Μανόλης Δρεττάκης
Η Ν.Δ. –σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ το οποίο «φυλλορρόησε»– όχι μόνο διατήρησε τις δυνάμεις της του 2015, αλλά ύστερα από 4,5 χρόνια επανήλθε στην εξουσία χάρη στο δικό της καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα, με ένα ποσοστό σε απόσταση «αναπνοής» από το... 40%, αυξάνοντας το ποσοστό στις εκλογές του έτους εκείνου σχεδόν κατά 12 εκατοστιαίες μονάδες.
Η αύξηση επιτεύχθηκε με τα ποσοστά που έχασαν οι ΑΝ.ΕΛΛ. (που δεν μετείχαν στις πρόσφατες εκλογές), το Ποτάμι, η Ενωση Κεντρώων και η Χρυσή Αυγή (που, ευτυχώς, δεν μπήκε στη Βουλή). Στους παραδοσιακούς, δηλαδή, οπαδούς της Ν.Δ. προστέθηκαν κεντρώοι, συντηρητικοί, δεξιοί και ακροδεξιοί ψηφοφόροι, ενώ το μικρό ποσοστό που έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ το απέσπασε το ΜέΡΑ25. Με τις προσθήκες αυτές η Ν.Δ. πλησίασε το ποσοστό που είχε πάρει στις εκλογές του 2015.
Στην προεκλογική περίοδο η Ν.Δ., λησμονώντας όσα έπραξε ως κυβέρνηση, δηλαδή τις τεράστιες ευθύνες της για τα μεγάλα ελλείμματα που αύξησαν το δημόσιο χρέος κατά 100 δισ. ευρώ την πενταετία 2004-2009, τα μέτρα των δύο μνημονίων που εφάρμοσε και που τόσο κόστισαν στον λαό, θέλησε να παρουσιάσει ένα νέο «πρόσωπο», δηλαδή ένα κόμμα που έχει αξίες και τις τηρεί, προωθεί την αξιοκρατία, είναι φιλικό προς αυτούς που υποφέρουν από τα μέτρα των μνημονίων και έδωσε πλήθος υποσχέσεων για την υλοποίηση των αρχών αυτών.
Μόλις, όμως, ανήλθε στην εξουσία παραμερίστηκαν όλα αυτά και η Ν.Δ. επανήλθε στις γνωστές πρακτικές του πολυετούς παρελθόντος της (Ελληνικός Συναγερμός, ΕΡΕ, Ν.Δ. του ιδρυτή της και των διαδόχων του), δηλαδή στην κανονικότητα του παλαιοκομματισμού, τον οποίο εκσυγχρόνισε και επέκτεινε το ΠΑΣΟΚ, για να το ακολουθήσει η Ν.Δ., αντιγράφοντας τις «εκσυγχρονισμένες» μεθόδους του.
Αμέσως μετά την ορκωμοσία των μελών του πολυμελούς (αντί της προεκλογικής δέσμευσης για ολιγομελές) υπουργικού συμβουλίου άρχισε ο διορισμός ανθρώπων σε θέσεις-κλειδιά, η «αξιοσύνη», δηλαδή το παρελθόν και τα προσόντα των οποίων αμφισβητήθηκαν και επικρίθηκαν από πολλούς οι οποίοι υποστηρίζουν τη Ν.Δ. Ακόμα και η εφημερίδα «Καθημερινή», που ανοιχτά υποστηρίζει τη Ν.Δ., σε κύριο άρθρο της στο φύλλο της 21.8.19 με τίτλο «Μόνο ικανοί» επισήμανε:
«Ο δημόσιος τομέας είναι ανάγκη να στελεχωθεί από άξιους ανθρώπους, οι οποίοι δεν στηρίζονται σε κομματικές περγαμηνές και γνωριμίες. Προκαλούν απογοήτευση οι πληροφορίες που φέρουν αποτυχημένους πολιτευτές ή κομματικά στελέχη να αναλαμβάνουν τη διοίκηση φορέων του ευρύτερου Δημοσίου. Δεν είναι αυτό το παράδειγμα που θέλει να φέρει η νέα διακυβέρνηση».
Δυστυχώς «οι πληροφορίες» επιβεβαιώνονται σχεδόν καθημερινά με την ανακοίνωση από τη μια μεριά παύσης διοικήσεων δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων που είχαν διοριστεί από την προηγούμενη κυβέρνηση (ορισμένων, μάλιστα, και τηλεφωνικά, όπως στην περίπτωση του προέδρου της Διοικούσας Επιτροπής του Ανοιχτού Πανεπιστημίου), χωρίς να εξετάζεται και να αποτιμάται το έργο τους, και την αντικατάστασή τους με πρόσωπα από αυτά στα οποία αναφέρεται το κύριο άρθρο της «Καθημερινής». Αυτή είναι η μία από τις πολλές πλευρές της επανόδου της χώρας στην κανονικότητα του παλαιοκομματισμού.
Εξίσου σημαντική πτυχή αυτής της επανόδου είναι η διαπλοκή με τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Με νομοσχέδια που ψηφίζονται με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και με τροπολογίες σε άσχετα νομοσχέδια (πρακτική που καταδίκαζε η Ν.Δ. ως αξιωματική αντιπολίτευση), ικανοποιούνται απαιτήσεις επενδυτών, δηλαδή η μείωση της φορολογίας τους, προνόμια, διευκολύνσεις στην απόλυση εργαζομένων, κατάργηση προστατευτικών γι’ αυτούς νόμων, ακόμη και με αποφάσεις του ΚΑΣ, προκειμένου να ξεκινήσουν οι από αυτούς υποσχόμενες επενδύσεις οι οποίες, φυσικά, γίνονται για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους.
Παλαιοκομματική μέθοδος είναι και η απαξίωση των όποιων επιτευγμάτων της προηγούμενης κυβέρνησης. Στο έργο αυτό η κυβέρνηση έχει το πλεονέκτημα, σε σχέση με την προκάτοχό της, να τη στηρίζει η πλειονότητα των μέσων μαζικής ενημέρωσης τα οποία από τη μια μεριά προβάλλουν τις απαξιωτικές δηλώσεις των μελών της κυβέρνησης για τα το έργο των προκατόχων τους και από την άλλη διαφημίζουν τις νομοθετικές πρωτοβουλίες και τις αποφάσεις τους. Απομένει, φυσικά, να δούμε ποια θα είναι τα «απτά» αποτελέσματά τους και ποιους θα ωφελήσουν.
Ο ιδρυτής της Ν.Δ. σε ομιλία του στη Βουλή τον Φεβρουάριο του 1975 είχε πει: «Στην πολιτική υπάρχουν πράγματα τα οποία γίνονται χωρίς να λέγονται, όπως υπάρχουν και πράγματα τα οποία λέγονται χωρίς να γίνονται». Το κυνικό αυτό δόγμα το εφαρμόζει πιστά η Ν.Δ. με τα όσα έχει πράξει σε σχέση με τα όσα έλεγε προεκλογικά, όχι μόνο στο θέμα της αξιοκρατίας. Οπως π.χ. η αναίρεση των όσων είχε πει για το Γραφείο του Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη και η σιωπή της για τη Συμφωνία των Πρεσπών, την αντίθεση στην οποία είχε κάνει «φλάμπουρο» προεκλογικά. Και έπεται συνέχεια...
Η Ν.Δ. –σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ το οποίο «φυλλορρόησε»– όχι μόνο διατήρησε τις δυνάμεις της του 2015, αλλά ύστερα από 4,5 χρόνια επανήλθε στην εξουσία χάρη στο δικό της καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα, με ένα ποσοστό σε απόσταση «αναπνοής» από το... 40%, αυξάνοντας το ποσοστό στις εκλογές του έτους εκείνου σχεδόν κατά 12 εκατοστιαίες μονάδες.
Η αύξηση επιτεύχθηκε με τα ποσοστά που έχασαν οι ΑΝ.ΕΛΛ. (που δεν μετείχαν στις πρόσφατες εκλογές), το Ποτάμι, η Ενωση Κεντρώων και η Χρυσή Αυγή (που, ευτυχώς, δεν μπήκε στη Βουλή). Στους παραδοσιακούς, δηλαδή, οπαδούς της Ν.Δ. προστέθηκαν κεντρώοι, συντηρητικοί, δεξιοί και ακροδεξιοί ψηφοφόροι, ενώ το μικρό ποσοστό που έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ το απέσπασε το ΜέΡΑ25. Με τις προσθήκες αυτές η Ν.Δ. πλησίασε το ποσοστό που είχε πάρει στις εκλογές του 2015.
Στην προεκλογική περίοδο η Ν.Δ., λησμονώντας όσα έπραξε ως κυβέρνηση, δηλαδή τις τεράστιες ευθύνες της για τα μεγάλα ελλείμματα που αύξησαν το δημόσιο χρέος κατά 100 δισ. ευρώ την πενταετία 2004-2009, τα μέτρα των δύο μνημονίων που εφάρμοσε και που τόσο κόστισαν στον λαό, θέλησε να παρουσιάσει ένα νέο «πρόσωπο», δηλαδή ένα κόμμα που έχει αξίες και τις τηρεί, προωθεί την αξιοκρατία, είναι φιλικό προς αυτούς που υποφέρουν από τα μέτρα των μνημονίων και έδωσε πλήθος υποσχέσεων για την υλοποίηση των αρχών αυτών.
Μόλις, όμως, ανήλθε στην εξουσία παραμερίστηκαν όλα αυτά και η Ν.Δ. επανήλθε στις γνωστές πρακτικές του πολυετούς παρελθόντος της (Ελληνικός Συναγερμός, ΕΡΕ, Ν.Δ. του ιδρυτή της και των διαδόχων του), δηλαδή στην κανονικότητα του παλαιοκομματισμού, τον οποίο εκσυγχρόνισε και επέκτεινε το ΠΑΣΟΚ, για να το ακολουθήσει η Ν.Δ., αντιγράφοντας τις «εκσυγχρονισμένες» μεθόδους του.
Αμέσως μετά την ορκωμοσία των μελών του πολυμελούς (αντί της προεκλογικής δέσμευσης για ολιγομελές) υπουργικού συμβουλίου άρχισε ο διορισμός ανθρώπων σε θέσεις-κλειδιά, η «αξιοσύνη», δηλαδή το παρελθόν και τα προσόντα των οποίων αμφισβητήθηκαν και επικρίθηκαν από πολλούς οι οποίοι υποστηρίζουν τη Ν.Δ. Ακόμα και η εφημερίδα «Καθημερινή», που ανοιχτά υποστηρίζει τη Ν.Δ., σε κύριο άρθρο της στο φύλλο της 21.8.19 με τίτλο «Μόνο ικανοί» επισήμανε:
«Ο δημόσιος τομέας είναι ανάγκη να στελεχωθεί από άξιους ανθρώπους, οι οποίοι δεν στηρίζονται σε κομματικές περγαμηνές και γνωριμίες. Προκαλούν απογοήτευση οι πληροφορίες που φέρουν αποτυχημένους πολιτευτές ή κομματικά στελέχη να αναλαμβάνουν τη διοίκηση φορέων του ευρύτερου Δημοσίου. Δεν είναι αυτό το παράδειγμα που θέλει να φέρει η νέα διακυβέρνηση».
Δυστυχώς «οι πληροφορίες» επιβεβαιώνονται σχεδόν καθημερινά με την ανακοίνωση από τη μια μεριά παύσης διοικήσεων δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων που είχαν διοριστεί από την προηγούμενη κυβέρνηση (ορισμένων, μάλιστα, και τηλεφωνικά, όπως στην περίπτωση του προέδρου της Διοικούσας Επιτροπής του Ανοιχτού Πανεπιστημίου), χωρίς να εξετάζεται και να αποτιμάται το έργο τους, και την αντικατάστασή τους με πρόσωπα από αυτά στα οποία αναφέρεται το κύριο άρθρο της «Καθημερινής». Αυτή είναι η μία από τις πολλές πλευρές της επανόδου της χώρας στην κανονικότητα του παλαιοκομματισμού.
Εξίσου σημαντική πτυχή αυτής της επανόδου είναι η διαπλοκή με τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Με νομοσχέδια που ψηφίζονται με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και με τροπολογίες σε άσχετα νομοσχέδια (πρακτική που καταδίκαζε η Ν.Δ. ως αξιωματική αντιπολίτευση), ικανοποιούνται απαιτήσεις επενδυτών, δηλαδή η μείωση της φορολογίας τους, προνόμια, διευκολύνσεις στην απόλυση εργαζομένων, κατάργηση προστατευτικών γι’ αυτούς νόμων, ακόμη και με αποφάσεις του ΚΑΣ, προκειμένου να ξεκινήσουν οι από αυτούς υποσχόμενες επενδύσεις οι οποίες, φυσικά, γίνονται για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους.
Παλαιοκομματική μέθοδος είναι και η απαξίωση των όποιων επιτευγμάτων της προηγούμενης κυβέρνησης. Στο έργο αυτό η κυβέρνηση έχει το πλεονέκτημα, σε σχέση με την προκάτοχό της, να τη στηρίζει η πλειονότητα των μέσων μαζικής ενημέρωσης τα οποία από τη μια μεριά προβάλλουν τις απαξιωτικές δηλώσεις των μελών της κυβέρνησης για τα το έργο των προκατόχων τους και από την άλλη διαφημίζουν τις νομοθετικές πρωτοβουλίες και τις αποφάσεις τους. Απομένει, φυσικά, να δούμε ποια θα είναι τα «απτά» αποτελέσματά τους και ποιους θα ωφελήσουν.
Ο ιδρυτής της Ν.Δ. σε ομιλία του στη Βουλή τον Φεβρουάριο του 1975 είχε πει: «Στην πολιτική υπάρχουν πράγματα τα οποία γίνονται χωρίς να λέγονται, όπως υπάρχουν και πράγματα τα οποία λέγονται χωρίς να γίνονται». Το κυνικό αυτό δόγμα το εφαρμόζει πιστά η Ν.Δ. με τα όσα έχει πράξει σε σχέση με τα όσα έλεγε προεκλογικά, όχι μόνο στο θέμα της αξιοκρατίας. Οπως π.χ. η αναίρεση των όσων είχε πει για το Γραφείο του Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη και η σιωπή της για τη Συμφωνία των Πρεσπών, την αντίθεση στην οποία είχε κάνει «φλάμπουρο» προεκλογικά. Και έπεται συνέχεια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου