Οι υπηρεσίες δημόσιας υγείας μας επέλεξαν να δώσουν προτεραιότητα σε μια αποτυχημένη πολιτική μείωσης της εξάπλωσης αντί της μείωσης της θνησιμότητας ή του lockdown και των βλαβών από το κλείσιμο σχολείων και επιχειρήσεων, που οδήγησαν σε περιττές και αποφευχθείσες ζημιές σε εκατομμύρια ζωές. Αξίζαμε καλύτερα.
από Prime News
Με τόσα πολλά δεδομένα πλέον, το CDC παραδέχτηκε αθόρυβα ότι όλες οι ασέβειες της διαχείρισης της πανδημίας COVID-19 έχουν αποτύχει: οι μάσκες, οι αποστάσεις, τα lockdown, τα κλεισίματα και ειδικά τα εμβόλια. όλα απέτυχαν να ελέγξουν την πανδημία.
Δεν είναι ότι δεν ξέραμε ότι όλα αυτά επρόκειτο να αποτύχουν, επειδή είδαμε ότι καθώς τα γεγονότα εκτυλίχθηκαν στις αρχές του 2020, η διαχείριση της δημόσιας υγείας αυτού του αναπνευστικού ιού ήταν σχεδόν εντελώς αντίθετη με τις βασικές και πετυχημένες αρχές που είχαν καθιερωθεί καλά μέσω της περίοδος μια επικίνδυνης γρίπης, το 2006.
Η εξάπλωση ενός νέου ιού με συντελεστή αντιγραφής R0 περίπου 3, με περισσότερα από ένα εκκατομύριο κρούσματα σε ολόκληρη την Αμερική έως τον Απρίλιο του 2020, χωρίς κανένα εμβόλιο δυνητικά αποστειρωτικού ιού για τουλάχιστον αρκετούς μήνες, σχεδόν σίγουρα έκανε αυτή τη μόλυνση τελικά ενδημική και καθολική.
Ο COVID-19 ξεκινά ως μια ενοχλητική, έντονη, άβολη ασθένεια που μοιάζει με γρίπη και για τους περισσότερους ανθρώπους, τελειώνει χωρίς προβλήματα 2-3 εβδομάδες αργότερα. Επομένως, η διαχείριση της πανδημίας του κορωνοϊού δεν θα έπρεπε να βασίζεται σε αριθμούς κρουσμάτων ή λοιμώξεων, αλλά σε αριθμούς θανάτων, αριθμούς ατόμων που νοσηλεύονται ή με σοβαρά μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της λοίμωξης και σοβαρών υγειονομικών, οικονομικών και ψυχολογικών ζημιών που θα προκαλούνταν από τις ενέργειες και τις πολιτικές που έγιναν για την αντιμετώπιση της πανδημίας, με τη σειρά φθίνουσας προτεραιότητας.
Παρόλο που οι αριθμοί των περιπτώσεων COVID-19 συσχετίζονται με αυτές τις σοβαρές εκδηλώσεις, αυτό δεν δικαιολογεί τη χρήση των αριθμών κρουσμάτων ως το μέτρο που μπορεί να εφαρμοστεί, επειδή η θνησιμότητα από μόλυνση από COVID-19 εκτιμάται ότι κυμαίνεται κάτω από 0,1 τοις εκατό κατά μέσο όρο σε όλες τις ηλικίες και μετά, ανοσία έναντι των λοιμώξεων παρέχει ένα δημόσιο αγαθό για την προστασία των ατόμων από σοβαρά αποτελέσματα επαναμόλυνσης για τη μεγάλη πλειονότητα που δεν παθαίνουν σοβαρό «μακροχρόνιο COVID» με την πρώτη μόλυνση.
Ωστόσο, μόλις κυκλοφόρησαν τα εμβόλια για τον COVID-19, με ένα νέο μεγάλο κύμα του στελέχους Delta να εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο τον Ιούλιο-Αύγουστο του 2021, ακόμη και μετά από οκτώ μήνες εμβολιασμού του μισού πληθυσμού παγκοσμίως, αντί να παραδεχτούν το λάθος πολιτικής, ότι δηλαδή τα εμβόλια κατά του COVID δεν ελέγχουν πολύ την εξάπλωση του ιού, η διοίκηση της δημόσιας υγείας μας έκανε ακριβώς το αντίθετο, προσπαθώντας στη συνέχεια να υποχρεώσει τον εμβολιασμό σε όσα περισσότερα άτομα δεν ήθελαν να εμβολιαστούν, μέσω υποχρεωτικών εντολών. Αυτό δεν λειτούργησε πολύ καλά όπως φάνηκε όταν το μεγάλο κύμα Omicron έπληξε τον κόσμο κατά τη διάρκεια του Δεκεμβρίου 2021-Ιανουαρίου 2022, παρά το γεγονός ότι περίπου 10% του πληθυσμού εμβολιάστηκε από τον Σεπτέμβριο έως τον Δεκέμβριο του 2021.
Ένα τυπικό παράδειγμα υποχρεωτικής εντολής: τον Σεπτέμβριο του 2021, ο κυβερνήτης της Ουάσιγκτον Τζέι Ίνσλι εξέδωσε Διακήρυξη Έκτακτης Ανάγκης 21-14.2, που απαιτούσε εμβολιασμό κατά του COVID-19 για διάφορες ομάδες κρατικών υπαλλήλων. Στη διακήρυξη, ο δηλωμένος στόχος ήταν: «Εκτιμώντας ότι τα εμβόλια για τον COVID-19 είναι αποτελεσματικά στη μείωση της μόλυνσης και των σοβαρών ασθενειών, ο εκτεταμένος εμβολιασμός είναι το πρωταρχικό μέσο που έχουμε ως πολιτεία για να προστατεύσουμε όλους… από τις λοιμώξεις COVID-19».
Δηλαδή, ο δηλωμένος στόχος ήταν η μείωση του αριθμού των μολύνσεων. Αυτό που ανέφερε πρόσφατα το CDC (βλ. διάγραμμα παρακάτω), ωστόσο, είναι ότι μέχρι το τέλος του 2023, σωρευτικά, τουλάχιστον το 87 τοις εκατό των Αμερικανών είχαν αντισώματα κατά του νουκλεοκαψιδίου και επομένως είχαν μολυνθεί από τον SARS-CoV-2, αυτό παρά το γεγονός ότι η παρατεταμένη και επαναλαμβανόμενη εκστρατεία εμβολιασμού οδήγησε περίπου το 80% του κόσμου, να κάνει τα εμβόλια.
Καθιστώντας τις πολιτικές που βασίζονται στον αριθμό των λοιμώξεων υψηλότερη προτεραιότητα από αυτές που βασίζονται στις πιο σοβαρές αλλά λιγότερο κοινές συνέπειες τόσο των λοιμώξεων όσο και των ζημιών στην πολιτική της επιβολής, ο διακηρυγμένος στόχος της εντολής του εμβολίου για μείωση της εξάπλωσης απέτυχε σε αυτό το 87 τοις εκατό των Αμερικανών, που τελικά μολύνθηκε ούτως ή άλλως.
Στην πραγματικότητα, ούτε η ανοσία του εμβολίου ούτε η ανοσία μετά τη μόλυνση ήταν ποτέ σε θέση να ελέγξουν πλήρως την εξάπλωση της λοίμωξης.
Στις 11 Αυγούστου 2022, το CDC δήλωσε: «Η λήψη μιας πρωτογενούς σειράς μόνο, ελλείψει ενημέρωσης σχετικά με τον εμβολιασμό* μέσω της λήψης όλων των συνιστώμενων αναμνηστικών δόσεων, παρέχει ελάχιστη προστασία έναντι της μόλυνσης και της μετάδοσης (3,6) . Η ενημέρωση σχετικά με τον εμβολιασμό παρέχει μια παροδική περίοδο αυξημένης προστασίας έναντι της μόλυνσης και μετάδοσης μετά την πιο πρόσφατη δόση, αν και η προστασία μπορεί να μειωθεί με την πάροδο του χρόνου.»
Τα μέτρα πανδημίας δημόσιας υγείας που «φθίνουν με την πάροδο του χρόνου» είναι πολύ απίθανο να είναι χρήσιμα για τον έλεγχο της εξάπλωσης της λοίμωξης, τουλάχιστον χωρίς πολύ συχνούς και μη πρακτικούς επανεμβολιασμούς κάθε λίγους μήνες.
Ωστόσο, η εξάπλωση της λοίμωξης από μόνη της δεν έχει συνέπεια, επειδή ο αριθμός των λοιμώξεων δεν είναι και δεν έπρεπε να είναι η κύρια προτεραιότητα της διαχείρισης της πανδημίας της δημόσιας υγείας. Αντίθετα, οι συνέπειες της εξάπλωσης και οι αρνητικές συνέπειες των πολιτικών που επικαλούνται θα έπρεπε να ήταν οι προτεραιότητες.
Οι υπηρεσίες δημόσιας υγείας μας επέλεξαν να δώσουν προτεραιότητα σε μια αποτυχημένη πολιτική μείωσης της εξάπλωσης αντί της μείωσης της θνησιμότητας ή του lockdown και των βλαβών από το κλείσιμο σχολείων και επιχειρήσεων, που οδήγησαν σε περιττές και αποφευχθείσες ζημιές σε εκατομμύρια ζωές. Αξίζαμε καλύτερα από τα δημόσια ιδρύματα υγείας μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου