Η αποτυχία της Εθνικής Μπάσκετ στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας, παρά το γεγονός ότι διαθέτει τον κατά τεκμήριο καλύτερο παίκτη του κόσμου και ένα σύνολο από παίκτες πολύ υψηλού επιπέδου, αλλά και ο εξευτελισμός της Εθνικής Ποδοσφαίρου, που αδυνατεί να κερδίσει πλέον ακόμη και το Λιχτενστάιν, δεν αποτελούν αποτυχίες μεμονωμένων αθλητών -που κατά τα άλλα διαπρέπουν- αλλά είναι...δείγμα της παρακμής σε επίπεδο οργανωτικό, διοικητικό, παραγοντικό.
Η Εθνική Μπάσκετ αποκλείστηκε από την Τσεχία, παρά τη μεγάλη προσπάθεια των παικτών της. Η απούσα Ομοσπονδία αποφάσισε να αναθέσει την τεχνική καθοδήγηση μιας ομάδας που διαθέτει τον MVP του NBA, σε ένα προπονητικό τιμ σαφώς κατώτερο της ποιότητας των παικτών, όταν μάλιστα Έλληνες τεχνικοί διαπρέπουν σε όλη την Ευρώπη. Την ώρα που οκτώ κορυφαίοι τεχνικοί των ΗΠΑ είχαν αναλάβει να αντιμετωπίσουν το αθλητικό φαινόμενο του Αντετοκούμπο, η ίδια η εθνική Ελλάδας δεν ήξερε πως να αξιοποιήσει τον παίκτη για τον οποίο γέμισαν γήπεδα στην Άπω Ανατολή. Η σφοδρή κριτική ακόμη και από διεθνή μέσα, που είχαν στραμμένα τα βλέμματά τους στην Εθνική και τον σούπερ σταρ του παγκόσμιου μπάσκετ, ήρθε απλώς να ενισχύσει την αποτυχία.
Η εικόνα της Ομοσπονδίας Μπάσκετ που διοικείται από τον ίδιο άνθρωπο εδώ και 35 χρόνια (όπως και αρκετές άλλες) δεν είναι άσχετη με την εικόνα της Εθνικής αλλά και του ελληνικού πρωταθλήματος, όπου κυριαρχεί οι συγκρούσεις και οι αντεγκλήσεις, οι ημιτελείς σειρές πλεϊ οφς, που έφεραν και τον υποβιβασμό του Ολυμπιακού, η ανεπάρκεια των παραγόντων που μετατρέπονται σε χούλιγκανς και παρακινούν αντίστοιχα το κοινό και οι δημόσιοι προπηλακισμοί ακόμη και για την κλήρωση ενός διαιτητή. Παρότι η Ελλάδα είναι μια παραδοσιακή δύναμη με μεγάλες διακρίσεις, κατά καιρούς, στο μπάσκετ, τα τελευταία χρόνια κυριαρχεί ο φτηνός οπαδισμός και ο ευτελισμός του αθλήματος από κάθε άποψη.
Στο ποδόσφαιρο η Εθνική Ποδοσφαίρου, σε συνέχεια μια τραγικής διαχείρισης εδώ και χρόνια, κατάφερε να αποκλειστεί ήδη από την επόμενη διοργάνωση, αδυνατώντας να κερδίσει ακόμη και το Λιχτενστάιν στο άδειο ΟΑΚΑ. Η Εθνική ομάδα αντικατοπτρίζει την έλλειψη οργάνωσης, τη διαπλοκή και τις συνεχείς τραγικές επιλογές της Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου. Όμως το επίπεδο των εγχώριων διοργανώσεων είναι ακόμη χειρότερο, με βία, ανύπαρκτες υποδομές, «παράγκες» και ασφαλώς κακό θέαμα. Η ανυποληψία του ποδοσφαιρικού προϊόντος δεν μπόρεσε να ανακτηθεί ούτε με τη χρήση του VAR, σε αυτές τις πρώτες αγωνιστικές. Τα προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι πολύ πιο βαθιά από μια λάθος διαιτητική απόφαση. Ενδεικτικό της παρακμής είναι η ισχνή πλέον συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, όπου βαθμολογικά η Ελλάδα ανταγωνίζεται πλέον την άλλοτε «μικρή» ποδοσφαιρικά Κύπρο.
Απολύτως ενδεικτικό και ότι οι επιθέσεις των χούλιγκανς δεν περιορίζονται πλέον μόνο σε συνδέσμους οπαδών και σε ραντεβού ξύλου, αλλά καταγράφονται συνεχείς «τυφλές» επιθέσεις και ξυλοδαρμοί ακόμη και σε διοργανώσεις με ανήλικους αθλητές. Το σκηνικό συμπληρώνουν και οι μαφιόζικες επιθέσεις κατά διαιτητών. Οι ίδιες οι ΠΑΕ άλλωστε, επιδιώκουν κάθε χρόνο να βρίσκονται σε καθεστώς ατιμωρησίας για τα κρούσματα βίας, επιθυμώντας να εξαλείψουν κάθε πειθαρχική τιμωρία, ενώ οι «ιδιωτικοί στρατοί» αλλωνίζουν και ο ρόλος των παραγόντων επεκτείνεται στην πολιτική και, συχνά, και στη «νύχτα».
Οι αποτυχίες των Εθνικών Ομάδων είναι απλώς η μίζερη αποτύπωση μιας σαθρής πραγματικότητας στα δύο πιο δημοφιλή αθλήματα. Η Εθνική του Μπάσκετ απέτυχε ακόμη και με τον Αντετοκούμπο στη σύνθεσή της και η Εθνική Ποδοσφαίριου, αντίστοιχα, θα είχε αποτύχει ακόμη και με το ... Μέσι στη σύνθεσή της. Γιατί το πρόβλημα είναι βαθύ και απολύτως... ελληνικό…
Η Εθνική Μπάσκετ αποκλείστηκε από την Τσεχία, παρά τη μεγάλη προσπάθεια των παικτών της. Η απούσα Ομοσπονδία αποφάσισε να αναθέσει την τεχνική καθοδήγηση μιας ομάδας που διαθέτει τον MVP του NBA, σε ένα προπονητικό τιμ σαφώς κατώτερο της ποιότητας των παικτών, όταν μάλιστα Έλληνες τεχνικοί διαπρέπουν σε όλη την Ευρώπη. Την ώρα που οκτώ κορυφαίοι τεχνικοί των ΗΠΑ είχαν αναλάβει να αντιμετωπίσουν το αθλητικό φαινόμενο του Αντετοκούμπο, η ίδια η εθνική Ελλάδας δεν ήξερε πως να αξιοποιήσει τον παίκτη για τον οποίο γέμισαν γήπεδα στην Άπω Ανατολή. Η σφοδρή κριτική ακόμη και από διεθνή μέσα, που είχαν στραμμένα τα βλέμματά τους στην Εθνική και τον σούπερ σταρ του παγκόσμιου μπάσκετ, ήρθε απλώς να ενισχύσει την αποτυχία.
Η εικόνα της Ομοσπονδίας Μπάσκετ που διοικείται από τον ίδιο άνθρωπο εδώ και 35 χρόνια (όπως και αρκετές άλλες) δεν είναι άσχετη με την εικόνα της Εθνικής αλλά και του ελληνικού πρωταθλήματος, όπου κυριαρχεί οι συγκρούσεις και οι αντεγκλήσεις, οι ημιτελείς σειρές πλεϊ οφς, που έφεραν και τον υποβιβασμό του Ολυμπιακού, η ανεπάρκεια των παραγόντων που μετατρέπονται σε χούλιγκανς και παρακινούν αντίστοιχα το κοινό και οι δημόσιοι προπηλακισμοί ακόμη και για την κλήρωση ενός διαιτητή. Παρότι η Ελλάδα είναι μια παραδοσιακή δύναμη με μεγάλες διακρίσεις, κατά καιρούς, στο μπάσκετ, τα τελευταία χρόνια κυριαρχεί ο φτηνός οπαδισμός και ο ευτελισμός του αθλήματος από κάθε άποψη.
Στο ποδόσφαιρο η Εθνική Ποδοσφαίρου, σε συνέχεια μια τραγικής διαχείρισης εδώ και χρόνια, κατάφερε να αποκλειστεί ήδη από την επόμενη διοργάνωση, αδυνατώντας να κερδίσει ακόμη και το Λιχτενστάιν στο άδειο ΟΑΚΑ. Η Εθνική ομάδα αντικατοπτρίζει την έλλειψη οργάνωσης, τη διαπλοκή και τις συνεχείς τραγικές επιλογές της Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου. Όμως το επίπεδο των εγχώριων διοργανώσεων είναι ακόμη χειρότερο, με βία, ανύπαρκτες υποδομές, «παράγκες» και ασφαλώς κακό θέαμα. Η ανυποληψία του ποδοσφαιρικού προϊόντος δεν μπόρεσε να ανακτηθεί ούτε με τη χρήση του VAR, σε αυτές τις πρώτες αγωνιστικές. Τα προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι πολύ πιο βαθιά από μια λάθος διαιτητική απόφαση. Ενδεικτικό της παρακμής είναι η ισχνή πλέον συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, όπου βαθμολογικά η Ελλάδα ανταγωνίζεται πλέον την άλλοτε «μικρή» ποδοσφαιρικά Κύπρο.
Απολύτως ενδεικτικό και ότι οι επιθέσεις των χούλιγκανς δεν περιορίζονται πλέον μόνο σε συνδέσμους οπαδών και σε ραντεβού ξύλου, αλλά καταγράφονται συνεχείς «τυφλές» επιθέσεις και ξυλοδαρμοί ακόμη και σε διοργανώσεις με ανήλικους αθλητές. Το σκηνικό συμπληρώνουν και οι μαφιόζικες επιθέσεις κατά διαιτητών. Οι ίδιες οι ΠΑΕ άλλωστε, επιδιώκουν κάθε χρόνο να βρίσκονται σε καθεστώς ατιμωρησίας για τα κρούσματα βίας, επιθυμώντας να εξαλείψουν κάθε πειθαρχική τιμωρία, ενώ οι «ιδιωτικοί στρατοί» αλλωνίζουν και ο ρόλος των παραγόντων επεκτείνεται στην πολιτική και, συχνά, και στη «νύχτα».
Οι αποτυχίες των Εθνικών Ομάδων είναι απλώς η μίζερη αποτύπωση μιας σαθρής πραγματικότητας στα δύο πιο δημοφιλή αθλήματα. Η Εθνική του Μπάσκετ απέτυχε ακόμη και με τον Αντετοκούμπο στη σύνθεσή της και η Εθνική Ποδοσφαίριου, αντίστοιχα, θα είχε αποτύχει ακόμη και με το ... Μέσι στη σύνθεσή της. Γιατί το πρόβλημα είναι βαθύ και απολύτως... ελληνικό…
Πηγή: tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου