Μετά τον «αιμοδιψή» βουλευτή, ο βουλευτής της εθνικιστικής «ιδιοσυστασίας», της ρατσιστικής «αυτεξουσιότητος» και της ισλαμοφοβίας. Είναι βέβαιο ότι η Χρυσή Αυγή βρίσκεται και δρα, πλέον, εντός της κυβέρνησης της ΝΔ και εκδηλώνεται ως εφαρμοσμένος φασισμός. Το βλέπουμε στα Εξάρχεια, το αντιλαμβανόμαστε στον αυταρχικό τρόπο διακυβέρνησης.
Ο ρατσισμός σε πλήρη ανάπτυξη. Για όλα φταίνε οι ξένοι και δη οι μη Ορθόδοξοι Χριστιανοί μετανάστες! Το σύστημα χρειάζεται ένα εξιλαστήριο θύμα, έναν αποδιοπομπαίο τράγο για να κρύψει τη χρεοκοπία του. Χθες ήταν οι Εβραίοι, σήμερα, οι Μουσουλμάνοι. Λες και όλοι οι Μουσουλμάνοι είναι τζιχαντιστές, λες και όλοι οι Χριστιανοί είναι… άγιοι.
Θα το ξαναπούμε, ο ρατσισμός και ο φασισμός δεν είναι τωρινά φαινόμενα στην Ελλάδα. Οι ίδιοι που σήμερα στρέφονται εναντίον των μεταναστών που έρχονται από την Ανατολή, χθες στρέφονταν εναντίον των προσφύγων -των Ελλήνων προσφύγων-, που είχαν την ίδια προέλευση. Είναι γνωστό το πογκρόμ του 1916 εναντίον των προσφύγων, που κατέφευγαν στην Ελλάδα για να γλιτώσουν από τη γενοκτονία των Τούρκων, αλλά και των Ελλήνων των νέο-απελευθερωμένων περιοχών, όπως η Κρήτη. Η εγχώρια Κου Κλουξ Κλαν της εποχής εκείνης ήταν οι περίφημοι «Επίστρατοι»(φασιστική ομάδα). Οι παρακρατικοί αυτοί εκτέλεσαν μεταξύ 19 και 23 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου 20 πρόσφυγες (μικρασιάτες κυρίως) κοντά στο νοσοκομείο «Σωτηρία» με την δήθεν κατηγορία της κατασκοπείας υπέρ των αγγλογάλλων. Η τότε κυβέρνηση είχε δημιουργήσει στρατόπεδο προσφύγων στη Σούδα κατά το ανάλογο των σημερινών «κέντρων φιλοξενίας μεταναστών».
Εκείνη την εποχή οι εγκλεισμένοι, που μεταφέρονταν από τον Πειραιά στο… «hot spot» της Σούδας, πέθαναν κατά δεκάδες από διάφορες ασθένειες και πείνα. Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, ότι το κεντρικό σύνθημα του συλλαλητηρίου του 1923 στους στύλους του Ολυμπίου Διός ήταν «Φωτιά στους τουρκόσπορους πρόσφυγες» και αφορούσε τους τραγικούς μικρασιάτες. Ο Γεώργιος Βλάχος της Καθημερινής τους χαρακτήρισε «προσφυγική αγέλη». Αλλά το ίδιο απεχθής ήταν και η πρόταση του Ν. Κρανιωτάκη, εκδότη του «Πρωινού Τύπου», που ζητούσε εν έτει 1933 να επιβληθεί στους πρόσφυγες να φορούν κίτρινο περιβραχιόνιο ώστε να τους αποφεύγουν οι γηγενείς!
Ακόμη και τα εργατικά σωματεία ήταν εναντίον των μεταναστών. Έτσι, το 1914 το Εργατικό Κέντρο Αθηνών με ψήφισμά του απευθυνόταν σε όλα τα εργατικά σωματεία της Ελλάδας, και ζητούσε «να μην επιτρέπηται εις τους πρόσφυγας να εργάζονται εις τας εργασίας εντοπίων εργατών…»! Θυμίζουμε την αντιδραστική στάση της ΓΣΕΕ για την υπόθεση της Κούνεβα αλλά και τον ξεσηκωμό των βρετανικών συνδικάτων εναντίον των μεταναστών.
Συνεπώς, ο ρατσισμός ήταν πάντα στο DNA της Δεξιάς. Εξάλλου, είναι συνυφασμένος με τον ατομικισμό της χομπσιανής κοινωνικής ζούγκλας, όπου η χειρότερη απειλή είναι ο Άλλος. Στο πλαίσιο, λοιπόν, της πλανητικής οικονομικής και πολιτικής αναδιάταξης και στις νέες μορφές ετερότητας που διαμορφώνονται, η ιδεολογία και η πολιτικής της δεξιάς και του νεοφιλελευθερισμού δεν μπορούν να ανταποκριθούν, καθώς δημιουργούν μόνο ανειρήνευτες φανατικές και φονικές συγκρούσεις.
Μόνο η Αγάπη και η Αλληλεγγύη βγαλμένες από την ιδεολογία και τις αξίες της Αριστεράς εμπλουτισμένη με την έννοια της κοινωνικής και πολιτικής οικολογίας αλλά και ενός εξισωτικού πρωτοχριστιανισμού, όπως τον αντιλαμβανόταν ο Μαρίνος Αντύπας, μπορούν να δώσουν απάντηση στο ερώτημα: Μπορούμε να ζήσουμε μαζί με τους άλλους, χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς την εξάλειψη των διαφορών μας; Μπορούμε. Αρκεί να απορριφθεί η θέση των κρυπτό - και μη νεοναζιστών που αντικατέστησαν την υψηλή έννοια της ανθρωπότητας και της αξιοπρέπειας με την άγρια βία εναντίον όλων εκείνων που δεν μοιράζονται την ίδια τοπική, εθνική και πολιτισμική ένταξη(ανωτερότητα έθνους και φυλής).
Ο ξένος, σύμπτωμα που κατά κύριο λόγο καθιστά ανέφικτο το «εμείς», αρχίζει να υπάρχει όταν αναδύεται η συνείδηση της διαφοράς, και χάνεται όταν αναγνωρίζουμε ότι όλοι μας είμαστε ξένοι. Αυτό δεν μπορεί να το καταλάβει ένας δεξιός, πολύ περισσότερο ένας φασίστας.
Ο ρατσισμός σε πλήρη ανάπτυξη. Για όλα φταίνε οι ξένοι και δη οι μη Ορθόδοξοι Χριστιανοί μετανάστες! Το σύστημα χρειάζεται ένα εξιλαστήριο θύμα, έναν αποδιοπομπαίο τράγο για να κρύψει τη χρεοκοπία του. Χθες ήταν οι Εβραίοι, σήμερα, οι Μουσουλμάνοι. Λες και όλοι οι Μουσουλμάνοι είναι τζιχαντιστές, λες και όλοι οι Χριστιανοί είναι… άγιοι.
Θα το ξαναπούμε, ο ρατσισμός και ο φασισμός δεν είναι τωρινά φαινόμενα στην Ελλάδα. Οι ίδιοι που σήμερα στρέφονται εναντίον των μεταναστών που έρχονται από την Ανατολή, χθες στρέφονταν εναντίον των προσφύγων -των Ελλήνων προσφύγων-, που είχαν την ίδια προέλευση. Είναι γνωστό το πογκρόμ του 1916 εναντίον των προσφύγων, που κατέφευγαν στην Ελλάδα για να γλιτώσουν από τη γενοκτονία των Τούρκων, αλλά και των Ελλήνων των νέο-απελευθερωμένων περιοχών, όπως η Κρήτη. Η εγχώρια Κου Κλουξ Κλαν της εποχής εκείνης ήταν οι περίφημοι «Επίστρατοι»(φασιστική ομάδα). Οι παρακρατικοί αυτοί εκτέλεσαν μεταξύ 19 και 23 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου 20 πρόσφυγες (μικρασιάτες κυρίως) κοντά στο νοσοκομείο «Σωτηρία» με την δήθεν κατηγορία της κατασκοπείας υπέρ των αγγλογάλλων. Η τότε κυβέρνηση είχε δημιουργήσει στρατόπεδο προσφύγων στη Σούδα κατά το ανάλογο των σημερινών «κέντρων φιλοξενίας μεταναστών».
Εκείνη την εποχή οι εγκλεισμένοι, που μεταφέρονταν από τον Πειραιά στο… «hot spot» της Σούδας, πέθαναν κατά δεκάδες από διάφορες ασθένειες και πείνα. Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, ότι το κεντρικό σύνθημα του συλλαλητηρίου του 1923 στους στύλους του Ολυμπίου Διός ήταν «Φωτιά στους τουρκόσπορους πρόσφυγες» και αφορούσε τους τραγικούς μικρασιάτες. Ο Γεώργιος Βλάχος της Καθημερινής τους χαρακτήρισε «προσφυγική αγέλη». Αλλά το ίδιο απεχθής ήταν και η πρόταση του Ν. Κρανιωτάκη, εκδότη του «Πρωινού Τύπου», που ζητούσε εν έτει 1933 να επιβληθεί στους πρόσφυγες να φορούν κίτρινο περιβραχιόνιο ώστε να τους αποφεύγουν οι γηγενείς!
Ακόμη και τα εργατικά σωματεία ήταν εναντίον των μεταναστών. Έτσι, το 1914 το Εργατικό Κέντρο Αθηνών με ψήφισμά του απευθυνόταν σε όλα τα εργατικά σωματεία της Ελλάδας, και ζητούσε «να μην επιτρέπηται εις τους πρόσφυγας να εργάζονται εις τας εργασίας εντοπίων εργατών…»! Θυμίζουμε την αντιδραστική στάση της ΓΣΕΕ για την υπόθεση της Κούνεβα αλλά και τον ξεσηκωμό των βρετανικών συνδικάτων εναντίον των μεταναστών.
Συνεπώς, ο ρατσισμός ήταν πάντα στο DNA της Δεξιάς. Εξάλλου, είναι συνυφασμένος με τον ατομικισμό της χομπσιανής κοινωνικής ζούγκλας, όπου η χειρότερη απειλή είναι ο Άλλος. Στο πλαίσιο, λοιπόν, της πλανητικής οικονομικής και πολιτικής αναδιάταξης και στις νέες μορφές ετερότητας που διαμορφώνονται, η ιδεολογία και η πολιτικής της δεξιάς και του νεοφιλελευθερισμού δεν μπορούν να ανταποκριθούν, καθώς δημιουργούν μόνο ανειρήνευτες φανατικές και φονικές συγκρούσεις.
Μόνο η Αγάπη και η Αλληλεγγύη βγαλμένες από την ιδεολογία και τις αξίες της Αριστεράς εμπλουτισμένη με την έννοια της κοινωνικής και πολιτικής οικολογίας αλλά και ενός εξισωτικού πρωτοχριστιανισμού, όπως τον αντιλαμβανόταν ο Μαρίνος Αντύπας, μπορούν να δώσουν απάντηση στο ερώτημα: Μπορούμε να ζήσουμε μαζί με τους άλλους, χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς την εξάλειψη των διαφορών μας; Μπορούμε. Αρκεί να απορριφθεί η θέση των κρυπτό - και μη νεοναζιστών που αντικατέστησαν την υψηλή έννοια της ανθρωπότητας και της αξιοπρέπειας με την άγρια βία εναντίον όλων εκείνων που δεν μοιράζονται την ίδια τοπική, εθνική και πολιτισμική ένταξη(ανωτερότητα έθνους και φυλής).
Ο ξένος, σύμπτωμα που κατά κύριο λόγο καθιστά ανέφικτο το «εμείς», αρχίζει να υπάρχει όταν αναδύεται η συνείδηση της διαφοράς, και χάνεται όταν αναγνωρίζουμε ότι όλοι μας είμαστε ξένοι. Αυτό δεν μπορεί να το καταλάβει ένας δεξιός, πολύ περισσότερο ένας φασίστας.
Πηγή: artinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου