηλή- χλωμή και αμήχανη- αποδοκιμασία της συνωστισμένης αυθαιρεσίας. Ούτε ισοϋψής ανάδειξη των εκατέρωθεν αρνητικών στοιχείων και βλαπτικών συνεπειών ούτε θάρρος να ειπωθεί το κραυγαλέο προφανές.

Ότι στην περίπτωση της ιογόνου πλατείας καιροφυλακτεί η πιθανή επιβάρυνση του συστήματος Υγείας και η απονέκρωση της οικονομίας σε περίπτωση υποτροπής. Και φυσικά ο θάνατος…

Λές και η αυστηρή επιτίμηση των συγκεντρώσεων(κίνδυνος παιδιά, κίνδυνος, δεν είναι παίξε -γέλασε) θα μείωνε στο ελάχιστο ή θα υποβάθμιζε την αναγκαία, αυστηρή κριτική στη βία και τις αυθαιρεσίες των αστυνομικών. Υπήρξαν, όμως, και χειρότερα δείγματα κριτικής μονομέρειας και επιπόλαιων προσεγγίσεων.

Δεν αναφέρομαι σε υψιπετείς ανοησίες από μαινόμενες πέννες που θεωρούν …εγερτήρια αφετηρία και εστίες αντίστασης τις πλατείες. Νομίζουν οτι ενεργοποιεί τα αντανακλαστικά της κοινωνίας η εικονοκλαστική συμπεριφορά υποψιασμένων νέων, συμπεριφορά που υπαγορεύεται από την άψη της νεότητος και το λυτρωτικό καταφύγιο της ανυπακοής.

Κι έτσι, η κοινωνία δήθεν τείνει ευήκοον ούς στις ανατρεπτικές φαντασιώσεις της μαχητικής δράκας, ξυπνά από τον λήθαργό της και ριζοσπαστικοποιείται. Τι να πεις, αλήθεια; Όμως, τα χειρότερα είναι άλλα.

Όπως φερ΄ ειπείν το ιλαρό επιχείρημα ορισμένων, που εκλαμβάνουν ως συγκρίσιμα μεγέθη ανομοιογενείς καταστάσεις. Προκειμένου, δηλαδή, να καταδειχθεί η άφρων συμπεριφορά της κυβέρνησης που λειτουργεί κατά τη γνώμη τους με δύο μέτρα και δύο σταθμά, λένε:

Γιατί παρεμβαίνουν τα ΜΑΤ στις πλατείες τη στιγμή που εγκυμονούνται κίνδυνοι στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και στο άνοιγμα των σχολείων που έχει αποφασίσει η κυβέρνηση; Διότι, αγαπητοί μου, στις συναθροίσεις των πλατειών δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο στοιχειώδους προφύλαξης-τουλάχιστον από ομάδες συναθροισμένων- ενώ στα ΜΜΜ και στα σχολεία συμβαίνει το αντίθετο.

Καλά, για τις σπασμένες βιτρίνες και τα λοιπά θλιβερά στην Κυψέλη παρέλκει κάθε σχόλιο. Η κοινωνία μπορεί να αγνοεί ας πούμε τον Νετσάγεφ, αλλά αντιλαμβάνεται τις καρικατούρες του, καθώς και τις παιδιάστικες αντιλήψεις περί επαναστατικής εγρήγορσης...  

Πηγή: newpost.gr