Έγραψα το πετσοπαραλήρημα της χρονιάς. Το γλιτώνω το μπουζούριασμα;
H κυβέρνηση Μητσοτάκη, ας μη κοροϊδευόμαστε, είναι η καλύτερη που γνώρισε η Ελλάδα μεταπολιτευτικά, αν όχι σε ολόκληρη την ιστορία της. Στα 2,5 χρόνια που κυβερνάει, βασιλεύει στον τόπο κοινωνική ειρήνη, αισιοδοξία και ευημερία.
Από πού ν’ αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει; O Θεός, αν υπάρχει, να μας κόβει μέρες και να τους τις δίνει σε χρόνια.
Η διαχείριση της φονικής πανδημίας υπήρξε και παραμένει υποδειγματική, καλύτερη από οποιουδήποτε άλλου κράτους στον πλανήτη.
Οι περίπου 17.000 νεκροί ήταν μία αναπόφευκτη συνέπεια του κορονοϊού και δεν υπήρχε τρόπος να τους αποφύγουμε, αφού το σύστημα υγείας θωρακίστηκε και καλύπτει απόλυτα τις ανάγκες, σε ποσότητα και ποιότητα.
Η εκστρατεία υπέρ του εμβολιασμού έπεισε ακόμα και τους πιο δύσπιστους, με αποτέλεσμα να μειωθεί ο αριθμός των αρνητών και των ψεκασμένων στο ελάχιστο.
Στον τόπο πνέει άνεμος δημοκρατίας, αφού η αστυνομία επεμβαίνει μόνο εκεί που είναι απολύτως αναπόφευκτα, διακριτικά και με πνεύμα διαλλακτικότητας.
Ο φόβος της εγκληματικότητας έχει εκλείψει και ο πολίτης κοιμάται με ανοιχτά παράθυρα.
Οι παραβατικοί οδηγούνται αναπόδραστα και γρήγορα στη δικαιοσύνη, είτε είναι μεγαλόσχημοι του λευκού κολλάρου είτε μικροκακοποιοί της γειτονιάς.
Το μεταναστευτικό βρίσκεται σε δρόμο οριστικής επίλυσης, οι δομές λειτουργούν με άψογες συνθήκες διαβίωσης και οι πρόσφυγες αντιμετωπίζονται με ανθρωπιά, με αποτέλεσμα να θεωρούν τη χώρα μικρό παράδεισο.
Η εργατιά και η αγροτιά ευημερούν και φιλούν τον χέρι των αρμόδιων οργάνων, με την παροιμιώδη φράση «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει αριστερά».
Τα οικονομικά αποθέματα της χώρας πολλαπλασιάζονται και το εξωτερικό χρέος μειώνεται σε επίπεδα που το καθιστούν ασήμαντο.
Οι φυσικές καταστροφές αντιμετωπίζονται με πλήρη ετοιμότητα από τον κρατικό μηχανισμό, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν θύματα και ζημιές από πυρκαγιές, σεισμούς και πλημμύρες.
Τους ήρωες της καθημερινότητας, γιατρούς και πυροσβέστες, τους επιβραβεύουμε με πριμ, θέσεις εργασίας και ακαταδίωκτο.
Στον δημόσιο τομέα επικρατεί γκλάσνοστ και πρακτικές όπως οι απ’ ευθείας αναθέσεις, οι καταθέσεις σε οφσόρ εταιρίες και η ευνοιοκρατία ανήκουν στη λήθη.
Ο πληθωρισμός έχει καταρρεύσει και οι τιμές των ειδών πρώτης, δεύτερης και τρίτης ανάγκης κουτρουβαλιάζονται καθημερινά.
Η ανεργία αποτελεί άγνωστη λέξη και εισάγουμε εργατικό δυναμικό από το εξωτερικό γιατί δεν μας περισσεύουν χέρια.
Τα μέσα μεταφοράς λειτουργούν υποδειγματικά και η εμπιστοσύνη του επιβατικού κοινού οδηγεί σιγά σιγά σε κατάργηση του γιώτα-χι και έκλειψη του μποτιλιαρίσματος.
Οι δεσμοί με την επίσημη Εκκλησία έχουν περάσει σε διάσταση που αρμόζει σε σύγχρονη ευρωπαϊκή πολιτεία και οι επίορκοι παπάδες τιμωρούνται με ξύρισμα.
Οι ένοπλες δυνάμεις εκσυγχρονίζονται, το ένστολο προσωπικό εκπαιδεύεται με μεθόδους 21ου αιώνα και ο μεμέτης δεν τολμάει πια να βγάλει τα βαπόρια του στο Αιγαίο.
Τα πανεπιστήμια φωτίζουν όλη τη φιλομαθή οικουμένη και οι ξενιτεμένοι επιστήμονες επιστρέφουν μαζικά στον τόπο τους για να χτίσουν τη νέα Ελλάδα.
Σε όλα τα καίρια πόστα υπηρετούν πολιτικοί φωτισμένοι, άνθρωποι ακομμάτιστοι και στελέχη ικανότατα, που τόσα χρόνια φυτοζωούσαν, αδίκως παραγκωνισμένα στο περιθώριο.
Αλήτες, βιαστές, παιδεραστές, φονιάδες και λοιπά αποβράσματα αναρχοάπλυτοι συριζαίοι κάθονται στο εδώλιο και καταλήγουν σε ανήλιαγα κελιά για δεκαετίες ολόκληρες.
Ο ταξικός πόλεμος έχει εξανεμιστεί μαζί με τις ανισότητες και οι τέως φτωχοί ανταλλάσσουν γλωσσόφιλα με τους άλλους νεοπλούσιους.
Τα μέσα ενημέρωσης μονοπωλούν τα διεθνή βραβεία με την ανεξαρτησία και τη μαχητικότητα που επιδεικνύουν, αμφισβητώντας ακόμα και αυτήν την λαοπρόβλητη κυβέρνηση.
Τα νησιά και τα ορεινά θέρετρα σφύζουν από τουρισμό, αφού ξένοι επισκέπτες θέλουν να ζήσουν εκ του συστάδην το οικονομικό και οικονομικό θαύμα της χώρας που αντιστέκεται και νικά.
Νεαρά ζευγάρια γεννοβολούν ασταμάτητα για να υπερνικήσουν το πρόβλημα της υπογεννητικότητας και βαφτίζουν τα βλαστάρια τους Κυριάκο και Μαρία-Εύα.
Επιστημονικά συνέδρια σε όλο τον κόσμο εισηγούνται να παραχωρηθούν ξανά στην Ελλάδα οι χαμένες πατρίδες και να καθιερωθεί η ελληνική ως παγκόσμια γλώσσα, για να διορθωθεί και εκείνη η αδικία, που χάσαμε για μία ψήφο.
Από πού ν’ αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει, σας λέγω…
Τώρα που ολοκλήρωσα αυτό το παραλήρημα, το ξαναδιαβάζω και αναρωτιέμαι. Ποιος θα κλειστεί στη μπουζού για 6 μήνες με βάση το άρθρο 191 του νέου ποινικού κώδικα περί διασποράς ψευδών ειδήσεων; Εγώ που έγραψα αυτές τις ασυναρτησίες -που ωστόσο θα μπορούσαν να είναι βγαλμένες από οποιοδήποτε «πετσωμένο» μέσο- ή ο τολμηρός που θα γράψει τα ακριβώς αντίθετα, δηλαδή την αλήθεια;
Ποιον από τους δύο θα μπαγλαρώσετε, μωρέ; Τον αργυρώνητο ψευτοδημοσιογράφο νέας εσοδείας που θα δημοσιεύσει τις παραπάνω παπαριές ή εκείνον που θα αφαιρέσει τα κάλπικα «δεν» και θα αλλάξει τα κοσμητικά επίθετα με τα χλευαστικά που αρμόζουν στην κυβέρνηση που φλερτάρει με τα όρια της κοινοβουλευτικής δικτατορίας;
Εγώ, πάντως, δεν το ρισκάρω. Το νέο μανιφέστο μου είναι αυτό που μόλις διαβάσατε, με υπογραφή και σφραγίδα. Οριστικό και αδιαπραγμάτευτο.
Προσκυνώ τον πολυχρονεμένο, ψωνίζω φουστάνια από την υπέρκομψη, περπατώ στο μεγάλο περίπατο τα χνάρια της δημαρχάρας, βγάζω στο μπαλκόνι μου σημαία για να συμμορφωθώ με την οδηγία αυτού που από φόβος και τρόμος των δρόμων έγινε υπουργάντζα, σιχτιρίζω την τουρκόφιλη Ολλανδέζα με το κόκκινο καπέλο, κάνω και τα εμβόλιά μου μέχρι τρίτης αναμνηστικής δόσης και έχω το κεφάλι μου ήσυχο.
Εάν είναι σε θέση ένα υποκείμενο σαν τον Φουρθιώτη να κινητοποιήσει τους κοιμώμενους εισαγγελείς για να κλητεύσουν τον Πολάκη,(άσχετα αν τελικά αποσύρθηκε με την ένδειξη ''συγνώμη λάθος'') τι τύχη έχω εγώ τι μικρό ψαράκι απέναντι στους ηγετικότερους ηγέτες που αναδείχθηκαν ποτέ από τον πάνσοφο ελληνικό λαό;
Πώς να προσπεράσω τα χουντικά νομοθετήματά τους, όταν βρεθώ τυλιγμένος σε μία κόλλα χαρτί; Άντε να τους αποδείξω, μετά, ότι, ναι, έχω πάει στη Σάμο. Που δεν έχω πάει καν.
Από πού ν’ αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει; O Θεός, αν υπάρχει, να μας κόβει μέρες και να τους τις δίνει σε χρόνια.
Η διαχείριση της φονικής πανδημίας υπήρξε και παραμένει υποδειγματική, καλύτερη από οποιουδήποτε άλλου κράτους στον πλανήτη.
Οι περίπου 17.000 νεκροί ήταν μία αναπόφευκτη συνέπεια του κορονοϊού και δεν υπήρχε τρόπος να τους αποφύγουμε, αφού το σύστημα υγείας θωρακίστηκε και καλύπτει απόλυτα τις ανάγκες, σε ποσότητα και ποιότητα.
Η εκστρατεία υπέρ του εμβολιασμού έπεισε ακόμα και τους πιο δύσπιστους, με αποτέλεσμα να μειωθεί ο αριθμός των αρνητών και των ψεκασμένων στο ελάχιστο.
Στον τόπο πνέει άνεμος δημοκρατίας, αφού η αστυνομία επεμβαίνει μόνο εκεί που είναι απολύτως αναπόφευκτα, διακριτικά και με πνεύμα διαλλακτικότητας.
Ο φόβος της εγκληματικότητας έχει εκλείψει και ο πολίτης κοιμάται με ανοιχτά παράθυρα.
Οι παραβατικοί οδηγούνται αναπόδραστα και γρήγορα στη δικαιοσύνη, είτε είναι μεγαλόσχημοι του λευκού κολλάρου είτε μικροκακοποιοί της γειτονιάς.
Το μεταναστευτικό βρίσκεται σε δρόμο οριστικής επίλυσης, οι δομές λειτουργούν με άψογες συνθήκες διαβίωσης και οι πρόσφυγες αντιμετωπίζονται με ανθρωπιά, με αποτέλεσμα να θεωρούν τη χώρα μικρό παράδεισο.
Η εργατιά και η αγροτιά ευημερούν και φιλούν τον χέρι των αρμόδιων οργάνων, με την παροιμιώδη φράση «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει αριστερά».
Τα οικονομικά αποθέματα της χώρας πολλαπλασιάζονται και το εξωτερικό χρέος μειώνεται σε επίπεδα που το καθιστούν ασήμαντο.
Οι φυσικές καταστροφές αντιμετωπίζονται με πλήρη ετοιμότητα από τον κρατικό μηχανισμό, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν θύματα και ζημιές από πυρκαγιές, σεισμούς και πλημμύρες.
Τους ήρωες της καθημερινότητας, γιατρούς και πυροσβέστες, τους επιβραβεύουμε με πριμ, θέσεις εργασίας και ακαταδίωκτο.
Στον δημόσιο τομέα επικρατεί γκλάσνοστ και πρακτικές όπως οι απ’ ευθείας αναθέσεις, οι καταθέσεις σε οφσόρ εταιρίες και η ευνοιοκρατία ανήκουν στη λήθη.
Ο πληθωρισμός έχει καταρρεύσει και οι τιμές των ειδών πρώτης, δεύτερης και τρίτης ανάγκης κουτρουβαλιάζονται καθημερινά.
Η ανεργία αποτελεί άγνωστη λέξη και εισάγουμε εργατικό δυναμικό από το εξωτερικό γιατί δεν μας περισσεύουν χέρια.
Τα μέσα μεταφοράς λειτουργούν υποδειγματικά και η εμπιστοσύνη του επιβατικού κοινού οδηγεί σιγά σιγά σε κατάργηση του γιώτα-χι και έκλειψη του μποτιλιαρίσματος.
Οι δεσμοί με την επίσημη Εκκλησία έχουν περάσει σε διάσταση που αρμόζει σε σύγχρονη ευρωπαϊκή πολιτεία και οι επίορκοι παπάδες τιμωρούνται με ξύρισμα.
Οι ένοπλες δυνάμεις εκσυγχρονίζονται, το ένστολο προσωπικό εκπαιδεύεται με μεθόδους 21ου αιώνα και ο μεμέτης δεν τολμάει πια να βγάλει τα βαπόρια του στο Αιγαίο.
Τα πανεπιστήμια φωτίζουν όλη τη φιλομαθή οικουμένη και οι ξενιτεμένοι επιστήμονες επιστρέφουν μαζικά στον τόπο τους για να χτίσουν τη νέα Ελλάδα.
Σε όλα τα καίρια πόστα υπηρετούν πολιτικοί φωτισμένοι, άνθρωποι ακομμάτιστοι και στελέχη ικανότατα, που τόσα χρόνια φυτοζωούσαν, αδίκως παραγκωνισμένα στο περιθώριο.
Αλήτες, βιαστές, παιδεραστές, φονιάδες και λοιπά αποβράσματα αναρχοάπλυτοι συριζαίοι κάθονται στο εδώλιο και καταλήγουν σε ανήλιαγα κελιά για δεκαετίες ολόκληρες.
Ο ταξικός πόλεμος έχει εξανεμιστεί μαζί με τις ανισότητες και οι τέως φτωχοί ανταλλάσσουν γλωσσόφιλα με τους άλλους νεοπλούσιους.
Τα μέσα ενημέρωσης μονοπωλούν τα διεθνή βραβεία με την ανεξαρτησία και τη μαχητικότητα που επιδεικνύουν, αμφισβητώντας ακόμα και αυτήν την λαοπρόβλητη κυβέρνηση.
Τα νησιά και τα ορεινά θέρετρα σφύζουν από τουρισμό, αφού ξένοι επισκέπτες θέλουν να ζήσουν εκ του συστάδην το οικονομικό και οικονομικό θαύμα της χώρας που αντιστέκεται και νικά.
Νεαρά ζευγάρια γεννοβολούν ασταμάτητα για να υπερνικήσουν το πρόβλημα της υπογεννητικότητας και βαφτίζουν τα βλαστάρια τους Κυριάκο και Μαρία-Εύα.
Επιστημονικά συνέδρια σε όλο τον κόσμο εισηγούνται να παραχωρηθούν ξανά στην Ελλάδα οι χαμένες πατρίδες και να καθιερωθεί η ελληνική ως παγκόσμια γλώσσα, για να διορθωθεί και εκείνη η αδικία, που χάσαμε για μία ψήφο.
Από πού ν’ αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει, σας λέγω…
Τώρα που ολοκλήρωσα αυτό το παραλήρημα, το ξαναδιαβάζω και αναρωτιέμαι. Ποιος θα κλειστεί στη μπουζού για 6 μήνες με βάση το άρθρο 191 του νέου ποινικού κώδικα περί διασποράς ψευδών ειδήσεων; Εγώ που έγραψα αυτές τις ασυναρτησίες -που ωστόσο θα μπορούσαν να είναι βγαλμένες από οποιοδήποτε «πετσωμένο» μέσο- ή ο τολμηρός που θα γράψει τα ακριβώς αντίθετα, δηλαδή την αλήθεια;
Ποιον από τους δύο θα μπαγλαρώσετε, μωρέ; Τον αργυρώνητο ψευτοδημοσιογράφο νέας εσοδείας που θα δημοσιεύσει τις παραπάνω παπαριές ή εκείνον που θα αφαιρέσει τα κάλπικα «δεν» και θα αλλάξει τα κοσμητικά επίθετα με τα χλευαστικά που αρμόζουν στην κυβέρνηση που φλερτάρει με τα όρια της κοινοβουλευτικής δικτατορίας;
Εγώ, πάντως, δεν το ρισκάρω. Το νέο μανιφέστο μου είναι αυτό που μόλις διαβάσατε, με υπογραφή και σφραγίδα. Οριστικό και αδιαπραγμάτευτο.
Προσκυνώ τον πολυχρονεμένο, ψωνίζω φουστάνια από την υπέρκομψη, περπατώ στο μεγάλο περίπατο τα χνάρια της δημαρχάρας, βγάζω στο μπαλκόνι μου σημαία για να συμμορφωθώ με την οδηγία αυτού που από φόβος και τρόμος των δρόμων έγινε υπουργάντζα, σιχτιρίζω την τουρκόφιλη Ολλανδέζα με το κόκκινο καπέλο, κάνω και τα εμβόλιά μου μέχρι τρίτης αναμνηστικής δόσης και έχω το κεφάλι μου ήσυχο.
Εάν είναι σε θέση ένα υποκείμενο σαν τον Φουρθιώτη να κινητοποιήσει τους κοιμώμενους εισαγγελείς για να κλητεύσουν τον Πολάκη,(άσχετα αν τελικά αποσύρθηκε με την ένδειξη ''συγνώμη λάθος'') τι τύχη έχω εγώ τι μικρό ψαράκι απέναντι στους ηγετικότερους ηγέτες που αναδείχθηκαν ποτέ από τον πάνσοφο ελληνικό λαό;
Πώς να προσπεράσω τα χουντικά νομοθετήματά τους, όταν βρεθώ τυλιγμένος σε μία κόλλα χαρτί; Άντε να τους αποδείξω, μετά, ότι, ναι, έχω πάει στη Σάμο. Που δεν έχω πάει καν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου