Τι (δεν) μας λένε οι τελευταίες δημοσκοπήσεις: το καράβι του Μητσοτάκη αρχίζει να βάζει νερά, αλλά αυτό δεν βοηθά τον Αλέξη Τσίπρα

Νίκος Λακόπουλος

Το πρωτοσέλιδο μιας κυριακάτικης μιλάει για απόλυτη κυριαρχία Μητσοτάκη -με 16 μονάδες διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ- όμως αν ψάξουμε στα αρχεία η... δημοσκόπηση της ίδιας εταιρείας τον Ιούνιο έδειχνε πάνω από 20 μονάδες διαφορά. Άρα; 

Oι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν πτώση γύρω στις δύο μονάδες για την Νέα Δημοκρατία και τον ίδιο τον Μητσοτάκη, αλλά ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε άλλα κόμματα καρπώνονται αυτή την πτώση. Θαύμα;

Όπως παρατηρεί ο Τάκης Ψαρίδης στο ΑΠ «η τελευταία δημοσκόπηση της Prorata αποκαλύπτει το εξής: Ότι μεταξύ όσων ενημερώνονται καθημερινά από τη τηλεόραση, το 64% αξιολογεί θετικά τη διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση, ενώ μεταξύ όσων δεν ενημερώνονται ποτέ από το συγκεκριμένο μέσο, οι θετικές αξιολογήσεις αγγίζουν μόλις το 21%». 

 Οι δημοσκοπήσεις δεν μετρούν την λεγόμενη «κοινή γνώμη», αλλά μετρούν και μάλιστα αξιόπιστα, την επίδραση της ελεγχόμενης ενημέρωσης, δηλαδή το τι εισπράττει η «κοινή γνώμη» παρακολουθώντας τα κυβερνητικά κανάλια. Είναι σαφές πριν τις προηγούμενες εκλογές όταν η ΝΔ συγκέντρωνε γύρω στο 31% στις δημοσκοπήσεις και ο ΣΥΡΙΖΑ το πολύ 24% πως το 40% που πήρε στις εκλογές ήταν αδιανόητο, αλλά συνέβη -χάρη και στις δημοσκοπήσεις μαζί με την αυταρέσκεια και αυταπάτη των ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που μάλλον ήταν ευχαριστημένοι που το κόμμα τους πήρε σχεδόν 32% -και δεν συνετρίβη. 

Ο Μητσοτάκης και η εικονική πραγματικότητα 

 Μετά είδαμε το φαινόμενο η αποδοχή του κυβερνώντος κόμματος να αυξάνεται και -μάλλον για πρώτη φορά- η αντιπολίτευση να …πέφτει -παρότι η κυβέρνηση που υποσχόταν ανάπτυξη 4% εμφανίζει ως επίτευγμα την ύφεση του 8% -όπως υπολογίζει. Η εικονική πραγματικότητα που κατασκεύασε ένα μιντιακό σύστημα επαληθεύτηκε χάρη σε ένα νόμο των δημοσκοπήσεων: όταν δείχνουν σταθερά ως πρώτο κόμμα ένα οποιοδήποτε κόμμα όχι μόνο θα έρθει πρώτο, αλλά θα ανταμειφθεί με ένα σεβαστό ποσοστό 6-10% την ημέρα των εκλογών. 

 Το μόνο πρόβλημα είναι πως αυτό το εύκολα αποχτημένο ποσοστό, εύκολα χάνεται, όταν ο «Μωυσής» αποδεικνύεται μια απάτη: η ύφεση ήρθε πριν τον κορονοϊό, τα δώρα στην «μεσαία τάξη» αναβάλλονται, το «επιτελικό» κράτος καταρρέει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης – ο αουτσάιντερ που έγινε πρόεδρος της ΝΔ -προς γενική έκπληξη- και μετά εύκολα πρωθυπουργός- βρίσκεται πια μπροστά στον καθρέφτη. Δεν είναι πια ο Αλέξης Τσίπρας απέναντι, αλλά ο ίδιος -ο Κυριάκος που έγινε Μητσοτάκης- και οι υποσχέσεις του, το όραμα της «Φωτεινής Ελλάδας» που δεν τσακίστηκε εξ αιτίας του κορονοϊού, αλλά η πανδημία είναι το άλλοθι μιας γενικευμένης αποτυχίας -που τα πληρωμένα MME δεν μπορούν για πάντα να κρύβουν. 

 Ορισμένες προβλέψεις δεν μιλούν απλώς για μια αποτυχία -αναμενόμενη για όσους ψήφισαν Μητσοτάκη για να φύγει ο Τσίπρας. Μιλούν για νέα οικονομική κρίση, εθνικές περιπέτειες, νέα μνημόνια μια χώρα που οδηγείται σε νέα χρεοκοπία.

 Για πρώτη φορά στην ΔΕΘ στη Θεσσαλονίκη ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μιλούσε έχοντας απέναντι τον Τσίπρα -που επέλεξε ως τώρα μια ήπια αντιπολίτευση- αλλά τον εαυτό του: προσπάθησε να αποδείξει πως δεν είναι ¨απατεώνας» -όπως λέει ο Τσίπρας, αλλά προσπαθεί να κάνει όσα υποσχέθηκε και στο τέλος θα τα καταφέρει. Όμως πολύ νωρίς είχε βρεθεί στο Μάτι -βάζοντας ψηλά τον πήχη για τον εαυτό του- και πολύ αργά στην Καρδίτσα -όπου για πρώτη φορά συνάντησε διαμαρτυρίες και αναγκάστηκε -ο δημοφιλής- αστυνομική προστασία. Για να πάει διακοπές στην Τήνο χρειάστηκε -λέει το ρεπορτάζ- 42 αστυνομικούς για τον φόβο πιθανών «αγανακτισμένων». 

 Ο αυτοσχεδιασμός σε όλα τα επίπεδα -από το προσφυγικό ως τις σχέσεις με την Τουρκία- μαζί με τον κωλοτούμπα για τις Πρέσπες- πέρασε πια από την πολιτική «βλέποντας και κάνοντας» στο «κάνοντας και βλέποντας. Ο πρωθυπουργός «με πυγμή», ο «μεταρρυθμιστής», ο «Μωυσής» που θα μας οδηγούσε στη Γη της Επαγγελίας- με καλές δουλειές για όλους θα βρεθεί σύντομα με ύφεση και ανεργία κι αναπόφευκτη την κοινωνική διαμαρτυρία απέναντι στους ψηφοφόρους του. 

Η νωθρότητα του ΣΥΡΙΖΑ 

Η πολιτική νωθρότητα του ΣΥΡΙΖΑ -μαζί με τα υπαρξιακά του διλήμματα- βοηθάει το φαινόμενο να πέφτει σε δημοτικότητα η κυβέρνηση, αλλά να μην ανεβαίνει -αν δεν πέφτει- η αντιπολίτευση. Με όλα σημερινά δεδομένα ακόμα κι αν χάσει την επιρροή του ο Μητσοτάκης ο δρόμος για να γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία- είναι πολύ μακρύς- του Κινάλ βοηθούντος ως εφεδρεία σε μια πιθανή συγκυβέρνηση. Μάλλον δεν αρκεί η σοβαρή αντιπολίτευση του Αλέξη Τσίπρα. Χρειάζεται ένα «μπιγκ μπαγκ» στο χώρο της «δημοκρατικής παράταξης» η οποία με τους όρους που γνωρίζαμε δεν υπάρχει πλέον.

Άλλωστε δεν γίνεται κυβέρνηση όποιος κάνει αντιπολίτευση -και πολύ περισσότερο όποιος περιμένει να «σαπίσει» κυβέρνηση. Γίνεται όποιος μπορεί να πείσει πως όχι μόνο μπορεί να γίνει κυβέρνηση, αλλά αυτό είναι αναγκαίο. Κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ -με συμμάχους ή όχι- ξαναβρεθεί στην κυβέρνηση δεν θα συμβεί ως επιβεβαίωση της προηγούμενης θητείας του ως δικαίωση, αλλά όταν δείξει ένα νέο πολιτικό όραμα -με ένα νέο κόμμα πραγματικά σύγχρονο. Που σημαίνει πως πρέπει να επανιδρυθεί -και δεν αρκούν μερεμέτια -σε όλα τα επίπεδα: πρόσωπα, πολιτική, ιδεολογία. Αυτό δεν χρειάζεται να γίνει μετά από μια νέα ήττα! Και δεν αρκεί το να αλλάξει το …σήμα...

www.anoixtoparathyro.gr