Τα πράγματα θα χειροτερέψουν με την αυξανόμενη ένταση της επιδιωκόμενης από διεθνή Κέντρα ελέγχου της ατομικής και ομαδικής ανθρώπινης συμπεριφοράς μέσα από τις διαδικασίες της «παγκοσμιοποίησης»
του καθηγητή Γεώργιου Πιπερόπουλου
Μοιάζει να έχουμε χάσει, αν όχι κάθε αίσθηση για «ταυτότητα», τότε τουλάχιστον και σίγουρα ένα μεγάλο μέρος της συλλογικής και της ατομικής μας «ταυτότητας» ως μέλη του έθνους των Ελλήνων και της ελληνικής κοινωνίας. Ένοχοι είμαστε πρώτα εμείς οι άνθρωποι του πνεύματος και των επιστημών, μοιάζει να χτίσαμε τις προϋποθέσεις ώστε πολλά από τα παιδιά μας, άτομα που ανήκουν σε αυτή την γενιά, να καταλήξουν στην κατηγορία «χαμένες ψυχές»…
Στις τελευταίες δεκαετίες, όπως όλοι μπορούμε να διαπιστώσουμε εφόσον δούμε τα πράγματα με καλοπροαίρετη διάθεση απαλλαγμένη από μικροκομματικές σκοπιμότητες, συντελέστηκαν εδώ στο δικό μας ελληνικό χώρο θεμελιακές, καταλυτικές και αμετάκλητες αλλαγές τόσο στις συγκεκριμένες εμπειρίες ατόμων και ομάδων όσο και στα συστήματα αξιών και σε αυτά που οι επιστήμονες της συμπεριφοράς αποκαλούμε “πλαίσια αναφοράς”.
Στην ψυχοκοινωνική θεωρία φαινόμενα πραγμάτωσης κοινωνικής αλλαγής τέτοιων διαστάσεων έχουν και τις «παράπλευρες» απώλειες ατόμων και «ψυχών»!..
Κάθε γενιά έχει τις δικές της «χαμένες ψυχές» εκείνα τα άτομα που για το δικό τους λόγο έμειναν στο περιθώριο. Φοβάμαι ότι στη δική μας γενιά, και εδώ προσωπικά φρονώ ότι ένοχοι είμαστε πρώτα εμείς οι άνθρωποι του πνεύματος και των επιστημών, μοιάζει να χτίσαμε τις προϋποθέσεις ώστε πολλά από τα παιδιά μας, άτομα που ανήκουν σε αυτή την γενιά, να καταλήξουν στην κατηγορία «χαμένες ψυχές».
Και φοβάμαι επίσης ότι τα πράγματα θα χειροτερέψουν με την αυξανόμενη ένταση της επιδιωκόμενης από διεθνή Κέντρα ελέγχου της ατομικής και ομαδικής ανθρώπινης συμπεριφοράς μέσα από τις διαδικασίες της «παγκοσμιοποίησης» με την ενεργό συμμετοχή «διαμορφωτών της κοινής γνώμης» Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης και ΜΜΕ (Μέσων Μαζικού Εκμαυλισμού)
Ελπίζω να μη θεωρηθώ υπερβολικός καθώς σας καλώ να δούμε μαζί με νηφαλιότητα Τον αφοσιωμένο μέχρι «χθες» μαρξιστή (όχι ‘δήθεν’ Κομμουνιστής) που είναι τώρα βέβαιος μόνο για την εγγενή αβεβαιότητα αυτών που μέχρι χθες θεωρούσε “δόγμα”…
Τον ορθόδοξο (όχι, βέβαια, αναμάρτητο) χριστιανό που διαπιστώνει ότι με ελλείψεις και παραλείψεις η πίστη του κλονίζεται…
Τον εργαζόμενο (εκείνον και εκείνη που ακόμη έχουν έμμισθη απασχόληση) να μη μπορεί να ξεχωρίσει πια τη συνάρτηση της άντλησης ικανοποίησης από τη δουλειά του και το πενιχρό “μηνιάτικο” που θυμίζει πλέον «χαρτζιλίκι» άλλων εποχών…
Τον επιστήμονα, τον άνθρωπο του πνεύματος (όχι απλά τον κάτοχο πανεπιστημιακών πτυχίων) να πείσθηκε ότι η αναζήτηση της αλήθειας είναι επικερδής όταν πάψει να είναι…επιστημονική και πνευματική και γίνει αντικείμενο “εμπορίας” ιδεών και δεξιοτήτων.
Διορθώστε με σας παρακαλώ εάν διαφωνείτε με την υποκειμενική μου αντίληψη ότι άνδρες, γυναίκες, παιδιά μοιάζει να έχουμε χάσει, αν όχι κάθε αίσθηση «ταυτότητας», τότε τουλάχιστον και σίγουρα ένα μεγάλο μέρος της συλλογικής και της ατομικής μας «ταυτότητας» ως μέλη του ΕΘΝΟΥΣ των Ελλήνων και της ελληνικής κοινωνίας.
Στην εποχή, τώρα πια των «Θεσμών» (διαδόχου κατάστασης της ιστορικής και ειλικρινά εύχομαι αλήστου μνήμης για όσα μας επέβαλε «τρόικας»), του φόβου της πτώχευσης που ήδη έχουμε ξεχάσει, της συνεχιζόμενης «κλοπής» του ονόματος της Μακεδονίας μετά την «συμφωνία των Πρεσπών» χωρίς ουσιαστικές εκ μέρους μας αντιδράσεις ακόμη, όπως μου λένε και μετά τις διαπιστώσεις παραβίασης θεμελιακών όρων της εσκεμμένα έθεσα στον τίτλο μου ως ερωτηματικό το εάν την «έκλεψαν» ή την «δώσαμε» την «ταυτότητά» μας…
Στις προσωπικές μου εμπειρίες έχω πολλές φορές διαπιστώσει ότι όταν το άτομο διαθέτει μια λειτουργική αίσθηση «ταυτότητας» τότε μπορεί να ξεπεράσει και τις πλέον δύσκολες δοκιμασίες, εφόσον το γενικότερο «πλαίσιο αναφοράς» παραμένει σταθερό.
Εάν, όμως, εκλείψει η σταθερότητα του «πλαισίου αναφοράς», τότε μειώνεται επικίνδυνα και ίσως χάνεται και η συνοχή της ταυτότητάς μας…
Κανείς δεν μπορεί να ασκήσει πίεση παρά μόνο όταν “πατάει” κάπου σταθερά. Όσο και αν θέλω να βάλω τον ώμο μου στην άμαξα και να σπρώξω για να την απελευθερώσω από το βούρκο στον οποίο βούλιαξε, δεν θα το καταφέρω αν δεν υπάρχει σταθερό χώμα πάνω στο οποίο να πατήσω!..
Και δυστυχώς, σήμερα, στον ιστορικό και γοητευτικό ελληνικό χώρο αν υπάρχει κάτι εντυπωσιακά κοινό ανάμεσα στους ανθρώπους του πνεύματος και της βιοπάλης, στον μαρξιστή, τον χριστιανό, τον επιστήμονα, τον εργαζόμενο, τη νοικοκυρά και τη νεολαία μας, ανάμεσα στους πραγματικά και όχι λόγω «αυτοκόλλητης ετικέτας», προοδευτικούς ανθρώπους, είναι το κοινό παράπονο ότι δεν βρίσκουν κομμάτι «σταθερής γης» για να πατήσουν, να βάλουν τον ώμο στον τροχό και να σπρώξουμε ΜΑΖΙ προς τα μπροστά το ψυχοκοινωνικό και πολιτικό-οικονομικό μας όχημα, την ελληνική «άμαξα», που μοιάζει να έχει τελματωθεί επί σειρά δεκαετιών σε κυανές, πράσινες και πολύχρωμες και πολύμορφες λάσπες!..
Εδώ οι ενοχές των πολιτικών μας ανδρών και γυναικών είναι χωρίς καμία αμφιβολία μεγάλες, όπως εξίσου μεγάλες είναι και οι ευθύνες ημών των πολιτών, ανδρών και γυναικών που συνεχίζουμε να αποφεύγουμε να κοιτάξουμε κατάματα την πραγματικότητα φορώντας ακόμη μπλε, πράσινες και πολύχρωμες παρωπίδες …
Θα κλείσω το κεφάλαιο αυτό και θα το καταθέσω εντίμως και ας παρεξηγηθώ από κάποιους και κάποιες συναδέλφους Πανεπιστημιακούς «δασκάλους»:
Οι ενοχές όλων ημών που η κοινωνία και οι ίδιοι αυτάρεσκα κατατάσσουμε τους εαυτούς μας στην πνευματική τάξη του τόπου ως «διανοούμενοι» είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δυστυχώς, τεράστιες!..
Βιώνουμε μια ιδιόμορφη οικονομική «Κατοχή»!..
Ξεκίνησαν οι κοκορομαχίες των υποψηφίων Ευρωβουλευτών των 46 (ΣΑΡΑΝΤΑ ΕΞΙ) Πολιτικών Κομμάτων που δήλωσαν συμμετοχή στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου 2024…
Μπροστά μας το δέκατο τέταρτο καλοκαίρι από εκείνο του 2010 που ο κ Παπανδρέου από το Κατελόριζο μας ανακοίνωσε τα «μαύρα μαντάτα» υποταγήε μας στον έλεγχο των σύγχρονων «οικονομικό-πολιτικό-Δομών» που τις γνωρίσαμε στην Πατρίδα μας Ελλάδα αρχικά με την μορφή της «Τρόικας» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (Δ.Ν.Τ.) η οποία, όπως οι 3 Σωματοφύλακες του μεγάλου Γάλλου συγγραφέα Αλεξάνδρου Ντουμά (πατέρα, διότι με το ίδιο όνομα υπήρξε και υιός) ) που τελικά ήταν 4, έγινε «τετράδα» και τώρα πια μεταμορφώθηκε (είναι εντυπωσιακά πλούσια η ελληνικά γλώσσα όπως και η ελληνική φαντασία μας, σε «Θεσμούς» των Ευρωπαίων και άλλων ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ μας που αφού ήδη εισέπραξαν δυόμιση φορές όσα τους χρωστούσαμε τους χρωστάμε άλλα τόσα και οροτείνω μερικά από τα πολύ πικρά δεδομένα:
Το δράμα για αμέτρητες χιλιάδες ιδιοκτήτες οικογενειακών κατοικιών βρίσκεται σε εξέλιξη με ξένους «επενδυτές» μαζί με τα εγχώρια «αρπακτικά» να έχουν ήδη αρπάξει και να συνεχίζουν να περιμένουν, σαν τα κοράκια λένε πολλοί συμπατριώτες μας, τις ημέρες που θα αρπάξουν και χιλιάδες άλλες για ένα κομμάτι ψωμί…
Να σας θυμήσω εδώ την περίπτωση Βουλευτή που μέσω Τραπεζικής διευκόλυνσης αγόρασε κόκκινα δάνεια αξίας 63 εκατομμυρίων δραχμών με το ποσό των 4 εκατομμυρίων δραχμών… Τί είπα; Καλά το ακούσατε 4 εκατομμύρια για 63 εκατομμυρία. Ήμαρτον Κύριε χρονιάρες μέρες…
Κοντεύει να πουλήσουμε ΟΛΗ την Ελλάδα αλλά ΔΥΣΤΥΧΩΣ παραμένουμε χρεωμένοι με σχεδόν 452 δις. ευρώ, ποσό που αυξάνεται με κάθε 603 ευρώ κάθε δευτερόλεπτο… Οφείλουμε να αποπληρώσουμε το τεράστιο χρέος στους ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ μας με ένα ΑΕΠ που συρρικνώθηκε από τα περίπου 238 δις ευρώ του 2009 στα περίπου 176 δις του 2016 , και με τη βοήθεια του τουρισμού έφτασε ξανά τα 220 δις ευρώ το 2023…
Ρίξτε μια ματιά στον παραπάνω σύνδεσμο που δείχνει το ΕΘΝΙΚΟ μας χρέος για το οποίο ευθύνοντα ΟΛΕΣ οι Κυβερνήσεις που εκλέξαμε μετά το καλοκαίρι του 1974. Τελικά μήπως τελούμε υπό μια ιδιόμορφη «Κατοχή» αλλά ΔΕΝ το παραδεχόμαστε μολονότι:
Περίπου το 29,5% των Ελλήνων που εξαιτίας της ανεργίας και των χαμηλών εισοδημάτων οι Ευρωπαϊκές Στατιστικές τους κατέτασσαν σε επίπεδα « κινδύνου φτώχειας» τώρα πια βιώνουν μια πρωτόγνωρη οικτρή πραγματικότητα( που θυμίζει με συσσίτια εκείνη που είχαν βιώσει οι Έλληνες τότε ότσν η Πατρίδα μας βρισκόταν υπό Ναζιστική Κατοχή που κόστισε εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς…
Το ποσοστό φτώχειας που ανέφερα παραπάνω, εάν δεν υπήρχαν τα κοινωνικά επιδόματα θα περνούσε το 48% και με αυτές τις επιδόσεις η Ελλάδα κατέχει μετά τη Βουλγάριά τη δεύτερη θέση ΦΤΩΧΕΙΑΣ στην Ευρωπαϊκή Ένωση…
ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΜΑΣ!!! Το 50% περίπου των Ελλήνων, που μέχρι την παραμονή του ερχομού της τρόικα και των ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ αποτελούσαν στατιστικά την ΜΕΣΑΙΑ τάξη, τελούν ήδη υπό διωγμό και σε καθημερινή βάση υποβάλλονται σε φορομπηχτικές διαδικασίες «φτωχοποίησης»…
Και, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, το υπόλοιπο 20% των Ελλήνων ΔΕΝ φαίνεται να «πήραν χαμπάρι» ότι ζούμε και πάλι σε καθεστώς μιας ιδιόμορφης «Κατοχής» και συνεχίζουν εμφανώς να ζούνε όπως ζούσαν πάντα με βίλες, με πολυτελή Γερμανικά αυτοκίνητα και με Σαββατοκύριακα στη Μύκονο και διακοπές σε εξωτικούς παραδείσους εκτός Ελλάδος…
Δακρύζω Συμπατριώτες καθώς θυμάμαι τον 5ο στίχο του «Ύμνου εις την Ελευθερία»
«Δυστυχής! Παρηγορία/ μόνη σου έμενε, να λες/
περασμένα μεγαλεία, και διηγώντας τα να κλαις»
Ήδη βιώνουμε τον χειμώνα πρωτόγνωρων στερήσεων με την καλπάζουσα ακρίβεια και φόβου για το αύριο με τον συνεχιζόμενο πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας και είναι μπροστά μας ο γνωστός «Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης», εάν βέβαια απομείνουν κάποια κούτσουρα και παλούκια για κάψιμο…
Κλείνοντας σας παρακαλώ πείτε μου, το ΤΕΡΑΣΤΙΟ, συνεχώς αυξανόμενο χρέος στους ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ θα μπορέσουμε να το αποπληρώσουμε ποτέ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου