Ο επικεφαλής της εφημερίδας "Δρόμος της Αριστεράς" και σύγχρονος θεωρητικός της πολιτικής ανάλυσης, Ρούντι Ρινάλντι, μιλάει στον 98.4 για το πώς όλα τα γεγονότα στη μικρή εικόνα της καθημερινότητας του Έλληνα και την μεγάλη εικόνα ανυπαρξίας στρατηγικής ύπαρξης της χώρας, οδηγούν σε πλήρη σήψη καν παρακμή, τις θεσμικές λειτουργίες ενός κράτους που δεν παρουσιάζει καν στοιχειώδη ύπαρξη για τις ανάγκες της κοινωνίας. Όλες οι λειτουργίες του πολιτικού συστήματος, του νομοθετικού σώματος με την θέσπιση του ακαταδίωκτου για τους φορείς κάθε μορφής εξουσίας, της δικαιοσύνης, αλλά και των ΜΜΕ, εκφράζονται σε ένα κλειστό σύστημα αυτό-επιβίωσης και η κυνική κανονικότητα για την κοινωνία είναι αυτής μιας αποικίας σε παρακμή, στα όρια υπαρξιακού ζητήματος για την χώρα και τον Ελληνισμό. Μάλιστα κάλεσε μέσα από την διαδικτυακή σελίδα "yparxiakoellada.gr ", τους πολίτες να δώσουν το παρών , στο διήμερο συνέδριο στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, με κεντρικό θέμα "Το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας στην τροχιά του 21ου αιώνα".
Mpelalis Reviews
Τρίτη 30 Απριλίου 2024
Η απολογία του Νίκου Καζαντζάκη το 1925
Νίκος Καζαντζάκης
1- Πιστεύω ότι το σύγχρονον αστικόν καθεστώς κατέστη ανίκανον να ρυθμίσει τας συγχρόνους ανάγκας και ανησυχίας του κοινωνικού συνόλου.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΣ.-Στηρίζεται εις την άνισον κατανομήν του πλούτου, εις την ασύστολον εκμετάλλευσιν των εργαζομένων τάξεων υπό αρπακτικής ισχυρώς ωργανωμένης κεφαλαιοκρατίας.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΣ.-Η ολοένα καταρρέουσα ηθική βάσις εις τας σχέσεις μεταξύ των ατόμων, παραλύει οιανδήποτε, εντός του αστικού καθεστώτος, προσπάθειαν όπως στηριχθή επί ηθικών αρχών ατομική, οικογενειακή και κοινωνική ζωή των ανθρώπων.
ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ.-Η σχεδόν καθολική έλλειψις κάθε ενδιαφέροντος δια τα κοινά, ή σχεδόν αποκλειστική εξυπηρέτησις της αρχούσης τάξεως υπό της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας, εις βάρος της μεγίστης πλειονοψηφίας του λαού, καθιστά ανεπαρκή και επιπολαίαν οιανδήποτε αλλαγήν προσώπων ή θεσμού.
Ταύτα πάντα θεωρώ συμπτώματα της παρακμής μιας τάξεως. Η αστική τάξις απέδωκεν-και εις θαυμαστήν ποσότητα και ποιότητα-ό,τι ηδύνατο εις την σκέψιν, εις την τέχνην, εις την επιστήμην, εις την πράξιν. Επάλαισεν εναντίον… της προηγούμενης της Φεουδαλικής ιδεολογίας, ενίκησεν, εδημιούργησεν, εξετέλεσεν τον προορισμόν της-αρχίζει ν’ αποσυντίθεται και να βαίνει εις εξαφάνισιν.
Τοιούτος υπήρξε πάντοτε ο ρυθμός της ιστορίας. Μια τάξις, εκάστοτε εναλάσσουσα-οι βασιλείς, οι ευγενείς, οι αστοί-γεννάται, παλαίει, νικά, δημιουργεί, και εξαφανίζεται. Και άλλη τάξις την διαδέχεται, διαγράφουσα και αυτή, εις την πάροδον των αιώνων, την ιδίαν μοιραίαν τροχιάν.
Ζώμεν, ακλονήτως πιστεύω, το τέλος μιας κοινωνικής τάξεως, της αστικής.
2- Ποία τάξις θα την διαδεχθή; Η τάξις των εργαζομένων-είτε εργάται είνε ούτοι, είτε αγρόται, είτε πνευματικοί παραγωγοί.
Η τάξις αύτη διήλθε προς ενός ήδη αιώνος, το πρώτον στάδιον της πορείας της, καθ’ ό προσεπάθει να εξεγείρη τις τας τάξεις των αστών το αίσθημα της φιλανθρωπίας και δικαιοσύνης, υπέρ των πεινώντων και αδικουμένων και ικέτευεν εξ ονόματος υψηλών ηθικών αρχών, να βελτιωθούν οι όροι της ζωής.
Ταχέως όμως σαφώς αντελήφθη ότι η πάλη των τάξεων είνε νόμος ιστορικός, αναπόφευκτος και όπως τα άτομα ούτω και οι λαοί, ούτω και αι κοινωνικαί τάξεις, διατρέχουν μοιραίως τα στάδια της γεννήσεως, της ακμής και της φθοράς.
Ουδεμία τάξις έμενε δια παντός εις την εξουσίαν. Η αστική τάξις θ’ ακολουθήση και αυτή, τον απαράγραπτον φυσιολογικόν νόμον και τότε η τάξις των εργαζομένων μοιραίως θα την διαδεχθή.
Η επίγνωσις αύτη κατέστη η αφετηρία μιας νέας όλως βαθυτέρας, αντιλήψεως των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων της τάξεως των εργαζομένων. Αντελήφθη δια πρώτην φοράν ότι χρέος έχει να οργανωθεί, να μορφωθή, να διατυπώση ωρισμένον πρόγραμμα, αφού είνε κεκλημένη, από ιστορικήν ανάγκην αργά ή γρήγορα να διαδεχθή την άρχουσαν σήμερον αστικήν τάξιν.
Τοιουτοτρόπως συγάσσονται, συνειδητά πλέον, αναγκασμέναι από τον ιστορικόν ρυθμόν, τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα.
Τον ρυθμόν τούτον επετάχυνεν απροσδοκήτως ο εκραγείς παγκόσμιος πόλεμος. Ο πόλεμος ούτος μετέβαλε την ψυχικήν ατμόσφαιραν του κόσμου ότι θ’ απήτει γενεά ολόκληρος δια να γίνη καταληπτόν έπειτα από την φοβεράν ταύτην δοκιμασίαν της ανθρωπότητος, αμέσως όχι μόνον γίνεται ιδέα αντιληπτή, αλλά και αγωνίζεται να μετουσιωθή εις πράξιν.
Η ψυχική αύτη μεταπολεμική αγωνία η οξεία συναίσθησις πως είνε ανάγκη πλέον να εξευρεθή μια λύτρωσις από την οικονομικήν αυτήν κοινωνικήν πολιτικήν και πνευματικήν αθλιότητα, αποτελεί σήμερον την Μεγάλην παγκόσμιον Πραγματικότητα.
3- Απέναντι της Μεγάλης ταύτης παγκοσμίου Πραγματικότητος, έχομεν την Μικράν πραγματικότητα την καθαρώς τοπικήν της Ελλάδος.
Ποία είνε η Ελληνική αύτη πραγματικότης και ποία κατ’ ανάγκην ανακύπτει η σχέσις μεταξύ της Μεγάλης και της Μικράς Πραγματικότητας;
Μόνον εάν σαφώς απαντήσωμεν εις το ερώτημα τούτο θα ημπορέσωμεν ν’ αντιληφθώμεν το σύγχρονον ημών χρέος ως Ελλήνων και ως ανθρώπων.
Εις την Ελλάδα δεν υπάρχει ακόμη εις τόσην οξύτητα και έντασιν όσον εις άλλους βιομηχανικώς ή πνευματικώς περισσότερον προηγουμένας χώρας, η σαφής διαγραφή της πάλης των τάξεων. Εν τούτοις, σήμερον, με τα μέσα της συγκοινωνίας, με τα βιβλία, με τας εφημερίδας, με τας διαλέξεις, με την εργατικήν παγκόσμιον αλληλεγγύην, με την φοβεράν και γονιμωτάτην πείραν του μακροχρονίου πολέμου, μία Ιδέα δεν δύναται να εντοπισθή εις μίαν χώραν, αλλά υπερπηδά ταχύτατα τα σύνορα και διατρέχει όλην την γην.
Δια τούτο, είτε θέλομεν είτε μη, είτε είμεθα ώριμοι είτε μη, η παγκόσμιος αύτη Ιδέα, η οποία εις πολλάς ήδη χώρας ήρχισε να μεταβάλλεται εις τεραστίαν δύναμιν-θα παρασύρη και την Ελλάδα, χωρίς να την περιμένει να ωριμάση Βιομηχανικώς ή πνευματικώς. Η μικρά τοπική πραγματικότης θα παρασυρθή από την Μεγάλην.
Ποίον λοιπόν είναι το χρέος μας; Πιστεύω βαθύτατα ότι το χρέος των δυνάμενων να έχωσιν επίδρασιν εις τον τόπον μας, είτε επί του πεδίου της σκέψεως είτε επί του πεδίου της δράσεως είναι τούτο:
Να προσαρμόσωμεν την μικράν μας Πραγματικότητα εις την Μεγάλην.
Πώς; Μορφώνοντες, φωτίζοντες τον λαόν, τονώνοντες τας ανωτέρας ηθικάς Αρχάς που απομένουν ακόμη, καταδεικνύοντες όχι μόνον πλέον τα δικαιώματα, αλλά και τας υποχρεώσεις άς έχει μία τάξις ήτις μέλλει ν’ αναλάβη ευθύνας.
Μόνον εάν τοιουτοτρόπως προπαρασκευάσωμεν τον λαόν, θα είμεθα εις θέσιν, όταν θα έλθη η μοιραία κρίσιμος στιγμή, να προσαρμόσωμεν την σημερινήν παγκόσμιον ορμήν προς αναδημιουργίαν με τας ιδιαιτέρας συνθήκας του τόπου μας, με την ειδικήν ψυχολογίαν της ιστορίας και του λαού μας.
Ο αγών, όπως τον αντιλαμβάνωμαι, δεν είναι απλώς οικονομικός. Η οικονομική χειραφέτησις είναι μόνον μέσον προς ψυχικήν και πνευματικήν χειραφέτησιν του ανθρώπου. Δεν ζητούμεν ν’ ανατρέψωμεν την θρησκείαν, την οικογένειαν, την Πατρίδα, αλλά να δώσωμεν ανώτερον, βαθύτερον περιεχόμενον εις την θρησκείαν, εις την οικογένειαν, εις την Πατρίδα.
Ολοι, όσοι πονούμεν τον άνθρωπον, έχομεν χρέος:
α) να μην ανεχώμεθα πλέον την αδικίαν και την ανηθικότητα της συγχρόνου κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής
β) να διασώσωμεν και να τονίσωμεν το δικαίωμα, το οποίον έχει ο λαός να θέλη να βελτιώση την θέσιν του. Και όχι μόνον το δικαίωμα αλλά και την δύναμιν να υψώση το επίπεδον της όλης ζωής του.
Σκοπός μας είναι να δημιουργήσωμεν μίαν ανωτέραν ηθικήν, να φέρωμεν δικαιοσύνην εις τον κόσμον, να δώσωμεν βαθυτέραν έννοιαν εις την αρετήν, εις την τιμήν, εις την ανθρωπότητα.
Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
Η απολογία του Νίκου Καζαντζάκη το 1925, απόσπασμα
Η απολογία του Νίκου Καζαντζάκη στην ανακριτική αρχή του Ηρακλείου, που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 1925, δεν αποτελεί μόνο ένα έξοχο πολιτικό κείμενο αλλά είναι και δραματικά επίκαιρη σήμερα, την εποχή της κρίσης. Μιας εποχής που η σύγχιση, οι πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις αλλά και αντιφάσεις στον πολιτικό λόγο κυριαρχούν.
Πηγή: o-klooun.com
Η «Άπειρη Αξιοπρέπεια» και ο μετα-ανθρωπισμός
Μπορεί να ακούγεται συζήτηση επιστημονικής φαντασίας, στην πραγματικότητα αποτελεί ένα από τα πιο καυτά θέματα φιλοσοφικής, τεχνολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης του παρόντος.
ΟΔιονύσιος Σκλήρης στο άρθρο του με τίτλο ««Άπειρη αξιοπρέπεια»: Η πρόταση του Βατικανού για τα έμφυλα και άλλα κοινωνικά ζητήματα της ύστερης νεωτερικότητας» αφενός έδειξε ότι η θεολογία είναι κάτι πολύ περισσότερο, πολύ πιο ενδιαφέρον και πολύ βαθύτερο από μια βαρετή ώρα στο σχολικό πρόγραμμα, αφετέρου και εν προκειμένω μας εισήγαγε σε μια απόπειρα διαμόρφωσης συστηματικής φιλοσοφίας από το Βατικανό, σε μια εποχή που δεν έχουμε πολλές τέτοιες προσπάθειες.
Δεν θα επαναλάβουμε εν προκειμένω το παραπάνω άρθρο, πέρα από το να καλέσουμε να διαβαστεί. Θα σταθούμε όμως σε μια άλλη οπτική την οποία δίνει το κείμενο της Καθολικής Εκκλησίας, ενδεχομένως χωρίς να την έχει κατά νου, η οποία αφορά την ηθική του δι-ανθρωπισμού και του μετα-ανθρωπισμού. Παρότι μπορεί να ακούγεται συζήτηση επιστημονικής φαντασίας, στην πραγματικότητα αποτελεί ένα από τα πιο καυτά θέματα φιλοσοφικής, τεχνολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης του παρόντος και όχι του μέλλοντος, η οποία, διόλου τυχαία, μένει προνομιακά στις τάξεις των ελίτ. Η εν λόγω συζήτηση καθορίζει την εξέλιξη μιας σειράς τεχνολογιών και τη χρήση τους με τρόπους που είτε θα απελευθερώνουν την ανθρωπότητα από την ασθένεια και τις κοινωνικές ανισότητες ή θα την υποτάσσουν σε βιολογικώς κατοχυρωμένη κοινωνική αδικία, δηλαδή σε μια δυστοπική μορφή τεχνοβιολογισμού.
Να επισημάνουμε ότι οι δύο όροι (δι-ανθρωπισμός και μετα-ανθρωπισμός) εν μέρει συνδέονται και σύμφωνα με κάποιες εκδοχές τους τείνουν προς την ίδια κατάσταση, ωστόσο έχουν διαφορετικές έως συγκρουσιακές φιλοσοφικές αφετηρίες.
Στον δι-ανθρωπισμό και ειδικότερα στο «Μανιφέστο του Δι-ανθρωπιστικού Κινήματος» δίδεται ο παρακάτω ορισμός: «… Μια κοσμοθεωρία που αναζητά μια ποιότητα ζωής ικανή να επιφέρει αέναη πρόοδο, αυτο-μεταμόρφωση, πρακτική αισιοδοξία, οραματικές λύσεις και κριτική σκέψη. Ο δι-άνθρωπος είναι ένας βιολογικός-τεχνολογικός οργανισμός, ένας μετασχηματισμός του ανθρώπινου είδους που συνεχίζει να εξελίσσεται με την τεχνολογία. Πραγματοποιείται μέσω της προόδου της τεχνολογίας που επιφέρει αλληλεπίδραση ανθρώπου-υπολογιστή, φορητές συσκευές και υποδομές επικοινωνίας μέσω υπολογιστή. Αποδεικνύεται στην ιατρική επιστήμη και στις επιστημονικές ανακαλύψεις που εντοπίζουν γενετικές μεταλλάξεις και στοχεύουν ασθένειες καθώς και στην έρευνα και ανάπτυξη γονιδιακών θεραπειών που στοχεύουν στην αναστροφή και αποκατάσταση της κυτταρικής βλάβης του βιολογικού συστήματος. Σε περιβαλλοντικό επίπεδο, βιώνεται στις διαστημικές πτήσεις από αστροναύτες που προσαρμόζονται σε περιβάλλοντα πέρα από τη γη. Σε διαδραστικό επίπεδο, βιώνεται στην εξατομικευμένη χρήση avatar και χαρακτήρων εικονικής πραγματικότητας, επαυξημένης πραγματικότητας, βιντεοπαιχνιδιών και άλλων τεχνητών περιβαλλόντων.”
Ο μετα-ανθρωπισμός έχει περιγραφεί (σε διαφοροποίηση από τον δι-ανθρωπισμό) ως η προσέγγιση που υποδηλώνει ότι, σε αντίθεση με τις ιδέες της νεωτερικότητας, ο άνθρωπος δεν κυριαρχεί πάνω στη φύση και σε άλλα όντα, αλλά αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του πλανήτη ή του κόσμου. Αυτή είναι η ουσία αυτού που περιγράφεται ως «υπαρξιακός μετα-ανθρωπισμός», υποστηρίζοντας ότι η ιδέα της ανθρώπινης κυριαρχίας είναι ξεπερασμένη.
Το θεμέλιο επομένως του μετα-ανθρωπισμού συνίσταται στο ότι ο κόσμος μας δεν θα είναι ανθρωποκεντρικός. Όταν βασίζεται σε διανθρώπινες προσδοκίες, ο μετα-ανθρωπισμός περιγράφει το στάδιο της διαδικασίας κατά το οποίο η υπέρβαση των ανθρώπινων ορίων θα επιτευχθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε οι άνθρωποι να έχουν εξελιχθεί σε μια διαφορετική μορφή όντων (μια εκδοχή υπερανθρωπισμού) ή θα είναι παρωχημένοι (μια μορφή αντιανθρωπισμού). Είναι προφανές ότι ο μετα-ανθρωπισμός μπορεί να υποδηλώνει εντελώς διαφορετικές συνθήκες.
Τα δύο ρεύματα έχουν ορισμένα ενδιαφέροντα και τουλάχιστον σε ό,τι αφορά ορισμένα εξ αυτών, κάπως… ανησυχητικά, κοινά στοιχεία: προφανώς ο ρόλος της τεχνολογίας είναι κεντρικός. Τεχνητή νοημοσύνη, (νανο)ρομποτική, μοριακή βιολογία είναι κλάδοι που γεννούν την προσδοκία μιας βελτίωσης της ανθρώπινης βιολογίας χωρίς όριο. Το δεύτερο στοιχείο (λιγότερο καθησυχαστικό) είναι ότι δεν γίνεται καθόλου σαφές τι σημαίνει «βελτίωση» και από ποια σκοπιά προσεγγίζεται. Στην πραγματικότητα, το μόνο κριτήριο είναι αυτό της υποκειμενικής επιθυμίας.
Το τρίτο και ακόμα πιο ανησυχητικό στοιχείο συνίσταται στο ότι βασικό κοινό σημείο είναι η σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό υποκατάσταση της φυσικής εξέλιξης από τον ανθρώπινο σχεδιασμό, στη βάση της υποκειμενικής επιθυμίας. Ουσιαστικώς πρόκειται για μια εκδοχή παρόξυνσης του ταυτοτικού υποκειμενισμού, για το νέο “trans” το οποίο ευχερώς καθίσταται αποδομητικό “post”, σε βαθμό ικανό να εισάγει όχι απλώς την ευγονική, αλλά την απόσπαση του ανθρώπου από τη φύση και υπό αυτήν την έννοια έναν τεχνο-βιολογικώς οχυρωμένο φυλετισμό και φασισμό.
Ο Nick Bostrom, ένας από τους πιο επιφανείς μετα ανθρωπιστές δεν βλέπει πολλά προβληματικά στοιχεία στα παραπάνω. Αντιθέτως, μάλλον προσδοκά μια περίοδο στην οποία η ανθρώπινη εξέλιξη θα έχει την έννοια μιας «παγκοσμίως συντονισμένης πολιτικής για τον έλεγχο της ανθρώπινης εξέλιξης ικανής να τροποποιεί τη λειτουργία των μελλοντικών ευφυών μορφών ζωής». Από την άλλη πλευρά, εύκολα οι αντίπαλοι των εν λόγω προσεγγίσεων κατηγοριοποιούνται ως βιο-συντηρητικοί.
Μια από τις βασικότερες μεθόδους προώθησης του νέου “trans” και του επακόλουθου “post” είναι η αφαίρεσή τους από το κοινωνικο-πολιτικό σύστημα, από κάθε συλλογικότητα και από κάθε συστηματική φιλοσοφική προετοιμασία. Στις δι-ανθρώπινες και μετα-ανθρώπινες προσεγγίσεις υπάρχει μόνο το άτομο και η τεχνολογία.
Η υποχώρηση των σοσιαλιστικών κομμάτων μας έχει στερήσει από την ανάλυση της τεχνολογίας ως τέτοιας, με όρους Σχολής της Φρανκφούρτης, δηλαδή εν προκειμένω ως Τεχνητή Νοημοσύνη ή ακόμα περισσότερο ως δι-ανθρωπισμό και μετα-ανθρωπισμό στον καπιταλισμό. Επακόλουθα έχουν υποχωρήσει οι αναλύσεις ως προς τη σχέση φύσης-ανθρώπου, ιστορίας-ανθρώπου, συλλογικότητας-ατομικής επιθυμίας. Απέναντι στην τελευταία φαίνεται μάλιστα να καθίσταται αδιανόητο οποιοδήποτε όριο.
Σε αυτό το πλαίσιο έρχεται η προαναφερθείσα «Dignitas Infinita» να προτείνει ένα πολύ ενδιαφέρον, καθότι σταθερό πλαίσιο: «έσχατη αναξιοπρέπεια είναι ο θάνατος, οπότε η αξιοπρέπεια στο οντολογικό της βάθος συνδέεται με την αθανασία και την αγάπη». Υπό αυτήν την έννοια, η επιδίωξη του δι-ανθρωπισμού για μια εξέλιξη του υπάρχοντος ανθρώπου με τρόπο τέτοιο που να διεκδικεί ακόμα και την αθανασία αναδεικνύεται ως ηθικο-πολιτικώς αποδεκτή. Η χρήση επομένως μιας σειράς τεχνολογιών παράτασης της ζωής, ακόμα και εις το διηνεκές, δεν είναι επί της αρχής «αναξιοπρεπής», αλλά αντιθέτως βοηθά στη νίκη επί του θανάτου που είναι η «έσχατη αναξιοπρέπεια».
Την ίδια στιγμή, όμως, η τυχόν ανισότιμη πρόσβαση σε αυτές τις τεχνολογίες, που μπορεί να οδηγήσει σε ανισότιμη θέση των ανθρώπων απέναντι στην «έσχατη αναξιοπρέπεια» καθίσταται ηθικο-πολιτικώς απαράδεκτη και άρα έχουμε συνηγορία προς ένα νέο κοινωνικό δικαίωμα, οικουμενικής πρόσβασης σε τεχνολογίες βελτίωσης της ανθρώπινης υγείας, επειδή «ο Χριστός έσπασε κάθε φραγμό φυλής, έθνους, φύλου, κοινωνικής τάξης, ακόμη και εχθρότητας και αμαρτωλότητας, στην προσέγγισή του προς τους ανθρώπους, δίνοντας ένα παράδειγμα ριζοσπαστικής συμπερίληψης, το οποίο οφείλει να ακολουθήσει η Εκκλησία».
Επιπλέον, ο μετα-ανθρωπισμός, δηλαδή ο υποβιβασμός του ανθρώπου σε υποδεέστερο, παρωχημένο ή και υπό εξαφάνιση είδος, όπως και το ρήγμα στη σχέση ανθρώπου-φύσης αποτελούν μη αποδεκτές ηθικώς εξελίξεις. Η «Dignitas Infinita» βασίζεται στη φυσικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης (εξ ου και η φυσικό- δικαιική αναφορά στον Χάρτη του Ο.Η.Ε). Μια κατάσταση κυριαρχίας της Τεχνητής Νοημοσύνης επί του ανθρώπου ή αντικατάστασης της φυσικής επιλογής από τον ανθρώπινο σχεδιασμό καταφανώς ακρωτηριάζει την ανθρώπινη φύση. Της στερεί την τυχαιότητα και τη φυσικότητά της, καθιστώντας την αποτέλεσμα της ατομικής επιθυμίας.
Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι η «Dignitas Infinita» προσφέρει ένα όριο στην υποκειμενική κυριαρχία της επιθυμίας. Μπορούμε να προσπαθήσουμε να νικήσουμε τον θάνατο, αλλά όχι να εξαφανίσουμε ή να περιορίσουμε τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα του πολιτισμού μας και της ύπαρξής μας, ούτε να διαρρήξουμε πλήρως τη σχέση μας με τη φύση. Ίσως κάποτε η Αριστερά να προβάλλει κάτι πληρέστερο. Μέχρι τότε και για όσο θα προσχωρεί στον υποκειμενικό ταυτοτισμό θα αξιοποιούμε και την Καθολική Εκκλησία προκειμένου να βρούμε πλαίσιο για κάτι τόσο σημαντικό που κινείται με «σπασμένα φρένα» υπό την επίδραση λίγων και ισχυρών.
Δεν θα επαναλάβουμε εν προκειμένω το παραπάνω άρθρο, πέρα από το να καλέσουμε να διαβαστεί. Θα σταθούμε όμως σε μια άλλη οπτική την οποία δίνει το κείμενο της Καθολικής Εκκλησίας, ενδεχομένως χωρίς να την έχει κατά νου, η οποία αφορά την ηθική του δι-ανθρωπισμού και του μετα-ανθρωπισμού. Παρότι μπορεί να ακούγεται συζήτηση επιστημονικής φαντασίας, στην πραγματικότητα αποτελεί ένα από τα πιο καυτά θέματα φιλοσοφικής, τεχνολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης του παρόντος και όχι του μέλλοντος, η οποία, διόλου τυχαία, μένει προνομιακά στις τάξεις των ελίτ. Η εν λόγω συζήτηση καθορίζει την εξέλιξη μιας σειράς τεχνολογιών και τη χρήση τους με τρόπους που είτε θα απελευθερώνουν την ανθρωπότητα από την ασθένεια και τις κοινωνικές ανισότητες ή θα την υποτάσσουν σε βιολογικώς κατοχυρωμένη κοινωνική αδικία, δηλαδή σε μια δυστοπική μορφή τεχνοβιολογισμού.
Να επισημάνουμε ότι οι δύο όροι (δι-ανθρωπισμός και μετα-ανθρωπισμός) εν μέρει συνδέονται και σύμφωνα με κάποιες εκδοχές τους τείνουν προς την ίδια κατάσταση, ωστόσο έχουν διαφορετικές έως συγκρουσιακές φιλοσοφικές αφετηρίες.
Στον δι-ανθρωπισμό και ειδικότερα στο «Μανιφέστο του Δι-ανθρωπιστικού Κινήματος» δίδεται ο παρακάτω ορισμός: «… Μια κοσμοθεωρία που αναζητά μια ποιότητα ζωής ικανή να επιφέρει αέναη πρόοδο, αυτο-μεταμόρφωση, πρακτική αισιοδοξία, οραματικές λύσεις και κριτική σκέψη. Ο δι-άνθρωπος είναι ένας βιολογικός-τεχνολογικός οργανισμός, ένας μετασχηματισμός του ανθρώπινου είδους που συνεχίζει να εξελίσσεται με την τεχνολογία. Πραγματοποιείται μέσω της προόδου της τεχνολογίας που επιφέρει αλληλεπίδραση ανθρώπου-υπολογιστή, φορητές συσκευές και υποδομές επικοινωνίας μέσω υπολογιστή. Αποδεικνύεται στην ιατρική επιστήμη και στις επιστημονικές ανακαλύψεις που εντοπίζουν γενετικές μεταλλάξεις και στοχεύουν ασθένειες καθώς και στην έρευνα και ανάπτυξη γονιδιακών θεραπειών που στοχεύουν στην αναστροφή και αποκατάσταση της κυτταρικής βλάβης του βιολογικού συστήματος. Σε περιβαλλοντικό επίπεδο, βιώνεται στις διαστημικές πτήσεις από αστροναύτες που προσαρμόζονται σε περιβάλλοντα πέρα από τη γη. Σε διαδραστικό επίπεδο, βιώνεται στην εξατομικευμένη χρήση avatar και χαρακτήρων εικονικής πραγματικότητας, επαυξημένης πραγματικότητας, βιντεοπαιχνιδιών και άλλων τεχνητών περιβαλλόντων.”
Ο μετα-ανθρωπισμός έχει περιγραφεί (σε διαφοροποίηση από τον δι-ανθρωπισμό) ως η προσέγγιση που υποδηλώνει ότι, σε αντίθεση με τις ιδέες της νεωτερικότητας, ο άνθρωπος δεν κυριαρχεί πάνω στη φύση και σε άλλα όντα, αλλά αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του πλανήτη ή του κόσμου. Αυτή είναι η ουσία αυτού που περιγράφεται ως «υπαρξιακός μετα-ανθρωπισμός», υποστηρίζοντας ότι η ιδέα της ανθρώπινης κυριαρχίας είναι ξεπερασμένη.
Το θεμέλιο επομένως του μετα-ανθρωπισμού συνίσταται στο ότι ο κόσμος μας δεν θα είναι ανθρωποκεντρικός. Όταν βασίζεται σε διανθρώπινες προσδοκίες, ο μετα-ανθρωπισμός περιγράφει το στάδιο της διαδικασίας κατά το οποίο η υπέρβαση των ανθρώπινων ορίων θα επιτευχθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε οι άνθρωποι να έχουν εξελιχθεί σε μια διαφορετική μορφή όντων (μια εκδοχή υπερανθρωπισμού) ή θα είναι παρωχημένοι (μια μορφή αντιανθρωπισμού). Είναι προφανές ότι ο μετα-ανθρωπισμός μπορεί να υποδηλώνει εντελώς διαφορετικές συνθήκες.
Τα δύο ρεύματα έχουν ορισμένα ενδιαφέροντα και τουλάχιστον σε ό,τι αφορά ορισμένα εξ αυτών, κάπως… ανησυχητικά, κοινά στοιχεία: προφανώς ο ρόλος της τεχνολογίας είναι κεντρικός. Τεχνητή νοημοσύνη, (νανο)ρομποτική, μοριακή βιολογία είναι κλάδοι που γεννούν την προσδοκία μιας βελτίωσης της ανθρώπινης βιολογίας χωρίς όριο. Το δεύτερο στοιχείο (λιγότερο καθησυχαστικό) είναι ότι δεν γίνεται καθόλου σαφές τι σημαίνει «βελτίωση» και από ποια σκοπιά προσεγγίζεται. Στην πραγματικότητα, το μόνο κριτήριο είναι αυτό της υποκειμενικής επιθυμίας.
Το τρίτο και ακόμα πιο ανησυχητικό στοιχείο συνίσταται στο ότι βασικό κοινό σημείο είναι η σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό υποκατάσταση της φυσικής εξέλιξης από τον ανθρώπινο σχεδιασμό, στη βάση της υποκειμενικής επιθυμίας. Ουσιαστικώς πρόκειται για μια εκδοχή παρόξυνσης του ταυτοτικού υποκειμενισμού, για το νέο “trans” το οποίο ευχερώς καθίσταται αποδομητικό “post”, σε βαθμό ικανό να εισάγει όχι απλώς την ευγονική, αλλά την απόσπαση του ανθρώπου από τη φύση και υπό αυτήν την έννοια έναν τεχνο-βιολογικώς οχυρωμένο φυλετισμό και φασισμό.
Ο Nick Bostrom, ένας από τους πιο επιφανείς μετα ανθρωπιστές δεν βλέπει πολλά προβληματικά στοιχεία στα παραπάνω. Αντιθέτως, μάλλον προσδοκά μια περίοδο στην οποία η ανθρώπινη εξέλιξη θα έχει την έννοια μιας «παγκοσμίως συντονισμένης πολιτικής για τον έλεγχο της ανθρώπινης εξέλιξης ικανής να τροποποιεί τη λειτουργία των μελλοντικών ευφυών μορφών ζωής». Από την άλλη πλευρά, εύκολα οι αντίπαλοι των εν λόγω προσεγγίσεων κατηγοριοποιούνται ως βιο-συντηρητικοί.
Μια από τις βασικότερες μεθόδους προώθησης του νέου “trans” και του επακόλουθου “post” είναι η αφαίρεσή τους από το κοινωνικο-πολιτικό σύστημα, από κάθε συλλογικότητα και από κάθε συστηματική φιλοσοφική προετοιμασία. Στις δι-ανθρώπινες και μετα-ανθρώπινες προσεγγίσεις υπάρχει μόνο το άτομο και η τεχνολογία.
Η υποχώρηση των σοσιαλιστικών κομμάτων μας έχει στερήσει από την ανάλυση της τεχνολογίας ως τέτοιας, με όρους Σχολής της Φρανκφούρτης, δηλαδή εν προκειμένω ως Τεχνητή Νοημοσύνη ή ακόμα περισσότερο ως δι-ανθρωπισμό και μετα-ανθρωπισμό στον καπιταλισμό. Επακόλουθα έχουν υποχωρήσει οι αναλύσεις ως προς τη σχέση φύσης-ανθρώπου, ιστορίας-ανθρώπου, συλλογικότητας-ατομικής επιθυμίας. Απέναντι στην τελευταία φαίνεται μάλιστα να καθίσταται αδιανόητο οποιοδήποτε όριο.
Σε αυτό το πλαίσιο έρχεται η προαναφερθείσα «Dignitas Infinita» να προτείνει ένα πολύ ενδιαφέρον, καθότι σταθερό πλαίσιο: «έσχατη αναξιοπρέπεια είναι ο θάνατος, οπότε η αξιοπρέπεια στο οντολογικό της βάθος συνδέεται με την αθανασία και την αγάπη». Υπό αυτήν την έννοια, η επιδίωξη του δι-ανθρωπισμού για μια εξέλιξη του υπάρχοντος ανθρώπου με τρόπο τέτοιο που να διεκδικεί ακόμα και την αθανασία αναδεικνύεται ως ηθικο-πολιτικώς αποδεκτή. Η χρήση επομένως μιας σειράς τεχνολογιών παράτασης της ζωής, ακόμα και εις το διηνεκές, δεν είναι επί της αρχής «αναξιοπρεπής», αλλά αντιθέτως βοηθά στη νίκη επί του θανάτου που είναι η «έσχατη αναξιοπρέπεια».
Την ίδια στιγμή, όμως, η τυχόν ανισότιμη πρόσβαση σε αυτές τις τεχνολογίες, που μπορεί να οδηγήσει σε ανισότιμη θέση των ανθρώπων απέναντι στην «έσχατη αναξιοπρέπεια» καθίσταται ηθικο-πολιτικώς απαράδεκτη και άρα έχουμε συνηγορία προς ένα νέο κοινωνικό δικαίωμα, οικουμενικής πρόσβασης σε τεχνολογίες βελτίωσης της ανθρώπινης υγείας, επειδή «ο Χριστός έσπασε κάθε φραγμό φυλής, έθνους, φύλου, κοινωνικής τάξης, ακόμη και εχθρότητας και αμαρτωλότητας, στην προσέγγισή του προς τους ανθρώπους, δίνοντας ένα παράδειγμα ριζοσπαστικής συμπερίληψης, το οποίο οφείλει να ακολουθήσει η Εκκλησία».
Επιπλέον, ο μετα-ανθρωπισμός, δηλαδή ο υποβιβασμός του ανθρώπου σε υποδεέστερο, παρωχημένο ή και υπό εξαφάνιση είδος, όπως και το ρήγμα στη σχέση ανθρώπου-φύσης αποτελούν μη αποδεκτές ηθικώς εξελίξεις. Η «Dignitas Infinita» βασίζεται στη φυσικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης (εξ ου και η φυσικό- δικαιική αναφορά στον Χάρτη του Ο.Η.Ε). Μια κατάσταση κυριαρχίας της Τεχνητής Νοημοσύνης επί του ανθρώπου ή αντικατάστασης της φυσικής επιλογής από τον ανθρώπινο σχεδιασμό καταφανώς ακρωτηριάζει την ανθρώπινη φύση. Της στερεί την τυχαιότητα και τη φυσικότητά της, καθιστώντας την αποτέλεσμα της ατομικής επιθυμίας.
Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι η «Dignitas Infinita» προσφέρει ένα όριο στην υποκειμενική κυριαρχία της επιθυμίας. Μπορούμε να προσπαθήσουμε να νικήσουμε τον θάνατο, αλλά όχι να εξαφανίσουμε ή να περιορίσουμε τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα του πολιτισμού μας και της ύπαρξής μας, ούτε να διαρρήξουμε πλήρως τη σχέση μας με τη φύση. Ίσως κάποτε η Αριστερά να προβάλλει κάτι πληρέστερο. Μέχρι τότε και για όσο θα προσχωρεί στον υποκειμενικό ταυτοτισμό θα αξιοποιούμε και την Καθολική Εκκλησία προκειμένου να βρούμε πλαίσιο για κάτι τόσο σημαντικό που κινείται με «σπασμένα φρένα» υπό την επίδραση λίγων και ισχυρών.
Ναόμι Κλάιν: «Χρειαζόμαστε μια έξοδο από τον Σιωνισμό»
Το παρόν κείμενο αποτελεί μετάφραση ομιλίας της συγγραφέα Ναόμι Κλάιν την Τετάρτη 24 Απριλίου 2024, κατά τη διάρκεια της τελετής Seder για το εβραϊκό Πάσχα, που μέλη εβραϊκών οργανώσεων πραγματοποίησαν στους δρόμους της Νέας Υόρκης δηλώνοντας τη συμπαράστασή τους στους αγωνιζόμενους φοιτητές των αμερικανικών πανεπιστημίων και στον παλαιστινιακό λαό. Το κείμενο της ομιλίας δημοσιεύτηκε στον The Guardian.
Σκεφτόμουν τον Μωυσή και την οργή του όταν κατέβηκε από το βουνό και βρήκε τους Ισραηλίτες να λατρεύουν ένα χρυσό μοσχάρι.
Η οικοφεμινίστρια μέσα μου ήταν πάντα ανήσυχη για αυτή την ιστορία: τι είδους Θεός ζηλεύει τα ζώα; Τι είδους Θεός θέλει να μαζέψει όλη την ιερότητα της Γης για τον εαυτό του;
Αλλά υπάρχει ένας λιγότερο κυριολεκτικός τρόπος να κατανοήσουμε αυτή την ιστορία. Πρόκειται για ψεύτικα είδωλα. Για την ανθρώπινη τάση να λατρεύουμε το βέβηλο και λαμπερό, να κοιτάμε το μικρό και το υλικό αντί για το μεγάλο και το υπερβατικό.
Αυτό που θέλω να σας πω απόψε σε αυτό το επαναστατικό και ιστορικό Seder στους δρόμους είναι ότι πάρα πολλοί από τους ανθρώπους μάς λατρεύουν ένα ψεύτικο είδωλο για άλλη μια φορά. Έχουν γοητευτεί από αυτό. Είναι μεθυσμένοι από αυτό. Βδελύσσονται από αυτό.
Αυτό το ψεύτικο είδωλο ονομάζεται Σιωνισμός.
Είναι ένα ψεύτικο είδωλο που παίρνει τις πιο βαθιές βιβλικές ιστορίες μας για δικαιοσύνη και χειραφέτηση από τη δουλεία — την ίδια την ιστορία του Πάσχα — και τις μετατρέπει σε βάρβαρα όπλα αποικιοκρατικής κλοπής γης, οδικούς χάρτες για εθνοκάθαρση και γενοκτονία.
Είναι ένα ψεύτικο είδωλο που πήρε την υπερβατική ιδέα της γης της επαγγελίας — μια μεταφορά για την ανθρώπινη απελευθέρωση που ταξίδεψε μέσα από πολλαπλές θρησκείες σε κάθε γωνιά αυτού του πλανήτη — και τόλμησε να τη μετατρέψει σε πράξη πώλησης για ένα μιλιταριστικό εθνοκράτος.
Η εκδοχή του πολιτικού σιωνισμού για την απελευθέρωση είναι η ίδια βέβηλη. Από την αρχή, απαιτούσε τη μαζική εκδίωξη των Παλαιστινίων από τα σπίτια και τα πατρογονικά τους εδάφη κατά τη Νάκμπα.
Από την αρχή βρισκόταν σε πόλεμο με τα όνειρα της απελευθέρωσης. Σε ένα Seder αξίζει να θυμόμαστε ότι αυτό περιλαμβάνει τα όνειρα απελευθέρωσης και αυτοδιάθεσης του αιγυπτιακού λαού. Αυτό το ψεύτικο είδωλο του Σιωνισμού εξισώνει την ισραηλινή ασφάλεια με την αιγυπτιακή δικτατορία και τα πελατειακά κράτη.
Από την αρχή παρήγαγε ένα άσχημο είδος ελευθερίας που έβλεπε τα παιδιά των Παλαιστινίων όχι ως ανθρώπινα όντα αλλά ως δημογραφικές απειλές — όπως ο Φαραώ στο βιβλίο της Εξόδου φοβόταν τον αυξανόμενο πληθυσμό των Ισραηλιτών και έτσι διέταξε τον θάνατο των γιων τους.
Ο σιωνισμός μας έφερε στη σημερινή στιγμή του κατακλυσμού και είναι καιρός να πούμε ξεκάθαρα: πάντα μας οδηγούσε εδώ.
Είναι ένα ψεύτικο είδωλο που έχει οδηγήσει πάρα πολλούς από τους δικούς μας ανθρώπους σε ένα βαθιά ανήθικο μονοπάτι που τώρα τους κάνει να δικαιολογούν τον τεμαχισμό βασικών εντολών: Ου φονεύσεις. Ου κλέψεις. Ουκ επιθυμήσεις.
Είναι ένα ψεύτικο είδωλο που εξισώνει την ελευθερία των Εβραίων με τις βόμβες διασποράς που σκοτώνουν και ακρωτηριάζουν Παλαιστίνια παιδιά.
Ο Σιωνισμός είναι ένα ψεύτικο είδωλο που έχει προδώσει κάθε εβραϊκή αξία, συμπεριλαμβανομένης της αξίας που δίνουμε στην αμφισβήτηση — μια πρακτική που ενσωματώνεται στο Seder με τις τέσσερις ερωτήσεις που θέτει το μικρότερο παιδί.
Συμπεριλαμβανομένης της αγάπης που έχουμε ως λαός για το κείμενο και την εκπαίδευση.
Σήμερα, αυτό το ψεύτικο είδωλο δικαιολογεί τον βομβαρδισμό κάθε πανεπιστημίου στη Γάζα, την καταστροφή αμέτρητων σχολείων, αρχείων, τυπογραφείων, τη δολοφονία εκατοντάδων ακαδημαϊκών, δημοσιογράφων, ποιητών — αυτό είναι που οι Παλαιστίνιοι αποκαλούν σχολαστικοκτονία, τη δολοφονία των μέσων εκπαίδευσης.
Εν τω μεταξύ, σε αυτή την πόλη, τα πανεπιστήμια καλούν την αστυνομία της Νέας Υόρκης και οχυρώνονται απέναντι στη σοβαρή απειλή που συνιστούν οι ίδιοι οι φοιτητές τους, οι οποίοι τολμούν να τους θέσουν βασικά ερωτήματα, όπως: πώς μπορείτε να ισχυρίζεστε ότι πιστεύετε σε οτιδήποτε, και κυρίως σε εμάς, ενώ επιτρέπετε, επενδύετε και συνεργάζεστε με αυτή τη γενοκτονία;
Το ψεύτικο είδωλο του Σιωνισμού έχει αφεθεί να αναπτυχθεί ανεξέλεγκτα για πάρα πολύ καιρό.
Έτσι απόψε λέμε: τελειώνει εδώ.
Ο Ιουδαϊσμός μας δεν μπορεί να περιοριστεί από ένα εθνοκράτος, γιατί ο Ιουδαϊσμός μας είναι διεθνιστικός από τη φύση του.
Ο Ιουδαϊσμός μας δεν μπορεί να προστατευτεί από τον αφηνιασμένο στρατό αυτού του κράτους, γιατί το μόνο που κάνει αυτός ο στρατός είναι να σπέρνει θλίψη και να θερίζει μίσος — και εναντίον μας ως Εβραίων.
Ο Ιουδαϊσμός μας δεν απειλείται από τους ανθρώπους που υψώνουν τη φωνή τους σε αλληλεγγύη με την Παλαιστίνη πέρα από τα όρια της φυλής, της εθνικότητας, της φυσικής ικανότητας, της ταυτότητας φύλου και των γενεών.
Ο Ιουδαϊσμός μας είναι μία από αυτές τις φωνές και γνωρίζει ότι σε αυτή τη χορωδία βρίσκεται τόσο η ασφάλειά μας όσο και η συλλογική μας απελευθέρωση.
Ο Ιουδαϊσμός μας είναι ο Ιουδαϊσμός του Πασχαλινού Seder: η συγκέντρωση σε μια τελετή για να μοιραστούμε το φαγητό και το κρασί με αγαπημένους και ξένους, η τελετουργία που είναι εγγενώς φορητή, αρκετά ελαφριά για να τη μεταφέρουμε στην πλάτη μας, χωρίς να χρειαζόμαστε τίποτε άλλο παρά ο ένας τον άλλον: χωρίς τοίχους, χωρίς ναό, χωρίς ραβίνο, ένας ρόλος για όλους, ακόμη και — ειδικά — για το μικρότερο παιδί. Το Seder είναι μια τεχνολογία της διασποράς, αν υπήρξε ποτέ, φτιαγμένη για συλλογικό πένθος, περισυλλογή, αμφισβήτηση, μνήμη και αναζωογόνηση του επαναστατικού πνεύματος.
Κοιτάξτε γύρω σας. Αυτός, εδώ, είναι ο Ιουδαϊσμός μας. Καθώς τα νερά ανεβαίνουν και τα δάση καίγονται και τίποτα δεν είναι σίγουρο, προσευχόμαστε στον βωμό της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας, ανεξαρτήτως κόστους.
Δεν χρειαζόμαστε ούτε θέλουμε το ψεύτικο είδωλο του Σιωνισμού. Θέλουμε ελευθερία από το σχέδιο που διαπράττει γενοκτονία στο όνομά μας. Ελευθερία από μια ιδεολογία που δεν έχει κανένα σχέδιο για την ειρήνη παρά μόνο συμφωνίες με δολοφονικά θεοκρατικά πετροκράτη της διπλανής πόρτας, ενώ πουλάει τις τεχνολογίες των ρομποτικών δολοφονιών στον κόσμο.
Επιδιώκουμε να απελευθερώσουμε τον Ιουδαϊσμό από ένα εθνοκράτος που θέλει τους Εβραίους να είναι μονίμως φοβισμένοι, που θέλει τα παιδιά μας να φοβούνται, που θέλει να πιστεύουμε ότι ο κόσμος είναι εναντίον μας, ώστε να τρέξουμε στο φρούριό του και κάτω από τον σιδερένιο θόλο του, ή τουλάχιστον να διατηρήσουμε τη ροή όπλων και δωρεών.
Αυτό είναι το ψεύτικο είδωλο.
Και δεν είναι μόνο ο Νετανιάχου, είναι ο κόσμος που έφτιαξε και που τον έφτιαξε — είναι ο Σιωνισμός.
Τι είμαστε εμείς; Εμείς, σε αυτούς τους δρόμους εδώ και μήνες, είμαστε η έξοδος. Η έξοδος από τον Σιωνισμό.
Και στους Chuck Schumers [ΣτΜ: γερουσιαστής των Δημοκρατικών και ηγέτης της πλειοψηφίας στην αμερικανική Γερουσία] αυτού του κόσμου, δεν λέμε: «Αφήστε τον λαό μας να φύγει».
Λέμε: «Έχουμε ήδη φύγει. Και τα παιδιά σας; Είναι μαζί μας τώρα».
Πηγή: info-war.gr
Δευτέρα 29 Απριλίου 2024
Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Γέννηση» του Πάμπλο Νερούδα
Κατιούσα
"......με κουβάλησαν /να δω ανάμεσα στους τάφους /της μάνας μου τον ύπνο. /
Κι αφού ποτέ δεν είχα δει την όψη της εγώ, /
τη φώναξα μπροστά στους πεθαμένους να τη δω,...."
Ο μεγάλος Χιλιανός ποιητής Πάμπλο Νερούδα, από τους μεγαλύτερους ποιητές του 20ού αιώνα, σύνδεσε τη ζωή του και το έργο του με τις αγωνίες και τους αγώνες των εργατών όλου του κόσμου. Το πραγματικό του όνομα ήταν Νεφτάλι Ρικάρντο Ρέγιες και γεννήθηκε στο Παράλ, στις 12 του Ιούλη 1904.
Μαθητής Γυμνασίου δημοσιεύει ποιήματά του σε εφημερίδες και περιοδικά, με ψευδώνυμα κρυφά από τον πατέρα του που δεν του το επιτρέπει.
Φοιτητής της γαλλικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγο, μετέχει στους φοιτητικούς αγώνες.
Το 1923 δημοσιεύει το πρώτο του ποιητικό βιβλίο «Ηλιοβασιλέματα».
Το 1927 μπαίνει στο διπλωματικό Σώμα.
Από το 1934 έως το 1937 είναι διπλωμάτης στην Ισπανία. Παίρνει μέρος στη μάχη του ισπανικού λαού. Το 1937 γράφει την ποιητική συλλογή «Ισπανία στην καρδιά».
Το 1942 και το 1943 γράφει δυο «Τραγούδια αγάπης για το Στάλινγκραντ».
Στις 15 του Ιούλη 1945 οργανώνεται στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Χιλής, του οποίου εκλέγεται και γερουσιαστής. Διώκεται για τη δράση του, περνάει στην παρανομία και καταφεύγει περιπετειωδώς στην Αργεντινή. Από εκεί φτάνει στο Παρίσι, όπου Πικάσο, Ελυάρ και Αραγκόν φροντίζουν να του δοθεί πολιτικό άσυλο και γαλλικό διαβατήριο.
Το 1948 κι ενώ βρίσκεται στην παρανομία, ο Πάμπλο Νερούδα ολοκληρώνει το μνημειώδες έργο του «Κάντο Χενεράλ», στο οποίο υμνεί τους αγώνες των λαών της Λατινικής Αμερικής, αλλά και των καταπιεσμένων όπου γης.
Το 1950 γίνεται μέλος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης. Επισκέπτεται την ΕΣΣΔ, όπου γνωρίζει σπουδαίους Σοβιετικούς δημιουργούς και τον Τούρκο ποιητή Ναζίμ Χικμέτ. Το 1951 τού απονέμεται το βραβείο Στάλιν.
Από το 1952 έως το 1957 ζει στη Χιλή.
Η σπουδαία τραγουδίστρια, στιχουργός, συνθέτης, συγγραφέας και ποιήτρια Δανάη Στρατηγοπούλου – Χαλκιαδάκη (Δανάη), το 1965 ταξιδεύει για πρώτη φορά στη Χιλή, γνωρίζεται με τον Νερούδα και συνδέονται με βαθιά φιλία. Στη διάρκεια της χούντας των συνταγματαρχών, αυτοεξόριστη στο Σαντιάγο της Χιλής, θα μεταφράσει το μνημειώδες 11τομο «Κάντο Χενεράλ», που βραβεύεται σε διεθνή διαγωνισμό στη ΓΛΔ και αποσπά τα εγκωμιαστικά σχόλια του Γιάννη Ρίτσου. Η Δανάη θα πει για τον Νερούδα: «Είναι ο άνθρωπος που ταυτίστηκε με τον κόσμο της δουλειάς, τον πάντα αδικημένο σ’ αυτόν τον πλανήτη. Και όχι με λόγια. Είναι ο ποιητής, που η ποίησή του δεν είναι καμωμένη από λόγια, αλλά από έργα…».
Στις 11 του Σεπτέμβρη 1973 εκδηλώνεται στη Χιλή αμερικανοκίνητο στρατιωτικό πραξικόπημα, με επικεφαλής τον στρατηγό Αουγκούστο Πινοσέτ. Η νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση της «Λαϊκής Ενότητας» ανατρέπεται. Ο σοσιαλιστής Πρόεδρος, Σαλβαδόρ Αλιέντε πέφτει νεκρός στο Προεδρικό Μέγαρο με το όπλο στο χέρι. Με την εκδήλωση του στρατιωτικού πραξικοπήματος ο Πάμπλο Νερούδα θα γράψει το ποίημα «Σατράπες».
Ο Πάμπλο Νερούδα μετά την εκλογική νίκη της «Λαϊκής Ενότητας» είχε αναλάβει πρέσβης της χώρας του στο Παρίσι. Με επιβαρυμένη υγεία επιστρέφει στη Χιλή τον Γενάρη του 1973. Μια βδομάδα πριν το πραξικόπημα, ο χιλιάνικος λαός τιμά τον ποιητή του, στο Στάδιο του Σαντιάγο. Παρών και ο ίδιος παρά την άσχημη κατάσταση της υγείας του.
Τα γεγονότα που ακολουθούν επιδεινώνουν κι άλλο την υγεία του. Βρίσκεται σε κατ’ οίκον περιορισμό, ενώ η χούντα του αρνείται και την ιατρική περίθαλψη. Θα φύγει από τη ζωή λίγες μέρες αργότερα, στις 23 του Σεπτέμβρη 1973.
Ο Νερούδα «είναι ο ποιητής που ζει, που ζει τη ζωή του, που μάχεται για τη ζωή όλων, που γεννάει με το έργο του ζωή, ζωή για όλους» επισημαίνει ο Γιώργος Κεντρωτής στο εισαγωγικό σημείωμα του νέου του μεταφραστικού έργου «Τη ζωή μου, ομολογώ, την έζησα – Απομνημονεύματα PABLO NERUDA» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Gutenberg (δείτε εδώ).
Η αφήγηση της συναρπαστικής ζωής του Νερούδα, ενός από τους σημαντικότερους παγκόσμιους ποιητές ξεκινάει από τις μέρες που είδε το φως σ᾽ ένα φτωχό χωριό της Χιλής, το Παράλ, και φτάνει έως τη δολοφονία του Σαλβαδόρ Αλιέντε και λίγες μέρες πριν από τον δικό του θάνατο.
Συνεχίζει ο Γιώργος Κεντρωτής: «Κρίνω ότι αξίζει τον κόπο να διαβάσουμε τη «Γέννηση» («Nacimiento»), το εισαγωγικό ποίημα στα Δελτία από τη Μαυρόνησο:
Γεννήθηκε ένας άντρας, /ένας μέσα στους πολλούς /που γεννηθήκανε. /
Έζησε μεταξύ ανδρών πολλών / που ομοίως έζησαν, / πράγμα που δεν γράφει ιστορία, /
αλλά είναι απλώς και μόνο χώμα, / το χώμα αυτό στο κέντρο της Χιλής, όπου /
τ’ αμπέλια κατσαρώνουν τα πράσινα μαλλιά τους, / τα σταφύλια τρέφονται απ’ το φως /
και το κρασί γεννιέται από του λαού τα πόδια. / Παράλ ο τόπος λέγεται /
που γεννήθηκα / κάποιον χειμώνα εγώ. / Ούτε το σπίτι υπάρχει πια / ούτε ό δρόμος· /
ξαμόλησε η κορδιγιέρα /τ’ άλογά της, / θημώνιασε γερά / όλη τη θαμμένη της στα βάθη /
δύναμη, / αναπήδησαν τα όρη της /κι έπεσε κάτω ο λαός /με τον σεισμό που έγινε /
φασκιωμένος. /Κι έτσι τότε τοίχοι πλινθόκτιστοι, /πορτρέτα στους τοίχους, /
έπιπλα σαραβαλιασμένα /στα σκοτεινά δωμάτια μέσα, /σιωπή με σημεία στίξεώς της μύγες — /
τα πάντα εγύρισαν ανάποδα /και γίνηκαν σκόνη· /κάτι λίγοι από εμάς έχουμε κρατήσει /
σχήμα και αίμα ακόμα, /μόνο εμείς οι λίγοι — και το κρασί. /Το κρασί συνέχισε τη ζωή του /
σκαρφαλώνοντας στις ρώγες /που εσκόρπισε παντού /το περιπλανώμενο /
φθινόπωρο, /κατέβηκε σε κουφούς ληνούς /και σε βαρέλια /που βάφτηκαν με το γλυκό του αίμα, /
και από εκεί, τρέμοντας, /επειδή η γης η τρομερή εσειόταν, /έφυγε μετά γυμνό, μα ζώντας. /
Δεν θυμάμαι /ούτε τον τόπο ούτε τον χρόνο, /ούτε πρόσωπα ούτε σχήματα, /
μόνο μι’ ανεπαίσθητη σκόνη, /την ούγια του καλοκαιριού /και το νεκροταφείο, όπου /
με κουβάλησαν /να δω ανάμεσα στους τάφους /της μάνας μου τον ύπνο. /Κι αφού ποτέ δεν είχα δει /
την όψη της εγώ, /τη φώναξα μπροστά στους πεθαμένους να τη δω, /
αλλά, όπως και οι άλλοι εκεί θαμμένοι, /ποιος ξέρει, δεν μ’ άκουσε, και δεν μου είπε τίποτα, /
κι έμεινε μόνη της στον τάφο, χωρίς τον γιό της, /μόνη, μονόχνοτη, φευγάτη, /
ανάμεσα στους άλλους ίσκιους ίσκιος. /Από εκεί είμαι εγώ, από κείνο /
το Παράλ με τη δονούμενή του γη, /μια γη γεμάτη με σταφύλια. /Εγώ εκεί εβγήκα στη ζωή /
μέσ’ απ’ τη νεκρή μου μάνα.
Γνώμη μου είναι ότι οι στίχοι αυτοί δίνουν τον θεμέλιο φθόγγο στα Απομνημονεύματα του ποιητή που σε κάθε τους αράδα μάς διαβεβαιώνει: Τη ζωή μου, ομολογώ, την έζησα» καταλήγει ο μεταφραστής των Απομνημονευμάτων του Πάμπλο Νερούδα.
“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.
Έγια μόλα, έγια λέσα, άι παράτα μας ρε Φλέσσα
«Τα παιδιά τα σκοτώσαμε όλοι και όλες μαζί», είπε η Βίκυ Φλέσσα αναφερόμενη στο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών. Πώς ακριβώς τα σκοτώσαμε όλοι μαζί; Εγώ, προσωπικά, δεν είχα δικαίωμα υπογραφής συμβάσεων και δεν έφτασε στο γραφείο μου καμία επιστολή με την οποία με προειδοποιούσαν οι συνδικαλιστές για τον κίνδυνο μεγάλου ατυχήματος. Ούτε πολιτικός είμαι, ούτε κατάγομαι από κάποιο πολιτικό τζάκι, ούτε με διόρισαν κάπου, ούτε με δημόσιο χρήμα έχω πληρωθεί ποτέ, ούτε ήμουν μέλος κάποιας κυβέρνησης και τα υπουργεία δεν ξέρω καν που είναι.
Μεγαλύτερο «πλυντήριο» ξεπλύματος Καραμανλή και Μητσοτάκη δεν έχει υπάρξει από την αποφράδα εκείνη μέρα μέχρι σήμερα. Κάποιοι έχουν – έστω και ελάχιστη – αξιοπρέπεια. Δεν σας θυμίζει το «όλοι μαζί τα φάγαμε», του Πάγκαλου;
*** Και φυσικά ο Παύλος Μαρινάκης την κάλυψε, καθώς μίλησε για κοπτοραπτική. Μίλησε, λέει, για διαχρονικές παθογένειες. Ποιος ευθύνεται για αυτές τις παθογένειες; Κάποιοι φίλοι από το χωριό ή τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν από τη Μεταπολίτευση και μετά; Ποιοι έβαλαν τις υπογραφές τους; Ποιοι κώφευαν όταν κάποιοι τους φώναζαν ότι θα γίνει ατύχημα; Ποιοι διόριζαν από τα παράθυρα, χωρίς κανένα απολύτως κριτήριο; Η χυδαιότητα στην πολιτική δεν έχει τελειωμό.
*** Τραμπούκικη επίθεση δέχθηκε σύμφωνα με δημοσιεύματα η Αλεξία Μπακογιάννη από τον Στέφανο Χίο και μάλιστα κατέθεσε και μήνυση. Και μπράβο της και είμαστε όλοι μαζί της, αλλά διάβασα κάτι που πραγματικά μου προκάλεσε όχι και πολύ θετικά συναισθήματα. Στο περιστατικό, το οποίο σημειώθηκε στο κέντρο της Αθηνάς, ενεπλάκη λέει και ο αστυνομικός της φρουρός. Κι αναρωτιέμαι, γιατί στην Αλεξία Μπακογιάννη έχει χρεωθεί αστυνομικός; Έχει κάποια ιδιότητα που δεν γνωρίζουμε; Έχει καταθέσει επισήμως απειλές για τη ζωή της; Καλό θα ήταν να πάρουμε μια απάντηση, γιατί δημιουργούνται περίεργοι συνειρμοί και δεν είναι ωραίο, να το πω ευγενικά. X (twitter.com)
*** Όπως καλό θα ήταν να πάρουμε μια απάντηση από την Επιτροπή Ολυμπιακής Λαμπαδηδρομίας ή Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή για ποιον λόγο και με ποια κριτήρια, ενώ απαγορεύεται, συμμετείχαν ως λαμπαδηδρόμοι η Δόμνα Μιχαηλίδου και Κατερίνα Μονογυιού. Εντάξει, καλή η πλάκα, καλό το τρολάρισμα, αλλά όταν αθλητές που έχουν προσφέρει αίμα, δάκρυα και ιδρώτα για το εθνόσημο – χωρίς καμία απολύτως βοήθεια – μένουν εκτός διαδικασίες για να πάρουν τη δάδα οι πολιτικοί, τότε είναι κάτι άλλο. Πολύ πιο σοβαρό που χρίζει απάντησης. X (twitter.com)
*** Ρώτησαν τον Γιώργο Αυτιά αν είναι ευπρόσδεκτες οι ψήφοι των Σπαρτιατών και ξέρετε τι απάντησε; Εγώ ξέρω μόνο οικονομικά. Και να βάζει στο πάνελ του μόνο εκπροσώπους της Νέας Δημοκρατίας. Αυτό δεν το είπε.
*** Αντίθετα, Τάκης Θεοδωρικάκος και Θανάσης Εξαδάκτυλος είπαν ότι είναι ευπρόσδεκτες. Γιατί να το κρύψουν άλλωστε; Ο Αυτιάς πολιτεύεται με το σύνθημα «Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια», στους Σπαρτιάτες θα κολλήσουν. X (twitter.com)
*** Ευπρόσδεκτες χαρακτήρισε τις ψήφους και ο ξάδερφος του Στέφανου Κασσελάκη που έχει και το ίδιο επώνυμο και θα διεκδικήσει κι αυτός την ψήφο των πολιτών στις 9 Ιουνίου με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο νεαρός από την Κρήτη ούτε είχε ακούσει τη συνέντευξη Κασσελάκη, ούτε είχε διαβάσει το tweet που έκανε. Μα αν έπρεπε να κάνει ένα και μόνο πράγμα πριν εμφανιστεί σε τηλεοπτική εκπομπή είναι να δει τι έχει πει προσφάτως ο αρχηγός του…
*** Σε ποια άλλη χώρα του κόσμου ένας πρωθυπουργός δίνει συνέντευξη στη σύζυγο του ανιψιού του; Ότι το έχουμε συνηθίσει, δεν σημαίνει ότι είναι και το σωστό, έτσι… X (twitter.com)
*** Να ρωτήσω κάτι; Το πολιτικό αφήγημα, μιας και μιλάμε για αριστερό κόμμα, της Νέας Αριστεράς, ποιο είναι; Εκτός ότι ο Κασσελάκης «μεταλλάσει τον ΣΥΡΙΖΑ».
Κάτι άλλο έχουν να πουν, γιατί νισάφι πια…
Με εντολή Γκρίνμπεργκ, ο Μητσοτάκης σε ρόλο… Πατακού: «Πιάσε το μυστρί και τρέχα»
Αλλαγή στρατηγικής υπό την απειλή καταιγισμού ψήφων διαμαρτυρίας κατά της κυβέρνησης
«Η ΝΔ αγωνίζεται ώστε η Ελλάδα να γίνει Ευρώπη σε όλα τα επίπεδα», είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης την περασμένη Δευτέρα. Και, για να το αποδείξει, εγκαινίασε ένα τμήμα 42,5 χιλιομέτρων του αυτοκινητοδρόμου Ε5 της Κεντρικής Ελλάδας. Καθιστώντας την χώρα μας… Ευρώπη σε απόσταση Παγκράτι – Βουλιαγμένη αλερετούρ, ας πούμε. Ή Ομόνοια – Μέγαρα χωρίς επιστροφή, αν προτιμάτε…
Δεν είναι αστείο. Λέγεται πως η ιδέα ήταν του ακριβοπληρωμένου Αμερικανού πρωθυπουργικού συμβούλου: «Κάνε αυτό που έκανε ο Πατακός» του είπε, λέει, ο Γκρίνμπεργκ: «Πιάσε το μυστρί και άρχισε να θεμελιώνεις και να εγκαινιάζεις έργα ανά την επικράτεια»… Κι εκείνος έπιασε δουλειά αρχίζοντας με την επίσημη (!) παράδοση των 42,5 χιλιομέτρων του «Ε5» που ήταν έτοιμα και… παραδομένα.
Ακολούθως πήγε Λάρισα. Στον ομφαλό της απόλυτης καταστροφής του Θεσσαλικού Κάμπου, το Μουζάκι Καρδίτσας. Επτά ολόκληρους μήνες από την ημέρα που το χωριό θάφτηκε κάτω από τις λάσπες πήγε. Και το δύστυχο χωριό, ενόψει ευρωεκλογών προφανώς, ήταν εκεί: Μπήκε, που λέτε, στο λασπωμένο μεν, διασωθέν δε Δημοτικό Κινηματοθέατρο Μουζακίου ο Μητσοτάκης και, σύμφωνα με τους ρεπόρτερ, «παρέστη σε εκδήλωση για την παρουσίαση των έργων αποκατάστασης των ζημιών από τις κακοκαιρίες Daniel και Elias»…
Και άρχισε να μοιράζει απλόχερα τα 3 δισεκατομμύρια ευρώ που… «θα (!) διατεθούν για την… ανόρθωση της περιοχής. Εν όψει των ευρωεκλογών προφανώς: στο πλαίσιο της επικοινωνιακής στρατηγικής Γκρίνμπεργκ «η κυβέρνηση Μητσοτάκη αγωνίζεται ώστε η Ελλάδα να γίνει Ευρώπη σε όλα τα επίπεδα»…
*******
Ύστερα ήρθε μια ξεγυρισμένη σφαλιάρα made in USA και προσγειώθηκε στο σβέρκο του Έλληνα πρωθυπουργού! Όχι απ’ τον… «Αμερικάνο» (σ. σ: τον Στέφανο Κασσελάκη), αλλά από το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ: «Έκθεση-φωτιά για την κυβέρνηση Μητσοτάκη από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ: “Βόμβες” για αστυνομική βία, ναυάγιο στην Πύλο, Predator και διαφθορά».
«Σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου», σκέφτηκα: η ετήσια έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ μιλούσε για σοβαρές υποθέσεις συνοδεία αξιόπιστων αναφορών που τεκμηριώνουν παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όχι μόνο, στη χώρα μας: «Σκληρή, απάνθρωπη ή υποτιμητική μεταχείριση ή τιμωρία κρατουμένων, μεταναστών και αιτούντων άσυλο από της αρχές» ● «Εγκλήματα που αφορούν τη στόχευση μελών φυλετικών ή εθνικών μειονοτήτων» ● «Εγκλήματα που αφορούν σε βία ή απειλές βίας κατά λεσβιών, γκέι, διεμφυλικών, τρανς, queer ή intersex ατόμων» ● «Εκτενείς αναφορές σε πολλές υποθέσεις διαφθοράς, αλλά και στο μεγάλο σκάνδαλο των υποκλοπών και του Predator», κλπ., κλπ…
Μερικά μόνο από τα κυβερνητικά εγκλήματα, δηλαδή, που η εκτελεστική εξουσία με τη συνδρομή των ΜΜΕ και μέρους της δικαστικής εξουσίας τα συγκαλύπτει, η συμπολίτευση τα καλύπτει με τη σιωπηλή ανοχή της, η πλειονότητα των Ελλήνων μόνο μέσες – άκρες τα γνωρίζει και, αναλόγως, σποραδικά αντιδρά, ενώ η αντιπολίτευση τα καταγγέλλει. Και, σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου…
*******
Πράγματι, η κυβερνητική αντίδραση στην «έκθεση βόμβα» του Στέιτ Ντιπάρτμεντ εξαντλήθηκε σε μια σταξιά της.. ουράς του γαϊδάρου, με οσμή θεωρίας συνωμοσίας και γεύση όξινης απαξίωσης του κατηγορητηρίου: «Η έκθεση καταγράφει, χωρίς περαιτέρω διερεύνηση, καταγγελίες μη κυβερνητικών οργανώσεων για τις οποίες δεν πραγματοποιείται ανεξάρτητος έλεγχος» ήταν η σχετική ανακοίνωση του ΥΠΕΞ. Με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο, να προσπαθεί να βάλει την κατηγορούμενη κυβέρνηση και τον διεφθαρμένο πρόεδρό της στη θέση τους, με μια δηκτική ανάρτησή του στα social media:
«Μετά το Renew Europe του Μακρόν, τους Σοσιαλδημοκράτες του Σολτς και του Σάντσεθ, τους Πράσινους της Μπέρμποκ και την ευρωπαϊκή Αριστερά – τους οποίους τα κυβερνητικά σενάρια συνωμοσίας έχουν εντάξει στους εχθρούς της χώρας – προστίθεται τώρα στη λίστα και ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπάιντεν!..
»Γιατί να θέλουν τόσες χώρες και τόσο διαφορετικών αποχρώσεων ηγέτες να πλήξουν – όλοι τους! – τον «επιτυχημένο» πρωθυπουργό; Μήπως κάτι πάει πολύ λάθος στη χώρα μας; Τόσο λάθος που η διεθνής κοινότητα να μην μπορεί να κάνει πλέον τα στραβά μάτια; Μήπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να αφήσει τις θεωρίες συνωμοσίας και να κοιταχτεί στον καθρέφτη του;».
Εντάξει, «σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου», θα μου πείτε με τη σειρά σας. Και με το δίκιο σας… Σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ΝΔ «αναμετρώνται με τον εαυτό τους», λένε οι συστημικοί αναλυτές – «με τα δορυφορικά ακροδεξιά μορφώματα γύρω τους», λέω εγώ: το εκβιαστικό δίλημμα της… «πολιτικής σταθερότητας» του 41%» έχει εκπέσει οριστικά, η επικοινωνιακή μάχη Μητσοτάκη με την «χαλαρή ψήφο» έχει χαθεί, οι κάλπες των ευρωεκλογών προσφέρονται για καταιγισμό ψήφων δυσαρέσκειας. Έτσι, αναγκαστικά, η στρατηγική Γκρίνμπεργκ μεταλλάσσεται με επίκεντρο την αβάσταχτη καθημερινότητα των πολιτών και, «Κάνε αυτό που έκανε ο Πατακός: πιάσε το μυστρί και… τρέχα»…
Ύστερα ήρθε μια ξεγυρισμένη σφαλιάρα made in USA και προσγειώθηκε στο σβέρκο του Έλληνα πρωθυπουργού! Όχι απ’ τον… «Αμερικάνο» (σ. σ: τον Στέφανο Κασσελάκη), αλλά από το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ: «Έκθεση-φωτιά για την κυβέρνηση Μητσοτάκη από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ: “Βόμβες” για αστυνομική βία, ναυάγιο στην Πύλο, Predator και διαφθορά».
«Σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου», σκέφτηκα: η ετήσια έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ μιλούσε για σοβαρές υποθέσεις συνοδεία αξιόπιστων αναφορών που τεκμηριώνουν παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όχι μόνο, στη χώρα μας: «Σκληρή, απάνθρωπη ή υποτιμητική μεταχείριση ή τιμωρία κρατουμένων, μεταναστών και αιτούντων άσυλο από της αρχές» ● «Εγκλήματα που αφορούν τη στόχευση μελών φυλετικών ή εθνικών μειονοτήτων» ● «Εγκλήματα που αφορούν σε βία ή απειλές βίας κατά λεσβιών, γκέι, διεμφυλικών, τρανς, queer ή intersex ατόμων» ● «Εκτενείς αναφορές σε πολλές υποθέσεις διαφθοράς, αλλά και στο μεγάλο σκάνδαλο των υποκλοπών και του Predator», κλπ., κλπ…
Μερικά μόνο από τα κυβερνητικά εγκλήματα, δηλαδή, που η εκτελεστική εξουσία με τη συνδρομή των ΜΜΕ και μέρους της δικαστικής εξουσίας τα συγκαλύπτει, η συμπολίτευση τα καλύπτει με τη σιωπηλή ανοχή της, η πλειονότητα των Ελλήνων μόνο μέσες – άκρες τα γνωρίζει και, αναλόγως, σποραδικά αντιδρά, ενώ η αντιπολίτευση τα καταγγέλλει. Και, σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου…
*******
Πράγματι, η κυβερνητική αντίδραση στην «έκθεση βόμβα» του Στέιτ Ντιπάρτμεντ εξαντλήθηκε σε μια σταξιά της.. ουράς του γαϊδάρου, με οσμή θεωρίας συνωμοσίας και γεύση όξινης απαξίωσης του κατηγορητηρίου: «Η έκθεση καταγράφει, χωρίς περαιτέρω διερεύνηση, καταγγελίες μη κυβερνητικών οργανώσεων για τις οποίες δεν πραγματοποιείται ανεξάρτητος έλεγχος» ήταν η σχετική ανακοίνωση του ΥΠΕΞ. Με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο, να προσπαθεί να βάλει την κατηγορούμενη κυβέρνηση και τον διεφθαρμένο πρόεδρό της στη θέση τους, με μια δηκτική ανάρτησή του στα social media:
«Μετά το Renew Europe του Μακρόν, τους Σοσιαλδημοκράτες του Σολτς και του Σάντσεθ, τους Πράσινους της Μπέρμποκ και την ευρωπαϊκή Αριστερά – τους οποίους τα κυβερνητικά σενάρια συνωμοσίας έχουν εντάξει στους εχθρούς της χώρας – προστίθεται τώρα στη λίστα και ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπάιντεν!..
»Γιατί να θέλουν τόσες χώρες και τόσο διαφορετικών αποχρώσεων ηγέτες να πλήξουν – όλοι τους! – τον «επιτυχημένο» πρωθυπουργό; Μήπως κάτι πάει πολύ λάθος στη χώρα μας; Τόσο λάθος που η διεθνής κοινότητα να μην μπορεί να κάνει πλέον τα στραβά μάτια; Μήπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να αφήσει τις θεωρίες συνωμοσίας και να κοιταχτεί στον καθρέφτη του;».
Εντάξει, «σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου», θα μου πείτε με τη σειρά σας. Και με το δίκιο σας… Σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ΝΔ «αναμετρώνται με τον εαυτό τους», λένε οι συστημικοί αναλυτές – «με τα δορυφορικά ακροδεξιά μορφώματα γύρω τους», λέω εγώ: το εκβιαστικό δίλημμα της… «πολιτικής σταθερότητας» του 41%» έχει εκπέσει οριστικά, η επικοινωνιακή μάχη Μητσοτάκη με την «χαλαρή ψήφο» έχει χαθεί, οι κάλπες των ευρωεκλογών προσφέρονται για καταιγισμό ψήφων δυσαρέσκειας. Έτσι, αναγκαστικά, η στρατηγική Γκρίνμπεργκ μεταλλάσσεται με επίκεντρο την αβάσταχτη καθημερινότητα των πολιτών και, «Κάνε αυτό που έκανε ο Πατακός: πιάσε το μυστρί και… τρέχα»…
Ο Robert F. Kennedy Jr. αποκάλυψε το μόνο λόγο για τον οποίο πιστεύει ότι ο Dr. Anthony Fauci έχει αποφύγει τη φυλακή
Ο Kennedy έδωσε συνέντευξη στον Glenn Beck για το podcast του πρώην παρουσιαστή του Fox News.
Ο ανεξάρτητος υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ, Robert F. Kennedy Junior δήλωσε ότι ο μόνος λόγος για τον οποίο ο Dr. Anthony Fauci δεν βρίσκεται στη φυλακή είναι επειδή ο Joe Biden εξελέγη πρόεδρος.
Κατά τη διάρκεια της σχεδόν μιάμιση ώρας κουβέντας, τόσο ο Kennedy όσο και ο Beck εξέφρασαν την οργή τους για την απόκριση της κυβέρνησης των ΗΠΑ στην πανδημία της COVID-19, με τον Beck να ρωτά τελικά τον Kennedy γιατί ο Fauci δεν είναι πίσω από τα κάγκελα.
«Λοιπόν, δεν είναι στη φυλακή γιατί ο Joe Biden είναι πρόεδρος», ξεκίνησε να λέει ο Kennedy. «Και επειδή, δυστυχώς, ο Donald Trump συνωμότησε -ή τον εξαπάτησαν».
Σε προηγούμενες συνεντεύξεις, ο Kennedy είχε πει ότι θα διώξει ποινικά τον Fauci -τον πρώην διευθυντή του Εθνικού Ινστιτούτου Αλλεργιών και Λοιμωδών Νοσημάτων- για την απόκριση του όσον αφορά την COVID. Ο Fauci ήταν εξέχον μέλος της Task Force του Λευκού Οίκου για τον κορωνοϊό του Trump και συνέχισε και στην κυβέρνηση Biden έχοντας την ηγεσία στην κυβερνητική απάντηση κατά της COVID.
Αρχικά υποστήριξε το κλείσιμο σχολείων και επιχειρήσεων προκειμένου να σταματήσει η εξάπλωση της πανδημίας. Ο Fauci επικρίθηκε επειδή έδωσε ανάμεικτες συμβουλές σχετικά με τη μάσκα και ώθησε τον πληθυσμό να εμβολιαστεί κατά της νόσου.
Ο Kennedy, ειδικότερα, διαφώνησε με την πολιτική του lockdown -που συνέβη κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Trump. Ο ανεξάρτητος υποψήφιος υποστήριξε ότι «ο Trump εξαπατήθηκε». «Μπήκε λέγοντας ότι είμαι επιχειρηματίας, θα διευθύνω αυτό το μέρος σαν επιχείρηση, σωστά; Έδωσε τα κλειδιά για όλα τα καταστήματά μας… και τις επιχειρήσεις στον Anthony Fauci και έκλεισε 3,3
εκατομμύρια επιχειρήσεις», είπε ο Kennedy. «Αλλά μεταφέραμε 4 τρισεκατομμύρια πλούτο προς τα πάνω, κλείσαμε όλους τους μικρούς».
Ο Kennedy υπενθύμισε επίσης τους ανθρώπους που μάντρωναν σε κλειστούς χώρους -από τους σέρφερ στο Μαλιμπού και τους σκέιτμπόρντερς στη Βένις μέχρι τους μπασκετμπολίστες στο Compton. «Και τότε γνωρίζαμε ήδη ότι η COVID εξαπλώνονταν μόνο σε εσωτερικούς χώρους», υποστήριξε ο υποψήφιος για την προεδρία. «Ο τρόπος να το σταματήσεις ήταν να μείνεις στο φως του ήλιου και να είσαι υγιής».
Ο ίδιος ισχυρίστηκε επίσης ότι το μόνο ποσοστό που μειώθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας ήταν οι αναφορές παιδικής κακοποίησης -αλλά ο Kennedy επεσήμανε ότι αυτές οι αναφορές δημιουργούνται συνήθως από τα σχολεία. «Κλείσαμε όλα αυτά τα παιδιά σε διαμερίσματα με τους κακοποιούς τους χωρίς γεύματα -επειδή παίρνουν ένα ζεστό γεύμα την ημέρα από τα σχολεία», είπε εξοργισμένος ο Kennedy. «Αυτό που κάναμε στην ανάπτυξη των παιδιών μας είναι απλά εγκληματικό. Καταστρέψαμε αυτή τη γενιά». «Το ιατρικό επάγγελμα ξεφτίλισε τον εαυτό του», πρόσθεσε.
Στη συνέντευξη με τον Beck, ο Kennedy κατονόμασε την ιβερμεκτίνη και την υδροξυχλωροκίνη ως κατάλληλες θεραπείες για την COVID -παρά το γεγονός ότι το ιατρικό επάγγελμα πιστεύει ευρέως ότι αυτό δεν ισχύει. «Ο Donald Trump ήξερε τι ήταν λάθος. Ήξερε να μην κλείσει τις επιχειρήσεις μας. Και ήξερε, ξέρετε, για τα lockdown, ήξερε για την ιβερμεκτίνη, την υδροξυχλωροκίνη και όμως -και το είπε, προσπάθησε να μιλήσει- αλλά οι δικοί του γραφειοκράτες του είπαν να σωπάσει και δυστυχώς έκανε αυτό που του είπαν». υποστήριξε ο Kennedy.
Ο ίδιος, πρώην Δημοκρατικός, είπε ότι γι’ αυτό ο Trump δεν αξίζει μια δεύτερη θητεία.
Ο ανεξάρτητος υποψήφιος προσπαθεί επί του παρόντος να εξασφαλίσει πρόσβαση στις κάλπες και στις 50 πολιτείες ενόψει των γενικών εκλογών του Νοεμβρίου, με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν μικτά αποτελέσματα για το αν η υποψηφιότητά του θα βλάψει περισσότερο τον Trump ή τον Biden.
Ας συνηθίσουμε την ιδέα, κυρίως η κυβέρνηση, ότι αυτή η προεκλογική περίοδος θα είναι δρόμος σπαρμένος με πολιτικές νάρκες
Μανώλης Κοττάκης
Οι εκθέσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ από τη δεκαετία του 1990 μάς «δίνουν» ένα συγκεκριμένο συμπέρασμα: στο περιεχόμενό τους καθρεφτίζεται η διακύμανση των σχέσεων μεταξύ Ελλάδος και Ηνωμένων Πολιτειών. Πραγματικά γεγονότα και επεισόδια άλλοτε αξιοποιούνται για να σταλούν συγκεκριμένα μηνύματα προς τον εκάστοτε Ελληνα πρωθυπουργό (ώστε να συμμορφωθεί προς τις υποδείξεις) και άλλοτε υποβαθμίζονται -αν δεν εξαφανίζονται- για να διαφανεί η στήριξη των συμμάχων σε έναν Ελληνα πρωθυπουργό.
Γενικώς, τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ατομικές ελευθερίες είναι εργαλείο άσκησης εξωτερικής πολιτικής από τις ΗΠΑ. Λίγα κράτη στον κόσμο χρησιμοποιούν αυτή τη συνταγή. Στη δεκαετία του 1990, για παράδειγμα, όταν ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν ύποπτος φιλοσερβικής πολιτικής υπέρ του Μιλόσεβιτς, κάτι που πιστοποιήθηκε από τη διαρροή αμερικανικών εγγράφων προς το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών από τον πράκτορα Στιβ Λάλας, η αμερικανική διπλωματία σφυροκοπούσε την Ελλάδα με κατηγορίες για τη μεταχείριση της «τουρκικής», κατ’ αυτήν, μειονότητας και υπέρ της εκλογής των (ψευτο)μουφτήδων.
Οταν οι ΗΠΑ τα «έσπασαν» με την ισλαμική κυβέρνηση Ερντογάν και κατάλαβαν ότι η εκλογή μουφτή στην Ελλάδα είναι βόμβα στα θεμέλια της δυτικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και παραπέμπει σε θεοκρατία τύπου Ιράν, διέγραψαν κάθε αναφορά από τις εκθέσεις τους στο θέμα αυτό. Δεν τους συνέφερε. Η είδηση ότι οι μουσουλμάνοι μαθητές σχολείων της Γερμανίας σε ποσοστό άνω του 70% θεωρούν το Κοράνι ανώτερο κείμενο από το Σύνταγμα της χώρας τους απλώς επιβεβαίωσε την ελληνική οπτική.
Αυτό που συνέβη σε παραλλαγή στη δεκαετία του 1990 άρχισε να επισημοποιείται με τη φετινή έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για την Ελλάδα. Υπαρκτά από τα πρώτα χρόνια διακυβέρνησης της Ν.Δ. το 2019 παράπονα και δυσφορίες για τις υποκλοπές, για την ελληνική διαφθορά, για το κράτος δικαίου (που υποβαθμίζονταν τα προηγούμενα χρόνια, επειδή οι ΗΠΑ είχαν ανάγκη την πολιτική σταθερότητα στην Ελλάδα για να αποτελεί εφαλτήριο για τις εξορμήσεις τους στην Ουκρανία), τώρα που τελειώνει ο πόλεμος στην Ουκρανία, «ωρίμασαν» και αναδύονται στην επιφάνεια με πολύ μεγάλη ένταση. Και εκθέτουν την κυβέρνηση, καθώς ουσιαστικά το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έρχεται να επικυρώσει τη δριμεία κριτική που ασκούν οι θεσμοί της Ε.Ε., με πρώτο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για το κράτος δικαίου. Σε μια ευαίσθητη, μάλιστα, πολιτικώς περίοδο.
Οι παροικούντες την αθηναϊκή Ιερουσαλήμ γνωρίζουν άριστα τι λένε οι ανώτατοι Αμερικανοί διπλωμάτες, όταν δειπνούν στον Μύλο ή σε σαλόνια ανδρών επιφανών, για την εκτεταμένη διαφθορά στο κράτος, που εμποδίζει καταλυτικά την πραγματοποίηση ξένων επενδύσεων. Οι μυημένοι μάλιστα έχουν να λένε για τις καταγγελίες που έκανε μια μεγάλη αμερικανική εταιρία παγκόσμιου κύρους στον ίδιο τον πρωθυπουργό, στον οποίο έδειξε έναν πίνακα με την κατανομή έργων, από τον οποίο φαίνεται ότι μια μεσαία ελληνική «ημέτερη» εταιρία έλαβε 80.000.000 ευρώ και η ίδια 5.000.000 ευρώ. Γνωρίζω την επωνυμία της, αλλά δεν τη γράφω, γιατί μετά θα τους κυνηγά ο κύριος Μητσοτάκης να εκδώσουν ανακοίνωση διάψευσης, κατά την πάγια τακτική του. Σε κάθε περίπτωση, η διαφθορά είναι ένα μείζον θέμα ενόχλησης των ΗΠΑ εδώ και καιρό, τώρα απλώς δημοσιοποιείται με τη φράση «πολιτικές κατά της διαφθοράς αγνοούνται». Το ίδιο ισχύει για τις υποκλοπές, εξαιτίας των οποίων απαγορεύτηκε η είσοδος σε 12 πρόσωπα, Ελληνες και ξένους, στο έδαφος των ΗΠΑ, εξαιτίας της φερόμενης εμπλοκής τους στο σκάνδαλο. Η αναφορά του σκανδάλου και στην έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στέλνει στις ελληνικές Αρχές το μήνυμα ότι θα είναι ατελέσφορος όποια απόπειρα αρχειοθέτησής του. Και θα συναντήσει αντιδράσεις. Για τις ΗΠΑ, των οποίων αξιωματούχοι, γερουσιαστές και δημοσιογράφοι παρακολουθήθηκαν σε άλλα κράτη με το επίμαχο λογισμικό, σύμφωνα με την «Washington Post», το ζήτημα είναι κορυφαίας προτεραιότητας και δεν παραγράφεται. Δεν κλείνει. Για τον λόγο αυτόν, άλλωστε, έχουν λάβει σχετικές αποφάσεις τα υπουργεία Εξωτερικών και Εμπορίου τους.
Τέλος, υπάρχει και κάτι ακόμη που φαινομενικώς δεν συνδέεται. Η διεθνής πίεση που ασκείται στην Ελλάδα από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία για αποστολή πυραύλων στην Ουκρανία, καθώς και ελληνικών μαχητικών παλαιάς γενιάς με τριγωνική πώληση μέσω ευρωπαϊκής χώρας. Ο πρωθυπουργός πολύ θα ήθελε να ικανοποιήσει τα αιτήματα, αλλά διανύουμε ύποπτη πολιτικά περίοδο και τρέμει η ψυχή του μην τυχόν αποκαλυφθεί οτιδήποτε. Τούτων δοθέντων, ας συνηθίσουμε την ιδέα, κυρίως η κυβέρνηση, ότι αυτή η προεκλογική περίοδος θα είναι δρόμος σπαρμένος με πολιτικές νάρκες. Και, δυστυχώς για αυτήν, η «αντιπυραυλική πολιτική ασπίδα» των πληρωμένων από τη «λίστα Πέτσα» φιλικών της σάιτ έχει αρχίσει να εμφανίζει ρωγμές.
Κυριακή 28 Απριλίου 2024
Κοινωνίες σε μεταίχμιο μετάβασης: προκλήσεις & δυστοπίες - Το Υπαρξιακό θέμα της Ελλάδας
Στις "Αντιθέσεις" ο Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης στο Παρίσι, εικαστικός και επί 3 δεκαετίες συντάκτης στην Γαλλική εφημερίδα Liberation, Δημοσθένης Δαββέτας σε μια συζήτηση, για τον Κόσμο μας σήμερα...
∎ Βρισκόμαστε σε μεταίχμιο, σε μετάβαση, σε «τρελή» πορεία; Προς τα πού; Πολυπολικός κόσμος, «δύση» της Δύσης; Nέες στρατοπεδεύσεις, αναδιαρθρώσεις ή τομείς αιχμής – στρατηγικοί τομείς;
∎ Τι γίνεται με την συντριπτική πλειοψηφία του πλανήτη; Εργαζόμενους, λαούς, έθνη, τάξεις, πολιτισμούς, γλώσσες.
∎ Η "δικτατορία" της απουσίας εναλλακτικών ή η μελαγχολία των ρυθμιζόμενων κοινωνιών από τα "πάνω";
∎ Τι σηματοδοτεί την παρακμή και τα "όπλα" διάλυσης των κοινωνιών ως συλλογικά υποκείμενα;
∎ Το αδιανότητο ως εικονική πραγματικότητα ή επικοινωνιακή νέα πραγματικότητα γίνεται κανονικό;
∎ Το ατομικό αλλά και το κοινωνικό matrix, οι εξουσίες και το δίλημμα μιας νέας κοινωνικής συνείδησης ή της κοινωνικής δυστοπίας
∎ Υπάρχει ένα πολιτικό υποκείμενο σήμερα στην Ιστορία και πόσο κρίσιμο στοίχημα καθίσταται το να βρούμε την επιθυμία για δημοκρατία ουσίας με δρώντες τους πολίτες και όχι τύποις με εντολοδόχους;
∎ Είναι για την Ελλάδα, σε ένα κόσμο που αλλάζει δραματικά και με ταχύτητα, Υπαρξιακό Ζήτημα στα όρια της κοινωνικής και εθνικής αλλοτρίωσης;
∎ H Τέχνη και η διανόηση πως τοποθετείται σε όλα αυτά, το περιβάλλον φυσικό και κοινωνικό μπορούν και ποιο ρόλο να διαδραματίσουν;
Ο Δημοσθένης Δαββέτας, προσεγγίζει το πώς και το γιατί ο Κόσμος μας ζει στην ... "σχιζοφρένεια" του και το μεγάλο θέμα της ταυτότητας προσωπικής και συλλογικής με τους δύο αντιτιθέμενους πόλους
Στην εκπομπή παρεμβαίνει και καταθέτει την οπτική του, ο Απόστολος Αποστόλου, Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας στα πανεπιστήμια Παντείου, Πάντοβας, Ρώμης, Μιλάνου, στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο Federiciana Ρώμης, καθώς και στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης.
"ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ" με τον Γιώργο Σαχίνη
📺 Στην ΚΡΗΤΗ TV
Αν το βίντεο δεν παίζει όταν πατήσετε το Παρακολουθήστε στο YouTube, υπάρχει και σε αυτό τον σύνδεσμο https://www.youtube.com/@Antitheseis
Δίκαιη οργή … από την Μαρία Καρυστιανού για εκείνους που σπιλώνουν τον αγώνα των γονιών και συγγενών των δολοφονημένων στα Τέμπη
Την αγανάκτησή της εκφράζει η Μαρία Καρυστιανού για τα λεγόμενα του δικηγόρου Νίκου Αντωνιάδη αναφορικά με την στάση της στο έγκλημα στα Τέμπη. Η πρόεδρος του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων με ανάρτησή της στα social media τον κατακεραυνώνει τονίζοντας: «ΓΟΝΙΟΣ, και μάλιστα υποτίθεται ΜΑΧΗΤΗΣ του δικαίου, να στέκεται τόσο απάνθρωπα, απέναντί μας!».
Επισημαίνει, δε, ότι «μετά την κατάρρευση του αφηγήματος της πολιτικής, επιμένουν ακόμη να σπιλώνουν τον αγώνα μας και οι άλλοτε κρυμμένοι του συστήματος».
Η ανάρτηση της Μαρίας Καρυστιανού
«Μου έστειλαν να διαβάσω ένα post…
Περιγράφεται η στάση μου εκεί αδιάφορη ως προς στοιχεία πολύ σημαντικά για το πως σκότωσαν το παιδί μου και μάλιστα ότι αρνούμαι να τα δω …
Μετά την κατάρρευση του αφηγήματος της πολιτικής, επιμένουν ακόμη να σπιλώνουν τον αγώνα μας και οι άλλοτε κρυμμένοι του συστήματος.
Κ. Αντωνιάδη!
Ανεβάσατε ένα μήνυμα που μου στείλατε ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΜΗΝΑ… 1 κλήση από εσάς και αμέσως μετά 1 μήνυμα.
Είδα αργά το βράδυ και τα δύο…
Δεν αναφέρατε όμως ότι τελικά, σας κάλεσα και ΔΕΝ απαντήσατε ΟΥΤΕ με καλέσατε ξανά ΠΟΤΕ.
Δεν επέμενα. ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ.
Σκοπίμως ξεχάσατε να πείτε όλη την αλήθεια, όποτε θα το κάνω εγώ.
Η ιστορία είναι παλιά, παραμένει όμως στην μνήμη μου, σαν να ήταν χθες…
Ξεκίνησε τον Οκτώβριο.
Θυμάμαι όταν ήρθε στο ιατρείο, ο κοινός γνωστός μας Κ. και μου είπε:
«Ο Αντωνιάδης, μου ανέφερε, ότι έχει ένα στικάκι όπου είναι καταγεγραμμένο τι συνέβη στα Τέμπη»…
Αναστατώθηκα!
Ήμασταν στα τυφλά, ακόμη τότε. Κάτι τέτοιο ακουγόταν ως σανίδα σωτηρίας…..
Πόσο παρακάλεσα και πόσες φορές ευχήθηκα να το πάρω….
Θυμάμαι να λέω στον Κ. :
«Να τον πάρουμε τηλέφωνο. Δεν τον ενδιαφέρει να μας το δώσει;; Δε θέλει να μας βοηθήσει;;; Θα μας βοηθήσει;;;;…»
Οι μέρες περνούσαν κι εμένα η σκέψη διαρκώς εκεί! Έπαιρνα τηλέφωνο και έστελνα μηνύματα στον Κ.
« Τι έγινε ; Το πήρες; Τι σου είπε;;;….»
Τελικά μου μετέφερε την απάντηση σας: «Επειδή δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ ΕΓΩ, με τα Τέμπη… δε δίνω σε κανέναν το στικάκι….»
Κατέρρευσα… Καμία εμπιστοσύνη στο πρόσωπο σας, πλέον….
Μου φαινόταν αδιανόητο ένας ΓΟΝΙΟΣ, και μάλιστα υποτίθεται ΜΑΧΗΤΗΣ του δικαίου, να στέκεται τόσο απάνθρωπα, απέναντί μας!
Θυμηθήκατε με 6 μήνες καθυστέρηση
(1 ΜΗΝΑ ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ …), να μου κάνετε 1 τηλέφωνο, να μου στείλετε 1 μήνυμα (σταγόνα μέσα στον όγκο μηνυμάτων που δέχομαι καθημερινά) και έπειτα ΤΙ;
ΥΠΑΙΝΙΣΕΣΤΕ ΤΙ;;;;
Να μάθει, λοιπόν, ο κόσμος, και αφού υπήρξε δημόσια τοποθέτηση προς το πρόσωπό μου, ότι ο κ. Αντωνιάδης, δε σκέφτηκε να με ξαναπάρει (σίγουρα είδε την κλήση μου), να μιλήσει με ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΓΟΝΙΟ, οποιονδήποτε δικηγόρο που εργάζεται στην υπόθεση, έναν πραγματογνώμονα έστω….
Και ενώ ΓΝΩΡΙΖΕ, όπως και όλη η Ελλάδα, ότι ψάχνουμε για στοιχεία ….. Είχαμε βγάλει ανακοίνωση στη σελίδα του συλλόγου…εδώ και μήνες!!!
Παρόλαυτα, ένα μήνα μετά τη μία και μοναδική προσπάθεια επικοινωνίας του, αποφάσισε να βγάλει αυτό το post !
Δυο πράγματα διακρίνω :
Θέλει να μας πείσει ότι ενδιαφέρεται περισσότερο για το τέλος του παιδιού μου από εμένα….
Για λόγους δημοσιότητας επιδιώκει να παρουσιαστεί ως ο ένας και μοναδικός γνωστής και ο μόνος ακριβοδίκαιος άνθρωπος που αποφάσισε (ένα χρόνο και ένα μήνα μετά) να ασχοληθεί με τα Τέμπη …
Δεν πείθετε πλέον …..
κ. Αντωνιάδη! Η καλοσύνη και ο αλτρουισμός έχουν και ταπεινότητα και συνεργασία και ΣΕΒΑΣΜΟ!
Με σεμνότητα, περισσότερες πράξεις και λιγότερα λόγια….πόσο μάλλον ψευτιές… είστε χιλιόμετρα μακριά….
Και επειδή επιτίθεστε σε άνθρωπο που βιώνει τον πιο ασύλληπτο πόνο (για να εξυπηρετήσετε ποιόν άραγε;;;), είστε το λιγότερο αχαρακτήριστος…..
Παρεμπιπτόντως, το βίντεο το είδαν οι πραγματογνώμονες μας. Είναι ένα κάκιστο βίντεο-μοντάζ. Παρουσιάζει το εμπορικό με παράθυρα….
Πως τολμάτε να ισχυρίζεστε ότι δείχνει τι ακριβώς συνέβη στα Τέμπη; Από ποιες γνώσεις ακριβώς αντλείτε αυτή τη σιγουριά;
Μοιάζετε με αλαζόνα Πρωθυπουργό, που υποστηρίζει ανεδαφικά και επιπόλαια ότι επρόκειτο για ανθρώπινο λάθος…
Ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι θα βγάζατε κάτι ανούσιο, τελικά, μόνο και μόνο για να παρουσιαστείτε για ακόμη μια φορά σπουδαίος….
Δεν πέτυχε….
‘Άλλη μια σειρήνα παραπλάνησης για τους Έλληνες.
ΔΕΝ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑΣ.
ΑΝ ΗΣΑΣΤΑΝ ΑΞΙΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΘΑ ΗΣΑΣΤΑΝ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΕΞΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΣ ΜΑΣ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ.»
μέσω thefaq.gr
Πώς η Ελλάδα κατέληξε να είναι η φτωχότερη χώρα στην Δύση!
Η ελληνική οικονομία συρρικνώθηκε 19% από το 2007! Η πτώση των πραγματικών μισθών τα τελευταία 15 χρόνια στην Ελλάδα εξηγεί την μετανάστευση των νέων Ελλήνων.
Οι FT παρουσίασαν πρόσφατα την εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας σε ένα ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο καταδεικνύοντας ότι η Ελλάδα είναι η φτωχότερη χώρα της ευρωζώνης!
Η εξέλιξη των πραγματικών μισθών τα τελευταία 15 χρόνια στην Ελλάδα και στις χώρες της Δύσης εξηγεί την μετανάστευση των νέων Ελλήνων, το νυν κενό σε 150 χιλιάδες θέσεις εργασίας, τη χαμηλή αγοραστική ισχύ, όπως και την αδυναμία για brain regain στην Ελλάδα.
Οι μισθοί στην Ελλάδα έχουν πέσει κατά ένα ποσοστό της τάξης του 30% την ίδια στιγμή που η ακρίβεια «καλπάζει» κυριολεκτικά!
Το ενδιαφέρον σε όλα αυτά είναι ότι η μέτρηση αφορά μόνο τα δυτικά κράτη, όχι Ρωσία, Κίνα, Βιετνάμ, αραβικές χώρες κλπ. γιατί τότε η Ελλάδα θα ήταν ακόμα πιο κάτω!
Όπως επισημαίνει η ανάλυση, αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας αξιοσημείωτης οικονομικής κρίσης, η οποία δημιούργησε μια «τρύπα» από την οποία θα χρειαστεί να περάσει μια γενιά προτού η Ελλάδα καταφέρει να βγει (δηλαδή άλλα 25 χρόνια)!
Τα στοιχεία της Eurostat δείχνουν ότι το ελληνικό χρέος μειώθηκε πράγματι κατά 10,8 ποσοστιαίες μονάδες το 2023, στο 162% του ΑΕΠ.
Η ελληνική οικονομία εμφάνισε ρυθμούς ανάπτυξης 2% το 2023, την ώρα, για παράδειγμα, που η γερμανική συρρικνώθηκε κατά 0,3%.
Από το 2019 η Ελλάδα εμφανίζει σχεδόν διπλάσιο ρυθμό σε σχέση με την Ευρωζώνη, ενώ σύμφωνα με το ΔΝΤ αναμένεται να συνεχίσει να υπεραποδίδει για τα επόμενα δύο χρόνια.
Οι ισχυρές επιδόσεις του τουρισμού, μαζί με τη βελτίωση της αγοράς εργασίας και την ανάκαμψη της κατανάλωσης βοηθούν.
Ενώ σύμφωνα με τους FT, βοηθούν επίσης και οι μεταρρυθμίσεις που στοχεύουν στην ενίσχυση της ανάπτυξης.
Όμως, η ανάκαμψη της οικονομίας έχει ανεβάσει μόνο λίγο το βιοτικό επίπεδο της Ελλάδας σε σχέση με τον μέσο όρο της ΕΕ τα τελευταία δύο χρόνια, με αποτέλεσμα η χώρα να είναι αυτή τη στιγμή η φτωχότερη στην Ευρωζώνη!
Όπως σημειώνουν οι FT, τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι, καθώς το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας ήταν παρόμοιο με τον μέσο όρο της ΕΕ μέχρι το 2009.
Από τότε, 10 χώρες έχουν δει το βιοτικό τους επίπεδο να αυξάνεται πάνω από αυτό στην Ελλάδα. Συνεπώς, η χώρα είναι σήμερα η δεύτερη φτωχότερη στην ΕΕ μετά τη Βουλγαρία και η φτωχότερη στην Ευρωζώνη.
Ο λόγος δεν είναι άλλος από την λιτότητα στα χρόνια της κρίσης χρέους. Η οικονομία συρρικνώθηκε σχεδόν κατά 30%, οι καταναλωτικές δαπάνες μειώθηκαν κατά 24%, οι κρατικές δαπάνες κατά 20% και οι επενδύσεις κατά 65%.
Η μεταποιητική δραστηριότητα μειώθηκε σχεδόν στο μισό, το λιανικό εμπόριο και η επαγγελματική δραστηριότητα συρρικνώθηκαν σχεδόν κατά το ένα τρίτο.
Η ανεργία εκτοξεύτηκε σε ιστορικό υψηλό, σχεδόν στο 30%.
Σήμερα, η ελληνική οικονομία είναι περίπου 19% μικρότερη από ό,τι ήταν το 2007, την ώρα που η οικονομία της ΕΕ είναι κατά 17% μεγαλύτερη!
Με λίγα λόγια δημιουργήθηκε ένα απίστευτο οικονομικό χάσμα μεταξύ της Ελλάδας και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών.
Το οικονομικό πλήγμα είναι σχεδόν άνευ προηγουμένου στη σύγχρονη εποχή και μπορεί να συγκριθεί μόνο με τη Μεγάλη Ύφεση των ΗΠΑ στη δεκαετία του 1930, σημειώνουν οι FT, επικαλούμενοι τον Γιώργο Λαγαριά, επικεφαλής οικονομολόγο της Mazars Wealth Management.
Οι πραγματικοί μισθοί μειώνονταν σταθερά μέχρι το 2022 και είναι κατά 30% χαμηλότεροι σε σχέση με τα προ κρίσης επίπεδα.
Κάτι που σημαίνει ότι ο μέσος μισθός στην Ελλάδα είναι από τους χαμηλότερους μεταξύ των ανεπτυγμένων οικονομιών.
Και την ίδια στιγμή, οι FT επισημαίνουν ότι η ελληνική οικονομία αντιμετωπίζει μακροπρόθεσμες προκλήσεις, όπως οι χαμηλές επενδύσεις η περιορισμένη ανταγωνιστικότητα, Δκαι το δυσμενές δημογραφικό με τη σοβαρή μείωση των γεννήσεων!
Το τελευταίο, το δημογραφικό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει ο Eλληνισμός στα επόμενα χρόνια.
Η Ελλάδα κινδυνεύει να «σβήσει» από το επιδεινούμενο δημογραφικό πρόβλημα το οποίο όμως συνδέεται άμεσα με το ελληνικό χρέος που κυμαίνεται κυριολεκτικά… σε «γαλαξιακά» επίπεδα (παρά την υποτιθέμενη μείωση που αναφέρουν οι FT).
Χρέος το οποίο πρέπει να διαγραφεί.
Αυτή είναι η κατεξοχήν βέλτιστη λύση με την αμέσως επόμενη να είναι η μετάθεσή του για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα κάτι το οποίο όμως δε λύνει το πρόβλημα απλά το μεταφέρει σε βάθος χρόνου.
Γιατί με αυτό το χρέος η Ελλάδα δεν πρόκειται να ορθοποδήσει ποτέ και οι Έλληνες δεν θα έχουν τη δυνατότητα να κάνουν παιδιά.
Το ελληνικό χρέος είναι 35% μεγαλύτερο τώρα από ότι ήταν όταν μπήκαμε στα Μνημόνια, κάτι που κάνει την Ελλάδα πραγματική πρωταθλήτρια στο να χρωστάει.
Όπως έγγραφε το pronews.gr στις 31 Μαρτίου 2010το χρέος ήταν 310,384 δισ. ευρώ και τότε τα ταμειακά διαθέσιμα του δημοσίου ήταν 7,159 δις ευρώ και οι εγγυήσεις που είχαν παρασχεθεί από το δημόσιο στα 25,408 δισ. ευρώ.
Στα τέλη του τρίτου τριμήνου του 2023, έφτασε τα 360,17 δισ. ευρώ διαμορφώθηκε το ελληνικό δημόσιο χρέος καταγράφοντας άνοδο από τα 358,046 δισ. που ήταν το προηγούμενο τρίμηνο!
Χρωστούσαμε δηλαδή, δύο μήνες πριν μπούμε στο Μνημόνιο πολύ λιγότερα από αυτά που χρωστάμε τώρα!
Είναι ή δεν είναι η μεγαλύτερη απάτη και το μεγαλύτερο έγκλημα στην νεότερη ελληνική ιστορία;
Όλα αυτά μετά από τρία Μνημόνια κι ένα «κούρεμα» ομολόγων (PSI) που αποτελείωσε την ελληνική οικονομία το 2012.
Το δημόσιο χρέος ως μερίδιο του ΑΕΠ έχει σκαρφαλώσει στο 168% το 2023, από 126% που ήταν το 2010.
Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι τα χειρότερα μας περιμένουν στο άμεσο μέλλον και συγκεκριμένα από το 2032 και μετά όταν και η χώρα θα ξεκινήσει πάλι να πληρώνει δόσεις και τοκοχρεολύσια.
Τι θα γίνει τότε; Με μία ελληνική οικονομία αναιμική που δεν παράγει τίποτα και με χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης πως θα συνεχίσει να πληρώνει η Ελλάδα αυτό το απίστευτο χρέος;
Το μόνο που μπορεί να γίνει για την Ελλάδα είναι μία μονομερής διαγραφή χρέους. Ποια κυβέρνηση θα τολμήσει να το κάνει αυτό;
Σίγουρα θα απαιτηθεί ένα καινούργιο και διαφορετικό πολιτικό σύστημα από το υπάρχον.
Αποτελούμενο από ανθρώπους που σκέφτονται εθνοκεντρικά και έχουν το θάρρος να προωθήσουν τις λύσεις που χρειάζονται.
Είναι πλέον ζήτημα ύπαρξης. Αν η χώρα θέλει να συνεχίσει να υπάρχει ως έθνος πρέπει να αρχίσει να γεννάει. Για να γεννάει πρέπει να μη χρωστάει (και να αλλάξει και η παιδεία που προσφέρεται στην σημερινή νεολαία η οποία τους μαθαίνει να σκέφτονται αποκλειστικά τον εαυτό τους και όχι τους άλλους και το κοινωνικό σύνολο).
Χρειάζονται κίνητρα όπως αυτά της Ουγγαρίας. Δεν μπορούν να δοθούν από μία χώρα η οποία δεν ελέγχει την οικονομία της και δεν μπορεί να διαθέσει τους πόρους της εκεί που θέλει και εκεί που απαιτούνται.
Αρκεί να παρακολουθήσει κάποιος τις χώρες που είχαν μεγάλα χρέη.
Όπως για παράδειγμα η Ρωσία τη δεκαετία του ’90, όταν και δεν γεννούσε κάνεις καθώς η ρωσική οικονομία ήταν υπό διάλυση και η φτώχεια είχε χτυπήσει «κόκκινο» και το κράτος βρίσκονταν υπό τον έλεγχο του ΔΝΤ.
Τότε ο πληθυσμός της χώρας μειώθηκε και μόλις τα τελευταία χρόνια με την συνεχή αύξηση του βιοτικού επιπέδου κατάφεραν οι ρώσικες κυβερνήσεις να αντιστρέψουν την πτωτική τάση.
Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις: Ακολούθησε το pronews.gr στο Instagram για να «δεις» τον πραγματικό κόσμο!
Το χρέος δε σκοτώνει απλά το βιοτικό επίπεδο και τα όνειρα των νέων ανθρώπων, σκοτώνει τον «πυρήνα» ενός έθνους γιατί του στερεί την δυνατότητα να αναπαραχθεί και να συνεχίσει την διαιώνιση του μέσα στην Ιστορία.
Καταγγέλλουν εγκλήματα πολέμου. και ζητούν διεθνή έρευνα για τους ομαδικούς τάφους...
Σημάδια βασανιστηρίων φέρουν τα πτώματα, λένε οι παλαιστινιακές αρχές • Διεθνής κατακραυγή.
ΕΦΣΥΝ
Αποτροπιασμό και φρίκη έχει προκαλέσει η είδηση για τον εντοπισμό ομαδικών τάφων στο νοσοκομείο Νάσερ, στη Λωρίδα της Γάζας, μετά την αποχώρηση Ισραηλινών στρατιωτών από το συγκρότημα αυτό.
Σύμφωνα με... αξιωματούχους της παλαιστινιακής υπηρεσίας πολιτικής άμυνας, μέχρι στιγμής έχουν ανασυρθεί σχεδόν 400 πτώματα, ορισμένα από τα οποία φέρεται να έχουν υποστεί βασανιστήρια.
Οι Παλαιστίνιοι αξιωματούχοι κάλεσαν σήμερα τα Ηνωμένα Έθνη να ερευνήσουν τα «εγκλήματα πολέμου» που όπως τονίζουν έλαβαν χώρα στο νοσοκομείο. «Υπάρχουν περιπτώσεις επιτόπου εκτελέσεων κάποιων ασθενών ενώ υποβάλλονταν σε εγχειρήσεις και φορούσαν χειρουργικές ρόμπες στο Ιατρικό Συγκρότημα Νάσερ», δήλωσαν αξιωματούχοι της υπηρεσίας πολιτικής άμυνας σε σχετική συνέντευξη Τύπου.
Σύμφωνα με τα ευρήματα των Παλαιστινίων:
- Υπάρχουν τρεις ομαδικοί τάφοι στους χώρους του Νοσοκομείου Νάσερ, οι οποίοι συνολικά περιείχαν τουλάχιστον 392 πτώματα, που ήταν «στοιβαγμένα μαζί».
- Η πλειονότητα των πτωμάτων δεν μπορεί να ταυτοποιηθεί, επειδή είναι πολύ άσχημα αποσυντεθειμένα ή ακρωτηριασμένα.
- Ορισμένα πτώματα φέρουν σημάδια εκτέλεσης ή βασανιστηρίων. Μέχρι και 20 πτώματα μπορεί να έχουν θαφτεί ζωντανά.
- Μεταξύ των πτωμάτων είναι παιδιά και ασθενείς του νοσοκομείου: ορισμένοι από αυτούς βρέθηκαν ακόμη και με σωληνάκια που χρησιμοποιούνται σε χειρουργεία ή αίθουσες ανάνηψης, φέροντας επιδέσμους ή καθετήρες.
Το νοσοκομείο Νάσερ αποτελεί την κύρια ιατρική μονάδα στην κεντρική Λωρίδα της Γάζας, αφότου τα ισραηλινά στρατεύματα αποχώρησαν από την πόλη Χαν Γιούνις. Υπήρξαν επίσης αναφορές ότι εντοπίστηκαν πτώματα στο νοσοκομείο Αλ Σίφα στη βόρεια Γάζα, που έχει αποτελέσει στόχο επιχειρήσεων του ισραηλινού στρατού.
Από την πλευρά του, το Ισραήλ ανακοίνωσε ότι οι ισχυρισμοί των παλαιστινιακών αρχών (πως ο ισραηλινός στρατός έθαψε τα πτώματα) είναι «αβάσιμοι και αστήρικτοι». Το μόνο που παραδέχεται το Ισραήλ, είναι ότι έσκαψε προϋπάρχοντες τάφους, αναζητώντας Ισραηλινούς ομήρους.
Ο εντοπισμός των ομαδικών τάφων έχει προκαλέσει διεθνή κατακραυγή. Μεταξύ άλλων ο ύπατος αρμοστής των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα Φόλκερ Τουρκ δήλωσε προχθές «σοκαρισμένος» από την καταστροφή των ιατρικών εγκαταστάσεων στο Νάσερ και το Αλ Σίφα και τις αναφορές για την ύπαρξη των ομαδικών τάφων.
«Απαντήσεις» από τις ισραηλινές αρχές έχει ζητήσει και ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου, Τζέικ Σάλιβαν. «Θέλουμε απαντήσεις. Θέλουμε να δούμε αυτό το συμβάν να διερευνάται διεξοδικά και με διαφάνεια», είπε ο αξιωματούχος των ΗΠΑ.
Επισημαίνεται ότι τα νοσοκομεία προστατεύονται εν καιρώ πολέμου βάσει του διεθνούς δικαίου, ωστόσο στη Λωρίδα της Γάζας έχουν βομβαρδιστεί από τον ισραηλινό στρατό, έχουν δεχθεί επιθέσεις και έχουν καταληφθεί, με το επιχείρημα ότι εκεί κρύβονταν άνδρες και όπλα της Χαμάς. Πλέον, η εύρεση ομαδικών τάφων, αν αποδειχθεί ότι έχουν φτιαχτεί από ισραηλινές δυνάμεις -ο ισραηλινός στρατός υποστηρίζει ότι τους άνοιξαν Παλαιστίνιοι- συνιστά έγκλημα πολέμου, όπως παραβίαση δικαίου είναι και το ενδεχόμενο να έχουν καταστραφεί προϋπάρχοντες τάφοι με μπουλντόζες, όπως αναφέρει ρεπορτάζ του SkyNews.
Σημαντικές ειδήσεις της ημέρας:
⇒ Ανώτερος Ισραηλινός αξιωματούχος δήλωσε ότι ο στρατός «προχωρά» με την προγραμματισμένη χερσαία εισβολή στη Ράφα, αγνοώντας τις συνεχώς αυξανόμενες διεθνείς εκκλήσεις.
⇒ Ένας Παλαιστίνιος εργαζόμενος στη βελγική υπηρεσία ανάπτυξης Enabel και τουλάχιστον τέσσερα μέλη της οικογένειάς του, μεταξύ αυτών ο γιος του ηλικίας 7 ετών, σκοτώθηκαν τη νύχτα της Τετάρτης προς Πέμπτη σε ισραηλινό βομβαρδισμό στη Λωρίδα της Γάζας.
⇒ Οι ηγέτες 18 χωρών, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Βρετανία και η Βραζιλία, απευθύνουν έκκληση, σε ένα από κοινού κείμενο, για την «άμεση απελευθέρωση όλων των ομήρων που κρατούνται από τη Χαμάς στη Γάζα».
⇒ Από 80.000 έως 100.000 Παλαιστίνιοι έχουν φτάσει στην Αίγυπτο από την έναρξη του πολέμου μεταξύ της Χαμάς και του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας στις 7 Οκτωβρίου, δήλωσε ο Παλαιστίνιος πρεσβευτής στο Κάιρο Ντιάμπ Αλούχ.
⇒ Τουλάχιστον 34.305 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί και 77.293 έχουν τραυματιστεί από τις ισραηλινές επιθέσεις στη Γάζα, από τις 7 Οκτωβρίου.
Δολοφονία Λυγγερίδη: «Οι αρχηγοί της Εγκληματικής φυγαδεύτηκαν με την ομάδα βόλεϊ του Ολυμπιακού από το Ρέντη»!
Tην ίδια ώρα ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη, Μιχάλης Κουντούρης τσακωνόταν με αστυνομικό, διότι δεν ήθελε να προσαχθούν οι χούλιγκαν.
Newsroom
Σοκαριστικές είναι οι λεπτομέρειες που καταθέτουν οι προστατευόμενοι μάρτυρες για την υπόθεση των επεισοδίων στο Κλειστό του Ρέντη της 7ης Δεκέμβριο του 2023, που κόστισαν την ζωή στον αστυνομικό Γιώργο Λυγγερίδη, όπως φαίνεται στο διαβιβαστικό της ΕΛ.ΑΣ.
Σύμφωνα με τα όσα αποκαλύπτει το SDNA, έναν εκ των τριών μαρτύρων, στην κατάθεση που έδωσαν, κάποιοι από τους ηγέτες της «Εγκληματικής Οργάνωσης» κατάφεραν να φυγαδευτούν μαζί με τα μέλη της ομάδας βόλεϊ (!!!) του Ολυμπιακού, την ώρα που ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη, Μιχάλης Κουντούρης τσακωνόταν με αστυνομικό, διότι δεν ήθελε να προσαχθούν οι χούλιγκαν.
Πιο συγκεκριμένα στην κατάθεση αναφέρεται: «Το βράδυ της δολοφονίας του αστυνομικού Γιώργου Λυγγερίδη, στο κλειστό γυμναστήριο του Ρέντη είδα τον πρόεδρο του ερασιτέχνη Ολυμπιακού Μιχάλη Κουντούρη να τσακώνεται με έναν αστυνομικό γιατί δεν ήθελε να πάνε οι οπαδοί του Ολυμπιακού προσαγωγή», αναφέρει αρχικά ο προστατευόμενος μάρτυρας.
Σε άλλο σημείο μάλιστα, εξηγεί τον τρόπο που κάποιοι από τους κατηγορούμενους κατάφεραν να αποφύγουν την προσαγωγή: «Σε όλους τους αγώνες του Ολυμπιακού ο Ιωσήφ βρίσκεται με καρτελάκι στον αγωνιστικό χώρο. Μαζί με άλλους δυο, τον Κιάτο και τον Μάριο, μετά τα επεισόδια στο Ρέντη, δεν προσήχθησαν μαζί με όλους εμάς και όπως άκουσα να συζητιέται αργότερα φυγαδεύτηκαν μαζί με την αποστολή της ομάδας του Ολυμπιακού.
Επειδή πηγαίνω αρκετά χρόνια στο γήπεδο, αυτοί οι τρεις μαζί με κάποιους άλλους είναι τα άτομα που ασχολούνται ενεργά με τη Θύρα 7, είναι σχεδόν σε όλους τους αγώνες του Ολυμπιακού στα περισσότερα αθλήματα.
Συνήθως κάθονται εντός του αγωνιστικού χώρου, κάποιοι φοράνε καρτελάκι και παίρνουν αποφάσεις τόσο για την οργάνωση της κερκίδας με συνθήματα, πανό κλπ όσο και για τα μεγάλα επεισόδια που πρόκειται να συμβούν.
Εννοώ ότι σε επεισόδια που έχουν συμβεί είτε με την αστυνομία, είτε με αντίπαλους οπαδούς, αυτοί είναι που θα έχουν τον πρώτο και τελευταίο λόγο σχετικά με τον τρόπο και τον χρόνο που θα πραγματοποιηθούν οι επιθέσεις».
Υπενθυμίζουμε ότι το βράδυ των επεισοδίων, η ΕΛ.ΑΣ είχε διατάξει να αποχωρήσουν από το κλειστό «Μελίνα Μερκούρη» μόνο οι διαπιστευμένοι δημοσιογράφοι και 15 μέλη κάθε ομάδας, ωστόσο φαίνεται ότι αυτό δεν ήταν αρκετό, ώστε να αποτραπεί η διαφυγή υπόπτων, αφού σύμφωνα με τους προστατευόμενους μάρτυρες φαίνεται πως αυτοί κατάφεραν να φυγαδευτούν προφανώς ντυμένοι με τα ρούχα της ομάδας, μαζί με τους παίκτες βόλεϊ του Ολυμπιακού, οι οποίοι εκείνο το βράδυ αποχώρησαν από το γήπεδο του Ρέντη με ιδιωτικά αυτοκίνητα και όχι με πούλμαν ομαδικά.
Σε άλλο σημείο μάλιστα, εξηγεί τον τρόπο που κάποιοι από τους κατηγορούμενους κατάφεραν να αποφύγουν την προσαγωγή: «Σε όλους τους αγώνες του Ολυμπιακού ο Ιωσήφ βρίσκεται με καρτελάκι στον αγωνιστικό χώρο. Μαζί με άλλους δυο, τον Κιάτο και τον Μάριο, μετά τα επεισόδια στο Ρέντη, δεν προσήχθησαν μαζί με όλους εμάς και όπως άκουσα να συζητιέται αργότερα φυγαδεύτηκαν μαζί με την αποστολή της ομάδας του Ολυμπιακού.
Επειδή πηγαίνω αρκετά χρόνια στο γήπεδο, αυτοί οι τρεις μαζί με κάποιους άλλους είναι τα άτομα που ασχολούνται ενεργά με τη Θύρα 7, είναι σχεδόν σε όλους τους αγώνες του Ολυμπιακού στα περισσότερα αθλήματα.
Συνήθως κάθονται εντός του αγωνιστικού χώρου, κάποιοι φοράνε καρτελάκι και παίρνουν αποφάσεις τόσο για την οργάνωση της κερκίδας με συνθήματα, πανό κλπ όσο και για τα μεγάλα επεισόδια που πρόκειται να συμβούν.
Εννοώ ότι σε επεισόδια που έχουν συμβεί είτε με την αστυνομία, είτε με αντίπαλους οπαδούς, αυτοί είναι που θα έχουν τον πρώτο και τελευταίο λόγο σχετικά με τον τρόπο και τον χρόνο που θα πραγματοποιηθούν οι επιθέσεις».
Υπενθυμίζουμε ότι το βράδυ των επεισοδίων, η ΕΛ.ΑΣ είχε διατάξει να αποχωρήσουν από το κλειστό «Μελίνα Μερκούρη» μόνο οι διαπιστευμένοι δημοσιογράφοι και 15 μέλη κάθε ομάδας, ωστόσο φαίνεται ότι αυτό δεν ήταν αρκετό, ώστε να αποτραπεί η διαφυγή υπόπτων, αφού σύμφωνα με τους προστατευόμενους μάρτυρες φαίνεται πως αυτοί κατάφεραν να φυγαδευτούν προφανώς ντυμένοι με τα ρούχα της ομάδας, μαζί με τους παίκτες βόλεϊ του Ολυμπιακού, οι οποίοι εκείνο το βράδυ αποχώρησαν από το γήπεδο του Ρέντη με ιδιωτικά αυτοκίνητα και όχι με πούλμαν ομαδικά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)