Ο νέος προλετάριος είναι πολύ βλάκας
Όλη τη μέρα χτες στη δουλειά βαρέθηκα να ακούω γύρω μου τους συναδέλφους να μιλούν για την επιτυχία. Να μετρούν τους πόντους που πήγε το «κούρεμα», τα επαινετικά λόγια του διεθνούς Τύπου, το στοίχημα που κέρδισε η κυβέρνηση... Μια χαρά γενική, που όμως αν κοίταζαν στην τσέπη τους, αν άνοιγαν το πορτοφόλι τους, θα ένιωθαν πως τελικά δεν ήταν δική τους. Αλλά αυτοί εκεί. Το PSI και τα μάτια τους.
Λογικό είναι. Ο προλετάριος της ηλεκτρονικής εποχής είναι πολύ βλάκας. Γιατί όλοι αυτοί, που σας λέω, προλετάριοι είναι (ή έγιναν τα τελευταία δύο χρόνια), αλλά δεν το έχουν πιστέψει. Δεν δουλεύουν βέβαια σε εργοστάσιο, αλλά σε εταιρεία. Δεν χειρίζονται μηχανές, αλλά πληκτρολόγια. Αντίθετα με τους προγόνους τους, που πίστευαν στο Σωματείο, ετούτοι δεν έχουν παρτίδες με το δικό τους, γιατί - εδώ που τα λέμε - και το σωματείο σήμερα δεν είναι να το εμπιστεύεσαι· αλλά και να ήταν πάλι δεν θα είχαν!
Τα τελευταία δύο χρόνια έκοψαν, έκοψαν, έκοψαν ό,τι μπορούσαν για να τα φέρουν βόλτα - μπας και ρεφάρουν τις ασταμάτητες περικοπές κράτους και εργοδότη (πρέπει να επιβιώσει κι αυτός), τα χαράτσια και τους ασήκωτους φόρους - αλλά πού· άρχισαν πια να χρωστάνε και τα βασικά: νοίκι, κοινόχρηστα, λογαριασμούς· όχι αγορές, δεν κάνουν πια αγορές, ίσα ίσα το φαΐ για το σπίτι και τα αναγκαία του παιδιού. Τα αναγκαία είπαμε!
Ούτε λόγος για τον καφέ που αγόραζαν απ' τη γωνία πηγαίνοντας στη δουλειά. Ένα ολόκληρο ευρώ, πολλά έξοδα. Καλά, την τυρόπιτα την είχαν κόψει από πριν. Ε, είναι κι αυτό το τσιγάρο. Μέχρι και γι' αυτό έχουν τύψεις. Τόσα λεφτά καπνός... Αλλά αυτοί εκεί. Τα CACs, τι έγινε με τα CACs.
Τι περιμένεις. Μετά από 20 τόσα χρόνια ΠΑΣΟΚ - ανδρεϊκού, σημιτικού και απογόνων ανεξαιρέτως - με ολίγη από ΝΔ, γιατί ο λαός χρειαζόταν να θυμάται που και που... τι σημαίνει Δεξιά, είναι λογικό. Συλλογικότητες τέλος, και το διάβασμα (όχι πια βιβλία, μόνο περιοδικά· ιλουστρασιόν κατά προτίμηση), και οι προβληματισμοί. Τι τα θέλατε αυτά. Δείτε τηλεόραση καλύτερα. Και το lifestyle, το κάτω κάτω, μια μορφή... τέχνης είναι. Οι ποιητές, άλλωστε, είναι λαπάδες. Και το σχολείο. Δεν χρειάζεται τόση πολύ κοινωνιολογία - να έχουν τα παιδιά χωρίς λόγο απορίες - το μέλλον είναι στα οικονομικά. Να μάθουν επιτέλους και τι θέλει η αγορά, σ' αυτήν θα ζήσουν αύριο, όχι με τους φιλοσόφους.
Ο σοσιαλ-η-στικός στυλοβάτης του συστήματος και ο υπόλοιπος συρφετός τα έκαναν όλα σωστά. Αποκατέστησαν τους υπόλογους της Ιστορίας (άκου λέει ένα δεύτερο σχέδιο Μάρσαλ χρειαζόμαστε), έσπρωξαν στο Κεφάλαιο κι άλλα κεφάλαια, έβγαλαν στο γυαλί από τα ανάκτορά τους τους ξεχασμένους φιλάνθρωπους, ξανάντυσαν το παπαδαριό με βυζαντινή πορφύρα, σκέπασαν με κοινοβουλευτικό μανδύα τους ακροδεξιούς συνεργάτες τους (όπως έκαναν άλλοτε με δοσίλογους και μαυραγορίτες), έβγαλαν μεσημεριάτικο τους φασίστες εν στολή στις πλατείες!
Κι εσύ, φτωχέ μου προλετάριε της νέας εποχής, κάθεσαι ακόμα και τους ακούς. Τι κρίμα. Σαν να γυρίσαμε στην αρχή του Χρόνου. Ντροπή να αφήσουμε όλη τη δουλειά για τους επόμενους.
Λογικό είναι. Ο προλετάριος της ηλεκτρονικής εποχής είναι πολύ βλάκας. Γιατί όλοι αυτοί, που σας λέω, προλετάριοι είναι (ή έγιναν τα τελευταία δύο χρόνια), αλλά δεν το έχουν πιστέψει. Δεν δουλεύουν βέβαια σε εργοστάσιο, αλλά σε εταιρεία. Δεν χειρίζονται μηχανές, αλλά πληκτρολόγια. Αντίθετα με τους προγόνους τους, που πίστευαν στο Σωματείο, ετούτοι δεν έχουν παρτίδες με το δικό τους, γιατί - εδώ που τα λέμε - και το σωματείο σήμερα δεν είναι να το εμπιστεύεσαι· αλλά και να ήταν πάλι δεν θα είχαν!
Τα τελευταία δύο χρόνια έκοψαν, έκοψαν, έκοψαν ό,τι μπορούσαν για να τα φέρουν βόλτα - μπας και ρεφάρουν τις ασταμάτητες περικοπές κράτους και εργοδότη (πρέπει να επιβιώσει κι αυτός), τα χαράτσια και τους ασήκωτους φόρους - αλλά πού· άρχισαν πια να χρωστάνε και τα βασικά: νοίκι, κοινόχρηστα, λογαριασμούς· όχι αγορές, δεν κάνουν πια αγορές, ίσα ίσα το φαΐ για το σπίτι και τα αναγκαία του παιδιού. Τα αναγκαία είπαμε!
Ούτε λόγος για τον καφέ που αγόραζαν απ' τη γωνία πηγαίνοντας στη δουλειά. Ένα ολόκληρο ευρώ, πολλά έξοδα. Καλά, την τυρόπιτα την είχαν κόψει από πριν. Ε, είναι κι αυτό το τσιγάρο. Μέχρι και γι' αυτό έχουν τύψεις. Τόσα λεφτά καπνός... Αλλά αυτοί εκεί. Τα CACs, τι έγινε με τα CACs.
Τι περιμένεις. Μετά από 20 τόσα χρόνια ΠΑΣΟΚ - ανδρεϊκού, σημιτικού και απογόνων ανεξαιρέτως - με ολίγη από ΝΔ, γιατί ο λαός χρειαζόταν να θυμάται που και που... τι σημαίνει Δεξιά, είναι λογικό. Συλλογικότητες τέλος, και το διάβασμα (όχι πια βιβλία, μόνο περιοδικά· ιλουστρασιόν κατά προτίμηση), και οι προβληματισμοί. Τι τα θέλατε αυτά. Δείτε τηλεόραση καλύτερα. Και το lifestyle, το κάτω κάτω, μια μορφή... τέχνης είναι. Οι ποιητές, άλλωστε, είναι λαπάδες. Και το σχολείο. Δεν χρειάζεται τόση πολύ κοινωνιολογία - να έχουν τα παιδιά χωρίς λόγο απορίες - το μέλλον είναι στα οικονομικά. Να μάθουν επιτέλους και τι θέλει η αγορά, σ' αυτήν θα ζήσουν αύριο, όχι με τους φιλοσόφους.
Ο σοσιαλ-η-στικός στυλοβάτης του συστήματος και ο υπόλοιπος συρφετός τα έκαναν όλα σωστά. Αποκατέστησαν τους υπόλογους της Ιστορίας (άκου λέει ένα δεύτερο σχέδιο Μάρσαλ χρειαζόμαστε), έσπρωξαν στο Κεφάλαιο κι άλλα κεφάλαια, έβγαλαν στο γυαλί από τα ανάκτορά τους τους ξεχασμένους φιλάνθρωπους, ξανάντυσαν το παπαδαριό με βυζαντινή πορφύρα, σκέπασαν με κοινοβουλευτικό μανδύα τους ακροδεξιούς συνεργάτες τους (όπως έκαναν άλλοτε με δοσίλογους και μαυραγορίτες), έβγαλαν μεσημεριάτικο τους φασίστες εν στολή στις πλατείες!
Κι εσύ, φτωχέ μου προλετάριε της νέας εποχής, κάθεσαι ακόμα και τους ακούς. Τι κρίμα. Σαν να γυρίσαμε στην αρχή του Χρόνου. Ντροπή να αφήσουμε όλη τη δουλειά για τους επόμενους.
Φωτό - Ο Αδάμ, η Εύα και ο απαγορευμένος καρπός (Marc Chagall)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου