Ένας διανοούμενος, όποιος κι αν είναι, οφείλει να αποπροσανατολίζει τους διπλανούς του.
Και ο μεν Χρυσοχοΐδης «προσανατολίστηκε» με τη (μεταφορική) ανάρτηση του Λιάκου, τσίμπησε, τίμησε τον Μητσοτάκη (που τον τσίμπησε) και τον κατακεραύνωσε εξωδίκως.
Δεν αντέδρασαν όμως... -κωφεύοντας- και πολλοί από τους σκεπτόμενους φίλους της «Προοδευτικής Συμμαχίας». Και τότε, ποια αλληλεγγύη μεταξύ διανοουμένων μπορεί να υπάρξει, εάν υπάρχει υποψία εξουσίας;
Oπως θα λέγαμε: ποια αλήθεια υπάρχει όταν υπάρχει ο (διανοητικός) θάνατος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου