Γιώργος Πετρόπουλος*
Συμπληρώνονται δύο μήνες από την ανάληψη της διακυβέρνησης από τη Νέα Δημοκρατία και τα πρώτα δείγματα γραφής είναι μάλλον ανησυχητικά για τους εργαζομένους στο Δημόσιο και τον κόσμο της... εργασίας γενικότερα.
Κατ’ αρχάς η ψήφιση του νόμου για το «επιτελικό κράτος», με την οποία συγκροτείται ένα γραφειοκρατικό «τέρας», στο οποίο μεταφέρονται σημαντικές δραστηριότητες του διοικητικού έργου, που αποκαλείται «Προεδρία της Κυβέρνησης» υπαγόμενο απευθείας στον πρωθυπουργό.
Στην πραγματικότητα και παρά τις διακηρύξεις, προσθέτει γραφειοκρατικά βάρη, ενώ αποτελεί οπισθοδρόμηση προς την κομματικοποίηση της δημόσιας διοίκησης.
Αποτελεί ταυτόχρονα ένα καθοριστικό βήμα προς την ιδιωτικοποίηση καθώς:
● Μεταφέρει διοικητικό έργο σε μετακλητούς υπαλλήλους, που δεν δεσμεύονται από το Σύνταγμα και τον Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα, χωρίς προϋποθέσεις αυξημένων προσόντων, τον αριθμό των οποίων αυξάνει δραματικά, όπως και τους μισθούς τους.
● Δημιουργεί σε κάθε υπουργείο αμειβόμενες επιτροπές με τη συμμετοχή ιδιωτών, με το ενδεχόμενο «σύγκρουσης συμφερόντων».
● Στην πλήρη ανάπτυξή του, το «επιτελικό κράτος» της Ν.Δ. θα οδηγήσει στον κατακερματισμό και στην αυτονόμηση των διοικητικών δομών. Πρακτικά, θα δοθεί η δυνατότητα, πέραν των επιτελικών δομών, το σύνολο του δημόσιου έργου (υγεία, εκπαίδευση, κοινωνική ασφάλιση κ.λπ.) να παρέχεται από ιδιωτικές εταιρείες, με αυξημένο κόστος και χειρότερες υπηρεσίες για τους πολίτες.
Στην προοπτική αυτή συνηγορεί άλλωστε και η εξαγγελθείσα πολιτική προσλήψεων. Επαναφορά του 1 προς 5, χρονική μετάθεση των προσλήψεων στην Ειδική Αγωγή, αναστολή των υπολοίπων που αφορούν την εκπαίδευση. Τα παραπάνω βέβαια δεν ισχύουν για τις προσλήψεις 1.500 ειδικών φρουρών, με αδιαφανείς διαδικασίες, πρακτική που γυρίζει πίσω τη χώρα στις χειρότερες στιγμές του πελατειακού κράτους.
Σε εξέλιξη είναι το έργο της επιτροπής που εν κρυπτώ σχεδιάζει την ιδιωτικοποίηση, σε πρώτη φάση, της επικουρικής ασφάλισης, εκκινώντας το σχέδιο για το, κατά δήλωσή τους, «ασφαλιστικό Πινοσέτ». Η πραγματοποίηση των σχεδίων της κυβέρνησης θα οδηγήσει στη μεταφορά πόρων από το δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα σε ιδιωτικές εταιρείες, θέτοντας σε διακινδύνευση τα συνταξιοδοτικά διαθέσιμα, κάτι που μπορεί να οδηγήσει μεσοπρόθεσμα στη συνολική κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος και των ήδη διανεμόμενων συντάξεων.
Αλλά και στο μισθολογικό επίπεδο, τα αλλεπάλληλα δημοσιεύματα τα οποία εμμέσως επιβεβαιώθηκαν από τον ΥΠΕΣ Τ. Θεοδωρικάκο κατά τη συνάντηση με την Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ για πάγωμα των ωριμάνσεων, θα οδηγήσουν σε περαιτέρω πραγματικές μειώσεις, επιδεινώνοντας την ήδη χαμηλή αγοραστική δύναμη (στην προτελευταία θέση στην Ευρώπη) των εργαζομένων στο Δημόσιο. Κάπως θα έπρεπε να ισοσταθμιστούν οι φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις και στον ΕΝΦΙΑ των μεγαλοϊδιοκτητών ακινήτων.
Οι πρώτες κινήσεις της διακυβέρνησης από τη Ν.Δ. αναδεικνύουν την προετοιμασία για μια μεγάλου μεγέθους αναδιανομή πλούτου (όποιου απέμεινε) από τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα προς την παρασιτική οικονομική ελίτ της χώρας. Αυτή, προκειμένου να αποκτήσει στοιχειώδη νομιμοποίηση, θα συνοδεύεται από πελατειακές ρυθμίσεις και ακροδεξιό λαϊκισμό, όπως η ρατσιστική εγκύκλιος Κικίλια που στερεί το δικαίωμα νοσοκομειακής περίθαλψης από τους παράτυπους μετανάστες.
Σε αυτές τις πολιτικές, τα συνδικάτα θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημαντική δύναμη ανάσχεσης. Ισως όχι στη σημερινή τους κατάσταση, με απαρχαιωμένες πρακτικές και αρνητικούς συσχετισμούς δύναμης στο εσωτερικό τους. Τίποτα από αυτά όμως δεν μπορεί να αλλάξει χωρίς τη συμμετοχή των εργαζομένων στην καθημερινή ζωή, τις διεργασίες και τις δράσεις τους...
Κατ’ αρχάς η ψήφιση του νόμου για το «επιτελικό κράτος», με την οποία συγκροτείται ένα γραφειοκρατικό «τέρας», στο οποίο μεταφέρονται σημαντικές δραστηριότητες του διοικητικού έργου, που αποκαλείται «Προεδρία της Κυβέρνησης» υπαγόμενο απευθείας στον πρωθυπουργό.
Στην πραγματικότητα και παρά τις διακηρύξεις, προσθέτει γραφειοκρατικά βάρη, ενώ αποτελεί οπισθοδρόμηση προς την κομματικοποίηση της δημόσιας διοίκησης.
Αποτελεί ταυτόχρονα ένα καθοριστικό βήμα προς την ιδιωτικοποίηση καθώς:
● Μεταφέρει διοικητικό έργο σε μετακλητούς υπαλλήλους, που δεν δεσμεύονται από το Σύνταγμα και τον Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα, χωρίς προϋποθέσεις αυξημένων προσόντων, τον αριθμό των οποίων αυξάνει δραματικά, όπως και τους μισθούς τους.
● Δημιουργεί σε κάθε υπουργείο αμειβόμενες επιτροπές με τη συμμετοχή ιδιωτών, με το ενδεχόμενο «σύγκρουσης συμφερόντων».
● Στην πλήρη ανάπτυξή του, το «επιτελικό κράτος» της Ν.Δ. θα οδηγήσει στον κατακερματισμό και στην αυτονόμηση των διοικητικών δομών. Πρακτικά, θα δοθεί η δυνατότητα, πέραν των επιτελικών δομών, το σύνολο του δημόσιου έργου (υγεία, εκπαίδευση, κοινωνική ασφάλιση κ.λπ.) να παρέχεται από ιδιωτικές εταιρείες, με αυξημένο κόστος και χειρότερες υπηρεσίες για τους πολίτες.
Στην προοπτική αυτή συνηγορεί άλλωστε και η εξαγγελθείσα πολιτική προσλήψεων. Επαναφορά του 1 προς 5, χρονική μετάθεση των προσλήψεων στην Ειδική Αγωγή, αναστολή των υπολοίπων που αφορούν την εκπαίδευση. Τα παραπάνω βέβαια δεν ισχύουν για τις προσλήψεις 1.500 ειδικών φρουρών, με αδιαφανείς διαδικασίες, πρακτική που γυρίζει πίσω τη χώρα στις χειρότερες στιγμές του πελατειακού κράτους.
Σε εξέλιξη είναι το έργο της επιτροπής που εν κρυπτώ σχεδιάζει την ιδιωτικοποίηση, σε πρώτη φάση, της επικουρικής ασφάλισης, εκκινώντας το σχέδιο για το, κατά δήλωσή τους, «ασφαλιστικό Πινοσέτ». Η πραγματοποίηση των σχεδίων της κυβέρνησης θα οδηγήσει στη μεταφορά πόρων από το δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα σε ιδιωτικές εταιρείες, θέτοντας σε διακινδύνευση τα συνταξιοδοτικά διαθέσιμα, κάτι που μπορεί να οδηγήσει μεσοπρόθεσμα στη συνολική κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος και των ήδη διανεμόμενων συντάξεων.
Αλλά και στο μισθολογικό επίπεδο, τα αλλεπάλληλα δημοσιεύματα τα οποία εμμέσως επιβεβαιώθηκαν από τον ΥΠΕΣ Τ. Θεοδωρικάκο κατά τη συνάντηση με την Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ για πάγωμα των ωριμάνσεων, θα οδηγήσουν σε περαιτέρω πραγματικές μειώσεις, επιδεινώνοντας την ήδη χαμηλή αγοραστική δύναμη (στην προτελευταία θέση στην Ευρώπη) των εργαζομένων στο Δημόσιο. Κάπως θα έπρεπε να ισοσταθμιστούν οι φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις και στον ΕΝΦΙΑ των μεγαλοϊδιοκτητών ακινήτων.
Οι πρώτες κινήσεις της διακυβέρνησης από τη Ν.Δ. αναδεικνύουν την προετοιμασία για μια μεγάλου μεγέθους αναδιανομή πλούτου (όποιου απέμεινε) από τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα προς την παρασιτική οικονομική ελίτ της χώρας. Αυτή, προκειμένου να αποκτήσει στοιχειώδη νομιμοποίηση, θα συνοδεύεται από πελατειακές ρυθμίσεις και ακροδεξιό λαϊκισμό, όπως η ρατσιστική εγκύκλιος Κικίλια που στερεί το δικαίωμα νοσοκομειακής περίθαλψης από τους παράτυπους μετανάστες.
Σε αυτές τις πολιτικές, τα συνδικάτα θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημαντική δύναμη ανάσχεσης. Ισως όχι στη σημερινή τους κατάσταση, με απαρχαιωμένες πρακτικές και αρνητικούς συσχετισμούς δύναμης στο εσωτερικό τους. Τίποτα από αυτά όμως δεν μπορεί να αλλάξει χωρίς τη συμμετοχή των εργαζομένων στην καθημερινή ζωή, τις διεργασίες και τις δράσεις τους...
*Αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου