Βασίλης Σκουρής
Το δεύτερο μέρος της εφόλης της ύλης συνέντευξης: Τι λέει ο πρώην υπουργός Εξωτερικών για την κυβέρνηση, το ΚΙΝΑΛ και το ΚΚΕ, τι προβλέπει για το MέΡΑ25. Τι αποκαλύπτει για το νέο του βιβλίο. Ο Νίκος Κοτζιάς, με την αποκλειστική του συνέντευξη στο iEidiseis, μιλάει και κρίνει την κυβέρνηση, την αξιωματική αντιπολίτευση, το ΚΙΝΑΛ, το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ25, αποκαλύπτει το τι μέλλει γενέσθαι με το ΠΡΑΤΤΩ, ενώ αποκαλύπτει λεπτομέρειες για το νέο του βιβλίο για το «Μακεδονικό-Ονοματολογικό», που θα κυκλοφορήσει στα τέλη Νοεμβρίου, με πολύ παρασκήνιο και από τις διαπραγματεύσεις εντός και εκτός της χώρας.
Το τι θα πράξει το ΠΡΑΤΩ σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ και αν θα κατέλθει ή όχι αυτόνομο στις εκλογές, αποκαλύπτει ο Νίκος Κοτζιάς στην πρώτη του συνέντευξη που παραχωρεί μετά την άνοιξη.
«Εμείς του ΠΡΑΤΤΩ κάναμε πάντα και επίμονα στο ΣΥΡΙΖΑ πρόταση για συνεργασία. Είχε συχνά δυσκολίες να ανταποκριθεί. Αυτό, όμως, που έγινε το 2019 ήταν πρωτοφανές. Με το έτσι θέλω έσπασε τη συμφωνία μας, για συμμετοχή στα ψηφοδέλτιά του, και μας άφησε εκτός εκλογών. Αυτό δεν θα το επιτρέψουμε να ξανασυμβεί. ‘Η θα καταλάβει να σέβεται το διαφορετικό, ή υπάρχουν και άλλοι δρόμοι. Σε κάθε περίπτωση, η πορεία των εθνικών υπογραμμίζουν την ανάγκη για ενδυνάμωση μιας αυτόνομης πατριωτικής αριστεράς», επισημαίνει ο επικεφαλής του ΠΡΑΤΤΩ και πρώην υπουργός Εξωτερικών.
Τη διακυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, έως τώρα, πώς την κρίνετε;
Πρόκειται για μια κυβέρνηση που έχει εξάγει συμπεράσματα από τα αντιμνημονιακά κινήματα και λαμβάνει προληπτικά μέτρα ενάντια στην ανάπτυξη των κοινωνικών αγώνων, περιορίζει και καταργεί δικαιώματα. Διεξάγει αυτό που στις αρχές του 20ου αιώνα είχε ονομαστεί «ταξική πάλη από τα πάνω». Στα πλαίσιά της προσπαθεί να ροκανίσει τα δημοκρατικά εργαλεία αντίστασης.
"Πρόκειται για μια κυβέρνηση που έχει εξάγει συμπεράσματα από τα αντιμνημονιακά κινήματα και λαμβάνει προληπτικά μέτρα ενάντια στην ανάπτυξη των κοινωνικών αγώνων, περιορίζει και καταργεί δικαιώματα"
Πρέπει να σας πω ότι με εντυπωσιάζει η ανικανότητά της να διαχειριστεί όχι μόνο τα μεγάλα προβλήματα της χώρας, αλλά και την καθημερινότητα. Με αυτό τον τρόπο συνδέεται ο αυταρχισμός με την ανικανότητα και αποδιαρθρώνεται η χώρα.
Η ακροδεξιά γιατί εξαφανίστηκε μετά τις Πρέσπες; Και εκτιμάτε πως στην πορεία υπάρχει χώρος για νέο κόμμα στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, με ποσοστά που θα υπερβαίνουν πχ τα ποσοστά του κόμματος Βελόπουλου;
Προς το παρόν αυτό που καταγράφουμε ως ΠΡΑΤΤΩ, είναι μια ιδιόμορφη και ανησυχητική σύνθεση: Αδυναμία της κυβέρνησης να παράξει έργο σε συνδυασμό με υποχωρήσεις στα εθνικά. Αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ και όλων εμάς, να φτιαχτεί ένα μαζικό κύμα αμφισβήτησης της κυβέρνησης και της πολιτικής της. Το 2012-5 ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε πετυχημένα στο κοινωνικό κύμα που έσπρωχνε για αλλαγή. Σήμερα που χρειάζεται να το δημιουργήσει, για να τα καταφέρει πρέπει να «αλλάξει νοοτροπίες» και να εγκαταλείψει τον διαχειριστικό τακτικισμό.
"Το 2012-5 ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε πετυχημένα στο κοινωνικό κύμα που έσπρωχνε για αλλαγή. Σήμερα που χρειάζεται να το δημιουργήσει, για να τα καταφέρει πρέπει να «αλλάξει νοοτροπίες» και να εγκαταλείψει τον διαχειριστικό"
Εμείς του ΠΡΑΤΤΩ, οι ακόμα λίγοι, καταγράφουμε μια μετακίνηση αρκετών τμημάτων του πληθυσμού, ιδιαίτερα στη βόρεια Ελλάδα, προς την ακροδεξιά. Ο Βελόπουλος είναι ένας από τους εκφραστές αυτής της μετακίνησης και ήρθε η ώρα να αντιμετωπιστεί από τις δημοκρατικές δυνάμεις ως τέτοιος. Η προαναφερθείσα μετακίνηση οφείλεται και στις αστοχίες της κυβέρνησης καθώς και με τη σύγχυση που δημιουργεί με την πολιτική της στον τομέα των εθνικών ζητημάτων και της πανδημίας. Αυτή η κατάσταση έδωσε τροφή σε θεωρίες συνομωσίας.
"Ο Βελόπουλος είναι ένας από τους εκφραστές της μετακίνησης προς την ακροδεξιά και ήρθε η ώρα να αντιμετωπιστεί από τις δημοκρατικές δυνάμεις ως τέτοιος"
Να σας δώσω ένα παράδειγμα, η αρχική άποψη σύμφωνα με την οποία «αν οι πολίτες φορέσουν μάσκες κινδυνεύουν να πεθάνουν» και τα σημερινά μέτρα υποχρεωτικής «μασκοφορίας» δημιουργούν, πέραν της δικαιολογημένης αγανάκτησης, συγχύσεις που διευκολύνουν την αναβίωση ακροδεξιών αντιλήψεων και την επανεμφάνιση θεωριών συνωμοσιολογίας.
Πώς βλέπετε τον ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση;
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν καλύτερος στην κυβερνητική πολιτική του, παρά ως αντιπολίτευση. Ασχολείται πολύ με τον εαυτό του και λίγο με την ουσία της πολιτικής. Και όταν μιλά περί της πολιτικής εγκλωβίζεται σε κριτικές επί των διαδικαστικών. Ως προς το άνοιγμα που έκανε ήταν αναγκαίο, αλλά σε πολλές περιπτώσεις έγινε με λάθος τρόπο. Ελπίζω να συνέλθει και να κατανοήσει τα ζητήματα πατριωτισμού, πολιτισμού, νέας εποχής, διαμόρφωσης μιας δημοκρατικής παράταξης βασισμένη σε μία προγραμματική συμφωνία.
Η αριστερά έχει ανάγκη να λειτουργεί πολιτικά. Όχι ως συνδικάτο ή διαχειριστής. Ούτε να περιορίζεται στα οικονομικά και στα εργασιακά, που ασφαλώς είναι για την αριστερά θεμελιακά θέματα. Η αριστερά είναι η πολιτική δύναμη και άλλων πεδίων, όπως της μόρφωσης, της γνώσης της επιστήμης και των επιτευγμάτων της, του πολιτισμού, της σταθερότητας και ασφάλειας για τη χώρα.
"Η αριστερά έχει ανάγκη να λειτουργεί πολιτικά. Όχι ως συνδικάτο ή διαχειριστής. Ούτε να περιορίζεται στα οικονομικά και στα εργασιακά, που ασφαλώς είναι για την αριστερά θεμελιακά θέματα"
Εμείς ως ΠΡΑΤΤΩ κάναμε πάντα και επίμονα στο ΣΥΡΙΖΑ πρόταση για συνεργασία. Είχε συχνά δυσκολίες να ανταποκριθεί. Αυτό, όμως, που έγινε το 2019 ήταν πρωτοφανές. Με το έτσι θέλω έσπασε τη συμφωνία μας, για συμμετοχή στα ψηφοδέλτιά του, και μας άφησε εκτός εκλογών. Αυτό δεν θα το επιτρέψουμε να ξανασυμβεί. ‘Η θα καταλάβει να σέβεται το διαφορετικό, ή υπάρχουν και άλλοι δρόμοι. Σε κάθε περίπτωση, η πορεία των εθνικών υπογραμμίζουν την ανάγκη για ενδυνάμωση μιας αυτόνομης πατριωτικής αριστεράς.
Και το ΚΙΝΑΛ;
Ο κόσμος του ΚΙΝΑΛ στο μεγάλο του μέρος ανήκει στη δημοκρατική παράταξη. Το μεγαλύτερο μέρος της ηγεσίας του, όμως, ταλαντεύεται ανάμεσα στις σειρήνες της δεξιάς εξουσίας και την ανάγκη να επιβιώσει εκλογικά. Η συνεξουσία που θέλει το καταστρέφει εκλογικά. Η εκλογική του ενδυνάμωση προϋποθέτει αποστάσεις από την κυβέρνηση της ΝΔ. Δείχνει αδύναμο να κάνει μια τέτοια επιλογή.
"Ο κόσμος του ΚΙΝΑΛ στο μεγάλο του μέρος ανήκει στη δημοκρατική παράταξη. Το μεγαλύτερο μέρος της ηγεσίας του, όμως, ταλαντεύεται ανάμεσα στις σειρήνες της δεξιάς εξουσίας και την ανάγκη να επιβιώσει εκλογικά. Η συνεξουσία που θέλει το καταστρέφει εκλογικά"
Το ΜέΡΑ25;
Είναι μια ιδιόμορφη μικρογραφία των αδύνατων πλευρών του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς τα όποια θετικά του. Και αυτό ασχολείται περιοριστικά με τακτικισμούς και τον οικονομισμό. Δεν διαθέτει πολιτική συμμαχιών. Η εικόνα του μπορεί να προσελκύσει απολίτικους που τους αρέσει και λίγο lifestyle. Η επιβίωσή του γίνεται κάθε μέρα και πιο δύσκολη για το ίδιο.
"Το ΜέΡΑ25 δεν διαθέτει πολιτική συμμαχιών. Η εικόνα του μπορεί να προσελκύσει απολίτικους που τους αρέσει και λίγο lifestyle. Η επιβίωσή του γίνεται κάθε μέρα και πιο δύσκολη για το ίδιο"
Το ΚΚΕ;
Το ΚΚΕ είναι ένας τύπος αριστεράς που έλειψε από την κυβέρνηση Σωτηρίας το 2015-8. Είναι η πιο οργανωμένη και πειθαρχημένη δύναμη της αριστεράς. Ελπίζω να αποκτήσει έναν μεγαλύτερο ρεαλισμό για τον τρόπο της υπεράσπισης των συμφερόντων των δυνάμεων που εκπροσωπεί ή θέλει να εκπροσωπήσει.
"Το ΚΚΕ είναι ένας τύπος αριστεράς που έλειψε από την κυβέρνηση Σωτηρίας το 2015-8. Είναι η πιο οργανωμένη και πειθαρχημένη δύναμη της"
Το ΠΡΑΤΤΩ σκέφτεται να κατέλθει στις εκλογές; Ακόμα και αυτόνομο;
Κύριε Σκουρή, αυτό που σίγουρα δεν θα γίνει είναι ότι έγινε το 2012 και το 2019. Να μην συμμετάσχουμε στις εκλογές γιατί το θέλαν τρίτοι. ‘Η γιατί μερικές δυνάμεις στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και στα άλλα κόμματα δεν γουστάρουν τους Πομάκους που έχω υποσχεθεί δημόσια να τους υπερασπιστώ μέχρι τέλους ζωής.
Εμείς προτείνουμε στην αριστερά ισχυρή δημοκρατική-πατριωτική συμπαράταξη στη βάση ενός προγράμματος. Γνωρίζουμε ότι είμαστε μια μικρή οργάνωση που οι θέσεις μας έχουν μεγαλύτερη απήχηση. Τι είχαμε ζητήσει το 2019 από τον ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη του 2019 που κάναμε τη συμφωνία; Πέντε προγραμματικούς στόχους και δέκα υποψήφιους (σε σύνολο 480).
Τα συμφωνήσαμε. Μετά από μήνες, λίγες μέρες πριν τις εκλογές μας ανακοίνωσαν ότι δεν ισχύει η συμφωνία. Τα λέω αυτά γιατί μερικοί φαίνεται ότι γραφειοκρατικά δεν αντιλαμβάνονται ότι όταν στην αριστερά μιλάμε για αυτονομία εννοούμε πριν από όλα την πολιτική. Την εκλογική αυτονομία θα την ακολουθήσουμε, εφόσον μεγαλύτερες δυνάμεις της αριστεράς θεωρούν ότι σύμμαχός μπορεί να είναι μόνο κάποιος που δεν έχει γνώμη, ή ότι η μόνη συνύπαρξη είναι η ένταξη στις γραμμές του άλλου κόμματος.
"Την εκλογική αυτονομία θα την ακολουθήσουμε, εφόσον μεγαλύτερες δυνάμεις της αριστεράς θεωρούν ότι σύμμαχός μπορεί να είναι μόνο κάποιος που δεν έχει γνώμη, ή ότι η μόνη συνύπαρξη είναι η ένταξη στις γραμμές του άλλου κόμματος"
Εξάλλου αυτά όπως θυμάστε τα ανέλυσα διεξοδικά στη δεκαετία του ογδόντα του 20ου αιώνα σε σειρά από κείμενα, ανάμεσά τους και ένα αρκετά μεγάλο βιβλίο για τις κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες της αριστεράς. Βέβαια, από τότε έχουν αλλάξει πολλά. Αλλά εξακολουθεί να ισχύει ότι στην αριστερά «το διαφορετικό δεν είναι εχθρικό».
Οι πρόσφατες εξελίξεις στα εθνικά, Έβρος, Λιβύη, ΑΟΖ, Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, αποτελούν τρανταχτή απόδειξη γιατί η αριστερά πρέπει να είναι και πατριωτική, πέρα από δίκαιη και κοινωνική, αλλά και γιατί δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε την πατριωτική θεματολογία στην δεξιά και την ακροδεξιά.
Όποιος αντί να προβάλει τις αριστερές πατριωτικές θέσεις, εγκαταλείπει τη θεματολογία στα χέρια της αντίδρασης, συμβάλλει, έστω και άθελά του, στην δεξιά στροφή της Ελληνικής κοινωνίας.
Η εναλλακτική πολιτική πρόταση απέναντι στη Νέα Δημοκρατία ποιο είναι κατά τη γνώμη σας;
Εδώ και πολλά χρόνια το ΠΡΑΤΤΩ έχει εξηγήσει ότι η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να κάνει το μεγάλο άλμα προς τα μπρος, με τη βοήθεια, την αξιοποίηση και διάχυση, των νέων τεχνολογιών. Πρέπει να αλλάξει το μοντέλο κοινωνικής της ανάπτυξης καθώς και το αποτυχημένο, πλέον είναι φανερό, οικονομικό της μοντέλο. Αυτό το καινούργιο μοντέλο απαιτεί επενδύσεις στις νέες τεχνολογίες.
Διασύνδεση των Πανεπιστημίων με την παραγωγή που στηρίζεται στην τεχνική νόηση, στην νανοτεχνολογία, την βιογενετική, την βιοχημεία, την ρομποτική, την παραγωγή νέων υλικών. Ανάλογα, οι σπουδές πρέπει να προσαρμοστούν σε αυτή την κατεύθυνση. Να υπάρξουν λεφτά για την παιδεία και τον πολιτισμό, την έρευνα και τις μικρές επιχειρήσεις δημιουργίας του νέου. Να υπάρξουν τέτοιες, ουσιαστικές συζητήσεις στη Βουλή, στο δημόσιο χώρο, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ιδιαίτερα τα ηλεκτρονικά. Οφείλουμε να αλλάξουμε την κατεύθυνση, τον τρόπο σκέψης, τις παραστάσεις και επιδιώξεις της κοινωνίας, ιδιαίτερα της νέας γενιάς.
Τι μέλλει γίγνεσθαι με το ΠΡΑΤΤΩ;
Τον Οκτώβριο ξεκινάμε μια καμπάνια στρατολόγησης και οικονομικής στήριξης, βέβαια μας το δυσκολεύει η πανδημία. Μετά από ένα μεγάλο διάστημα έχουμε ξανά γραφεία, ένα διαμέρισμα. Τον ίδιο μήνα θα δημοσιοποιήσουμε δύο κείμενα που έχουμε συμφωνήσει στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΡΑΤΤΩ μετά από άκρως ενδιαφέρουσες δημιουργικές συζητήσεις.
Το πρώτο και μικρότερο, το «Τι είναι και Τι θέλει το ΠΡΑΤΤΩ». Ένα κείμενο που δίνει την ταυτότητά μας. Το δεύτερο, είναι μια πολιτική – άμεσα προγραμματική πρόταση σε 6 άξονες. Οι άξονες αυτοί είναι κατά τη γνώμη μας τα θεμέλια μιας εναλλακτικής πολιτικής προς τη ΝΔ.
Το νέο σας βιβλίο πότε να το αναμένουμε; Και, όντως, θα έχει αποκαλύψεις και άγνωστες πτυχές, που θα προκαλέσουν πολλές συζητήσεις, όπως εμείς πληροφορούμαστε;
To νέο μου βιβλίο θα κυκλοφορήσει, ελπίζω, μετά τα μέσα του Νοεμβρίου. Εκδότης είναι ο φίλος Γιώργος Δαρδανός. Ο τίτλος του είναι «Η Λογική της Λύσης». Πρόκειται για μια τοιχογραφία του «Μακεδονικού-Ονοματολογικού» προβλήματος, των θεωρητικών προβλημάτων αυτής της θεματικής, και της λύσης του.
Στο πρώτο μέρος, το βιβλίο αναφέρεται σε προβλήματα μεθοδολογίας, στις στρατηγικές της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
Στην ιστορία του Ονοματολογικού και την γεωπολιτική διάσταση και σημασία του. Στο δεύτερο και τρίτο μέρος εξηγείται η σημασία των θεωρητικών σχολών και οι πρακτικές μεταβολές που επέρχονται σήμερα σε θέματα κλειδιά, όπως ο αλυτρωτισμός, η ονοματολογία, η ιθαγένεια και η εθνική ταυτότητα, η εμπιστοσύνη και η δυσπιστία, το έθνος-εθνικό κράτος, ο εθνικισμός και ο πατριωτισμός, καθώς και αυτό που ονομάζω, και όχι μόνο εγώ, ως «αμυντικό εθνικισμό».
Στο τέταρτο μέρος αναλύονται οι διαπραγματεύσεις στο διάστημα 1991-2015. Σε αυτό το μέρος αποκαλύπτονται μυστικές διαπραγματεύσεις και υποχωρήσεις σειράς κυβερνήσεων. Αξιολογείται η μη κατανόηση από την τότε πολιτική ηγεσία της χώρας των αλλαγών που συντελούνταν στην τότε ΦΥΡΟΜ και στην περιοχή γενικότερα.
Τέλος, στο πέμπτο μέρος, ασφαλώς με απόσταση το μεγαλύτερο, επεξηγούνται οι θεωρίες διαπραγματεύσεων και αναπαρίσταται η καθ’ αυτό διαπραγμάτευση που οδήγησε στη Λύση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Εξηγείται η μετακίνηση της διαπραγμάτευσης από μια άγονη μάχη θέσεων στο πεδίο των συμφερόντων.
Το βιβλίο καταγράφει βήμα προς βήμα τις διαπραγματεύσεις, τις δυσκολίες και αντιφάσεις της, τις ταλαντεύσεις των συγκυβερνώντων κομμάτων και την «μοναξιά μου». Αναλύεται το πώς φτάσαμε σε έναν παραγωγικό και έντιμο συμβιβασμό από τον οποίο η Ελλάδα βγήκε κερδισμένη, όπως και όλη η περιοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου