Είναι οι ξεριζωμένοι που επιτέλους πήραν μια ανάσα, καθώς τους αναγνώρισαν το δικαίωμα του πρόσφυγα.
Αναγνωρισμένοι και νόμιμοι πλέον εγκαταλείπουν την κόλαση της Μόριας και κινούν για το όνειρο. Μπαίνουν στο καράβι και κατεβαίνουν στον… παράδεισο, που γρήγορα αποδεικνύεται μια νέα κόλαση, πολύ χειρότερη από την πρώτη.
Πλατεία Βικτωρίας, 300 οικογένειες κάθε βράδυ(εφημερίδα Η Καθημερινή, 8/9/2020), γονείς και μικρά παιδιά κοιμούνται στις πλάκες της πλατείας. Χωρίς στέγη, χωρίς νερό, χωρίς φαγητό, χωρίς τουαλέτες.
Κάποιοι αλληλέγγυοι θα προσπαθήσουν να σώσουν τουλάχιστον την ανθρωπιά κοντρά στα ματ και τους φασίστες.
Ένα πρωί θα έρθουν τα ρόμποκοπ του Χρυσοχοΐδη και οι κλούβες θα τους μεταφέρουν και πάλι στην προηγούμενη κόλαση: Αμυγδαλέζα, Ελαιώνας, Μαλακάσα. Εκεί οι γραφειοκράτες θα διαπιστώσουν ότι είναι νόμιμοι πρόσφυγες και ότι δεν έχουν δικαίωμα να τους κρατούν, οπότε θα τους διώξουν πάλι.
Ξανά πλατεία Βικτωρίας…
Ένας δεν αντέχει άλλο και γυρίζει στην πρώτη κόλαση, στη Μόρια. Κατασκηνώνει στον ελαιώνα, αφού δεν δικαιούται να μπει, αφού είναι πια αναγνωρισμένος πρόσφυγας. Εκεί εκδηλώνεται ο πυρετός. Κορονοϊός. Τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο.
Οι νοικοκυραίοι και οι φασίστες του νησιού, οι ψηφοφόροι του Μηταράκη, ξεσηκώνονται… Οι πρόσφυγες, οι φαντασιακοί δαίμονές τους, «Οι μιαροί, οι μολυσμένοι, οι πράκτορες του Ερντογάν» είναι εδώ!
Δεν σκέφτηκαν ποτέ ότι ο δαίμονας τους κατοικεί, ότι είναι μέσα τους, ότι είναι οι ίδιοι, ότι η ρίζα της βίας του ρατσισμού και του φασισμού ξεκινά από εδώ…
Βλέπω τον κρεμασμένο πρόσφυγα στη στέγη της Μαλακάσας και ο συνειρμός με οδηγεί στα «παράξενα φρούτα» πάνω στα δέντρα του αμερικανικού νότου. Τα θύματα παντού ίδια, οι θύτες ίδιοι παντού. Ο ίδιος εθνικισμός, η ίδια μισαλλοδοξία, η ίδια ξενοφοβία, ο ίδιος σεξισμός, ο ίδιος φασισμός. Το Big Brother είναι εδώ. Αλλά και η ανθρωπιά είναι εδώ...
Βλέπω τη γυναίκα της Λέσβου να μοιράζει καλούδια στους πρόσφυγες και είμαι πεπεισμένος ότι η ανθρωπιά στο τέλος θα νικήσει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου