Όταν ο Σημίτης απαιτεί συναίνεση στο ραγιαδισμό...
Χρήστος Ξανθάκης
Από τη γρίπη μπορεί και να τη βγάλεις καθαρή, υπάρχουν φάρμακα. Από την τριχόπτωση μπορείς και να γλυτώσεις, υπάρχουν ινστιτούτα. Ακόμη και το κακό το μάτι μπορεί να το τριπλάρεις, υπάρχουν θείτσες και γιαγιάδες που το κουλαντρίζουν. Από τον Σημίτη όμως, δεν σε σώζει τίποτα ρε φίλε! Όσο και... να προσπαθήσεις, όσο και να βάλεις τα δυνατά σου, όσο και να σκιστείς πάλι επάνω του θα πέσεις. Ή μάλλον πάλι επάνω στις συμβουλές του και στους χρησμούς του, που μοιάζουν όλο και πιο δυσοίωνοι κάθε μέρα που περνάει…
Διότι ο Σημίτης είναι σαν το αρκουδάκι στη διαφήμιση απ’ τις μπαταρίες. Δεν σταματάει ποτέ, δεν βάζει γλώσσα μέσα, δεν το βουλώνει ούτε μια μέρα. Εκεί που λες ότι εντάξει ησυχάσαμε από δαύτον, νάτος πετιέται, νάτος πάλι απ’ την αρχή, νάτος φρέσκος και κοτσονάτος να μας πει την άποψή του για την Ελλαδίτσα και το μέλλον της. Λες και του τη ζήτησε κανείς, λες και τον παρακαλέσαμε, λες και κάναμε μια προσευχή να τον ξαναφέρει ο καλός Θεός στις ζωές μας. Λες και τον αποθυμήσαμε!
Τον Σημίτη, βέβαια, δεν τον νοιάζουν όλα αυτά. Ό,τι έχει να πει θα το πει και δεν πα’ να βάζουμε εμείς τσίτα μπόμπα το ντεθ μέταλ, με κάποιο τρόπο θα φτάσει στ’ αυτιά μας. Θα φροντίσουν γι’ αυτό τα media που ακόμη προσκυνούν τις απόψεις και τη σοφία του πρώην πρωθυπουργού, σαν να μην πέρασε μια μέρα από το πάρτυ του Χρηματιστηρίου, του Ευρώ, των Ολυμπιακών Αγώνων. Ναι, τα ΜΜΕ εξακολουθούν να αγαπούν και να υπολήπτονται τον λαδοπόντικα…
Και τι είπε αυτή τη φορά; Πρώτον ότι είναι πιθανή μια αντιπαράθεση Ελλάδος-Τουρκίας στο άμεσο μέλλον. Για να σφίξουν οι κώλοι δηλαδή και να κάτσουμε σούζα και να μην κουνάμε πολύ την ουρά μας. Κι αφού κατεβάσουμε τ’ αυτιά, έρχεται η ώρα να κατεβάσουμε και τα βρακιά. Διότι ο Σημίτης το θέτει ξεκάθαρα:
Επειδή το περιβάλλον «δεν ευνοεί θετικές και σαφείς απαντήσεις των εταίρων της Ενωσης», πρέπει η νέα κυβέρνηση «να διαμορφώσει ένα κλίμα ανταλλαγής απόψεων και προσπάθεια ευρύτερης αποδοχής των αναγκαίων πολιτικών».
Με δυο λόγια «επιβάλλεται η αναζήτηση μιας κοινής στάσης σε ορισμένα σημαντικά προβλήματα που θα αντιμετωπίσει η χώρα». Σε απλά ελληνικά δηλαδή (έστω σε απλά ελληνικά δια στόματος Σημίτη) «όχι άλλες μονόπλευρες Πρέσπες».
Αυτό μας κάνει ότι τα σχέδια που έρχονται πριν από εμάς για εμάς και αφορούν στο Αιγαίο και στην Κύπρο (πού αλλού να αφορούν δηλαδή;), πρέπει να τα καταπιούμε όλοι μαζί και όλες μαζί. «Δεν θέλω ου», που έλεγε ένας άλλος πρώην πρωθυπουργός, κιχ μην ακούσω και μην τολμήσει κάνα μπασταρδάκι να βγει στους δρόμους και να διαδηλώσει, τα πόδια θα του κόψω!
Ποια είναι αυτά τα σχέδια όμως; Το λέει ο ίδιος ο Σημίτης, όταν επιμένει ότι οι συνεταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα μας δώσουν «θετικές απαντήσεις». Πάνω κάτω τα ίδια επεσήμαινε και σε προηγούμενο άρθρο του, όταν δήλωνε ότι σε περίπτωση συμβιβασμού οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικάνοι θα μας στηρίξουν. Δεν ξεκαθάριζε φυσικά πόσο βαρύς και πόσο επώδυνος θα είναι ο συγκεκριμένος συμβιβασμός και αν θα πρόκειται για μπατσούλα στα μαγουλάκια ή για γροθιά στο στομάχι. Συγχωρείστε μου την απαισιοδοξία, αλλά κρίνοντας από παρελθόν του ανδρός μάλλον το δεύτερο υπονοεί. Και δεν θα μας αρέσει καθόλου, μα καθόλου…
Χρήστος Ξανθάκης
Από τη γρίπη μπορεί και να τη βγάλεις καθαρή, υπάρχουν φάρμακα. Από την τριχόπτωση μπορείς και να γλυτώσεις, υπάρχουν ινστιτούτα. Ακόμη και το κακό το μάτι μπορεί να το τριπλάρεις, υπάρχουν θείτσες και γιαγιάδες που το κουλαντρίζουν. Από τον Σημίτη όμως, δεν σε σώζει τίποτα ρε φίλε! Όσο και... να προσπαθήσεις, όσο και να βάλεις τα δυνατά σου, όσο και να σκιστείς πάλι επάνω του θα πέσεις. Ή μάλλον πάλι επάνω στις συμβουλές του και στους χρησμούς του, που μοιάζουν όλο και πιο δυσοίωνοι κάθε μέρα που περνάει…
Διότι ο Σημίτης είναι σαν το αρκουδάκι στη διαφήμιση απ’ τις μπαταρίες. Δεν σταματάει ποτέ, δεν βάζει γλώσσα μέσα, δεν το βουλώνει ούτε μια μέρα. Εκεί που λες ότι εντάξει ησυχάσαμε από δαύτον, νάτος πετιέται, νάτος πάλι απ’ την αρχή, νάτος φρέσκος και κοτσονάτος να μας πει την άποψή του για την Ελλαδίτσα και το μέλλον της. Λες και του τη ζήτησε κανείς, λες και τον παρακαλέσαμε, λες και κάναμε μια προσευχή να τον ξαναφέρει ο καλός Θεός στις ζωές μας. Λες και τον αποθυμήσαμε!
Τον Σημίτη, βέβαια, δεν τον νοιάζουν όλα αυτά. Ό,τι έχει να πει θα το πει και δεν πα’ να βάζουμε εμείς τσίτα μπόμπα το ντεθ μέταλ, με κάποιο τρόπο θα φτάσει στ’ αυτιά μας. Θα φροντίσουν γι’ αυτό τα media που ακόμη προσκυνούν τις απόψεις και τη σοφία του πρώην πρωθυπουργού, σαν να μην πέρασε μια μέρα από το πάρτυ του Χρηματιστηρίου, του Ευρώ, των Ολυμπιακών Αγώνων. Ναι, τα ΜΜΕ εξακολουθούν να αγαπούν και να υπολήπτονται τον λαδοπόντικα…
Και τι είπε αυτή τη φορά; Πρώτον ότι είναι πιθανή μια αντιπαράθεση Ελλάδος-Τουρκίας στο άμεσο μέλλον. Για να σφίξουν οι κώλοι δηλαδή και να κάτσουμε σούζα και να μην κουνάμε πολύ την ουρά μας. Κι αφού κατεβάσουμε τ’ αυτιά, έρχεται η ώρα να κατεβάσουμε και τα βρακιά. Διότι ο Σημίτης το θέτει ξεκάθαρα:
Επειδή το περιβάλλον «δεν ευνοεί θετικές και σαφείς απαντήσεις των εταίρων της Ενωσης», πρέπει η νέα κυβέρνηση «να διαμορφώσει ένα κλίμα ανταλλαγής απόψεων και προσπάθεια ευρύτερης αποδοχής των αναγκαίων πολιτικών».
Με δυο λόγια «επιβάλλεται η αναζήτηση μιας κοινής στάσης σε ορισμένα σημαντικά προβλήματα που θα αντιμετωπίσει η χώρα». Σε απλά ελληνικά δηλαδή (έστω σε απλά ελληνικά δια στόματος Σημίτη) «όχι άλλες μονόπλευρες Πρέσπες».
Αυτό μας κάνει ότι τα σχέδια που έρχονται πριν από εμάς για εμάς και αφορούν στο Αιγαίο και στην Κύπρο (πού αλλού να αφορούν δηλαδή;), πρέπει να τα καταπιούμε όλοι μαζί και όλες μαζί. «Δεν θέλω ου», που έλεγε ένας άλλος πρώην πρωθυπουργός, κιχ μην ακούσω και μην τολμήσει κάνα μπασταρδάκι να βγει στους δρόμους και να διαδηλώσει, τα πόδια θα του κόψω!
Ποια είναι αυτά τα σχέδια όμως; Το λέει ο ίδιος ο Σημίτης, όταν επιμένει ότι οι συνεταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα μας δώσουν «θετικές απαντήσεις». Πάνω κάτω τα ίδια επεσήμαινε και σε προηγούμενο άρθρο του, όταν δήλωνε ότι σε περίπτωση συμβιβασμού οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικάνοι θα μας στηρίξουν. Δεν ξεκαθάριζε φυσικά πόσο βαρύς και πόσο επώδυνος θα είναι ο συγκεκριμένος συμβιβασμός και αν θα πρόκειται για μπατσούλα στα μαγουλάκια ή για γροθιά στο στομάχι. Συγχωρείστε μου την απαισιοδοξία, αλλά κρίνοντας από παρελθόν του ανδρός μάλλον το δεύτερο υπονοεί. Και δεν θα μας αρέσει καθόλου, μα καθόλου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου