Η επιχειρηματική και πολιτική ελίτ κατέστρεψε την Ελλάδα

Του Νίκου Αργεάδη

Αλήθεια, γιατί φτώχυνε η Ελλάδα; Την –φιλοσοφική- απάντηση, λίγο ή πολύ, την υποπτευόμαστε όλοι: Η Ελλάδα φτώχυνε γιατί την φτώχυνε η πολιτική ελίτ της. Με τις κοντόφθαλμες και –ναι!- αντεθνικές πολιτικές της εντός και εκτός ΕΕ. Με την απομάκρυνση των συμφερόντων της ελίτ από τα πραγματικά εθνικά συμφέροντα, από την πρόσδεσή της στα συμφέροντα της παγκοσμιοποιημένης ελίτ με πυρήνα την τραπεζική και χρηματοπιστωτική υπερελίτ και από την –δίκην πανώλης- διάδοση της διαφθοράς. Αντί να υπηρετούν τις τωρινές και μελλοντικές ανάγκες της Ελληνικής κοινωνίας υπηρετούν –ακόμα- τις φαντασιώσεις τους περί παγκοσμοιοποίησης, ισότητας των παντων (θερμοδυναμικός κοινωνικός θάνατος) αλλά όχι των πολιτών αυτής της χώρας με την πανάρχαια ιστορία, ήθη, που διέφθειραν, και έθιμα που τα λοιδωρούσαν μέσω των μαζικών «προοδευτικών» φερεφώνων τους στα ΜΜΕ και στην εκπαίδευση. Αλλά κυρίως από την τάση να πιστεύουν ΟΛΟΙ στα ψέμματά τους. Η διαφθορά ξεκινά όταν κάποιος σε θέση ισχύος, θεσμική, πιστεύει στα ψέμματά του και αρχίζει να κοροϊδεύει τον κόσμο αφού πειστεί για το αληθές των ψεμμάτων του.

Αν κάτι «χτυπά» όλους όσους από εμάς που, κατόπιν μακροχρόνιας παραμονής στο εξωτερικό, έπιστρέφουν είναι η διάχυτη αίσθηση που αποκομίζουμε ότι σε όλα τα επίπεδα ολοι αλληλοκοροϊδεύονται. ΟΛΟΙ. Με προεξάρχοντες φυσικά τους την εξουσίαν έχοντες και κατέχοντες που κληρονομικώ δικαιώματι κάθονται σε καρέκλες εξουσίας λόγω «οικογενειακής» προιστορίας. Όχι οι «καλοί κ’αγαθοί» αλλά οι επιπλέοντες ευέλικτοι και σε όλα «ναι» συναινούντες άσχετοι. Ειδικά όσοι έχουν περιβληθεί με τον μανδύα της άτρωτης ιδεολογικά «προοδευτικότητας» το περιεχόμενο της οποίας ταυτίζεται με την αποδοχή κάθε ιδελογικού σκουπιδιού που προσφέρεται απ’ εξω, ειδικά από την «ανώτερη» Δύση, μιας και η ανικανότητα για παραγωγή οιασδήποτε γηγενούς ιδέας έχει πάρει πλέον ενδημικό χαρακτήρα. Αυτοί εχουν αναρριχηθεί στα ύπατα αξιώματα με μόνο όπλο την «τριβή» στην γκλίτσα του (ξένου κυρίως) τσοπάνη και μας έχουν βάλει στην μετανεωτερική κατοχή με υποτέλεια που την βαφτίζουν «ρεαλισμό». Ποιοι; Αυτοί που δεν έχουν ούτε προσωπικές ούτε εθνικές αρχές και αξιοπρέπεια.

Πριν από 50 ακριβώς χρόνια στο σπουδαίο βιβλίο του «The Other America» ο Michael Harrington παρουσίασε την φτωχολογιά της Αμερικής να αισθάνεται διαφορετικά, να έχει «κουλτούρα της φτώχειας», όρο που πρωτοεισήγαγε ο Oscar Lewis, με ιδιάζοντα χαρακτηριστικά. Ο Harrington έλεγε πως

«…“The lower-class individual lives from moment to moment… Impulse governs his behavior… He is therefore radically improvident: whatever he cannot consume immediately he considers valueless… [He] has a feeble, attenuated sense of self»

Προσέξτε την πιο πάνω περιγραφή. Σας θυμίζει κάτι από τους «δικούς μας»; Δεν ζουν από στιγμή-σε-στιγμή; Η συμπεριφορά τους δεν κυβερνάται από τις στιγμιαίες παρορμήσεις τους; Ό,τι δεν μπορούν να το καταναλώσουν αυτοστιγμή δεν το θεωρούν άχρηστο και άνευ αξίας; Και, κυρίως! Δεν έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση ως ¨Ελληνες; Κυρίως αυτό; Αν διαφωνείτε δεν έχετε παρά να ανατρέξετε σε προσφατες φωτογραφίες με τη στάση του Βενιζέλου και άλλων «ταγών» κατά την συναντησή τους με τους –λέμε τώρα!- «ανώτερους» Ευρωπαίους «ομολόγους» τους.

Προς τιμήν του όμως ο Harrington δεν ισχυριζόταν πως η φτώχεια προκαλούνταν από τις «διεστραμμένες τάσεις» των φτωχών ή ότι η φτώχεια ήταν «κωδικοποιημένη» στα γονίδια όπως ισχυρίζονταν πολλά χρόνια κατόπιν οι Herrnstein και Murray στο πολύκροτο πόνημά τους «The Bell Curve”.

Από την εποχή του Ρέϊγκαν, η “κουλτούρα της φτώχειας” είχε γίνει ο ακρογωνιαίος λίθος της συντηρητικής ιδεολογίας στην Αμερική: Διατείνονταν ότι η φτώχεια δεν προκλήθηκε, από τους χαμηλούς μισθούς ή την έλλειψη θέσεων εργασίας, ή ευκαιριών αλλά από την κακή στάση και τον «ελαττωματικό» τρόπο ζωής. Οι φτωχοί είναι έκλυτοι, άνευ αρχών, επιρρεπείς στον εθισμό και το έγκλημα, και δεν μπορούν να «αναβάλουν την ικανοποίηση».

Ακριβώς αυτό δεν ισχυρίζονταν η προπαγάνδα της ξενήλατης ελίτ μας τα τελευταία 2,5 χρόνια; Ότι είμαστε έκλυτοι, ότι είμαστε «Τιτανικός» που λέγεται Ελλάδα , ότι είμαστε «πισωδρομικοί» γιατί –άκουσον-άκουσον- είμαστε «‘Ελληνες» και όχι «Ευρωπαίοι». Όσοι «οίδαν το εν Εσπερία το φώς το αληθινόν» φωταδισμένοι όντες έπρεπε να βάλουν στον «σωστό δρόμο» τους ιθαγενείς. Βλέπετε, όσοι είχαν την τύχη να εκκλησιαστούν στα Χαρβαρντ-Μαρβαρντ-διότι πώς να το κανουμε δεν είναι το ίδιο να ευλογείσαι στην Αγιά Σοφιά και το ίδιο στον Αϊ Λιά του Αλιάκμονα Κοζάνης- έχουν άλλο φώς, καλύτερο από αυτό της Ελληνικής παιδείας. Και έχουν και την σφραγίδα του «προοδευτικού». Ανίκητος συνδιασμός…

Τα τεχνάσματα και η προπαγάνδα δούλεψαν. Στην πραγματικότητα, η ελίτ βρήκε ένα νέο τρόπο για να σκεφτεί κολακευτικά για τον εαυτό της και για αλληλοκοροϊδευτεί και για να κοροϊδέψει τους ιθαγενείς Πληβείους που ΄τωρα καλούνται να πληρωσουν το πάρτυ της τριακονταετίας των τρωκτικών του Ελλαδικού αποστήματος: Ότι είναι πειθαρχημένη, νομοταγής –ω! ναι-, νηφάλια, και «ξέρει την αλήθεια». Δεν έχετε παρά να δείτε τα παραληρήματα του Βενιζέλου, εν συνδιασμό με τις φωτογραφίες του με ομολόγους του Ευρωπαίους, για να καταλάβετε σε τι χέρια ήταν για 30 και χρόνια η πολύπαθη Πατρίδα.

antinews.gr